Tης Ελένης Βαρίκα, του Μικαέλ Λεβύ και του Ετιέν Μπαλιμπάρ Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς προηγούμενο, τουλάχιστον μετά
και δόλια καταβύθιση των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση) και της κοινωνικής ασφάλισης. Οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. Και ο κατάλογος των αδικημάτων του «Μνημονίου» δεν έχει τελειωμό.
Αντίθετα, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές
και η Εκκλησία (ο πιο μεγάλος ιδιοκτήτης γης), αυτοί, δεν φορολογούνται. Αποφασίζεται η μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών αλλά κανείς δεν αγγίζει τις γιγαντιαίες «αμυντικές» δαπάνες: υποχρεώνουν την Ελλάδα να συνεχίσει να αγοράζει στρατιωτικό υλικό εκατομμυρίων ευρώ από αυτούς τους ευρωπαίους προμηθευτές που είναι επίσης --καθαρή σύμπτωση-- εκείνοι που απαιτούν την πληρωμή του χρέους (Γερμανία, Γαλλία).
Η Ελλάδα έχει γίνει ένα εργαστήριο για την Ευρώπη. Εκεί δοκιμάζονται πάνω σε ανθρώπινα πειραματόζωα οι μέθοδοι που στη συνέχεια θα εφαρμοστούν στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία και ούτω καθ’ εξής. Οι υπεύθυνοι αυτού του πειράματος, η τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ) και οι συνεταίροι τους των ελληνικών κυβερνήσεων, δεν ανησυχούσαν: έχει δει κανείς ποτέ ινδικά χοιρίδια, ποντίκια εργαστηρίου, να διαμαρτύρονται για ένα επιστημονικό πείραμα; Θαύμα! Τα ανθρώπινα πειραματόζωα εξεγέρθηκαν: παρά την άγρια καταστολή που ασκείται από μια αστυνομία σε μεγάλο βαθμό διαβρωμένη από τους νεοναζί, οι οποίοι στρατολογήθηκαν τα τελευταία χρόνια, οι γενικές απεργίες, οι καταλήψεις των πλατειών, οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες δεν έχουν σταματήσει εδώ κι ένα χρόνο. Και τώρα, αποκορύφωμα της αυθάδειας, οι Έλληνες μόλις ψήφισαν ενάντια στη συνέχιση του «πειράματος», μειώνοντας στο μισό την εκλογική δύναμη των κυβερνητικών κομμάτων και τετραπλασιάζοντας τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν χρειάζεται να ανήκει κανείς στην ριζοσπαστική Αριστερά για να δει πόσο καταστροφικές είναι οι νεοφιλελεύθερες συνταγές της τρόικας. Ο Πωλ Κρούγκμαν, βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, δεν παύει να το λέει: πώς μπορείς να «εξυγιάνεις τα δημοσιονομικά» της Ελλάδας αν γονατίσεις τη χώρα, αν επιτείνεις την ύφεση, η οποία, προφανώς, δεν μπορεί παρά να μειώσει τα έσοδα και να προκαλέσει ελλείμματα στον προϋπολογισμό; Σε τι, λοιπόν, χρησίμευσαν τα «γενναιόδωρα» δάνεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ; Μα, για να πληρωθεί… το χρέος προς τις τράπεζες, έστω και αν η χώρα φορτώνεται με καινούριο χρέος. Οι «ειδικοί» της τρόικας έχουν θρησκεία τους τον καπιταλισμό (Β. Μπένγιαμιν, 1921): μια θρησκεία της οποίας οι θεότητες --οι χρηματιστικές αγορές με τα απρόβλεπτα, αυθαίρετα και παράλογα θεσπίσματά τους-- απαιτούν θυσίες (ανθρώπινες).
Κάνοντας ουσιαστικά την αυθαιρεσία, την αδιαφάνεια και τον φόβο τρόπο διακυβέρνησης, μια τέτοια πολιτική βίαιης υποδούλωσης ενός λαού δεν μπορούσε παρά να προκαλέσει αντιδράσεις οργής, σύγχυσης, θυμού. Ένα τμήμα αυτού του θυμού κατευθύνθηκε προς μια αποτρόπαιη ρατσιστική, αντισημιτική και ξενόφοβη δύναμη, την Χρυσή Αυγή. Ωστόσο, οι «αγανακτισμένοι» έδωσαν στην μεγάλη πλειοψηφία τους τη στήριξή τους, για πρώτη φορά μετά το 1958, στην ριζοσπαστική Αριστερά. Αυτή η Αριστερά είναι βαθιά ευρωπαϊκή. Δεν έχει καμιά πρόθεση να εγκαταλείψει το ευρώ, αλλά αρνείται κατηγορηματικά το Μνημόνιο που επέβαλε η τρόικα και αποδέχτηκαν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων: του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια εκείνης της «εθνικής ενότητας», μαζί με τη Νέα Δημοκρατία και την άκρα Δεξιά. Προτείνει συγκεκριμένη εναλλακτική πολιτική, ρεαλιστική και άμεσα εφαρμόσιμη: μορατόριουμ για το χρέος, που θα συνοδεύεται από διεθνή λογιστικό έλεγχο που θα εξακριβώσει τη νομιμότητά του. κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών. κατάργηση των αντικοινωνικών μέτρων τα οποία πήραν οι κυβερνήσεις που υπέγραψαν το Μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη ενός ευρέος φάσματος δυνάμεων που εντάσσονται στο ρεύμα της δημοκρατικής Αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων, των αγανακτισμένων, των εργαζομένων που αγωνίζονται, των δικτύων υποστήριξης των μεταναστών, των φεμινιστικών ομάδων, των ομάδων που εντάσσονται στο queer κίνημα, των οικολογικών κινημάτων, πέτυχε να γίνει η δεύτερη πολιτική δύναμη της χώρας. «Δεν ήξεραν ότι ήταν αδύνατο, επομένως το έκαναν», θα έλεγε ο Μαρκ Τουαίν.
Μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί τον Ιούνιο. Ορισμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ριζοσπαστική Αριστερά στην πρώτη θέση. Για εμάς, είναι σαφές ότι το μέλλον της Ευρώπης παίζεται στην Ελλάδα. Οι εκπρόσωποι του χρηματιστικού κεφαλαίου, ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο ή ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το έχουν καταλάβει και γι’ αυτό απειλούν τους Έλληνες με κάθε είδους αντίποινα, αν τολμήσουν να μην ψηφίσουν τους υποψήφιους που εγκρίνουν οι τράπεζες και το ΔΝΤ. Η νέα γαλλική κυβέρνηση, που οχυρώνεται πίσω από μια φρόνιμη σιωπή, θα έπρεπε να διαβεβαιώσει δυνατά και καθαρά, ότι θα σεβαστεί τις αποφάσεις του ελληνικού λαού, και ότι θα απορρίψει κάθε πρόταση απομάκρυνσης της Ελλάδας από την Ευρώπη ή την Ευρωζώνη.
Είναι επείγον να υποστηρίξουμε την ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά, να ενισχύσουμε τη δημοκρατική, αντιφασιστική και ενωτική ορμή που την ωθεί. Βρίσκεται, αυτή την στιγμή, στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα για να ελευθερώσουμε την Ελλάδα, και κατά συνέπεια την Ευρώπη, από τον εφιάλτη της νεοφιλελεύθερης λιτότητας.
Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.