Η συζήτηση για την εγκατάσταση προσφύγων απασχολεί την κοινή
γνώμη του νομού μας έντονα τους τελευταίους τρεις μήνες.
Ως Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία Κατερίνης * , προσφυγικό κομμάτι και εμείς του πιερικού λαού, παρακολουθούμε τις εξελίξεις αυτές με μεγάλη ανησυχία. Η ανησυχία μας έγκειται στο γεγονός ότι είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιοι ακριβώς είναι οι φορείς που εμπλέκονται θεσμικά στη συζήτηση, με ποιες ακριβώς διαδικασίες επιλέγονται ή απορρίπτονται οι προτεινόμενες τοποθεσίες εγκατάστασης, με ποια προοπτική, για ποιο βάθος χρόνου και με ποιες προδιαγραφές καταστρώνονται τα σχέδια. Για τον λόγο αυτό, θεωρούμε σημαντικό τις κρίσιμες αυτές στιγμές να εκφράσουμε δημόσια τον προβληματισμό μας και να καταθέσουμε τις σκέψεις μας, με την ελπίδα ότι αυτές θα συμβάλουν στον χειρισμό του ζητήματος με έναν τρόπο υπεύθυνο και αντάξιο της χριστιανικής αγάπης και πίστης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ευαγγελική Εκκλησία Κατερίνης ενεπλάκη με πολύ εντατικό τρόπο στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης στην Ειδομένη ήδη από το ξεκίνημά της. Έχοντας πραγματοποιήσει τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2015 δύο μικρές αναγνωριστικές αποστολές βοήθειας στην εκεί περιοχή, από τον Αύγουστο του 2015 μέχρι σήμερα βρισκόμαστε στην Ειδομένη με μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες εθελοντών συστηματικά δύο φορές την εβδομάδα για διανομή ξηράς τροφής και παροχή βοήθειας σε διάφορους τομείς, συνεργαζόμενοι τόσο με ομάδες από άλλες Ευαγγελικές Εκκλησίες όσο και με μη εκκλησιαστικές εθελοντικές ομάδες και Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Πέραν τούτου, το τελευταίο διάστημα μικρές ομάδες εθελοντών μας συμμετέχουν στη διανομή συσσιτίου στον νεοπαγή καταυλισμό της Νέας Χράνης.
Ενώ οι ομάδες εθελοντών μας συνεχίζουν ανελλιπώς να δραστηριοποιούνται σε παροχή βοήθειας στην Ειδομένη, είναι ξεκάθαρο ότι ο καταυλισμός αυτός, που το κλείσιμο των συνόρων τον μετέτρεψε σε «ορισμό της ανθρωπιστικής κρίσης», πρέπει να κλείσει. Ακριβώς αυτή η ανάγκη αποσυμφόρησης της Ειδομένης και διάσωσης ανθρώπων από τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν εκεί οδήγησαν μέλη της Εκκλησίας μας να ξεκινήσουν εδώ και ένα περίπου μήνα τη φιλοξενία προσφύγων σε σπίτια. Το Πρεσβυτέριο της Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης αγκάλιασε την πρωτοβουλία αυτή και προχώρησε στην εφαρμογή ενός προγράμματος στέγασης και περίθαλψης. Μέχρι στιγμής φιλοξενούμε σε σπίτια τριάντα δύο πρόσφυγες και ευελπιστούμε να αυξήσουμε σημαντικά τον αριθμό αυτό, στο μέτρο που θα μπορέσουμε να εξεύρουμε πόρους και να βρούμε ανοιχτές καρδιές και σπίτια που θα παραχωρηθούν δωρεάν ή θα προσφερθούν προς ενοικίαση. Πρέπει βέβαια να ομολογήσουμε ότι και στη δική μας κοινότητα υπάρχουν εκείνοι που αντιμετωπίζουν το προσφυγικό ζήτημα με αρκετό δισταγμό.
Αυτά σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές μας ως κοινότητας. Η εγκατάσταση προσφύγων στον νομό μας, ωστόσο, είναι κάτι που μας ξεπερνάει και είναι σε αυτό το κομμάτι που επιθυμούμε να εκφράσουμε ορισμένες σκέψεις.
Το πρώτο ζήτημα που μας προβληματίζει είναι η μέχρι τούδε αδυναμία εκκένωσης της Ειδομένης, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη δεξαμενή εγκλωβισμένων προσφύγων. Ως εθελοντές έχουμε ζήσει από κοντά τόσο την προσπάθεια που καταβάλλει η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για έγκυρη ενημέρωση των προσφύγων σχετικά με το οριστικό κλείσιμο των συνόρων και τις νόμιμες οδούς που απομένουν να ακολουθήσουν, όσο και τις ψευδείς φήμες που διαδίδονται συνεχώς από ανεύθυνους για άνοιγμα των συνόρων, φήμες που κρατούν τους πρόσφυγες ομήρους, απλώς για να τους οδηγήσουν στη συνέχεια σε απογοήτευση και απελπισία. Ζητούμε λοιπόν από την πολιτεία και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να διασφαλίσουν με κάθε τρόπο την έγκυρη ενημέρωση των προσφύγων για τις προοπτικές που υπάρχουν και να λάβουν όλα τα απαιτούμενα μέτρα ώστε να παύσει ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που συνεχίζεται εκεί.
Το δεύτερο ζήτημα που μας απασχολεί είναι ο αριθμός προσφύγων που σχεδιάζεται να εγκατασταθεί στον νομό μας. Πληροφορίες αναφέρονται σε δύο χιλιάδες πρόσφυγες, έναν αριθμό που κατά την άποψή μας σε όλα τα επίπεδα δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμος. Στο σημείο αυτό συμφωνούμε με απόψεις που εκφράστηκαν από διάφορους φορείς για δικαιότερη κατανομή των προσφύγων σε όλη την επικράτεια και προς αυτή την κατεύθυνση νομίζουμε ότι πρέπει να κινηθεί η πολιτεία.
Ένα τρίτο πολύ σημαντικό ζήτημα είναι η τοποθεσία εγκατάστασής τους. Θεωρούμε ότι είναι μεγάλο λάθος οι συνάνθρωποί μας αυτοί να οδηγηθούν σε αποκλεισμό και απομόνωση σε έρημες τοποθεσίες, όπως η Πέτρα Ολύμπου. Ήδη οι πρώτες προσπάθειες εγκατάστασής τους εκεί, οδηγούνται, όπως πληροφορούμαστε, σε αποτυχία. Η μόνη, τόσο από ανθρώπινη όσο και από χριστιανική πλευρά, αποδεκτή λύση – αν μάλιστα πρόκειται να μείνουν μαζί μας, όπως λέγεται, για δύο ή τρία χρόνια – είναι το καλωσόρισμα και η ενσωμάτωσή τους στις τοπικές κοινωνίες. Για τον σκοπό αυτό άλλωστε προκρίναμε ως εκκλησία το μοντέλο φιλοξενίας τους σε σπίτια.
Ένα τέταρτο ζήτημα είναι οι συνθήκες εγκατάστασής τους. Ακόμη και αν αποδεχτούμε εξ ανάγκης την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού προσφύγων σε σκηνές κοντά σε κατοικημένες περιοχές ως το τέλος της θερινής περιόδου, θα είναι απάνθρωπο κάτι τέτοιο να γίνει αποδεκτό για την περίοδο του φθινοπώρου και του χειμώνα. Με λύπη μας πληροφορούμαστε ότι οι προετοιμαζόμενες εγκαταστάσεις στην Πέτρα, πέραν της απομόνωσης, είναι όχι στα εκεί υπάρχοντα κτίρια αλλά σε σκηνές, που δεν είναι δυνατόν να προφυλάξουν τους ανθρώπους από τις χειμερινές καιρικές συνθήκες. Θεωρούμε ότι μια τουριστική περιοχή όπως η Πιερία, με ξενοδοχειακό δυναμικό που αγγίζει τις είκοσι χιλιάδες περίπου κλίνες, μπορεί εκτός σαιζόν να φιλοξενήσει με αξιοπρεπείς συνθήκες και σε καθεστώς ασφάλειας σεβαστό αριθμό προσφύγων. Αυτό υπό την προϋπόθεση ότι θα εξευρεθούν και θα διατεθούν προς τούτο οι απαιτούμενοι πόροι και θα ληφθεί μέριμνα από τους αρμόδιους φορείς για την εποπτεία των ζητημάτων υγείας και ασφάλειάς τους.
Καταλήγοντας, θέλουμε να εκφράσουμε στους πρόσφυγες την αλληλεγγύη μας και να τους καλωσορίσουμε στον τόπο μας ως εκείνους τους οποίους ο Θεός έπλασε κατ’ εικόνα Του και εκείνους υπέρ των οποίων ο Χριστός απέθανε. Παράλληλα επιθυμούμε να δηλώσουμε τη διαθεσιμότητά μας για συνεργασία με την πολιτεία αλλά και άλλους φορείς, ώστε να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε για τους χειμαζόμενους συνανθρώπους μας μια ανθρώπινη μεταχείριση, αντάξια του ονόματος του Χριστού το οποίο φέρουμε. Ας έχουμε ως οδηγό τα λόγια του Κυρίου μας «πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε … σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα» (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφ. 25 στίχοι 35-40, μετάφραση Βιβλικής Εταιρείας).
Για το Πρεσβυτέριο της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης
Πάρις Παπαγεωργίου
* Η Ευαγγελική Κοινότητα της Κατερίνης ιδρύθηκε το 1923 από πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας και αποτελεί ως σήμερα τη μεγαλύτερη ελληνική ευαγγελική κοινότητα."