Αυτές τις μέρες βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη αντίφαση. Από τη μια η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι αν οι Έλληνες ψηφίσουν κυβέρνηση που δεν θα εφαρμόσει το Μνημόνιο ως έχει, θα εγκαταλειφθούν στη μοίρα τους και θα απομονωθούν, αφού οι ίδιοι δεν πρόκειται να δεχθούν ουδεμία αναδιαπραγμάτευση της πολιτικής τους. Από την άλλη όμως έχουμε ένα δεξιό πατριδοκάπηλο μέτωπο στην Ελλάδα, με επικεφαλής τον Α. Σαμαρά, ο οποίος απέδειξε ότι είναι υποτακτικός της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης και είναι βέβαιον ότι όπως την υπηρέτησε ως τώρα θα την υπηρετήσει και αν εκλεγεί, αλλά ο οποίος δηλώνει ακόμη ευθαρσώς ότι θα προβεί σε αναδιαπραγμάτευση της εφαρμοζόμενης πολιτικής τους.
Ή η Λαγκάρντ και ο Σόιμπλε δεν παρακολουθούν τι λέει ο Σαμαράς, ή τον ακούν αλλά δεν του δίνουν καμία σημασία διότι τον έχουν δεδομένο (άστον να λέει) ή ο Σαμαράς δεν ακούει τους προϊσταμένους του Λαγκάρντ και Σόιμπλε ή αδυνατεί να τους κατανοήσει ή, τέλος, δεν τον ενδιαφέρουν τα λεγόμενά τους διότι δεν έχει κανέναν άλλον σκοπό παρά μόνο να ονομαστεί ο ίδιος Πρωθυπουργός με κάθε τίμημα για τη χώρα και τους πολίτες της.
Τελικά βρισκόμαστε μπροστά στα εξής ενδεχόμενα:
1. Αν ψηφίσουμε τον εκπρόσωπό των δανειστών μας Α. Σαμαρά και τις ακροδεξιές συνιστώσες του, οι οποίοι θα υποκύψουν βέβαια αμέσως, άμα τη εκλογή τους, στις επιταγές των προϊσταμένων τους, δίχως να προβούν σε καμία διαπραγματευτική προσπάθεια αφού από τη μια δεν τους δίνονται τέτοια περιθώρια κι από την άλλη έχουν έφεση στην δουλικότητα, οι μνημονιακές πολιτικές θα συνεχιστούν όπως πριν και η Ελλάδα θα παραμείνει εντός της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Αυτό όμως, θα σημάνει σταδιακή εξαθλίωση δική μας και ξεπούλημα της χώρας μας στους διεθνείς τοκογλύφους, όπως έχει ήδη γίνει σε τόσες και τόσες άλλες χώρες τού κατά Λαγκάρντ “αναπτυσσόμενου κόσμου”.
Θα σημάνει δηλαδή μόνιμες και μη αναστρέψιμες συνθήκες χάους με χαρακτηριστικά εξαθλίωσης για εμάς και ολοσχερούς καταστροφής για τη χώρα μας. Επίσης θα σημάνει συνέχιση και σε άλλες χώρες των ανάλγητων, απάνθρωπων και καταστροφικών πολιτικών των παγκόσμιων Αγορών. Η Ελλάδα θα μπει σε μια ιστορική περίοδο, την οποίαν διάγουν ήδη χώρες όπως η Γουατεμάλα, η Ταϋλάνδη, η Νιγηρία, η Χιλή. Με φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης, όπως ακριβώς θέλει η παγκόσμια διακυβέρνηση, αλλά με κατοίκους τελείως εξαθλιωμένους, με φυσικούς πόρους παντελώς ξεπουλημένους και με περιβάλλον πλήρως και μη αναστρέψιμα κατεστραμμένο. Αυτή τη χώρα θα παραδώσουμε στους επόμενους Έλληνες, στα παιδιά μας δηλαδή. Κι αυτήν ακριβώς την παγκόσμια διακυβέρνηση. Και ακόμα πιο επιβεβαιωμένη και πιο ανάλγητη απ’ ό,τι τώρα. Αυτό είναι το πρώτο σενάριο και το πλέον απίθανο να συμβεί.
2) Αν ψηφίσουμε Αριστερά, και η Αριστερά φερθεί ως Αριστερά και δεν μεταλλαχθεί ερχόμενη στην εξουσία, τότε θα υπάρξει ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση αν μπλοφάρουν οι δανειστές και άμεση ρήξη και έξοδος της χώρας μας από την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση αν δεν μπλοφάρουν. Αυτό θα έχει τεράστιο κόστος για όλους, δανειστές και οφειλέτες.
Η περίπτωση της ουσιαστικής επαναδιαπραγμάτευσης δεν φαίνεται να έχει ελπίδες διότι το διεθνές οικονομικό κατεστημένο δεν θα ήθελε καθόλου να αποτελέσει η Ελλάδα το κακό παράδειγμα και να σπρώξει σε διεκδικήσεις και άλλους λαούς. Άρα το πιθανότερο σενάριο είναι η άμεση ρήξη. Και τότε όλοι θα μπούμε σε μια περίοδο χάους, η οποία βέβαια θα έχει σκληρότερα χαρακτηριστικά για εμάς. Αλλά θα είναι πολύ μικρή αυτή η ιστορική περίοδος, σχεδόν ένα σοκ. Και γρήγορα θα δώσει τη θέση της σε μιαν άλλη, σαφώς καλύτερη, χαρακτηριστικά της οποίας θα είναι μιας άλλης φιλοσοφίας Ελλάδα, που θα βρίσκεται στα πέριξ ή και εντός μιας διαφορετικής σε φιλοσοφία Ευρώπης.
Διότι την αντίσταση και τη στάση της Ελλάδας θα ακολουθήσουν κατά πόδας και οι λαοί των άλλων χωρών που τώρα βρίσκονται στο στόχαστρο. Και ο σκληρός καπιταλισμός των Αγορών, που πνέει τώρα τα λοίσθια απειλώντας μέσω των εκπροσώπων του θεούς και δαίμονες, κάθε μέρα και με δυνατότερες κραυγές, θα δεχτεί ένα καίριο, ίσως και θανατηφόρο, χτύπημα από το πειραματόζωό του. Το ενδεχόμενο αυτό είναι και το πιθανότερο να συμβεί. Ο Κουστρουρίτσα άλλωστε το διατύπωσε σαφώς μόλις χτες, λέγοντας ότι ήρθε το τέλος του Καπιταλισμού και πως ό,τι συμβεί από δω και μπρος στην Ελλάδα, θα συμβεί σε όλο τον κόσμο.
Διότι το ιστορικό μας χρέος ως Έλληνες και πολίτες του κόσμου είναι να αντισταθούμε, είτε μπλοφάρουν οι δανειστές μας, είτε όχι, λέγοντας ότι δεν θα δεχθούν καμία επαναδιαπραγμάτευση. Η πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποίαν θα περιέλθουμε συνεπεία της απόφασής μας αυτής, θα διαρκέσει όσο διαρκέσει και μετά θα περάσει. Σαν την καταιγίδα. Η Ελλάδα θα μπει σχετικά γρήγορα σε δρόμο ευημερίας και το παγκόσμιο κατεστημένο θα αναγκαστεί ν’ αλλάξει ρότα. Μια νέα σελίδα θ’ ανοίξει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και θα βρει την Ελλάδα να ανήκει ακόμη στους πολίτες της.
Αν υποταχθούμε όμως και πάλι, τότε το σήμερα θα συνεχίσει ακάθεκτο για να υποδουλώσει και το αύριο. Και τότε έχουμε χρέος να προετοιμάσουμε τις επόμενες γενιές, τα παιδιά μας δηλαδή, για το πώς θα αναγκαστούν να ζήσουν. Να τους προετοιμάσουμε ότι το πιθανότερο είναι να μαζεύουν το νερό της βροχής με κατσαρόλες, και ότι μάλλον θα χρειαστεί να προσφέρουν στο ΑΕΠ της παγκόσμιας οικονομίας κάνοντας σεξ με τους τουρίστες πίσω από τους στύλους κάποιας ιδιωτικής εταιρίας παροχής ηλεκτρισμού από βιομηχανικά πάρκα που θα ‘χουν στηθεί στα βουνά και τα λαγκάδια, με τα οποία οι πολυεθνικές, ακόλουθοι του ΔΝΤ, θα πουλάνε ακόμα στους πρωτοκοσμικούς αστούς κάποιων λιγοστών και πολύ μακρινών χωρών, το παραμύθι των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για προστασία του πλανήτη.
Οι Έλληνες λοιπόν κρατάμε μια παγκόσμια ιστορική ευκαιρία στα χέρια μας και θα την καταθέσουμε στην κάλπη στις 17 Ιουνίου. Ας ελπίσουμε ότι η επί χρόνια προσπάθεια του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος να μας μεταλλάξει από ψυχωμένο λαό σε ιδιώτες καταναλωτές, απέτυχε. Κι ότι αυτό θα αποδειχθεί περίτρανα στις επερχόμενες εκλογές.
tvxs