Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Και μνημόνιο και χρεοκοπία


                                                                του Δημήτρη Παπαδημούλη
       Βιώνουμε τα αδιέξοδα μιας λανθασμένης πολιτικής και μιας πεισματικής άρνησης να γίνει το γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους, πριν μπει η χώρα στο μνημόνιο το 2010. Η ύφεση σήμερα υπερβαίνει το 20% και εκτινάσσει χρέος και ελλείμματα. Ο κ. Τόμσεν δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι το 2020 το χρέος θα είναι 150% του ΑΕΠ, όταν την περίοδο που μπήκαμε στο ΔΝΤ ήταν 120%.
          Δεν επιθυμούμε την ασύντακτη χρεοκοπία της χώρας γιατί θα είναι κακή λύση για τη χώρα και τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο προκαλεί δυσβάσταχτο κόστος για τους δανειστές μας και την ευρωζώνη, ακόμα και για τον Ομπάμα. Γι’ αυτό θα πρέπει να βάλουμε στο τραπέζι αυτό που λέει το «Spiegel»: «Με τα εκβιαστικά διλήμματα που τίθενται εδώ και δυο χρόνια, και οι Έλληνες και η πραγματική οικονομία πάνε από το κακό στο χειρότερο».


            Τον Ιούνιο, αν αυτή η κυβέρνηση φτάσει ώς εκεί, θα φέρουν κι άλλα μέτρα με το επιχείρημα ότι τα μέτρα που ψηφίστηκαν (αυτά που ετοιμάζονται να ψηφίσουν τώρα) προκάλεσαν μεγαλύτερη ύφεση και έπεσε έξω ο προϋπολογισμός του 2012. Ο νομπελίστας Κρούγκμαν χθες μίλησε για αδιέξοδη πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα!
              Η έβδομη δόση θα είναι αποκλειστικά για να δοθούν στις τράπεζες και στους ιδιώτες δανειστές μας. Μέχρι τώρα το 90% των δανείων που έχουμε πάρει είναι για την πληρωμή τόκων και όχι για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας. Ενώ υπάρχει μεγάλη φροντίδα για τις τράπεζες, δεν υπάρχει καμιά φροντίδα για τις ζημιές που θα πάθουν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η ανεργία έχει φτάσει σε επίπεδα δεκαετίας του ’60 και η ακραία φτώχεια είναι 3 φορές μεγαλύτερη από την Ισπανία και την Πορτογαλία, σύμφωνα με την Eurostat. Η δε αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών για την καταπολέμηση της φτώχειας είναι 4 φορές μικρότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
        Πρέπει να κινητοποιήσουμε κοινωνικές δυνάμεις, να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο πολιτικής και κοινωνικής δράσης, μέσα και έξω από τη Βουλή, για να μην περάσει αυτό το πακέτο που καρατομεί βίαια - άγρια, μισθούς και συντάξεις, επιδόματα ανεργίας. Ένα πακέτο που θα βυθίσει τη χώρα με μαθηματική βεβαιότητα σε άγρια φτώχεια, σκληρή ύφεση, οδηγώντας την τελικά γρηγορότερα σε μια ασύντακτη χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ με όρους που θα βολεύουν τους δανειστές μας.
       Πάμε στο «και μνημόνιο και χρεοκοπία» με αυτήν την πολιτική και για αυτό τώρα είναι ιστορική πρόκληση για τις δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς, της οικολογίας και τις άλλες προοδευτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις να αναζητήσουν τον δρόμο της συνεργασίας και της ενότητας. Προκειμένου να διαμορφωθεί μια νέα πλειοψηφία ικανή να απαλλάξει μέσα από εκλογές – που πρέπει να γίνουν άμεσα – τον τόπο από αυτήν την πολιτική και από αυτήν την κυβέρνηση.
          Αποτελεί ιστορική ευθύνη για όλες τις δυνάμεις να μην κάθονται στις δάφνες των υψηλών δημοσκοπικών ποσοστών, αλλά να ανταποκριθούν στην πιεστική πρόκληση της Ιστορίας, του κόσμου και των πολιτών που έως χθες ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και τώρα λένε «ναι» στην Αριστερά. Για αυτούς που ζητούν από την Αριστερά να ενωθεί, να συσπειρωθεί και να φέρει ένα πρόγραμμα προκειμένου να διεκδικήσει ώστε να είναι αυτή η κυβερνητική λύση!