Το φάντασμα που κυκλοφορεί πάνω από την Ευρώπη είναι το φάντασμα του Ντόναλντ Τραμπ.
Αρχές Οκτωβρίου του 2015, ο καγκελάριος της Αυστρίας Βέρνερ Φάινμαν είχε επισκεφθεί τη Λέσβο, συνοδευόμενος από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα. Στόχος η αυτοψία. Οσα είδε τον βοήθησαν σίγουρα να κατανοήσει ότι τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας, εκτεταμένα αλλά και νησοβριθή, δεν είναι δυνατόν να περιφρουρηθούν τόσο αποτελεσματικά όσο τα χερσαία· ότι δηλαδή τα διάσημα κάποτε τείχη της Βιέννης δεν νοούνται στο Αιγαίο. Και τον οδήγησαν να δηλώσει, αφενός, εντυπωσιασμένος και συγκινημένος από την προσφορά των νησιωτών στους πρόσφυγες και, αφετέρου, βέβαιος ότι «το προσφυγικό πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο ενιαία από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Επιπλέον, οι δύο πολιτικοί ηγέτες, ο (σοσιαλδημοκράτης) Αυστριακός και ο Ελληνας, συμφώνησαν πως «είναι απαραίτητη μια προοδευτική προσέγγιση του ζητήματος, που θα διασφαλίζει τόσο την αποτελεσματικότητα όσο και την αναγκαία ανθρωπιστική παράμετρο».
Τι μεσολάβησε άραγε ώστε σήμερα η αυστριακή κυβέρνηση να ηγείται του μπλοκ των απροθύμων, που ονειρεύονται μιαν Ευρώπη κομματιασμένη σε περιτειχισμένα και περιφραγμένα τιμάρια; Τι μεσολάβησε ώστε η Αυστρία να καταγγέλλει τώρα, διά στόματος του (δεξιού) υπουργού Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς, την Ελλάδα ότι «δεν ήταν ποτέ πρόθυμη να συζητήσει μια μείωση των προσφυγικών ροών», σάμπως να είναι η Ελλάδα αυτή που βομβαρδίζει τη Συρία, αυτή που επιτρέπει στα κυκλώματα διακίνησης να δρουν στα τουρκικά παράλια ανενόχλητα, αν όχι (παρα)κρατικώς υποβοηθούμενα; Τι μεσολάβησε ώστε ακόμα και ο πρόεδρος της Αυστρίας, Χάιντς Φίσερ, να δηλώνει έκπληκτος από τις μονομερείς ενέργειες της χώρας του και από τον αποκλεισμό της Ελλάδας από διασκέψεις που κατεξοχήν την αφορούν;
Μεσολάβησε, θα μπορούσαμε να πούμε, ο εκτραμπισμός της Ευρώπης, χωρών που ήδη ανήκουν στην Ενωση (αναδεχόμενες υποτίθεται και τις θεμελιώδεις αρχές της) και άλλων που επιθυμούν να γίνουν μέλη της. Το φάντασμα που κυκλοφορεί πάνω από την Ευρώπη είναι το φάντασμα του Ντόναλντ Τραμπ. Του μεγιστάνα που σαρώνει τον έναν μετά τον άλλον τους ενδοκομματικούς αντιπάλους του για το χρίσμα, δηλώνει ότι «δεν ξέρει τι είναι η Κου Κλουξ Κλαν», που τον υποστηρίζει, και ζει ήδη τη φαντασίωση του πλανητάρχη. Και ο οποίος αποθεώνεται από την αντιδραστικότερη μερίδα των συμπατριωτών του κάθε φορά που ορκίζεται στις θεότητες του πιο γελοίου κυνισμού ότι το πρώτο που θα κάνει είναι να κρύψει την πατρίδα του μέσα σε τείχη· ώστε να μην περνάει μουσουλμανικό, μεξικανικό και ισπανόφωνο ρουθούνι, αργότερα ίσως και καναδικό.
Μια Ευρώπη α λα Τραμπ είναι η Ευρώπη που σφόδρα επιθυμεί ο Ζαν-Μαρί Λεπέν, ο οποίος έσπευσε να συνταχθεί με τον ακραίο Αμερικανό. Είναι η Ευρώπη όσων μισαλλόδοξων βλέπουν τους πρόσφυγες μέχρις ενός σαν εισβολείς, σαν μεταμφιεσμένους τζιχαντιστές. Τέτοιους έχουμε κάμποσους και στην Ελλάδα. Είτε απροκάλυπτα ρατσιστές, όπως οι χρυσαυγιτόφρονες, είτε μασκαρεμένους σε κήρυκες μιας εκφοβιστικής και αμοραλιστικής «κοινής λογικής».
πηγή: Καθημερινή
left.gr