Λυπάμαι που θα ασχοληθώ με την Αργεντινή. Λυπάμαι που ο κ. Σκρέκας δεν παρακολουθούσε τις διαλέξεις μου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης που αφορούσαν στην κρίση στην Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα την κρίση της Αργεντινής το 2001. Όμως, αναγκάζομαι να επαναλάβω μερικά στοιχειώδη ιστορικά δεδομένα που θα ήθελα να ξέρουν οι «αργεντινολόγοι» της Ν.Δ., οι οποίοι εμφανίζουν μια πρωτόγνωρη άγνοια δεδομένων.
Πρώτον, η Αργεντινή ήταν σε πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από το 1995 έως το 2001. Στην Αργεντινή το πρόγραμμα του ΔΝΤ έλεγε το εξής και αυτό εφαρμοζόταν: Πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων. Το έκαναν. Οι αντίστοιχες εταιρείες της Δ.Ε.Η., του ΟΤΕ, του νερού και τα ταχυδρομεία, νοσοκομεία κ.λπ.
Δεύτερον, πλήρης απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων. Καταργήθηκαν συλλογικές συμβάσεις, μειώθηκαν οι μισθοί , κ.λπ..
Τρίτον, έγινε πλήρης απελευθέρωση των αγορών. Σας Θυμίζουν τίποτε όλα αυτά; Φυσικά έγινε και η δολαριοποίηση, σταθερή ισοτιμία του πέσος με το δολάριο, όπως έκαναν και πολλές άλλες χώρες στην δεκαετία του 90, όταν όλες οι χώρες πίστευαν ότι αν εφαρμόσουν την περίφημη συμφωνία και την συναίνεση της Ουάσιγκτον, ο μονόδρομος ήταν ότι όλες οι χώρες θα ευδαιμονούσαν.
Όμως, το 1998 συνέβη κάτι: Η κρίση της Ρωσίας και η κρίση του Μεξικού. Το Μεξικό χρεοκόπησε. Την επαύριο της χρεοκοπίας του Μεξικού είχαμε μια μεγάλη ρύθμιση του χρέους του Μεξικού από τις αμερικανικές τράπεζες και τον τότε αντιπρόεδρο των ΗΠΑ. Όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, με προεξάρχουσα την Βραζιλία, έφυγαν από το δολάριο το 1998. Μια χώρα έμεινε προσκολλημένη στο δολάριο, η Αργεντινή. Από το 1998 μέχρι το 2001 η ύφεση στην Αργεντινή ήταν -20%, λίγο μικρότερη από αυτήν που υφίσταται η Ελλάδα με το πρόγραμμα που εφαρμόζουμε τόσο πιστά. Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Η κατάρρευση της Αργεντινής δεν έγινε μετά το 2001, αλλά πριν. Η χώρα χρεοκοπεί, όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο χρηματοδοτεί την Αργεντινή συμπληρωματικά προς τις αγορές, σταματά να την χρηματοδοτεί το 2001. Αυτή είναι και η κρίση της Αργεντινής. Ο πιο πιστός εφαρμοστής ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου προγράμματος από το 1995 μέχρι το 2001, υπό το ΔΝΤ, η οποία το 1998, μετά την κρίση του Μεξικού, δεν κάνει το αυτονόητο που έκαναν οι ανταγωνίστριες χώρες, όπως η Βραζιλία, κ.λπ., αναπροσαρμογή της ισοτιμίας του νομίσματος, για να μπορούν να ανταγωνιστούν. Από το 1998 μέχρι το 2001, η Αργεντινή έχανε συνεχώς στις διεθνείς αγορές από την Βραζιλία και το Μεξικό και φυσικά η οικονομία κατέρρευσε. Αυτά λένε τα δεδομένα.
Μετά το 2001 η Αργεντινή επανήλθε στο επίπεδο του 1998 το 2005. Το Α.Ε.Π. επανήλθε στα επίπεδα του 1998. Ο στασιμοπληθωρισμός που υπονοείτε, άρχισε να εμφανίζεται, υπάρχει και έχει πολλά προβλήματα η Αργεντινή μετά το 2008, μετά την διεθνή κρίση. Επομένως, μακριά από μας η «αργεντινολογία» τέτοιου τύπου. Δεν έχετε καμιά επαφή με τα δεδομένα και την πραγματικότητα.
Το ΔΝΤ, μετά την αποτυχία του προγράμματός του στην Αργεντινή, έχασε όλους τους πελάτες του. Το ΔΝΤ το 2000 δρούσε σε 120 χώρες. Σε 20 χώρες είχε προγράμματα τύπου Αργεντινής, στην Αφρική, σχεδόν σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, και σε πολλές άλλες χώρες και με 90 χώρες ήταν σύμβουλος. Ακόμα και η Λιβύη του Καντάφι είχε σύμβουλο το ΔΝΤ. Μετά την κρίση της Αργεντινής, το ΔΝΤ μένει χωρίς δουλειά. Όλες οι χώρες του κόσμου αποχώρησαν από το ΔΝΤ. Για την ακρίβεια, αν κοιτάξετε την πελατεία του ΔΝΤ το 2006 ή το 2007, θα δείτε 8 χώρες τύπου Καζακστάν.
Το ΔΝΤ αναστήθηκε με το περίφημο ελληνικό πρόγραμμα. Ήταν ένας νεκρός οργανισμός, ο οποίος αναστήθηκε με το περίφημο ελληνικό πρόγραμμα και την εμπλοκή του ΔΝΤ για πρώτη φορά στην ιστορία του με την Ευρώπη.
Κλείνω την ιστορική διάλεξη. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν θα πάρουμε από την «αργεντινολογία» της Ν.Δ.. Καιρός είναι να τα διαβάσετε, να τα μάθετε, να αποκτήσετε μια αίσθηση του μέτρου και να αφήσετε τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ στην ησυχία τους: τα ξέρουν καλύτερα από σας. Τι να κάνουμε; Θα βελτιωθείτε κι εσείς στο μέλλον από την δημαγωγία σας.
Όσον αφορά το σημερινό νομοσχέδιο, έχουμε ένα ακόμη πολυνομοσχέδιο, το οποίο προσπαθεί να θεμελιώσει μία βασική αρχή του μνημονίου, η οποία είναι ότι το μνημόνιο και η νομοθετική και διοικητική μεταρρύθμιση που αυτό εισάγει, μπορεί να θεραπεύσει τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, οι οποίες ήταν πολλές, και για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά δεν έχουν κανέναν λόγο ούτε να απολογηθούν ούτε να τις υπερασπιστούν. Δικά σας δημιουργήματα ήταν αυτές οι παθογένειες, δικά σας δημιουργήματα ήταν και εκατοντάδες προβλήματα, τα οποία σήμερα το παρόν νομοσχέδιο υποτίθεται ότι θεραπεύει.
Ομιλία του Γιώργου Σταθάκη στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών του β" Θερινού Τμήματος της Βουλής, στη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο (1.8.2014).