Μεγάλη συζήτηση γίνεται για τις συνιστώσες στον ΣΥΡΙΖΑ όχι τόσο με επιχειρήματα ουσίας αλλά κύρια με το επιχείρημα ότι οι συνιστώσες έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 27%.
Μάλιστα ο σ. Γλέζος μας είπε ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν θα μπορούσε να φθάσει το 27%! Να σημειώσουμε εμείς ότι ως ΣΥΡΙΖΑ είχαμε κατέβει και σε προηγούμενες εκλογές και πήραμε 4,5 και 5%. Και τότε είχαμε τις συνιστώσες.
Το να παραβλέψει κανείς την πολιτική συγκυρία, τον οδοστρωτήρα του μνημονίου, την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να τεθεί εξ αρχής ως εναλλακτική λύση ζητώντας ψήφο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, είναι ανορθολογισμός
. Όπως, το γεγονός ότι ως ΣΥΡΙΖΑ, ως συνεργασία των διαφόρων ρευμάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς, γειώθηκε με τον κόσμο, ανέπτυξε κινηματική δράση, έδειξε τη δυνατότητα ότι η Αριστερά μπορεί να συνεργαστεί, μπορεί να λάβει και κυβερνητικές ευθύνες. Και σε ένα πολιτικό στάτους που κατέρρεε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκεί να αναλάβει τις δικές του ευθύνες.
Άρα δεν ήταν απλά οι συνιστώσες αλλά η πολιτική που συνολικά εκπορεύτηκε.
Αλλά και αν ήταν οι συνιστώσες αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε εκεί; Δεν απαιτείται ένα νέο ποιοτικό άλμα, ένα άλλο επίπεδο ενότητας και συνεργασίας, λαμβανομένων υπόψιν και των διαθέσεων των απλών μελών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των διαθέσεων του κόσμου αλλά και γιατί όχι και των προβλέψεων του εκλογικού νόμου. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα με διαφορά αλλά θεωρηθεί συνασπισμός κομμάτων και κάνει κυβέρνηση η Ν.Δ. με ΠΑΣΟΚ και το μπόνους των 50 εδρών;
Μπορεί κάποιος να εξηγήσει στο απλό μέλος γιατί οι συνιστώσες ανεξαρτήτως μελών και πολιτικής θα πρέπει εξ οφιτσίου να συμμετέχουν εξ ίσου στα όργανα;
Πως θα αποφασίζουν και θα συνεργάζονται οι διάφορες οργανώσεις μεταξύ τους σε επίπεδο τοπικών οργανώσεων; Πως θα συμμετέχουν τα απλά και νέα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέλουν να ανήκουν σε συνιστώσες; Γιατί δεν θα μπορούν να εκλέγονται αυτά ή θα εκλέγονται με χαμηλό ποσοστό επειδή κάποιες ιδρυτικές συνιστώσες θα απολαμβάνουν προνόμια;
Και όλη αυτή η συζήτηση δεν αποτελεί βυζαντινολογία την ώρα που η πατρίδα μας χάνεται μαζί με το λαό της; Την ώρα που αντί να δώσουμε τη μάχη της σωτηρίας του Ελληνικού λαού φαίνεται να δίνουμε τη μάχη διατήρησης εσωτερικών ισορροπιών;
Και μια παρατήρηση για το σ. Γλέζο. Μίλησε για πρόταση κλήρωσης των στελεχών σε όλη την κλίμακα και μετά για εναλλαγή όλων των στελεχών. Σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής δεν απαιτείται εμπειρία, δεν απαιτούνται γνώσεις, δεν απαιτείται δοκιμασία;
Και αν η εναλλαγή είναι η λύση γιατί γνωρίζουμε και βλέπουμε μόνο τον σ. ως εκπρόσωπο των ενεργών πολιτών; Τόσα χρόνια καμιά εναλλαγή καμιά ανάδειξη νέων προσώπων. Με λύπη θέτω αυτά τα ερωτήματα σε σ. αυτής της προσφοράς όμως δημόσια θέτονται οι απόψεις και δημόσια και με τον προσήκονταβέβαια σεβασμό κρίνονται.
Και κάτι ακόμα. Είναι συνεργασία με την κεντροαριστερά το κάλεσμα στους απλούς ψηφοφόρους του πρώην ΠΑΣΟΚ να συστρατευθούν μαζί μας για την ανατροπή, το κάλεσμα ακόμη και σε ψηφοφόρους της Δεξιάς να απεγκλωβιστούν και να μας εμπιστευτούν στην διακυβέρνηση της χώρας για την κατάργηση του μνημονίου, την διαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας; Εκεί άλλωστε δεν βρίσκεται η μεγάλη δεξαμενή των ψήφων; Το πρόγραμμά μας δεν αφορά άλλωστε όλο τον Ελληνικό λαό; Σε όλους δεν απευθυνόμαστε;
Γιατί να επιμένουμε φορτικά μόνο στο αρνητικό ΚΚΕ και όχι σε όλους όσους αρχίζουν με το μνημόνιο να επανατοποθετούν τον εαυτό τους;
Το ζητούμενο νομίζουμε ότι είναι η δημοκρατία στη βάση, η σωστή αξιοκρατική και εκτός μηχανισμών εκλογή των οργάνων, η αμφίδρομη σχέση μεταξύ, μελών και στελεχών, βάσης και κεντρικών οργάνων, η συμμετοχή όλων των μελών στην λήψη και εκτέλεση των αποφάσεων, η συμμετοχή όλων των μελών στην οργανωμένη πάλη, στη δουλειά, στη γειτονιά, στην πλατεία, το δέσιμο με τους πολίτες, η ανάδειξη του ήθους της Αριστεράς, η ανιδιοτέλεια, η αυτοθυσία.
Να καθίσουμε ειλικρινά να συζητήσουμε να βάλουμε το συμφέρον του λαού πριν το δικό μας το εμείς πριν το εγώ, να διασφαλίσουμε τον κυρίαρχο ρόλο του μέλους στο ΣΥΡΙΖΑ, τον κυρίαρχο ρόλο των πολιτών στην πολιτική σκηνή. Και όλα αυτά με στόχο των ανατροπή της κυβέρνησης τώρα, την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, για την κατάργηση του μνημονίου, την διαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τέλος την ουσιαστική δημοκρατία στον τόπο μας.
Άρα δεν ήταν απλά οι συνιστώσες αλλά η πολιτική που συνολικά εκπορεύτηκε.
Αλλά και αν ήταν οι συνιστώσες αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε εκεί; Δεν απαιτείται ένα νέο ποιοτικό άλμα, ένα άλλο επίπεδο ενότητας και συνεργασίας, λαμβανομένων υπόψιν και των διαθέσεων των απλών μελών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των διαθέσεων του κόσμου αλλά και γιατί όχι και των προβλέψεων του εκλογικού νόμου. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα με διαφορά αλλά θεωρηθεί συνασπισμός κομμάτων και κάνει κυβέρνηση η Ν.Δ. με ΠΑΣΟΚ και το μπόνους των 50 εδρών;
Μπορεί κάποιος να εξηγήσει στο απλό μέλος γιατί οι συνιστώσες ανεξαρτήτως μελών και πολιτικής θα πρέπει εξ οφιτσίου να συμμετέχουν εξ ίσου στα όργανα;
Πως θα αποφασίζουν και θα συνεργάζονται οι διάφορες οργανώσεις μεταξύ τους σε επίπεδο τοπικών οργανώσεων; Πως θα συμμετέχουν τα απλά και νέα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέλουν να ανήκουν σε συνιστώσες; Γιατί δεν θα μπορούν να εκλέγονται αυτά ή θα εκλέγονται με χαμηλό ποσοστό επειδή κάποιες ιδρυτικές συνιστώσες θα απολαμβάνουν προνόμια;
Και όλη αυτή η συζήτηση δεν αποτελεί βυζαντινολογία την ώρα που η πατρίδα μας χάνεται μαζί με το λαό της; Την ώρα που αντί να δώσουμε τη μάχη της σωτηρίας του Ελληνικού λαού φαίνεται να δίνουμε τη μάχη διατήρησης εσωτερικών ισορροπιών;
Και μια παρατήρηση για το σ. Γλέζο. Μίλησε για πρόταση κλήρωσης των στελεχών σε όλη την κλίμακα και μετά για εναλλαγή όλων των στελεχών. Σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής δεν απαιτείται εμπειρία, δεν απαιτούνται γνώσεις, δεν απαιτείται δοκιμασία;
Και αν η εναλλαγή είναι η λύση γιατί γνωρίζουμε και βλέπουμε μόνο τον σ. ως εκπρόσωπο των ενεργών πολιτών; Τόσα χρόνια καμιά εναλλαγή καμιά ανάδειξη νέων προσώπων. Με λύπη θέτω αυτά τα ερωτήματα σε σ. αυτής της προσφοράς όμως δημόσια θέτονται οι απόψεις και δημόσια και με τον προσήκονταβέβαια σεβασμό κρίνονται.
Και κάτι ακόμα. Είναι συνεργασία με την κεντροαριστερά το κάλεσμα στους απλούς ψηφοφόρους του πρώην ΠΑΣΟΚ να συστρατευθούν μαζί μας για την ανατροπή, το κάλεσμα ακόμη και σε ψηφοφόρους της Δεξιάς να απεγκλωβιστούν και να μας εμπιστευτούν στην διακυβέρνηση της χώρας για την κατάργηση του μνημονίου, την διαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας; Εκεί άλλωστε δεν βρίσκεται η μεγάλη δεξαμενή των ψήφων; Το πρόγραμμά μας δεν αφορά άλλωστε όλο τον Ελληνικό λαό; Σε όλους δεν απευθυνόμαστε;
Γιατί να επιμένουμε φορτικά μόνο στο αρνητικό ΚΚΕ και όχι σε όλους όσους αρχίζουν με το μνημόνιο να επανατοποθετούν τον εαυτό τους;
Το ζητούμενο νομίζουμε ότι είναι η δημοκρατία στη βάση, η σωστή αξιοκρατική και εκτός μηχανισμών εκλογή των οργάνων, η αμφίδρομη σχέση μεταξύ, μελών και στελεχών, βάσης και κεντρικών οργάνων, η συμμετοχή όλων των μελών στην λήψη και εκτέλεση των αποφάσεων, η συμμετοχή όλων των μελών στην οργανωμένη πάλη, στη δουλειά, στη γειτονιά, στην πλατεία, το δέσιμο με τους πολίτες, η ανάδειξη του ήθους της Αριστεράς, η ανιδιοτέλεια, η αυτοθυσία.
Να καθίσουμε ειλικρινά να συζητήσουμε να βάλουμε το συμφέρον του λαού πριν το δικό μας το εμείς πριν το εγώ, να διασφαλίσουμε τον κυρίαρχο ρόλο του μέλους στο ΣΥΡΙΖΑ, τον κυρίαρχο ρόλο των πολιτών στην πολιτική σκηνή. Και όλα αυτά με στόχο των ανατροπή της κυβέρνησης τώρα, την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, για την κατάργηση του μνημονίου, την διαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τέλος την ουσιαστική δημοκρατία στον τόπο μας.