Τι είναι το αυτοκίνητο; Ένα αυτοκινούμενο, όπως λέει και το όνομά του, όχημα, το οποίο στον πολιτισμένο κόσμο αποτελεί σύντροφο κάθε αξιοπρεπούς πολίτη. Για να τον μεταφέρει στην εργασία του, υποκαθιστώντας τον ποδαρόδρομο ή τα παλιά ιππήλατα μέσα. Ή για να
διανθίζει την ψυχαγωγία του με ποικίλους τρόπους. Είτε, τέλος, για να επιδεικνύει και να αποδεικνύει την κοινωνική του αξία, σε ορισμένες περιπτώσεις και υπεραξία.
Και πώς αποκτάται αυτό το πολύτιμο βοήθημα της ζωής; Με διάφορους τρόπους. Αν έχεις, πληρώνεις και παίρνεις τα κλειδιά στο χέρι. Αν δεν έχεις, φορτώνεσαι με δόσεις, με κίνδυνο να σου πάρουν κάποια στιγμή τα κλειδιά από το χέρι. Αν είσαι φτωχαδάκι, βολεύεσαι με μεταχειρισμένο. Αν είσαι όμως executive ή υπάλληλος που υποχρεούται ως εκ του αντικειμένου της εργασίας του σε ταξίδια, σου το παρέχει η φιλόστοργος εταιρεία.
Υπάρχει και άλλη μια κατηγορία που απολαμβάνει δωρεάν αυτοκινήτου. Είναι οι βουλευτές, οι οποίοι, στο πλαίσιο της επαφής τους με τον λαό, το έχουν ανάγκη. Και η φιλόστοργος Δημοκρατία μας τους το παρέχει, για να μπορούν να ασκούν ευδοκίμως τα καθήκοντά τους. Χωρίς διακρίσεις μάλιστα, διότι αυτοκινήτου δικαιούνται οι πάντες. Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι. Ακόμα και όσοι πλέουν στο Ποτάμι και θα έπρεπε να παίρνουν βάρκα.
Τούτων δοθέντων η παραίνεση Τσίπρα προς αριστερούς να παραιτηθούν αυτής της παροχής ήταν λογικό να προκαλέσει αντιδράσεις. Διότι πώς θα φτάσει ένας βουλευτής στους πολίτες χωρίς αυτοκίνητο; Πώς θα προσεγγίσει τους κοινωνικά απομακρυσμένους, που δεν έχουν αυτοκίνητο ή έχουν κάποιο σαραβαλάκι, αν δεν έχει ένα καλό αυτοκίνητο; Και τελικώς τίθεται το δραματικό χαρακτήρα: Μπορεί να υπάρξει κοινωνική κίνηση χωρίς δωρεάν αυτοκίνηση;
Να ξηλωθούν και να πάρουν, θα πει ο λαϊκιστής. Μπα; Μπορεί με τρία-τέσσερα χιλιάρικα μηνιαίως, που περισσεύουν μετά τις κρατήσεις για κόμμα και αλληλεγγύη, να πάρει ο βουλευτής αυτοκίνητο της προκοπής, ώστε να περιοδεύει με ασφάλεια στα κοινωνικά καταράχια; Αλλά ακόμα κι αν μπορούσε, πώς θα αγνοήσουμε το κρίσιμο ιδεολογικό-ηθικό ζήτημα, να είναι κάποιος ελευθεριακών σοσιαλιστικών απόψεων και να κάνει ό, τι λέει ο Τσίπρας;
Στην τελευταία περίπτωση, όπως καταλαβαίνετε, ένα καλό αυτοκίνητο, είναι και απόδειξη μιας βαθιά ριζωμένης κουλτούρας συλλογικότητας. Και μπροστά σε τέτοια αριστερά γκάζια βαράς προσοχή, αναφωνώντας: Φρένοοοοο!
Και πώς αποκτάται αυτό το πολύτιμο βοήθημα της ζωής; Με διάφορους τρόπους. Αν έχεις, πληρώνεις και παίρνεις τα κλειδιά στο χέρι. Αν δεν έχεις, φορτώνεσαι με δόσεις, με κίνδυνο να σου πάρουν κάποια στιγμή τα κλειδιά από το χέρι. Αν είσαι φτωχαδάκι, βολεύεσαι με μεταχειρισμένο. Αν είσαι όμως executive ή υπάλληλος που υποχρεούται ως εκ του αντικειμένου της εργασίας του σε ταξίδια, σου το παρέχει η φιλόστοργος εταιρεία.
Υπάρχει και άλλη μια κατηγορία που απολαμβάνει δωρεάν αυτοκινήτου. Είναι οι βουλευτές, οι οποίοι, στο πλαίσιο της επαφής τους με τον λαό, το έχουν ανάγκη. Και η φιλόστοργος Δημοκρατία μας τους το παρέχει, για να μπορούν να ασκούν ευδοκίμως τα καθήκοντά τους. Χωρίς διακρίσεις μάλιστα, διότι αυτοκινήτου δικαιούνται οι πάντες. Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι. Ακόμα και όσοι πλέουν στο Ποτάμι και θα έπρεπε να παίρνουν βάρκα.
Τούτων δοθέντων η παραίνεση Τσίπρα προς αριστερούς να παραιτηθούν αυτής της παροχής ήταν λογικό να προκαλέσει αντιδράσεις. Διότι πώς θα φτάσει ένας βουλευτής στους πολίτες χωρίς αυτοκίνητο; Πώς θα προσεγγίσει τους κοινωνικά απομακρυσμένους, που δεν έχουν αυτοκίνητο ή έχουν κάποιο σαραβαλάκι, αν δεν έχει ένα καλό αυτοκίνητο; Και τελικώς τίθεται το δραματικό χαρακτήρα: Μπορεί να υπάρξει κοινωνική κίνηση χωρίς δωρεάν αυτοκίνηση;
Να ξηλωθούν και να πάρουν, θα πει ο λαϊκιστής. Μπα; Μπορεί με τρία-τέσσερα χιλιάρικα μηνιαίως, που περισσεύουν μετά τις κρατήσεις για κόμμα και αλληλεγγύη, να πάρει ο βουλευτής αυτοκίνητο της προκοπής, ώστε να περιοδεύει με ασφάλεια στα κοινωνικά καταράχια; Αλλά ακόμα κι αν μπορούσε, πώς θα αγνοήσουμε το κρίσιμο ιδεολογικό-ηθικό ζήτημα, να είναι κάποιος ελευθεριακών σοσιαλιστικών απόψεων και να κάνει ό, τι λέει ο Τσίπρας;
Στην τελευταία περίπτωση, όπως καταλαβαίνετε, ένα καλό αυτοκίνητο, είναι και απόδειξη μιας βαθιά ριζωμένης κουλτούρας συλλογικότητας. Και μπροστά σε τέτοια αριστερά γκάζια βαράς προσοχή, αναφωνώντας: Φρένοοοοο!
Εφημ. Αυγή