Διάβασα το ρεπορτάζ του e -pieria.gr σε σχέση με την συζήτηση για το Εθνικό Νόμισμα. Όλα σχετικά εύκολα. Δεν μπορούσα να είμαι παρών όμως δεν φαίνεται καθαρά ο ρόλος του χρέους.
Η επιστροφή στο Εθνικό νόμισμα έχει ενδιαφέρον όταν θα σημαίνει και διαγραφή του χρέους.
Για να έχουμε συνολική διαγραφή του χρέους σημαίνει ότι θα γίνει μονομερώς άρα με απέναντι τα κράτη της Ε.Ε. στα οποία οφείλουμε μέρος του χρέους. Άρα χωρίς συμμάχους στην μετάβαση.
Η άποψη του Λαπαβίτσα που καταγράφεται για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, σημαίνει διαπραγμάτευση, είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν βρήκε ανταπόκριση. Δεν νομίζω ότι ο Λαπαβίτσας θα τα κατάφερνε καλύτερα στην διαπραγμάτευση.
Τι μένει; Η συμφωνημένη έξοδος από το ευρώ, με την Ε.Ε. και τους δανειστές ή η πρόταση Σόιμπλε για πενταετή έξοδο κλπ. Όμως γιατί οι δανειστές θα συμφωνούσαν για έξοδο από το ευρώ αν αυτό δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους;
Υπάρχει κοινός τόπος συμφερόντων με τους δανειστές και τη χώρα μας για έξοδο από το ευρώ και ποιος είναι αυτός ο τόπος; Με επιχειρήματα παρακαλώ.