1. Η συνεργασία του κυβερνητικού τρίο στούτζες στηρίζεται αποκλειστικά σε ψέματα. Όχι
ψέματα που έχουν ειπωθεί μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα για τις συντάξεις του ΟΓΑ και το αν θα μειωθούν εξαιτίας των νέων μέτρων, αλλά ψέματα που έχουν πει – και οι τρεις – στους από τα κάτω, στους πολλούς καλούς ανθρώπους. Ψέματα όπως αυτό για το διπλασιασμό του χρόνου επιδότησης των ανέργων και την κάλυψη του ποσού, που χρειάζεται για να συμβεί αυτό, από κοινοτικά κονδύλια. Με έναν αρχικό υπολογισμό στη ΓΣΕΕ εκτιμούν πως ο διπλασιασμός του χρόνου επιδότησης των ανέργων, που καταγράφεται ως δέσμευση στην προγραμματική συμφωνία της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ και τη ΜΝΗΜΑΡ, θα κοστίσει σε ετήσια βάση περίπου 1,2 δις ευρώ. Και όσον αφορά τα κοινοτικά κονδύλια για τα οποία μιλάει το τρίο στούτζες,
αυτά δεν ξεπερνούν τα 200 εκατομμύρια ευρώ. Παρόλα αυτά, το θέμα δεν είναι ότι τα λεφτά δεν φτάνουν για να υλοποιηθεί αυτή η δέσμευση του τρίο στούτζες, αλλά ότι δεν υπάρχουν καθόλου λεφτά, καθώς η Ελλάδα, όπως και κανένα άλλο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει κοινοτικά κονδύλια για να στηρίξει «παθητικές» πολιτικές ενίσχυσης των ανέργων, όπως είναι φυσικά το επίδομα ανεργίας. Φυσικά και οι παρατρεχάμενοι του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του κυρ Φώτη, που συνέγραψαν την προγραμματική συμφωνία, όλες αυτές τις ιστορίες με τα κοινοτικά κονδύλια και τις «παθητικές» πολιτικές τις γνωρίζουν, μάλιστα κάποιοι από πρώτο χέρι… Και αυτό πάει να πει πως πρόκειται για πολιτικούς απατεώνες, που μπροστά τους όλοι αυτοί που είναι μέσα για απάτες μοιάζουν με άκακα παιδάκια δύο χρονών.
2. Αν σε κάτι είχε και έχει απόλυτο δίκαιο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτή η κυβέρνηση θα τηρήσει κατά γράμμα ότι προβλέπει το δεύτερο μνημόνιο και φυσικά θα υλοποιήσει όλες τις δεσμεύσεις, που έμειναν σε εκκρεμότητα, εξαιτίας των εκλογών, του προηγούμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Από τη συγκρότηση του κυβερνητικού τρίο στούτζες μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει καμία απολύτως διαπραγμάτευση για τα νέα μέτρα και όποιος πιστεύει το αντίθετο καλό είναι να πάει σε κανέναν γιατρό να το κοιτάξει το θέμα του. Άλλωστε το θέμα της διαπραγμάτευσης ο ίδιος ο Τρελαντώνης το έκλεισε το βράδυ των δεύτερων εκλογών όταν ανέλαβε την «ιδιοκτησία» του προγράμματος της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας και πρέπει να είσαι και πολύ… κυρ Φώτης για να μην το έχεις καταλάβει αυτό. Έτσι όσα πίσω μπρος και να κάνουν, τελικά σε τίποτα δεν θα κάνουν πίσω και δες την ιστορία με τις συντάξεις του ΟΓΑ. Κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Δευτέρα λένε ότι δεν θα μειωθούν. Κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή λένε ότι θα μειωθούν. Και στο τέλος θα μειωθούν – α, την Κυριακή την πέφτουν – γιατί αυτό προβλέπεται στο δεύτερο μνημόνιο, όχι γιατί τα λεφτά είναι πολλά, αλλά γιατί η ελληνική πλευρά έχει συμφωνήσει με την τρόικα να μειώσει το ποσό που εκταμιεύεται στο συγκεκριμένο κωδικό που αφορά την κρατική επιδότηση των συντάξεων του ΟΓΑ. Το θέμα, δηλαδή, δεν είναι αν οι σχεδιαζόμενες μειώσεις στις συντάξεις του ΟΓΑ είναι δίκαιες ή άδικες, μεγάλες ή μικρές, αλλά ότι αποτελούν «ιδιοκτησία» του κυβερνητικού τρίο στούτζες.
3. Τελευταία ακούω και βλέπω πολλούς δικούς μας, παλαιότερης ή νέας κοπής, να λένε πως τώρα ήρθε η ώρα όσοι στήριξαν το κυβερνητικό τρίο στούτζες να πληρώσουν γι’ αυτήν τους την επιλογή. Να στο πως αλλιώς, στο 48% που μαζί έχουν τα τρία παρτάλια, η μεγάλη πλειοψηφία είναι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, συνταξιούχοι, νοικοκυρές, αγρότες, αργόσχολοι της ελληνικής υπαίθρου και ένστολοι. Λέει λοιπόν ο γκαρντάσης μου, ας σκίσουν τώρα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο κυρ Φώτης τους δικούς τους, για να καταλάβουν, οι δικοί τους, τι μαλακία πήγαν και έκαναν όταν στις 17 Ιουνίου πήγαν και έκλεισαν το δρόμο στην ελπίδα. Όμως λέω εγώ του γκαρντάση μου ότι αλήθεια δεν ξέρω που θα πάει αυτό το πράγμα και πως θα λειτουργήσει την επόμενη μέρα, μετά το… σκίσιμο, ο κόσμος της δεξιάς μεσοδυτικής Ελλάδας και του συνταξιουχικού ΠΑΣΟΚ. Για τη ΜΝΗΜΑΡ δεν το συζητάω γιατί δεν έχω τι να πω, πρόκειται για νούμερα που ότι και να τους συμβεί θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι η καλή διακυβέρνηση, όπου θα κυβερνάει ο λαός και η κυβέρνηση θα τον υπακούει, θα φέρει την καταστροφή στον τόπο, κυρίως όμως θα φιμώσει τον Πάσχο Μανδραβέλη. Δεν ξέρω πόσο και αν κόσμος που ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ νιώθει τώρα προδομένος από την εξέλιξη των πραγμάτων. Πολύ αμφιβάλω γι’ αυτό, γιατί μεταξύ 6 Μαΐου και 17 Ιουνίου τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν περισσότερα ξεκάθαρα απ’ ότι έγιναν. Αλλά έτσι κι αλλιώς μιλάμε για ανθρώπους που ξέρουν καλά από προδοσίες και που μπροστά στον.. κομμουνιστικό κίνδυνο θα έκαναν την καρδιά τους πέτρα και θα την έβγαζαν με ψωμί και ελιές.
4. Υποστηρίζοντας, από πάντα, πολιτικά και οπαδικά καταστάσεις με σχετικά λίγο κόσμο τώρα μου κάνει μεγάλη εντύπωση ότι γίναμε πολλοί και περισσότερη εντύπωση ότι προσπαθούμε να είμαστε και μαζί. Πας δηλαδή σε μία ταβέρνα και τουλάχιστον οι μισοί στραβώνουν αν ακούσουν καμία μαλακία για το πόσο καλά τα είπε ο Σαμαράς στη Μέρκελ, ή για τ’ ότι είχε και ο Κασιδιάρης τα δίκια του επειδή η Δούρου του έπρηξε το συκώτι. Προφανώς ακόμα σε πολλά μέρη, συζητήσεις, χρόνους και χώρους, παραμένουμε λίγοι όπως πριν και αυτό είναι λογικό αν σκεφτείς πως φτάσαμε έως εδώ. Και από εδώ και πάνω θα ξεκινήσουν τα δύσκολα, γιατί και πολλοί και μαζί δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Αλλά διαφορετικά δεν γίνεται, εκτός κι αν θέλουμε να παραδώσουμε στο μέλλον συντρίμμια και στάχτες, δικαιολογίες γιατί τα κάναμε σκατά, ψέματα ότι προσπαθήσαμε πολύ αλλά απέναντι μας βρήκαμε ανίκητους γίγαντες. Ξέρω θα σε φανεί πολύ λίγο, κι εμένα λίγο μου φαίνεται, αλλά μέσα σε αυτόν τον πανικό το να λες να φορολογηθούν οι πλούσιοι, θα δοθούν παροχές στους φτωχούς και να στηριχθούν τα μεσαία στρώματα μοιάζει με επανάσταση. Ξέρω, μπορεί να με κοροϊδεύσεις, να με πεις ότι σε λέω μαλακίες και ίσως να έχεις και δίκιο. Αλλά δες την οργή γύρω σου. Παντού υπάρχει κόσμος βουβός που ουρλιάζει από τα μάτια. Αντί να προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε τι συμβαίνει, ας κάτσουμε να μας εξηγήσουν αυτοί τι συμβαίνει και τι πρέπει να γίνει. Έτσι κι αλλιώς όταν με το καλό αλλάξουν τα πράγματα ότι είναι να γίνει αυτοί θα το κάνουν. Εμείς θα ψάχνουμε το σκύλο που χάθηκε.
2. Αν σε κάτι είχε και έχει απόλυτο δίκαιο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτή η κυβέρνηση θα τηρήσει κατά γράμμα ότι προβλέπει το δεύτερο μνημόνιο και φυσικά θα υλοποιήσει όλες τις δεσμεύσεις, που έμειναν σε εκκρεμότητα, εξαιτίας των εκλογών, του προηγούμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Από τη συγκρότηση του κυβερνητικού τρίο στούτζες μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει καμία απολύτως διαπραγμάτευση για τα νέα μέτρα και όποιος πιστεύει το αντίθετο καλό είναι να πάει σε κανέναν γιατρό να το κοιτάξει το θέμα του. Άλλωστε το θέμα της διαπραγμάτευσης ο ίδιος ο Τρελαντώνης το έκλεισε το βράδυ των δεύτερων εκλογών όταν ανέλαβε την «ιδιοκτησία» του προγράμματος της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας και πρέπει να είσαι και πολύ… κυρ Φώτης για να μην το έχεις καταλάβει αυτό. Έτσι όσα πίσω μπρος και να κάνουν, τελικά σε τίποτα δεν θα κάνουν πίσω και δες την ιστορία με τις συντάξεις του ΟΓΑ. Κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Δευτέρα λένε ότι δεν θα μειωθούν. Κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή λένε ότι θα μειωθούν. Και στο τέλος θα μειωθούν – α, την Κυριακή την πέφτουν – γιατί αυτό προβλέπεται στο δεύτερο μνημόνιο, όχι γιατί τα λεφτά είναι πολλά, αλλά γιατί η ελληνική πλευρά έχει συμφωνήσει με την τρόικα να μειώσει το ποσό που εκταμιεύεται στο συγκεκριμένο κωδικό που αφορά την κρατική επιδότηση των συντάξεων του ΟΓΑ. Το θέμα, δηλαδή, δεν είναι αν οι σχεδιαζόμενες μειώσεις στις συντάξεις του ΟΓΑ είναι δίκαιες ή άδικες, μεγάλες ή μικρές, αλλά ότι αποτελούν «ιδιοκτησία» του κυβερνητικού τρίο στούτζες.
3. Τελευταία ακούω και βλέπω πολλούς δικούς μας, παλαιότερης ή νέας κοπής, να λένε πως τώρα ήρθε η ώρα όσοι στήριξαν το κυβερνητικό τρίο στούτζες να πληρώσουν γι’ αυτήν τους την επιλογή. Να στο πως αλλιώς, στο 48% που μαζί έχουν τα τρία παρτάλια, η μεγάλη πλειοψηφία είναι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, συνταξιούχοι, νοικοκυρές, αγρότες, αργόσχολοι της ελληνικής υπαίθρου και ένστολοι. Λέει λοιπόν ο γκαρντάσης μου, ας σκίσουν τώρα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο κυρ Φώτης τους δικούς τους, για να καταλάβουν, οι δικοί τους, τι μαλακία πήγαν και έκαναν όταν στις 17 Ιουνίου πήγαν και έκλεισαν το δρόμο στην ελπίδα. Όμως λέω εγώ του γκαρντάση μου ότι αλήθεια δεν ξέρω που θα πάει αυτό το πράγμα και πως θα λειτουργήσει την επόμενη μέρα, μετά το… σκίσιμο, ο κόσμος της δεξιάς μεσοδυτικής Ελλάδας και του συνταξιουχικού ΠΑΣΟΚ. Για τη ΜΝΗΜΑΡ δεν το συζητάω γιατί δεν έχω τι να πω, πρόκειται για νούμερα που ότι και να τους συμβεί θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι η καλή διακυβέρνηση, όπου θα κυβερνάει ο λαός και η κυβέρνηση θα τον υπακούει, θα φέρει την καταστροφή στον τόπο, κυρίως όμως θα φιμώσει τον Πάσχο Μανδραβέλη. Δεν ξέρω πόσο και αν κόσμος που ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ νιώθει τώρα προδομένος από την εξέλιξη των πραγμάτων. Πολύ αμφιβάλω γι’ αυτό, γιατί μεταξύ 6 Μαΐου και 17 Ιουνίου τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν περισσότερα ξεκάθαρα απ’ ότι έγιναν. Αλλά έτσι κι αλλιώς μιλάμε για ανθρώπους που ξέρουν καλά από προδοσίες και που μπροστά στον.. κομμουνιστικό κίνδυνο θα έκαναν την καρδιά τους πέτρα και θα την έβγαζαν με ψωμί και ελιές.
4. Υποστηρίζοντας, από πάντα, πολιτικά και οπαδικά καταστάσεις με σχετικά λίγο κόσμο τώρα μου κάνει μεγάλη εντύπωση ότι γίναμε πολλοί και περισσότερη εντύπωση ότι προσπαθούμε να είμαστε και μαζί. Πας δηλαδή σε μία ταβέρνα και τουλάχιστον οι μισοί στραβώνουν αν ακούσουν καμία μαλακία για το πόσο καλά τα είπε ο Σαμαράς στη Μέρκελ, ή για τ’ ότι είχε και ο Κασιδιάρης τα δίκια του επειδή η Δούρου του έπρηξε το συκώτι. Προφανώς ακόμα σε πολλά μέρη, συζητήσεις, χρόνους και χώρους, παραμένουμε λίγοι όπως πριν και αυτό είναι λογικό αν σκεφτείς πως φτάσαμε έως εδώ. Και από εδώ και πάνω θα ξεκινήσουν τα δύσκολα, γιατί και πολλοί και μαζί δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Αλλά διαφορετικά δεν γίνεται, εκτός κι αν θέλουμε να παραδώσουμε στο μέλλον συντρίμμια και στάχτες, δικαιολογίες γιατί τα κάναμε σκατά, ψέματα ότι προσπαθήσαμε πολύ αλλά απέναντι μας βρήκαμε ανίκητους γίγαντες. Ξέρω θα σε φανεί πολύ λίγο, κι εμένα λίγο μου φαίνεται, αλλά μέσα σε αυτόν τον πανικό το να λες να φορολογηθούν οι πλούσιοι, θα δοθούν παροχές στους φτωχούς και να στηριχθούν τα μεσαία στρώματα μοιάζει με επανάσταση. Ξέρω, μπορεί να με κοροϊδεύσεις, να με πεις ότι σε λέω μαλακίες και ίσως να έχεις και δίκιο. Αλλά δες την οργή γύρω σου. Παντού υπάρχει κόσμος βουβός που ουρλιάζει από τα μάτια. Αντί να προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε τι συμβαίνει, ας κάτσουμε να μας εξηγήσουν αυτοί τι συμβαίνει και τι πρέπει να γίνει. Έτσι κι αλλιώς όταν με το καλό αλλάξουν τα πράγματα ότι είναι να γίνει αυτοί θα το κάνουν. Εμείς θα ψάχνουμε το σκύλο που χάθηκε.