Κυριακή στην Ποσειδώνος. Μια περιφραγμένη παραλία. Κάγκελα… κάγκελα παντού, ακόμα και σεκιουριτάδες. Αυτή είναι πλέον η εικόνα στις ελληνικές παραλίες. Μια εικόνα που θα γίνεται, χάρις στα σχέδια της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, καθεστώς στις ελληνικές ακτές.
Δεν μπορώ, ωστόσο, από το να κάνω κάποιες παρατηρήσεις.
Ο κόσμος στην ιδιωτική παραλία ήταν πολύς για τα δεδομένα μιας χώρας σε οικονομική κρίση. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που (σε αυτές τις μνημονιακές εποχές) πληρώνουν αλμυρό εισιτήριο, πανάκριβους καφέδες και αναψυκτικά για να «κολυμπήσουν» σε μια πανάκριβη θάλασσα αμφίβολης ποιότητας;
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Καταναλωτών Ποιότητας Ζωής (ΕΚΠΟΙΖΩ), μια τετραμελής οικογένεια πρέπει να διαθέσει από 30 έως 60 ευρώ, για την είσοδό της σε μια οργανωμένη παραλία, για έναν καφέ ή αναψυκτικό, νερό και τοστ.
Το κόστος για ξαπλώστρα και ομπρέλα για μία τετραμελή οικογένεια μπορεί να φτάσει στα 37,60 ευρώ.
Αφήστε την ποιότητα της αδρά πληρωμένης «διασκέδασης». Κατ’ αρχήν η «μουσική» (ο θεός να την κάνει μουσική…). Στη διαπασών για ανθρώπους λίγο πριν να καταστούν ολοκληρωτικά κουφοί.
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν λίγο παραδίπλα (βλέπε φωτογραφίες στο τέλος του κειμένου) όπου οι συνθήκες είναι πολύ πιο ανθρώπινες;
Αν το ζήτημα είναι ότι η συγκεκριμένη παραλία είναι καλύτερη (από πλευράς αμμουδιάς και πρόσβασης στη θάλασσα) γιατί δεν κατεβαίνουν να διαδηλώσουν στις παραλίες, να διαμαρτυρηθούν που τους στερούν το δικαίωμα τους για ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα;
Θα μου πείτε…
…εδώ δεν κατεβαίνουν στους δρόμους για σοβαρότερα ζητήματα, για τις παραλίες θα κατέβουν;
Σωστά. Αλλά τα (αφελή) ερωτήματα παραμένουν και επιμένουν…
left.gr Φωτογραφία-κείμενο: Άγγελος Καλοδούκας