Τα πράγματα είναι σοβαρά, πολύ σοβαρά. Χρειάζεται ψυχραιμία, μελέτη της κατάστασης και των μέτρων, άσκηση πολιτικής. Καλός ο συναισθηματισμός, τα μεγάλα λόγια, όμως με τις υπερβολές δεν κάνεις χωριό.Υπάρχει κανείς που υποστηρίζει ότι ο Ελληνικό λαός είναι πλειοψηφικά υπέρ της ρήξης στα λόγια ή στην πράξη; Είμαστε έτοιμοι για ρήξη; Μπορούμε να κάνουμε ρήξη;
Ακόμα και οι υπέρμαχοι της ρήξης ομολογούν ότι είμαστε ανέτοιμοι για άτακτη έξοδο.
Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι δεν παλέψαμε όσο μπορούσαμε και όσο ξέραμε, και με τα λάθη μας, κόντρα στους δανειστές; Θέλαμε να νικήσουμε, το παλέψαμε, αλλά πιθανά να μην μπορέσαμε τουλάχιστον να πάρουμε αυτά που θέλαμε.
Τι κάνουμε; Παραδίνουμε την κυβέρνηση σε αυτούς που μας έφεραν ως εδώ ή στους γλύφτες - ποταμίσιους του Γιούνκερ και καθόμαστε στην άκρη παρακολουθώντας την καταστροφή έχοντας την συνείδησή μας ήσυχη ότι το μνημόνιο δεν είναι δικό μας; Παραβλέπουμε την Χρυσή Αυγή;
Μήπως υπάρχει το περιθώριο για ένα πρόγραμμα, κοινωνικό δίκαιο, με ασφαλή πρόβλεψη για έξοδο από την κρίση και αναδιάρθρωση (κούρεμα) του χρέους; Μήπως υπάρχει περιθώριο για δημοκρατικές αλλαγές στην πατρίδα μας, για αξιοκρατία, διαφάνεια, κτύπημα της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής της εισφοροδιαφυγής; Να καταργήσουμε στην πράξη το φακελάκι, την παραπαιδεία, την διαφθορά; Μήπως υπάρχει δυνατότητα για την παραγωγική ανασυγκρότηση, την προστασία του περιβάλλοντος για μια κυβέρνηση υπέρ του αδυνάτου;
Εύκολα μπορούμε να πούμε παλέψαμε, χάσαμε παραιτούμαστε! Ο Ελληνικός λαός όμως, η πατρίδα μας, χρειάζεται κυβέρνηση, την κυβέρνηση που ψήφισε και στηρίζει. Μήπως είναι καιρός να κατεβούμε από το άλογο και να μιλήσουμε απλά και σταράτα με τον λαό χωρίς παραμύθιασμα και κολακείες , να τον ακούσομε και μετά να αποφασίσουμε;
Δεν μιλάμε για καρέκλες και γι αυτό σωστό θα ήταν μιλώντας για περικοπές να ξεκινήσουμε με πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ από τις αποδοχές των βουλευτών και του πολιτικού προσωπικού καθώς και από τα προνόμια τους.
Και το πιο δύσκολο για μένα είναι η εφαρμογή αυτών των μέτρων και τουλάχιστον στα μη μετρήσιμα στοιχεία τους ώστε να βγούμε από την κρίση. Γιατί εύκολα ανεβάζεις την εισφορά του συνταξιούχου, πόσο εύκολα όμως και με ποιες εγγυήσεις κτυπάς την διαφθορά και την φοροδιαφυγή ή επιλύεις τα προβλήματα καθημερινότητας των πολιτών;
Μερικές πρώτες σκέψεις για διάλογο.
Όχι λιθοβολισμούς παρακαλώ.