Αυτό που χαρακτήριζε πάντα τους αριστερούς, εκτός από την αφοσίωσή τους στους κοινωνικούς αγώνες, ήταν η ανιδιοτελής κατάθεση της διαθεσιμότητάς τους στο κόμμα τους για τις ανάγκες της πολιτικής μάχης. Ιδιαίτερα στις εκλογικές αναμετρήσεις, η Αριστερά δεν είχε πρόβλημα να εκπροσωπηθεί σε όλα τα επίπεδα από προβεβλημένα και ικανά στελέχη της.
Φαίνεται όμως πως αυτό συνέβαινε κάποτε. Σήμερα, που τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκαν και διεκδικεί να γίνει κυβέρνηση, κάποιοι δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να εκτεθούν στην κρίσιμη μάχη των προσεχών αυτοδιοικητικών εκλογών.Διαβάσαμε στον Τύπο ότι ορισμένα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Δ. Παπαδημούλης, Σ. Σακοράφα, Γ. Σταθάκης, Ζ. Κωσταντοπούλου, Α. Μητρόπουλος) απέρριψαν προτάσεις για να είναι υποψήφιοι σε δήμους και περιφέρειες. Ποιος ξέρει;
Ίσως θεωρούν ότι είναι καλύτερα για... τη χώρα να είναι σε κυβερνητικό σχήμα, ότι ο λαός τούς θέλει στην πρώτη γραμμή του Υπουργικού Συμβουλίου και άλλα τέτοια φαιδρά που ακούγονται κατά καιρούς.
Έτσι, προφανώς αρνήθηκαν να μπουν στην εκλογική μάχη του Μαΐου, επειδή τρέφουν προσδοκίες για την κατάληψη, αύριο, κυβερνητικών θέσεων.
Η δυστοκία να βρεθούν πρωτοκλασάτα στελέχη ως υποψήφιοι στις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους, το έντονο παρασκήνιο που προηγήθηκε, οι εντάσεις στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής για ορισμένες επιλογές και τη διαδικασία που ακολουθήθηκε είναι στοιχεία που προβληματίζουν:
Για την ικανότητα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί με αποφασιστικότητα κρίσιμα ζητήματα.
Για την ιδιοτελή συμπεριφορά κορυφαίων στελεχών του να προτάξουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες από το συλλογικό συμφέρον του κόμματος.
Και βέβαια, γιατί ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καταλάβει ότι δεν μπορεί να είσαι αύριο κυβέρνηση και να έχεις στο πολιτικό - κοινωνικό εργαλείο που λέγεται Αυτοδιοίκηση ελάχιστη επιρροή...
Από το Ποντίκι