Το ερώτημα
«Εσείς είστε ΚΚΕ;» είναι ο τίτλος της ανακοίνωσης – απάντησης που εξέδωσε η «Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας» (ΚΚ-ΕΑ) στις κατηγορίες του ΚΚΕ περί «διαφόρων οπορτουνιστικών ομάδων» που χτυπούν το κόμμα. Η «Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας» συγκροτήθηκε από αποχωρήσαντες και διαγραμμένους από το ΚΚΕ, οι οποίοι στην πολιτική τους διακήρυξη καταλόγισαν ευθύνες στην ηγεσία του Περισσού για την πορεία του κόμματος, κάνοντας λόγο για αλλοίωση των χαρακτηριστικών του.Η «Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας», στην ανακοίνωσή του, επισημαίνει πως «ύστερα από την εμφάνιση της ΚΚ-ΕΑ η ηγεσία του ΚΚΕ -με σημείωμα της Γραμματείας της ΚΕ- θεώρησε απαραίτητο να πάρει θέση γι’ αυτή την εξέλιξη και να ενημερώσει σχετικά τις κομματικές οργανώσεις και την ΚΝΕ».
«Το σημείωμα αυτό διέρρευσε πρόσφατα στον Τύπο και δημοσιεύτηκε ολόκληρο στο Ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ. Από εκεί αναδημοσιεύτηκε και στην ιστοσελίδα μας ώστε να έχουν πλήρη ενημέρωση οι αναγνώστες μας. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αντέδρασε στην διαρροή γεγονός που επιβεβαιώνει πως το κείμενο που διέρρευσε είναι πραγματικό. Και φυσικά δεν σχολίασε- τουλάχιστον δημόσια, με ευθύ και άμεσο τρόπο- αυτό καθαυτό το θέμα της διαρροής. Δικό της ζήτημα», αναφέρει.
«Γιατί είμαστε οπορτουνιστές; Επειδή η ηγεσία βαφτίζει τη γραμμή της επαναστατική;», διερωτώνται και προσθέτουν: «Η σημερινή κομματική ηγεσία έχει αντιστρέψει πλήρως τη ρήση του Χαρίλαου (‘παινεύουμε τους πεθαμένους για να θάψουμε τους ζωντανούς’)... Θάβει τους πεθαμένους όσο πιο βαθιά γίνεται για να εξυψώσει τους ζωντανούς δηλαδή τον εαυτό της. Έτσι όπως λειτουργεί το κόμμα ακόμη και ο Μαρξ να ήταν μέλος του – αν ήθελε να παραμείνεις τις κομματικές γραμμές – θα του ήταν αδύνατο να μας δώσει και μια σελίδα από το έργο του».
«Κατανοούμε την πολιτική και ιδεολογική αδυναμία της ηγετικής ομάδας του κόμματος να τοποθετηθεί με επιχειρήματα απέναντι στον Εργατικό Αγώνα. Η ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση που έχει προκαλέσει στο ΚΚΕ, η μετάλλαξη που έχει επιβάλει στη φυσιογνωμία του ως Μαρξιστικού - Λενινιστικού Κόμματος νέου τύπου- κι όλα αυτά μάλιστα με όρκους πίστης στο ΚΚΕ και στη μαρξιστικολενινιστική θεωρία- δεν θα μπορούσαν να είχαν συμβεί παρά μόνο στα μουλωχτά, με όρους φραξιονισμού από τα πάνω και ακραίο συγκεντρωτισμό», σημειώνουν και συνεχίζουν:
«Ποτέ δεν έγινε στο εσωτερικό του ΚΚΕ μια ανοικτή ιδεολογικοπολιτική συζήτηση για όλες τις αλλαγές που επέφερε στο κόμμα η ηγετική του ομάδα. Αντιθέτως, ακολουθήθηκε η πρακτική της διολίσθησης, των εσωτερικών εκκαθαρίσεων και αποκλεισμών όσων διαφωνούσαν έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι κατάλληλοι συσχετισμοί και το κλίμα που επέτρεψε να ληφθούν μια σειρά αποφάσεις με αποκορύφωμα αυτές του 19ου Συνεδρίου».
Ακολουθεί η ανακοίνωση με τίτλο «Εσείς είστε ΚΚΕ;»
Μια προκαταρκτική επισήμανση
Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση αυτού του εσωκομματικού κειμένου οφείλουμε να κάνουμε μία επισήμανση. Ο Εργατικός Αγώνας υπάρχει ως ιστοσελίδα από τον Φλεβάρη του 2012. Από τότε και μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει πλήθος κειμένων όπου με επιχειρήματα ασκείται σκληρή -αλλά πάντοτε ουσιαστική- κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ, στις αποφάσεις και στα ντοκουμέντα της, στην πολιτική της πρακτική, στις αποφάσεις του τελευταίου συνεδρίου. Ελάχιστες φορές υπήρξαν απαντήσεις στην κριτική που ασκήσαμε και όποτε υπήρξαν, δεν αφορούσαν την ουσία των όσων γράφαμε. Κατά κανόνα ήταν μια προσπάθεια σπίλωσης μας που συχνά πυκνά συνοδευόταν με ύβρεις και συκοφαντίες. Το πιο ελαφρύ που είδαμε να γράφεται για μας στα κομματικά μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά) ήταν πως είμαστε ΣΥΡΙΖΑ. Και το πιο βαρύ πως είμαστε μανιαδάκηδες. Σημειωτέον δε, πως όλα αυτά τα κείμενα- απαντήσεις από μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ ή ήταν ανυπόγραφα ή υπογράφονταν με ψευδώνυμο.
Στις 10 Ιουλίου η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ εμφανίστηκε επισήμως, με ανάρτηση στην ιστοσελίδα μας της Διακήρυξής της η οποία φέρει ημερομηνία 5/7/2014. Στη Διακήρυξη αυτή- που είναι ένα κείμενο θέσεων και εκτιμήσεων βάσει τον οποίων η συγκρότηση της κίνησης κατέστη για μας αναγκαία- η ηγεσία του ΚΚΕ δεν πήρε καμία θέση. Σιώπησε.
Κατανοούμε την πολιτική και ιδεολογική αδυναμία της ηγετικής ομάδας του κόμματος να τοποθετηθεί με επιχειρήματα απέναντι στον Εργατικό Αγώνα. Η ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση που έχει προκαλέσει στο ΚΚΕ, η μετάλλαξη που έχει επιβάλει στη φυσιογνωμία του ως Μαρξιστικού - Λενινιστικού Κόμματος νέου τύπου- κι όλα αυτά μάλιστα με όρκους πίστης στο ΚΚΕ και στη μαρξιστικολενινιστική θεωρία- δεν θα μπορούσαν να είχαν συμβεί παρά μόνο στα μουλωχτά, με όρους φραξιονισμού από τα πάνω και ακραίο συγκεντρωτισμό. Ποτέ δεν έγινε στο εσωτερικό του ΚΚΕ μια ανοικτή ιδεολογικοπολιτική συζήτηση για όλες τις αλλαγές που επέφερε στο κόμμα η ηγετική του ομάδα. Αντιθέτως, ακολουθήθηκε η πρακτική της διολίσθησης, των εσωτερικών εκκαθαρίσεων και αποκλεισμών όσων διαφωνούσαν έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι κατάλληλοι συσχετισμοί και το κλίμα που επέτρεψε να ληφθούν μια σειρά αποφάσεις με αποκορύφωμα αυτές του 19ου Συνεδρίου. Ό,τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια με οργανωτικούς- φραξιονιστικούς όρους και ακατάσχετη ψιθυρολογία σε βάρος των συντρόφων που διαφωνούσαν, το ίδιο επιχειρείται να γίνει και τώρα με τις ύβρεις, την συκοφαντία και την ακατάσχετη συνωμοσιολογία σε βάρος μας. Αλλά αν η ηγεσία του κόμματος θεωρεί πως έχει δίκιο, αν πιστεύει πως τιμά το ΚΚΕ και την ιστορία του, πως υπηρετεί τον Μαρξισμό- Λενινισμό και πιστεύει σ’ αυτόν ας απαντήσει στα μέλη και στους οπαδούς του κόμματος: Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει ορθώσει, έστω, ένα ιδεολογικό και πολιτικό επιχείρημα σε όσα της καταμαρτυρούμε;
Το κείμενο της ηγεσίας του ΚΚΕ για τον Εργατικό Αγώνα βρίθει, αντιφάσεων, σεναρίων συνομωσίας με στόχο την συκοφάντησή μας αλλά και ομολογιών.
Μια κραυγαλέα αντίφαση με… ουρά
Στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ αναφέρεται ότι η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ «δουλεύει σχεδιασμένα μέσα και έξω από το κόμμα» ενώ λίγες γραμμές παρακάτω, στην ίδια παράγραφο, διαβάζουμε κάτι εντελώς διαφορετικό: «Η συγκεκριμένη ‘‘κίνηση’’ -λέει το κείμενο- έχει οργανωθεί με ενιαίο κέντρο, καταμερισμούς και καθήκοντα, δρα έξω από το κόμμα, στις παρυφές μας, αλλά διατηρεί επαφές και μέσα στο κόμμα». Ελπίζουμε κάποια στιγμή το πράγμα να ξεκαθαρίσει για την ηγεσία του κόμματος: Δουλεύουμε σχεδιασμένα μέσα και έξω από το κόμμα ή δουλεύουμε έξω από το κόμμα και στις παρυφές του διατηρώντας επαφές μέσα σ’ αυτό; Το δεύτερο που θα πρέπει να ξεκαθαρίσει η ηγετική ομάδα του κόμματος είναι ακόμη πιο σοβαρό γιατί αφορά στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Τι εννοεί όταν λέει ότι διατηρούμε «επαφές και μέσα στο κόμμα»; Να κόψουμε την καλημέρα με συντρόφους και φίλους, να κόψουμε ανθρώπινες σχέσεις που σφυρηλατήθηκαν πάνω σε κοινούς αγώνες και αγωνίες για ολόκληρες δεκαετίες ή αυτοί οι σύντροφοι να μας κόψουν την καλημέρα για να μην κατηγορηθούν ότι είναι η επαφή του Εργατικού Αγώνα μέσα στο ΚΚΕ;
Αναπόδεικτες κατηγορίες εν είδει αξιωμάτων
Για την ηγεσία του ΚΚΕ η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ - ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ είναι καταρχήν μια «οπορτουνιστική ομάδα». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. «Έχει ως κύριο στόχο το χτύπημα της επαναστατική γραμμής του κόμματος». Φορτώνει «την υποχώρηση του εργατικού κινήματος στο ΚΚΕ, κρύβοντας το συνολικότερο αρνητικό συσχετισμό για το εργατικό κίνημα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αποσιωπώντας το ρόλο της αντεπανάστασης και της μακρόχρονης οπορτουνιστικής διάβρωσης, των οποίων οι αρνητικές συνέπειες είναι ακόμα κυρίαρχες». Ακολουθεί «μια παλιά γνωστή τακτική των αστών και όλων των οπορτουνιστών να ‘‘παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς’’». Επίσης, χρησιμοποιούμε «αποσπασματικά και επιλεκτικά αποσπάσματα ομιλιών και άρθρων ηγετών και ηγετικών στελεχών του κόμματος, για να δικαιολογήσουν (σ.σ. η ΚΚ-ΕΑ)- τις σημερινές λαθεμένες θέσεις» μας. Δεν κάνουμε «και τίποτα πρωτότυπο αφού και άλλοι στο παρελθόν επιτέθηκαν στο ΚΚΕ παρουσιαζόμενοι ως φίλοι, λύκοι με προβιά, με προβοκατόρικους και παραπλανητικούς, τίτλους, φορτώνοντας του ευθύνες, που δεν του αναλογούν, αμαρτίες άλλων».
Αν όλα αυτά που ισχυρίζεται η ηγεσία του ΚΚΕ σε βάρος της ΚΚ-ΕΑ ισχύουν, τότε κι ο πιο αδαής, περί της πολιτικής και των κομματικών ζητημάτων, μπορεί δια γυμνού οφθαλμού να καταλήξει στο συμπέρασμα πως είμαστε πολύ εύκολος αντίπαλος για τα ηγετικά επιτελεία του κόμματος. Αλλά τότε γιατί δεν μας τελειώνουν με μερικά άρθρα που θα αποδεικνύουν την αλήθεια όσων μας καταμαρτυρούν;
Να θέσουμε διαφορετικά το ζήτημα. Στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ δεν υπάρχει ούτε μία απόδειξη αυτών που ισχυρίζονται για την δική μας ταυτότητα. Υπάρχει, μήπως, κάπου αλλού δημοσιευμένο κάτι; Γιατί είμαστε οπορτουνιστές; Επειδή η ηγεσία βαφτίζει τη γραμμή της επαναστατική; Που χρησιμοποιήσαμε επιλεκτικά αποσπάσματα από άρθρα και ομιλίες στελεχών με σκοπό να δικαιολογήσουμε τις δικές μας θέσεις και προφανώς να διαστρεβλώσουμε τις θέσεις της κομματικής ηγεσίας; Έχουν ένα παράδειγμα να μας πουν; Όσοι διαβάζουν ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ γνωρίζουν πολύ καλά πως δίνουμε πάντοτε τις πηγές των κομματικών κειμένων (άρθρα, ομιλίες, αποφάσεις κλπ) που χρησιμοποιούμε καθώς και τις ηλεκτρονικές διευθύνεις- στην περίπτωση που αυτά είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο- ώστε οι αναγνώστες μας να τα διαβάζουν ολόκληρα. Εξαντλούμε κάθε δυνατότητα που υπάρχει ώστε αυτός που μας διαβάζει να μπορεί να ελέγξει πλήρως την αξιοπιστία μας. Αλήθεια, η ηγεσία του ΚΚΕ έχει, από την δική της μεριά, να μας δείξει κάποιο ανάλογο παράδειγμα;
Σε ότι αφορά τον ισχυρισμό ότι «παινεύουμε τους πεθαμένους για να θάψουμε τους ζωντανούς» θα ζητούσαμε από την κομματική ηγεσία να είναι πιο προσεκτική όταν χρησιμοποιεί φράσεις του Χ. Φλωράκη. Αυτό, ως ένδειξη σεβασμού στον ίδιο και στην προσφορά του στο κόμμα και στο κίνημα. Επί της ουσίας όμως το ζήτημα είναι άλλο.
Είναι αλήθεια, ότι η ΚΚ-ΕΑ υπερασπίζεται την ιστορία του κόμματος και μαζί μ’ αυτήν τα πρόσωπα που σφράγισαν την πορεία του. Θα το κάναμε σε κάθε περίπτωση αλλά στην παρούσα φάση είμαστε υποχρεωμένοι εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα, εντείνοντας στο έπακρο των δυνάμεων που διαθέτουμε. Αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι η σημερινή κομματική ηγεσία έχει αντιστρέψει πλήρως την ρήση του Χαρίλαου την οποία εκτόξευσε εναντίον μας. Αυτή θάβει τους πεθαμένους όσο πιο βαθιά γίνεται για να παινέψει και να εξυψώσει τους ζωντανούς, δηλαδή τον εαυτό της. Όλη την ιστορία του ΚΚΕ την έχει βγάλει λάθος. Όλη του την δράση τη θεωρεί οπορτουνιστική και χωρίς αιδώ ισχυρίζεται ότι τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ΚΚΕ αποκαταστάθηκαν επί των ημερών της. Ακριβώς αυτό κάνει και στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ που εξέδωσε για την ΚΚ-ΕΑ. Θα το αποδείξουμε στη συνέχεια.
Η αρχή της πλειοψηφίας και η σημασία της
Στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ κατηγορούμαστε και για τούτο. Διαβάζουμε: «Κρύβουν ότι αυτά που λένε, τα είχαν βάλει στο κόμμα και είχαν απορριφτεί ως λαθεμένα και οπορτουνιστικά από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών μας». Πρόκειται για απόλυτη παραποίηση της αλήθειας. Ποτέ στις κομματικές διαδικασίες και σε ολόκληρο το κόμμα δεν κατέβηκε συνολική και επεξεργασμένη η άποψη των συντρόφων που διαφωνούσαν. Ποτέ δεν μπήκε σε συζήτηση και ψήφιση από τα μέλη του του κόμματος μια άλλη πολιτική πλατφόρμα από αυτή της ηγεσίας. Στην κομματική λειτουργία ίσχυε -και προφανώς ισχύει ακόμη- τούτο: Η ηγεσία κατεβάζει εισηγήσεις, θέσεις, απόψεις έχοντας απεριόριστό χρόνο και μέσα να τις αναπτύξει και να τις υποστηρίξει ενώ το κάθε κομματικό μέλος, εφόσον αυτά τα ζητήματα έρχονται προς συζήτηση, έχει στη διάθεσή του 5, 10, το πολύ 15 λεπτά να πει μια άποψη επί των εισηγήσεων, των θέσεων και των επεξεργασιών της ηγεσίας. Ποτέ δεν γίνεται γνωστή στο υπόλοιπο κόμμα η διαφωνία που εκφράστηκε σε μία ή και περισσότερες οργανώσεις.
Στα συνέδρια, που μέσω των δημοσίων προσυνεδριακών διαλόγων δύναται όλο το κόμμα να αντιληφθεί την ύπαρξη διαφωνιών, η ηγεσία μπορεί να λέει την γνώμη της όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, να βγάζει πολυσέλιδα κείμενα θέσεων και υποστηρικτικό υλικό, να υπερασπίζεται τις απόψεις της μέσα από τον κομματικό Τύπο όσες φορές θέλει- εντός κι εκτός των σελίδων του προσυνεδριακού διαλόγου- ενώ το κομματικό μέλος είναι υποχρεωμένο να πει την άποψή του μια φορά δημόσια και σε χώρο μεταξύ 800 λέξεων (αν πρόκειται να γράψει στο Ριζοσπάστη) και 2.500 λέξεων (αν πρόκειται να γράψει στην ΚΟΜΕΠ). Βιβλία τα κομματικά μέλη δεν έχουν το δικαίωμα να εκδίδουν χωρίς την έγκριση της ηγεσίας.
Συνεπώς, από την ίδια την κομματική λειτουργία, που μόλις παρουσιάσαμε, αποδεικνύεται και στον πιο κακόπιστο ότι οι διαφωνούντες δεν είχαν καμία δυνατότητα να βάλουν τις απόψεις τους ολοκληρωμένα στο κόμμα και να κριθούν από τα κομματικά μέλη. Αποδεικνύεται επίσης ότι έτσι όπως λειτουργεί το κόμμα, ακόμη και ο Μαρξ να ήταν μέλος του -αν ήθελε να παραμείνεις τις κομματικές γραμμές- θα του ήταν αδύνατο να μας δώσει έστω και μια σελίδα από το έργο του. Αν η ηγεσία του κόμματος έχει διαφορετική γνώμη, αν θεωρεί πως αυτή η λειτουργία δίνει τη δυνατότητα στα κομματικά μέλη, με γνώση και συνείδηση, να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τις διαφορετικές απόψεις, περιμένουμε με πολύ ενδιαφέρον να την ακούσουμε.
Ως τότε θα είμαστε επιεικείς μαζί της. Θα δεχτούμε ότι αυτή έχει το δίκιο κι ότι οι απόψεις μας απορρίφθηκαν από την συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μελών. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει τάχα ότι η άποψη της πλειοψηφίας είναι πάντοτε σωστή; Υπάρχει στο μαρξισμό τέτοια θέση; Αν η ηγεσία του κόμματος πιστεύει πως σωστό και αληθινό είναι μόνο αυτό που αποφασίζει η πλειοψηφία, τότε γενικεύοντας μια τέτοια θέση στην κοινωνία θα πρέπει να δικαιολογήσει την ύπαρξη του ΚΚΕ. Πως είναι δυνατό η αλήθεια να εκφράζεται μόνο με την πλειοψηφία και το ΚΚΕ να μένει στην θέση του όταν υποστηρίζεται από το 4,5% των ψηφοφόρων;
Για τον μαρξισμό δύο είναι τα κριτήρια της αλήθειας σε διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Το ένα είναι η ανοικτή και επί ίσοις όροις συζήτηση, αντιπαράθεση και ζύμωση των απόψεων που υπάρχουν και το άλλο είναι η πράξη. Το κριτήριο της πράξης στα μαρξιστικά- λενινιστικά κόμματα το εξασφαλίζει η αρχή της πλειοψηφίας, που σημαίνει ότι το κόμμα εφαρμόζει αυτό που αποφάσισαν οι περισσότεροι και αναζητεί την ορθότητα των αποφάσεων του σε ένα δεύτερο επίπεδο- στο πρακτικό. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μας έλεγε η ηγεσία του ΚΚΕ τι έχει δείξει η πράξη για τις δικές της απόψεις.
Και κάτι τελευταίο: Όλες οι αποφάσεις του κόμματος στο παρελθόν, που αφορούσαν την στρατηγική και την τακτική του, δεν είχαν εγκριθεί από την συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μελών; Γιατί η σημερινή ηγεσία δεν τις δέχεται ως σωστές- από την στιγμή που έχουν την σφραγίδα της πλειοψηφίας στο χρόνο που λήφθηκαν- αλλά τις βγάζει όλες σκάρτες; Δεν μας τα λέτε καλά σύντροφοι. Καθόλου καλά δεν μας τα λέτε.
Η αποθέωση της συνωμοσιολογίας και ο πραγματικός ρόλος της ΚΚ-ΕΑ
Ξεχωριστό ενδιαφέρον στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ για την ΚΚ- ΕΑ έχουν οι συνωμοσιολογικές θεωρίες που αναπτύσσονται.
Θεωρία πρώτη: Η Κίνησή μας για την ηγεσία του ΚΚΕ δεν εμφανίστηκε τυχαία ως τέτοια στις αρχές του περασμένου Ιουλίου. Επιλέξαμε το χρόνο της εμφάνισής μας «μετά την τελευταία εκλογική μάχη, όπου το ΚΚΕ, άντεξε και πέτυχε μια κάποια επανασυσπείρωση δυνάμεων». Δηλαδή ήρθαμε για να εμποδίσουμε την επανασυσπείρωση δυνάμεων στο ΚΚΕ. Άραγε πως θα το κάνουμε αυτό; Ασκώντας κριτική στην πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία; Τόσο πολύ εμπιστοσύνη έχει στην πολιτική της και στις δυνατότητές της η ηγεσία; Κι εν πάση περιπτώσει τί περιβάλλον χρειάζεται για να πετύχει την επανασυσπείρωση δυνάμεων στο κόμμα; Ένα περιβάλλον που όλοι οι άλλοι θα έχουν εξαφανιστεί, που θα έχουν πέσει σε λήθαργο και σε σιγή νεκροταφείου; Ας ψάξει αλλού η κομματική ηγεσία να βρει άλλοθι για τις μελλοντικές καταστροφές που η πολιτική της θα επιφέρει στο ΚΚΕ. Η ΚΚ-ΕΑ δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο, όπως δεν προσφέρεται να μοιραστεί τις ευθύνες, να βλέπει δηλαδή την καταστροφή να έρχεται και να σιωπά.
Θεωρία δεύτερη: Η κίνησή μας -κατά το πόρισμα της ηγεσίας του ΚΚΕ- ήρθε σε μια στιγμή που «η πορεία αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος, έχει δυσκολίες, δεν έχει ολοκληρωθεί». Σε μια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατικοποιείται και «δυσκολεύεται πλέον να εμφανίζεται ως ιδεολογικά συγγενικό κόμμα προς το ΚΚΕ». Όποτε «το αστικό σύστημα έχει ανάγκη το επόμενο διάστημα από τη δημιουργία ενός νέου οπορτουνιστικού αναχώματος, με επεξεργασμένη γραμμή για να εμποδίσει τη συνάντηση ριζοσπαστικοποιημένων τμημάτων με την επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ».
Όλο το ζουμί, σε απλά ελληνικά, είναι το εξής. Σύμφωνα με την ηγεσία του ΚΚΕ επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατικοποιείται και δημιουργείται κενό στην ύπαρξη οπορτουνιστικού πολιτικού φορέα στο πολιτικό σύστημα, το κενό αυτό -είτε γιατί είμαστε πρόθυμοι είτε γιατί είμαστε βαλτοί από τον ταξικό εχθρό- έρχεται να το καλύψει η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ. «Το ομολογούν μέσα από τη διακήρυξή τους», λέει- για μας- η ηγεσία του ΚΚΕ, προφανώς για να δώσει μεγαλύτερη αξιοπιστία στο λόγο της. Θα είχε μια αξία να μας πουν τι ακριβώς ομολογούμε και που. Μέχρι τότε ας ασχοληθούμε με πιο χειροπιαστά πράγματα.
Πώς ορίζεται ο οπορτουνισμός; Με την συνταγή της ηγεσίας του ΚΚΕ για να βρεις τον οπορτουνισμό φτάνει να ορίσεις, εσύ ο ίδιος, την γραμμή σου επαναστατική. Οπότε, ό,τι δεν συμφωνεί με την γραμμή σου είναι οπορτουνισμός.
Ο Μαρξισμός βεβαίως έχει μια εντελώς διαφορετική άποψη για τον ορισμό του οπορτουνισμού. Ο οπορτουνισμός είναι ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα μέσα στο εργατικό κίνημα και διακρίνεται σε δεξιό και αριστερό καθώς αναθεωρεί την μαρξιστική- λενινιστική θεωρία αφαιρώντας, εξ αντικειμένου, την επαναστατική της αιχμή είτε μέσω του συμβιβασμού με την αστική τάξη είτε μέσω της επαναστατικής λογοκοπίας και του επαναστατικού τυχοδιωκτισμού.
Με μαρξιστικούς - λενινιστικούς όρους ο ΣΥΡΙΖΑ -ή παλιότερα ο ΣΥΝ- δεν ήταν ποτέ εργατικό κόμμα. Ήταν πάντοτε ένα μικροαστικό ρεφορμιστικό κόμμα -που τώρα βρίσκεται σε φάση μετεξέλιξης σε αστικό- με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που κανείς δεν μπορεί να το αγνοεί, ότι ο κύριος όγκος των δυνάμεων που τον δημιούργησαν προέρχεται από την διάσπαση του ΚΚΕ, ύστερα από την παγκοσμίων διαστάσεων ήττα του εργατικού κινήματος την περίοδο 1989- 1991. Συνεπώς κανένα οπορτουνιστικό κενό δεν δημιουργείται, τώρα, που το κάλυπτε ο ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν.
Η νίκη της αντεπανάστασης στο τέλος της δεκαετίας του ’80 άλλαξε εντελώς τους όρους με τους οποίους η αστική τάξη επενέβαινε στο εργατικό κίνημα για να το αφομοιώνει πολιτικά και ιδεολογικά καθώς δεν χρειαζόταν πια ένα εργατικό κόμμα για να το πράξει έτσι όπως το έπραττε μέχρι τότε. Η πραγματικότητα αυτή εμφανίστηκε στην Ελλάδα με ιδιόμορφο τρόπο. Το ΚΚΕ μπόρεσε να κρατηθεί όρθιο. Η εργατική τάξη δεν έχασε τον πολιτικό της φορέα. Το ΚΚΕ παρέμεινε το μόνο σοβαρά υπολογίσιμο κόμμα στο οποίο η εργατική τάξη θα μπορούσε να προσβλέπει για την πολιτική της εκπροσώπηση, τον θεωρητικό της εξοπλισμό, την ικανότητά της να προστατεύει σε συνδικαλιστικό επίπεδο τις κατακτήσεις της και να διεκδικεί νέες. Η ιστορία έδωσε μια μοναδική ευκαιρία στο ΚΚΕ να υπερασπιστεί και να διευρύνει- χωρίς τους αντιπερισπασμούς άλλων εργατικών κομμάτων- τον ιστορικό του ρόλο και η ηγεσία του την πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Έτσι αν υπάρχει ένα κενό σήμερα αυτό είναι το κενό του κόμματος της εργατικής τάξης, δηλαδή του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος νέου τύπου.
Το ΚΚΕ μπορεί να παραμένει εργατικό κόμμα αλλά με την πολιτική του, τον τρόπο λειτουργίας του και τα ιδεολογήματα που λανσάρει έχει εγκαταλείψει τα μαρξιστικά- λενινιστικά χαρακτηριστικά του, παρόλο που η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του και ο κόσμος που το ακολουθεί -όπως το ακολουθεί- είναι κομμουνιστές. Πρόκειται για μια θεμελιακή -ιστορικού χαρακτήρα- ιδιαιτερότητα. Αυτό το κενό έρχεται να θέσει η ΚΚ-ΕΑ υπογραμμίζοντας την ανάγκη της κάλυψης του. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Και θα το πράξει με ανοικτούς ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους, με ανοικτή ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση μαζί με όλους τους κομμουνιστές, όπου κι αν βρίσκονται.
Η ΚΚ- ΕΑ δεν βιάζεται, δεν αναζητά ηγετικές καρέκλες για να καθίσει, δεν θέλει ένα μαγαζάκι για να επιβεβαιωθεί κι ούτε έχει ανάγκη από φραξιονισμούς και συνομωσίες για να κυριαρχήσει. Γιατί δεν ενδιαφέρεται να κυριαρχήσει η ίδια. Ενδιαφέρεται να κυριαρχήσει το εργατικό κόμμα νέου τύπου. Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που είναι πολιτική κίνηση και όχι κόμμα.
Η ΚΚ-ΕΑ θέλει -με τους όρους του σήμερα και του αύριο- το ΚΚΕ να ξαναγίνει το κόμμα που ήταν. Με μαρξιστικά - λενινιστικά χαρακτηριστικά. Με αυτά τα χαρακτηριστικά που το γνώρισε και το αναγνώρισε η εργατική τάξη ως το δικό της κόμμα. Πως θα γίνει αυτό; Συνταγές για την κουζίνα του μέλλοντος δεν φτιάχνουμε. Αγωνιζόμαστε, μελετάμε, παρεμβαίνουμε. Σφυρηλατούμε φανερούς δεσμούς με τους κομμουνιστές που έχουν τις ίδιες αγωνίες με μας. Συσπειρώνουμε αυτούς που βρίσκονται έξω από το κόμμα έτσι ώστε κανείς να μην πάει στο σπίτι του χωρίς ν δώσει την μάχη για το κόμμα της εργατικής τάξης, σε κανέναν να μην κυριαρχήσει η απογοήτευση και η απελπισία που όλο και περισσότερο απλώνεται γύρω τους- και με ευθύνη της κομματικής ηγεσίας.
Μια αποκαλυπτική ομολογία
Αλλά ας αφήσουμε τι λέμε εμείς για τον εαυτό μας. Ας δούμε τι -μέσα σε όλα αυτά- αναγκάζεται να ομολογήσει για την κίνησή μας η ίδια η ηγεσία του ΚΚΕ.
Διαβάζουμε στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ για την ΚΚ-ΕΑ: «Αυτά που λένε (σ.σ. αυτά που λέει η κίνησή μας) βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο, ως γραμμή έχει δοκιμαστεί στην πράξη, έχει κριθεί και δεν έχει φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα για την εργατική τάξη και το λαό για τον οποίο ‘‘κόπτονται’’. Είναι η γραμμή που οδήγησε στην αντεπανάσταση, στην ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, στη σημερινή υποχώρηση, που ακόμα συνεχίζεται. Η γραμμή που έφτιαχνε μέτωπα και πολιτικές συμμαχίες με τη σοσιαλδημοκρατία και άλλες αστικές δυνάμεις, που στην πράξη όλες κατέληγαν να ποτίζουν τον καπιταλισμό και να διαιωνίζουν της εξουσία της αστικής τάξης».
Μάλιστα. Μόνο που αυτό που περιγράφει η ηγεσία του ΚΚΕ ως γραμμή που οδήγησε στην αντεπανάσταση, ποτίζοντας τον καπιταλισμό και διαιωνίζοντας την εξουσία της αστικής τάξης είναι το κομμουνιστικό κίνημα του 20ου αιώνα. Είναι η γραμμή του Λένιν, η γραμμή της Κ.Δ.- πλην μιας πολύ μικρής περιόδου μεταξύ 1928 και 1933-, είναι η γραμμή του ενιαίου μετώπου, η γραμμή του λαϊκού μετώπου, η γραμμή των αντιφασιστικών κινημάτων και των εθνικοαπελευθερωτικών μετώπων στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η μεταπολεμική γραμμή του κομμουνιστικού κινήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Είχε λάθη και αδυναμίες αυτή η γραμμή, είχε στραπατσαρίσματα; Γνώρισε ήττες; Ασφαλώς.
Θα είχε μάλιστα πολύ μεγάλη αξία οι κομμουνιστές να συζητήσουν και να εμβαθύνουν πάνω σε όλα αυτά. Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε, όμως, ότι αυτή η γραμμή, με όλα τα ζιγκ- ζαγκ και μ’ όλες τις στροφές είναι η γραμμή που μας έφερε ως εδώ. Και για να μας φέρει ως εδώ, μαζί με τα λάθη και τις ήττες ευθύνεται και για τις μεγάλες νίκες του εργατικού κινήματος στον 20ο αιώνα. Ο μαρξισμός διδάσκει ότι η αλήθεια είναι ιστορική και συγκεκριμένη και δεν βρίσκεται σε κανενός είδους γενικευμένους φετφάδες σαν αυτούς της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Ας υποθέσουμε όμως ότι η ηγεσία του ΚΚΕ έχει δίκιο. Ότι πρόκειται για μια γραμμή που οδήγησε στην αντεπανάσταση, στην ήττα, στην διαιώνιση της αστικής εξουσίας. Αυτό, σε απλά ελληνικά σημαίνει πως η σημερινή κομματική ηγεσία έχει πάρει διαζύγιο από το κομμουνιστικό κίνημα όπως το γνωρίσαμε στον 20ο αιώνα. Πως έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο μ’ αυτό. Δεκτό και έντιμο που το ομολογεί.
Γιατί τότε κρατάει τον τίτλο και τα σύμβολα του ΚΚΕ; Γιατί δεν φτιάχνει ανοικτά ένα άλλο κόμμα- αυτό που νομίζει πως πρέπει να είναι το σύγχρονο επαναστατικό κόμμα- και να διεκδικήσει με αυτούς τους όρους την εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης και του λαού; Γιατί θέλει να κατέχει το brand name του ΚΚΕ, ενός κόμματος δηλαδή που -με τους δικούς της ισχυρισμούς- έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης που οδηγηθήκαμε στην αντεπανάσταση και στην ήττα και που ασφαλώς ευθύνεται για το πότισμα του καπιταλισμού και για την διαιώνιση της αστικής εξουσίας;
Ας επιχειρήσει η ηγεσία του ΚΚΕ να δώσει μια απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα στα μέλη του κόμματος και στους οπαδούς του. Για μας, ύστερα και από αυτή την ομολογία, η ηγεσία που ισχυρίζεται τέτοια πράγματα σε βάρος του κομμουνιστικού κινήματος όπως το γνωρίσαμε δεν μπορεί να είναι η ηγεσία του ΚΚΕ. Και φυσικά, εννοείται, πως ο χαρακτηρισμός, «λύκοι με προβιά», που μας απηύθυνε της επιστρέφεται εξολοκλήρου.
«Εσείς είστε ΚΚΕ;» είναι ο τίτλος της ανακοίνωσης – απάντησης που εξέδωσε η «Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας» (ΚΚ-ΕΑ) στις κατηγορίες του ΚΚΕ περί «διαφόρων οπορτουνιστικών ομάδων» που χτυπούν το κόμμα. Η «Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας» συγκροτήθηκε από αποχωρήσαντες και διαγραμμένους από το ΚΚΕ, οι οποίοι στην πολιτική τους διακήρυξη καταλόγισαν ευθύνες στην ηγεσία του Περισσού για την πορεία του κόμματος, κάνοντας λόγο για αλλοίωση των χαρακτηριστικών του.Η «Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας», στην ανακοίνωσή του, επισημαίνει πως «ύστερα από την εμφάνιση της ΚΚ-ΕΑ η ηγεσία του ΚΚΕ -με σημείωμα της Γραμματείας της ΚΕ- θεώρησε απαραίτητο να πάρει θέση γι’ αυτή την εξέλιξη και να ενημερώσει σχετικά τις κομματικές οργανώσεις και την ΚΝΕ».
«Το σημείωμα αυτό διέρρευσε πρόσφατα στον Τύπο και δημοσιεύτηκε ολόκληρο στο Ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ. Από εκεί αναδημοσιεύτηκε και στην ιστοσελίδα μας ώστε να έχουν πλήρη ενημέρωση οι αναγνώστες μας. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αντέδρασε στην διαρροή γεγονός που επιβεβαιώνει πως το κείμενο που διέρρευσε είναι πραγματικό. Και φυσικά δεν σχολίασε- τουλάχιστον δημόσια, με ευθύ και άμεσο τρόπο- αυτό καθαυτό το θέμα της διαρροής. Δικό της ζήτημα», αναφέρει.
«Γιατί είμαστε οπορτουνιστές; Επειδή η ηγεσία βαφτίζει τη γραμμή της επαναστατική;», διερωτώνται και προσθέτουν: «Η σημερινή κομματική ηγεσία έχει αντιστρέψει πλήρως τη ρήση του Χαρίλαου (‘παινεύουμε τους πεθαμένους για να θάψουμε τους ζωντανούς’)... Θάβει τους πεθαμένους όσο πιο βαθιά γίνεται για να εξυψώσει τους ζωντανούς δηλαδή τον εαυτό της. Έτσι όπως λειτουργεί το κόμμα ακόμη και ο Μαρξ να ήταν μέλος του – αν ήθελε να παραμείνεις τις κομματικές γραμμές – θα του ήταν αδύνατο να μας δώσει και μια σελίδα από το έργο του».
«Κατανοούμε την πολιτική και ιδεολογική αδυναμία της ηγετικής ομάδας του κόμματος να τοποθετηθεί με επιχειρήματα απέναντι στον Εργατικό Αγώνα. Η ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση που έχει προκαλέσει στο ΚΚΕ, η μετάλλαξη που έχει επιβάλει στη φυσιογνωμία του ως Μαρξιστικού - Λενινιστικού Κόμματος νέου τύπου- κι όλα αυτά μάλιστα με όρκους πίστης στο ΚΚΕ και στη μαρξιστικολενινιστική θεωρία- δεν θα μπορούσαν να είχαν συμβεί παρά μόνο στα μουλωχτά, με όρους φραξιονισμού από τα πάνω και ακραίο συγκεντρωτισμό», σημειώνουν και συνεχίζουν:
«Ποτέ δεν έγινε στο εσωτερικό του ΚΚΕ μια ανοικτή ιδεολογικοπολιτική συζήτηση για όλες τις αλλαγές που επέφερε στο κόμμα η ηγετική του ομάδα. Αντιθέτως, ακολουθήθηκε η πρακτική της διολίσθησης, των εσωτερικών εκκαθαρίσεων και αποκλεισμών όσων διαφωνούσαν έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι κατάλληλοι συσχετισμοί και το κλίμα που επέτρεψε να ληφθούν μια σειρά αποφάσεις με αποκορύφωμα αυτές του 19ου Συνεδρίου».
Ακολουθεί η ανακοίνωση με τίτλο «Εσείς είστε ΚΚΕ;»
Μια προκαταρκτική επισήμανση
Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση αυτού του εσωκομματικού κειμένου οφείλουμε να κάνουμε μία επισήμανση. Ο Εργατικός Αγώνας υπάρχει ως ιστοσελίδα από τον Φλεβάρη του 2012. Από τότε και μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει πλήθος κειμένων όπου με επιχειρήματα ασκείται σκληρή -αλλά πάντοτε ουσιαστική- κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ, στις αποφάσεις και στα ντοκουμέντα της, στην πολιτική της πρακτική, στις αποφάσεις του τελευταίου συνεδρίου. Ελάχιστες φορές υπήρξαν απαντήσεις στην κριτική που ασκήσαμε και όποτε υπήρξαν, δεν αφορούσαν την ουσία των όσων γράφαμε. Κατά κανόνα ήταν μια προσπάθεια σπίλωσης μας που συχνά πυκνά συνοδευόταν με ύβρεις και συκοφαντίες. Το πιο ελαφρύ που είδαμε να γράφεται για μας στα κομματικά μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά) ήταν πως είμαστε ΣΥΡΙΖΑ. Και το πιο βαρύ πως είμαστε μανιαδάκηδες. Σημειωτέον δε, πως όλα αυτά τα κείμενα- απαντήσεις από μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ ή ήταν ανυπόγραφα ή υπογράφονταν με ψευδώνυμο.
Στις 10 Ιουλίου η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ εμφανίστηκε επισήμως, με ανάρτηση στην ιστοσελίδα μας της Διακήρυξής της η οποία φέρει ημερομηνία 5/7/2014. Στη Διακήρυξη αυτή- που είναι ένα κείμενο θέσεων και εκτιμήσεων βάσει τον οποίων η συγκρότηση της κίνησης κατέστη για μας αναγκαία- η ηγεσία του ΚΚΕ δεν πήρε καμία θέση. Σιώπησε.
Κατανοούμε την πολιτική και ιδεολογική αδυναμία της ηγετικής ομάδας του κόμματος να τοποθετηθεί με επιχειρήματα απέναντι στον Εργατικό Αγώνα. Η ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση που έχει προκαλέσει στο ΚΚΕ, η μετάλλαξη που έχει επιβάλει στη φυσιογνωμία του ως Μαρξιστικού - Λενινιστικού Κόμματος νέου τύπου- κι όλα αυτά μάλιστα με όρκους πίστης στο ΚΚΕ και στη μαρξιστικολενινιστική θεωρία- δεν θα μπορούσαν να είχαν συμβεί παρά μόνο στα μουλωχτά, με όρους φραξιονισμού από τα πάνω και ακραίο συγκεντρωτισμό. Ποτέ δεν έγινε στο εσωτερικό του ΚΚΕ μια ανοικτή ιδεολογικοπολιτική συζήτηση για όλες τις αλλαγές που επέφερε στο κόμμα η ηγετική του ομάδα. Αντιθέτως, ακολουθήθηκε η πρακτική της διολίσθησης, των εσωτερικών εκκαθαρίσεων και αποκλεισμών όσων διαφωνούσαν έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι κατάλληλοι συσχετισμοί και το κλίμα που επέτρεψε να ληφθούν μια σειρά αποφάσεις με αποκορύφωμα αυτές του 19ου Συνεδρίου. Ό,τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια με οργανωτικούς- φραξιονιστικούς όρους και ακατάσχετη ψιθυρολογία σε βάρος των συντρόφων που διαφωνούσαν, το ίδιο επιχειρείται να γίνει και τώρα με τις ύβρεις, την συκοφαντία και την ακατάσχετη συνωμοσιολογία σε βάρος μας. Αλλά αν η ηγεσία του κόμματος θεωρεί πως έχει δίκιο, αν πιστεύει πως τιμά το ΚΚΕ και την ιστορία του, πως υπηρετεί τον Μαρξισμό- Λενινισμό και πιστεύει σ’ αυτόν ας απαντήσει στα μέλη και στους οπαδούς του κόμματος: Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει ορθώσει, έστω, ένα ιδεολογικό και πολιτικό επιχείρημα σε όσα της καταμαρτυρούμε;
Το κείμενο της ηγεσίας του ΚΚΕ για τον Εργατικό Αγώνα βρίθει, αντιφάσεων, σεναρίων συνομωσίας με στόχο την συκοφάντησή μας αλλά και ομολογιών.
Μια κραυγαλέα αντίφαση με… ουρά
Στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ αναφέρεται ότι η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ «δουλεύει σχεδιασμένα μέσα και έξω από το κόμμα» ενώ λίγες γραμμές παρακάτω, στην ίδια παράγραφο, διαβάζουμε κάτι εντελώς διαφορετικό: «Η συγκεκριμένη ‘‘κίνηση’’ -λέει το κείμενο- έχει οργανωθεί με ενιαίο κέντρο, καταμερισμούς και καθήκοντα, δρα έξω από το κόμμα, στις παρυφές μας, αλλά διατηρεί επαφές και μέσα στο κόμμα». Ελπίζουμε κάποια στιγμή το πράγμα να ξεκαθαρίσει για την ηγεσία του κόμματος: Δουλεύουμε σχεδιασμένα μέσα και έξω από το κόμμα ή δουλεύουμε έξω από το κόμμα και στις παρυφές του διατηρώντας επαφές μέσα σ’ αυτό; Το δεύτερο που θα πρέπει να ξεκαθαρίσει η ηγετική ομάδα του κόμματος είναι ακόμη πιο σοβαρό γιατί αφορά στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Τι εννοεί όταν λέει ότι διατηρούμε «επαφές και μέσα στο κόμμα»; Να κόψουμε την καλημέρα με συντρόφους και φίλους, να κόψουμε ανθρώπινες σχέσεις που σφυρηλατήθηκαν πάνω σε κοινούς αγώνες και αγωνίες για ολόκληρες δεκαετίες ή αυτοί οι σύντροφοι να μας κόψουν την καλημέρα για να μην κατηγορηθούν ότι είναι η επαφή του Εργατικού Αγώνα μέσα στο ΚΚΕ;
Αναπόδεικτες κατηγορίες εν είδει αξιωμάτων
Για την ηγεσία του ΚΚΕ η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ - ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ είναι καταρχήν μια «οπορτουνιστική ομάδα». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. «Έχει ως κύριο στόχο το χτύπημα της επαναστατική γραμμής του κόμματος». Φορτώνει «την υποχώρηση του εργατικού κινήματος στο ΚΚΕ, κρύβοντας το συνολικότερο αρνητικό συσχετισμό για το εργατικό κίνημα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αποσιωπώντας το ρόλο της αντεπανάστασης και της μακρόχρονης οπορτουνιστικής διάβρωσης, των οποίων οι αρνητικές συνέπειες είναι ακόμα κυρίαρχες». Ακολουθεί «μια παλιά γνωστή τακτική των αστών και όλων των οπορτουνιστών να ‘‘παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς’’». Επίσης, χρησιμοποιούμε «αποσπασματικά και επιλεκτικά αποσπάσματα ομιλιών και άρθρων ηγετών και ηγετικών στελεχών του κόμματος, για να δικαιολογήσουν (σ.σ. η ΚΚ-ΕΑ)- τις σημερινές λαθεμένες θέσεις» μας. Δεν κάνουμε «και τίποτα πρωτότυπο αφού και άλλοι στο παρελθόν επιτέθηκαν στο ΚΚΕ παρουσιαζόμενοι ως φίλοι, λύκοι με προβιά, με προβοκατόρικους και παραπλανητικούς, τίτλους, φορτώνοντας του ευθύνες, που δεν του αναλογούν, αμαρτίες άλλων».
Αν όλα αυτά που ισχυρίζεται η ηγεσία του ΚΚΕ σε βάρος της ΚΚ-ΕΑ ισχύουν, τότε κι ο πιο αδαής, περί της πολιτικής και των κομματικών ζητημάτων, μπορεί δια γυμνού οφθαλμού να καταλήξει στο συμπέρασμα πως είμαστε πολύ εύκολος αντίπαλος για τα ηγετικά επιτελεία του κόμματος. Αλλά τότε γιατί δεν μας τελειώνουν με μερικά άρθρα που θα αποδεικνύουν την αλήθεια όσων μας καταμαρτυρούν;
Να θέσουμε διαφορετικά το ζήτημα. Στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ δεν υπάρχει ούτε μία απόδειξη αυτών που ισχυρίζονται για την δική μας ταυτότητα. Υπάρχει, μήπως, κάπου αλλού δημοσιευμένο κάτι; Γιατί είμαστε οπορτουνιστές; Επειδή η ηγεσία βαφτίζει τη γραμμή της επαναστατική; Που χρησιμοποιήσαμε επιλεκτικά αποσπάσματα από άρθρα και ομιλίες στελεχών με σκοπό να δικαιολογήσουμε τις δικές μας θέσεις και προφανώς να διαστρεβλώσουμε τις θέσεις της κομματικής ηγεσίας; Έχουν ένα παράδειγμα να μας πουν; Όσοι διαβάζουν ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ γνωρίζουν πολύ καλά πως δίνουμε πάντοτε τις πηγές των κομματικών κειμένων (άρθρα, ομιλίες, αποφάσεις κλπ) που χρησιμοποιούμε καθώς και τις ηλεκτρονικές διευθύνεις- στην περίπτωση που αυτά είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο- ώστε οι αναγνώστες μας να τα διαβάζουν ολόκληρα. Εξαντλούμε κάθε δυνατότητα που υπάρχει ώστε αυτός που μας διαβάζει να μπορεί να ελέγξει πλήρως την αξιοπιστία μας. Αλήθεια, η ηγεσία του ΚΚΕ έχει, από την δική της μεριά, να μας δείξει κάποιο ανάλογο παράδειγμα;
Σε ότι αφορά τον ισχυρισμό ότι «παινεύουμε τους πεθαμένους για να θάψουμε τους ζωντανούς» θα ζητούσαμε από την κομματική ηγεσία να είναι πιο προσεκτική όταν χρησιμοποιεί φράσεις του Χ. Φλωράκη. Αυτό, ως ένδειξη σεβασμού στον ίδιο και στην προσφορά του στο κόμμα και στο κίνημα. Επί της ουσίας όμως το ζήτημα είναι άλλο.
Είναι αλήθεια, ότι η ΚΚ-ΕΑ υπερασπίζεται την ιστορία του κόμματος και μαζί μ’ αυτήν τα πρόσωπα που σφράγισαν την πορεία του. Θα το κάναμε σε κάθε περίπτωση αλλά στην παρούσα φάση είμαστε υποχρεωμένοι εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα, εντείνοντας στο έπακρο των δυνάμεων που διαθέτουμε. Αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι η σημερινή κομματική ηγεσία έχει αντιστρέψει πλήρως την ρήση του Χαρίλαου την οποία εκτόξευσε εναντίον μας. Αυτή θάβει τους πεθαμένους όσο πιο βαθιά γίνεται για να παινέψει και να εξυψώσει τους ζωντανούς, δηλαδή τον εαυτό της. Όλη την ιστορία του ΚΚΕ την έχει βγάλει λάθος. Όλη του την δράση τη θεωρεί οπορτουνιστική και χωρίς αιδώ ισχυρίζεται ότι τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ΚΚΕ αποκαταστάθηκαν επί των ημερών της. Ακριβώς αυτό κάνει και στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ που εξέδωσε για την ΚΚ-ΕΑ. Θα το αποδείξουμε στη συνέχεια.
Η αρχή της πλειοψηφίας και η σημασία της
Στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ κατηγορούμαστε και για τούτο. Διαβάζουμε: «Κρύβουν ότι αυτά που λένε, τα είχαν βάλει στο κόμμα και είχαν απορριφτεί ως λαθεμένα και οπορτουνιστικά από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών μας». Πρόκειται για απόλυτη παραποίηση της αλήθειας. Ποτέ στις κομματικές διαδικασίες και σε ολόκληρο το κόμμα δεν κατέβηκε συνολική και επεξεργασμένη η άποψη των συντρόφων που διαφωνούσαν. Ποτέ δεν μπήκε σε συζήτηση και ψήφιση από τα μέλη του του κόμματος μια άλλη πολιτική πλατφόρμα από αυτή της ηγεσίας. Στην κομματική λειτουργία ίσχυε -και προφανώς ισχύει ακόμη- τούτο: Η ηγεσία κατεβάζει εισηγήσεις, θέσεις, απόψεις έχοντας απεριόριστό χρόνο και μέσα να τις αναπτύξει και να τις υποστηρίξει ενώ το κάθε κομματικό μέλος, εφόσον αυτά τα ζητήματα έρχονται προς συζήτηση, έχει στη διάθεσή του 5, 10, το πολύ 15 λεπτά να πει μια άποψη επί των εισηγήσεων, των θέσεων και των επεξεργασιών της ηγεσίας. Ποτέ δεν γίνεται γνωστή στο υπόλοιπο κόμμα η διαφωνία που εκφράστηκε σε μία ή και περισσότερες οργανώσεις.
Στα συνέδρια, που μέσω των δημοσίων προσυνεδριακών διαλόγων δύναται όλο το κόμμα να αντιληφθεί την ύπαρξη διαφωνιών, η ηγεσία μπορεί να λέει την γνώμη της όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, να βγάζει πολυσέλιδα κείμενα θέσεων και υποστηρικτικό υλικό, να υπερασπίζεται τις απόψεις της μέσα από τον κομματικό Τύπο όσες φορές θέλει- εντός κι εκτός των σελίδων του προσυνεδριακού διαλόγου- ενώ το κομματικό μέλος είναι υποχρεωμένο να πει την άποψή του μια φορά δημόσια και σε χώρο μεταξύ 800 λέξεων (αν πρόκειται να γράψει στο Ριζοσπάστη) και 2.500 λέξεων (αν πρόκειται να γράψει στην ΚΟΜΕΠ). Βιβλία τα κομματικά μέλη δεν έχουν το δικαίωμα να εκδίδουν χωρίς την έγκριση της ηγεσίας.
Συνεπώς, από την ίδια την κομματική λειτουργία, που μόλις παρουσιάσαμε, αποδεικνύεται και στον πιο κακόπιστο ότι οι διαφωνούντες δεν είχαν καμία δυνατότητα να βάλουν τις απόψεις τους ολοκληρωμένα στο κόμμα και να κριθούν από τα κομματικά μέλη. Αποδεικνύεται επίσης ότι έτσι όπως λειτουργεί το κόμμα, ακόμη και ο Μαρξ να ήταν μέλος του -αν ήθελε να παραμείνεις τις κομματικές γραμμές- θα του ήταν αδύνατο να μας δώσει έστω και μια σελίδα από το έργο του. Αν η ηγεσία του κόμματος έχει διαφορετική γνώμη, αν θεωρεί πως αυτή η λειτουργία δίνει τη δυνατότητα στα κομματικά μέλη, με γνώση και συνείδηση, να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τις διαφορετικές απόψεις, περιμένουμε με πολύ ενδιαφέρον να την ακούσουμε.
Ως τότε θα είμαστε επιεικείς μαζί της. Θα δεχτούμε ότι αυτή έχει το δίκιο κι ότι οι απόψεις μας απορρίφθηκαν από την συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μελών. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει τάχα ότι η άποψη της πλειοψηφίας είναι πάντοτε σωστή; Υπάρχει στο μαρξισμό τέτοια θέση; Αν η ηγεσία του κόμματος πιστεύει πως σωστό και αληθινό είναι μόνο αυτό που αποφασίζει η πλειοψηφία, τότε γενικεύοντας μια τέτοια θέση στην κοινωνία θα πρέπει να δικαιολογήσει την ύπαρξη του ΚΚΕ. Πως είναι δυνατό η αλήθεια να εκφράζεται μόνο με την πλειοψηφία και το ΚΚΕ να μένει στην θέση του όταν υποστηρίζεται από το 4,5% των ψηφοφόρων;
Για τον μαρξισμό δύο είναι τα κριτήρια της αλήθειας σε διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Το ένα είναι η ανοικτή και επί ίσοις όροις συζήτηση, αντιπαράθεση και ζύμωση των απόψεων που υπάρχουν και το άλλο είναι η πράξη. Το κριτήριο της πράξης στα μαρξιστικά- λενινιστικά κόμματα το εξασφαλίζει η αρχή της πλειοψηφίας, που σημαίνει ότι το κόμμα εφαρμόζει αυτό που αποφάσισαν οι περισσότεροι και αναζητεί την ορθότητα των αποφάσεων του σε ένα δεύτερο επίπεδο- στο πρακτικό. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μας έλεγε η ηγεσία του ΚΚΕ τι έχει δείξει η πράξη για τις δικές της απόψεις.
Και κάτι τελευταίο: Όλες οι αποφάσεις του κόμματος στο παρελθόν, που αφορούσαν την στρατηγική και την τακτική του, δεν είχαν εγκριθεί από την συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μελών; Γιατί η σημερινή ηγεσία δεν τις δέχεται ως σωστές- από την στιγμή που έχουν την σφραγίδα της πλειοψηφίας στο χρόνο που λήφθηκαν- αλλά τις βγάζει όλες σκάρτες; Δεν μας τα λέτε καλά σύντροφοι. Καθόλου καλά δεν μας τα λέτε.
Η αποθέωση της συνωμοσιολογίας και ο πραγματικός ρόλος της ΚΚ-ΕΑ
Ξεχωριστό ενδιαφέρον στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ για την ΚΚ- ΕΑ έχουν οι συνωμοσιολογικές θεωρίες που αναπτύσσονται.
Θεωρία πρώτη: Η Κίνησή μας για την ηγεσία του ΚΚΕ δεν εμφανίστηκε τυχαία ως τέτοια στις αρχές του περασμένου Ιουλίου. Επιλέξαμε το χρόνο της εμφάνισής μας «μετά την τελευταία εκλογική μάχη, όπου το ΚΚΕ, άντεξε και πέτυχε μια κάποια επανασυσπείρωση δυνάμεων». Δηλαδή ήρθαμε για να εμποδίσουμε την επανασυσπείρωση δυνάμεων στο ΚΚΕ. Άραγε πως θα το κάνουμε αυτό; Ασκώντας κριτική στην πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία; Τόσο πολύ εμπιστοσύνη έχει στην πολιτική της και στις δυνατότητές της η ηγεσία; Κι εν πάση περιπτώσει τί περιβάλλον χρειάζεται για να πετύχει την επανασυσπείρωση δυνάμεων στο κόμμα; Ένα περιβάλλον που όλοι οι άλλοι θα έχουν εξαφανιστεί, που θα έχουν πέσει σε λήθαργο και σε σιγή νεκροταφείου; Ας ψάξει αλλού η κομματική ηγεσία να βρει άλλοθι για τις μελλοντικές καταστροφές που η πολιτική της θα επιφέρει στο ΚΚΕ. Η ΚΚ-ΕΑ δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο, όπως δεν προσφέρεται να μοιραστεί τις ευθύνες, να βλέπει δηλαδή την καταστροφή να έρχεται και να σιωπά.
Θεωρία δεύτερη: Η κίνησή μας -κατά το πόρισμα της ηγεσίας του ΚΚΕ- ήρθε σε μια στιγμή που «η πορεία αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος, έχει δυσκολίες, δεν έχει ολοκληρωθεί». Σε μια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατικοποιείται και «δυσκολεύεται πλέον να εμφανίζεται ως ιδεολογικά συγγενικό κόμμα προς το ΚΚΕ». Όποτε «το αστικό σύστημα έχει ανάγκη το επόμενο διάστημα από τη δημιουργία ενός νέου οπορτουνιστικού αναχώματος, με επεξεργασμένη γραμμή για να εμποδίσει τη συνάντηση ριζοσπαστικοποιημένων τμημάτων με την επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ».
Όλο το ζουμί, σε απλά ελληνικά, είναι το εξής. Σύμφωνα με την ηγεσία του ΚΚΕ επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατικοποιείται και δημιουργείται κενό στην ύπαρξη οπορτουνιστικού πολιτικού φορέα στο πολιτικό σύστημα, το κενό αυτό -είτε γιατί είμαστε πρόθυμοι είτε γιατί είμαστε βαλτοί από τον ταξικό εχθρό- έρχεται να το καλύψει η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ. «Το ομολογούν μέσα από τη διακήρυξή τους», λέει- για μας- η ηγεσία του ΚΚΕ, προφανώς για να δώσει μεγαλύτερη αξιοπιστία στο λόγο της. Θα είχε μια αξία να μας πουν τι ακριβώς ομολογούμε και που. Μέχρι τότε ας ασχοληθούμε με πιο χειροπιαστά πράγματα.
Πώς ορίζεται ο οπορτουνισμός; Με την συνταγή της ηγεσίας του ΚΚΕ για να βρεις τον οπορτουνισμό φτάνει να ορίσεις, εσύ ο ίδιος, την γραμμή σου επαναστατική. Οπότε, ό,τι δεν συμφωνεί με την γραμμή σου είναι οπορτουνισμός.
Ο Μαρξισμός βεβαίως έχει μια εντελώς διαφορετική άποψη για τον ορισμό του οπορτουνισμού. Ο οπορτουνισμός είναι ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα μέσα στο εργατικό κίνημα και διακρίνεται σε δεξιό και αριστερό καθώς αναθεωρεί την μαρξιστική- λενινιστική θεωρία αφαιρώντας, εξ αντικειμένου, την επαναστατική της αιχμή είτε μέσω του συμβιβασμού με την αστική τάξη είτε μέσω της επαναστατικής λογοκοπίας και του επαναστατικού τυχοδιωκτισμού.
Με μαρξιστικούς - λενινιστικούς όρους ο ΣΥΡΙΖΑ -ή παλιότερα ο ΣΥΝ- δεν ήταν ποτέ εργατικό κόμμα. Ήταν πάντοτε ένα μικροαστικό ρεφορμιστικό κόμμα -που τώρα βρίσκεται σε φάση μετεξέλιξης σε αστικό- με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που κανείς δεν μπορεί να το αγνοεί, ότι ο κύριος όγκος των δυνάμεων που τον δημιούργησαν προέρχεται από την διάσπαση του ΚΚΕ, ύστερα από την παγκοσμίων διαστάσεων ήττα του εργατικού κινήματος την περίοδο 1989- 1991. Συνεπώς κανένα οπορτουνιστικό κενό δεν δημιουργείται, τώρα, που το κάλυπτε ο ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν.
Η νίκη της αντεπανάστασης στο τέλος της δεκαετίας του ’80 άλλαξε εντελώς τους όρους με τους οποίους η αστική τάξη επενέβαινε στο εργατικό κίνημα για να το αφομοιώνει πολιτικά και ιδεολογικά καθώς δεν χρειαζόταν πια ένα εργατικό κόμμα για να το πράξει έτσι όπως το έπραττε μέχρι τότε. Η πραγματικότητα αυτή εμφανίστηκε στην Ελλάδα με ιδιόμορφο τρόπο. Το ΚΚΕ μπόρεσε να κρατηθεί όρθιο. Η εργατική τάξη δεν έχασε τον πολιτικό της φορέα. Το ΚΚΕ παρέμεινε το μόνο σοβαρά υπολογίσιμο κόμμα στο οποίο η εργατική τάξη θα μπορούσε να προσβλέπει για την πολιτική της εκπροσώπηση, τον θεωρητικό της εξοπλισμό, την ικανότητά της να προστατεύει σε συνδικαλιστικό επίπεδο τις κατακτήσεις της και να διεκδικεί νέες. Η ιστορία έδωσε μια μοναδική ευκαιρία στο ΚΚΕ να υπερασπιστεί και να διευρύνει- χωρίς τους αντιπερισπασμούς άλλων εργατικών κομμάτων- τον ιστορικό του ρόλο και η ηγεσία του την πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Έτσι αν υπάρχει ένα κενό σήμερα αυτό είναι το κενό του κόμματος της εργατικής τάξης, δηλαδή του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος νέου τύπου.
Το ΚΚΕ μπορεί να παραμένει εργατικό κόμμα αλλά με την πολιτική του, τον τρόπο λειτουργίας του και τα ιδεολογήματα που λανσάρει έχει εγκαταλείψει τα μαρξιστικά- λενινιστικά χαρακτηριστικά του, παρόλο που η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του και ο κόσμος που το ακολουθεί -όπως το ακολουθεί- είναι κομμουνιστές. Πρόκειται για μια θεμελιακή -ιστορικού χαρακτήρα- ιδιαιτερότητα. Αυτό το κενό έρχεται να θέσει η ΚΚ-ΕΑ υπογραμμίζοντας την ανάγκη της κάλυψης του. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Και θα το πράξει με ανοικτούς ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους, με ανοικτή ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση μαζί με όλους τους κομμουνιστές, όπου κι αν βρίσκονται.
Η ΚΚ- ΕΑ δεν βιάζεται, δεν αναζητά ηγετικές καρέκλες για να καθίσει, δεν θέλει ένα μαγαζάκι για να επιβεβαιωθεί κι ούτε έχει ανάγκη από φραξιονισμούς και συνομωσίες για να κυριαρχήσει. Γιατί δεν ενδιαφέρεται να κυριαρχήσει η ίδια. Ενδιαφέρεται να κυριαρχήσει το εργατικό κόμμα νέου τύπου. Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που είναι πολιτική κίνηση και όχι κόμμα.
Η ΚΚ-ΕΑ θέλει -με τους όρους του σήμερα και του αύριο- το ΚΚΕ να ξαναγίνει το κόμμα που ήταν. Με μαρξιστικά - λενινιστικά χαρακτηριστικά. Με αυτά τα χαρακτηριστικά που το γνώρισε και το αναγνώρισε η εργατική τάξη ως το δικό της κόμμα. Πως θα γίνει αυτό; Συνταγές για την κουζίνα του μέλλοντος δεν φτιάχνουμε. Αγωνιζόμαστε, μελετάμε, παρεμβαίνουμε. Σφυρηλατούμε φανερούς δεσμούς με τους κομμουνιστές που έχουν τις ίδιες αγωνίες με μας. Συσπειρώνουμε αυτούς που βρίσκονται έξω από το κόμμα έτσι ώστε κανείς να μην πάει στο σπίτι του χωρίς ν δώσει την μάχη για το κόμμα της εργατικής τάξης, σε κανέναν να μην κυριαρχήσει η απογοήτευση και η απελπισία που όλο και περισσότερο απλώνεται γύρω τους- και με ευθύνη της κομματικής ηγεσίας.
Μια αποκαλυπτική ομολογία
Αλλά ας αφήσουμε τι λέμε εμείς για τον εαυτό μας. Ας δούμε τι -μέσα σε όλα αυτά- αναγκάζεται να ομολογήσει για την κίνησή μας η ίδια η ηγεσία του ΚΚΕ.
Διαβάζουμε στο κείμενο της Γραμματείας της ΚΕ για την ΚΚ-ΕΑ: «Αυτά που λένε (σ.σ. αυτά που λέει η κίνησή μας) βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο, ως γραμμή έχει δοκιμαστεί στην πράξη, έχει κριθεί και δεν έχει φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα για την εργατική τάξη και το λαό για τον οποίο ‘‘κόπτονται’’. Είναι η γραμμή που οδήγησε στην αντεπανάσταση, στην ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, στη σημερινή υποχώρηση, που ακόμα συνεχίζεται. Η γραμμή που έφτιαχνε μέτωπα και πολιτικές συμμαχίες με τη σοσιαλδημοκρατία και άλλες αστικές δυνάμεις, που στην πράξη όλες κατέληγαν να ποτίζουν τον καπιταλισμό και να διαιωνίζουν της εξουσία της αστικής τάξης».
Μάλιστα. Μόνο που αυτό που περιγράφει η ηγεσία του ΚΚΕ ως γραμμή που οδήγησε στην αντεπανάσταση, ποτίζοντας τον καπιταλισμό και διαιωνίζοντας την εξουσία της αστικής τάξης είναι το κομμουνιστικό κίνημα του 20ου αιώνα. Είναι η γραμμή του Λένιν, η γραμμή της Κ.Δ.- πλην μιας πολύ μικρής περιόδου μεταξύ 1928 και 1933-, είναι η γραμμή του ενιαίου μετώπου, η γραμμή του λαϊκού μετώπου, η γραμμή των αντιφασιστικών κινημάτων και των εθνικοαπελευθερωτικών μετώπων στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η μεταπολεμική γραμμή του κομμουνιστικού κινήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Είχε λάθη και αδυναμίες αυτή η γραμμή, είχε στραπατσαρίσματα; Γνώρισε ήττες; Ασφαλώς.
Θα είχε μάλιστα πολύ μεγάλη αξία οι κομμουνιστές να συζητήσουν και να εμβαθύνουν πάνω σε όλα αυτά. Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε, όμως, ότι αυτή η γραμμή, με όλα τα ζιγκ- ζαγκ και μ’ όλες τις στροφές είναι η γραμμή που μας έφερε ως εδώ. Και για να μας φέρει ως εδώ, μαζί με τα λάθη και τις ήττες ευθύνεται και για τις μεγάλες νίκες του εργατικού κινήματος στον 20ο αιώνα. Ο μαρξισμός διδάσκει ότι η αλήθεια είναι ιστορική και συγκεκριμένη και δεν βρίσκεται σε κανενός είδους γενικευμένους φετφάδες σαν αυτούς της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Ας υποθέσουμε όμως ότι η ηγεσία του ΚΚΕ έχει δίκιο. Ότι πρόκειται για μια γραμμή που οδήγησε στην αντεπανάσταση, στην ήττα, στην διαιώνιση της αστικής εξουσίας. Αυτό, σε απλά ελληνικά σημαίνει πως η σημερινή κομματική ηγεσία έχει πάρει διαζύγιο από το κομμουνιστικό κίνημα όπως το γνωρίσαμε στον 20ο αιώνα. Πως έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο μ’ αυτό. Δεκτό και έντιμο που το ομολογεί.
Γιατί τότε κρατάει τον τίτλο και τα σύμβολα του ΚΚΕ; Γιατί δεν φτιάχνει ανοικτά ένα άλλο κόμμα- αυτό που νομίζει πως πρέπει να είναι το σύγχρονο επαναστατικό κόμμα- και να διεκδικήσει με αυτούς τους όρους την εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης και του λαού; Γιατί θέλει να κατέχει το brand name του ΚΚΕ, ενός κόμματος δηλαδή που -με τους δικούς της ισχυρισμούς- έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης που οδηγηθήκαμε στην αντεπανάσταση και στην ήττα και που ασφαλώς ευθύνεται για το πότισμα του καπιταλισμού και για την διαιώνιση της αστικής εξουσίας;
Ας επιχειρήσει η ηγεσία του ΚΚΕ να δώσει μια απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα στα μέλη του κόμματος και στους οπαδούς του. Για μας, ύστερα και από αυτή την ομολογία, η ηγεσία που ισχυρίζεται τέτοια πράγματα σε βάρος του κομμουνιστικού κινήματος όπως το γνωρίσαμε δεν μπορεί να είναι η ηγεσία του ΚΚΕ. Και φυσικά, εννοείται, πως ο χαρακτηρισμός, «λύκοι με προβιά», που μας απηύθυνε της επιστρέφεται εξολοκλήρου.
tvxs