Του Γιαννη Τεκιδη
Ο υπερήφανος πρωθυπουργός της Ελλάδος, ο Αντώνης ο θιασώτης πριν ένα χρόνο και ακραιφνής οπαδός του άλλου μείγματος πολίτικης ενάντια στο τρισκατάρατο μνημόνιο της ύφεσης, του αδιέξοδου, της διάλυσης της οικονομίας., ο Αντώνης των Ζαπειων με τις βαρύγδουπες οικονομικές αναλύσεις και προτάσεις που θα έλυναν τον γόρδιο δεσμό της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και θα λύτρωναν την κοινωνία από την ανέχεια και την καταστροφή, ο Αντώνης της επαναδιαπραγμάτευσης, της αναθεώρησης
και όλων των συναφών προεκλογικών του ψεμάτων, αυτός λοιπόν ο πολιτικός απατεώνας μοιραίος και άβουλος, γονυπετής και ψοφοδεής ενώπιον των Μερκελ και Ολαντ, δήλωσε σε συνέντευξη του αμέσως μετά τις παραπάνω συναντήσεις, σχολιάζοντας το πρόσφατο αντιμνημονιακο του παρελθόν με απύθμενη αναίδεια και απροσμέτρητο θράσος γράφοντας στα παλαιοτέρα των υποδημάτων του τον Ελληνικό λαό ‘’ουδείς αναμάρτητος’’.
Έτσι απλά κ. πρωθυπουργέ ουδείς αναμάρτητος λοιπόν και αλλά λόγια να αγαπιόμαστε. Μονό που οι αμαρτίες, επακόλουθα των πολιτικών της δικής σας παράταξης και του πολιτικού σας σήμερα συνεταίρου Βαγγέλη μεταμφιεσμένες σε χαράτσια, σε φόρους, σε περικοπές, σε διάλυση ότι απέμεινε από το πάλε ποτέ < να ζήσουμε να το θυμόμαστε> κοινωνικό κράτος, πλήττουν σωστή καταιγίδα τους εργαζόμενους- όσοι απέμειναν- , τους δυστυχισμένους ανέργους, τους επαγγελματίες και συνταξιούχους, τους γνωστούς τέλος πάντων, σε εσάς διαχρονικούς μαύρους, που καλούνται κάθε φορά στα δημόσια ταμεία να δώσουν ότι έχουν και δεν έχουν- τώρα πλέον δεν έχουν- για να σωθεί η μονίμως πάσχουσα πατρίδα. Και επειδή κ. πρωθυπουργέ μέγα τμήμα της πλεμπάγιας δεν έχει πλέον να δώσει, δεν γνωρίζω αν σκεφτήκατε στο πλαίσιο του προγράμματος ευθανασίας που αποφασίσατε οι τρεις μεγάλοι αρχηγοί –Αντώνης. Βαγγέλης, Φανούρης( Φώτης) για τους άνω των εξηνταπεντε ετών πολίτες,να θεσπίσετε και δωρεές ανθρώπινων οργάνων. Αν όμως κάποιοι αμετανόητοι απάτριδες αντιδρούν σε τέτοιου είδους προσφορές, εσείς στο όνομα της για όγδοη φορά σωτηρία της πατρίδας δια πράξεως νομοθετικού περιεχομένου να το επιβάλλεται. Πως όμως μέσα σ αυτόν τον κυκεώνα των αδιέξοδων, τυφλών και καταγέλαστων πολιτικών που αφανίζουν τη κοινωνία, διώχνουν το μέλλον του τόπου μας τη νεολαία στο εξωτερικό, κονιορτοποιούν κάθε παραγωγικό ιστό, βυθίζουν στην απελπισία τους απόμαχους της ζωής και σπρώχνουν στην αυτοκτονία καθημερινά συμπολίτες μας, συνυπάρχει και όχι μόνο αυτό, αλλά συγκυβερνά και ένα πολλά υποσχόμενο στο παρελθόν για το ήθος, τη πορεία και την…συνέπεια των λόγων του ΄’αριστερος΄΄ πολιτικός; Ο ισοδύναμος κ. Φώτης επιφύλαξε μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη με τις αποφάσεις και την πορεία που επέλεξε το νεοπαγές κόμμα του διαψεύδοντας και διακωμωδώντας αρχές και αξίες της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Θλίψη δε προκαλεί σε μικρό κομμάτι του αριστερού ακροατηρίου αλλά και πρόσφατων ψηφοφόρων του κόμματος του η μετατροπή του σε διαπρύσιο υποστηριχτή της νεοφιλελεύθερης ταφόπλακας που ευαγγελίζονται οι δυο όψιμοι σύμμαχοι του στην συγκυβέρνηση. Και για να αποδείξει ως σύγχρονη, ‘’υπεύθυνη’’ κυβερνώσα αριστερά, στο πλαίσιο των επαίσχυντων μνημονίων την αφοσίωση του στους άσπονδους πολιτικούς του φίλους, πρωτοστατεί σε αναίτιες, αβάσιμες και απρόκλητες επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ διαστρεβλώνοντας και παραποιώντας χυδαία πολλές φορές τις θέσεις του.
Ο τελευταίος –ΣΥΡΙΖΑ- προς κακοφανισμό και στενοχώρια των κατάπτυστων διαπλεκόμενων βδελών της Ελληνικής κοινωνίας-μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και αποχαύνωσης, εθνικοί εργολάβοι, παρασιτική ιδιωτική πρωτοβουλία και λοιπά ποικίλα λαμογια- αποτελεί ακόμη την ύστατη ελπίδα για τους Έλληνες εργαζόμενους. Έχει ιστορικό χρέος η ριζοσπαστική αριστερά απέναντι στη κοινωνία και στους νέους να υπερβεί αδυναμίες και αγκυλώσεις, οι οποιες τροφοδοτούν ανέξοδα τη μαύρη προπαγάνδα προκειμένου αυτή να απαξιωθεί στην συλλογική συνείδηση των εργαζομένων. Οι παρορμητικές και οι συναισθηματικές εκρήξεις για διάφορα ζητήματα στελεχών του, όποια και αν είναι αυτά, όποια διαδρομή και ιστορία έχουν στο χώρο, δεν παράγουν θετικό πολιτικό λόγο, ούτε προσφέρουν στη συλλογική προσπάθεια του κόμματος. Αντίθετα αμαυρώνουν τη συνολική μας εικόνα, εντείνουν το φαινόμενο της πολυγλωσσίας και σπέρνουν σύγχυση και απογοήτευση στο κόσμο της αριστεράς, αλλά και γενικότερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με το επικαιροποιημενο του πρόγραμμα, τον καθαρό πολιτικό λόγο και τις θέσεις του, πρέπει να πείσει και τους πλέον επιφυλακτικούς ότι υπάρχει διέξοδος, υπάρχει λύση μακριά από τα ανθρωποκτόνα και διαλυτικά μνημόνια.