Είναι πια καιρός να λάβει τέλος αυτό το αίσχος, αυτή η ντροπή για το πολιτισμό μας.
Οι στατιστικές είναι αποκαλυπτικές ως προς την έκταση της βίας κατά των γυναικών:
1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της.
1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού.
40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας.
500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία.
Από τα στοιχεία προκύπτει σαφώς ότι η βία κατά των γυναικών δεν αποτελεί περιθωριακό φαινόμενο, ένα απομεινάρι κάποιου αρχαϊκού παρελθόντος. Αντιθέτως, πρόκειται για γενικευμένη κατάσταση, που παραμένει αμετάβλητη στις σύγχρονες κοινωνίες, αν δεν αυξάνεται κιόλας λόγω της οικονομικής κρίσης. Το ότι εκατομμύρια γυναίκες εξακολουθούν στον 21ο αιώνα να πέφτουν θύματα έμφυλης βίας, καταρρίπτει κάθε μύθο περί «προόδου», κάθε φιλελεύθερο φληνάφημα περί εμβάθυνσης της δημοκρατίας στο πλαίσιο της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης. Η πλέον εξελιγμένη ψηφιακή τεχνολογία μπορεί κάλλιστα να συνυπάρχει με μεσαιωνικές κοινωνικές σχέσεις.
Αυτό όμως που δεν μπορούν να καταγράψουν οι στατιστικές είναι οι τρομακτικές επιπτώσεις (σωματικές και ψυχολογικές) της έμφυλης βίας σε κάθε μία γυναίκα που πέφτει θύμα της. Πέρα από το προφανές, δηλαδή τις σωματικές βλάβες ή ακόμα και το θάνατο, η έμφυλη βία μπορεί να προκαλέσει τραύματα που δεν θα επουλωθούν ποτέ. Μπορεί επίσης να υφάνει ένα δίχτυ τρόμου μέσα στο οποίο φυλακίζονται οι γυναίκες.
Είναι πια καιρός να λάβει τέλος αυτό το αίσχος, αυτή η ντροπή για το πολιτισμό μας. Θα χρειαστεί να στηρίξουμε με κάθε δυνατό μέσο τον αγώνα του φεμινιστικού κινήματος ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και τη βία. Θα απαιτηθούν επίσης θεσμικές παρεμβάσεις για να παύσει η ατιμωρησία των δραστών, να προστατευτούν με αποτελεσματικό τρόπο τα θύματα, και να προωθηθεί από την εκπαίδευση και τα ΜΜΕ μια διαφορετική αντίληψη για τις σχέσεις των δύο φύλων. Μα πάνω απ’ όλα , είναι απαραίτητο να μη θεωρήσουμε ούτε στιγμή ότι είναι «δευτερεύον» το ζήτημα της βίας εναντίον των γυναικών. Πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα για την Αριστερά, για κάθε πολίτη που οργίζεται με τη βαρβαρότητα.
left.gr/
Οι στατιστικές είναι αποκαλυπτικές ως προς την έκταση της βίας κατά των γυναικών:
1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της.
1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού.
40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας.
500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία.
Από τα στοιχεία προκύπτει σαφώς ότι η βία κατά των γυναικών δεν αποτελεί περιθωριακό φαινόμενο, ένα απομεινάρι κάποιου αρχαϊκού παρελθόντος. Αντιθέτως, πρόκειται για γενικευμένη κατάσταση, που παραμένει αμετάβλητη στις σύγχρονες κοινωνίες, αν δεν αυξάνεται κιόλας λόγω της οικονομικής κρίσης. Το ότι εκατομμύρια γυναίκες εξακολουθούν στον 21ο αιώνα να πέφτουν θύματα έμφυλης βίας, καταρρίπτει κάθε μύθο περί «προόδου», κάθε φιλελεύθερο φληνάφημα περί εμβάθυνσης της δημοκρατίας στο πλαίσιο της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης. Η πλέον εξελιγμένη ψηφιακή τεχνολογία μπορεί κάλλιστα να συνυπάρχει με μεσαιωνικές κοινωνικές σχέσεις.
Αυτό όμως που δεν μπορούν να καταγράψουν οι στατιστικές είναι οι τρομακτικές επιπτώσεις (σωματικές και ψυχολογικές) της έμφυλης βίας σε κάθε μία γυναίκα που πέφτει θύμα της. Πέρα από το προφανές, δηλαδή τις σωματικές βλάβες ή ακόμα και το θάνατο, η έμφυλη βία μπορεί να προκαλέσει τραύματα που δεν θα επουλωθούν ποτέ. Μπορεί επίσης να υφάνει ένα δίχτυ τρόμου μέσα στο οποίο φυλακίζονται οι γυναίκες.
Είναι πια καιρός να λάβει τέλος αυτό το αίσχος, αυτή η ντροπή για το πολιτισμό μας. Θα χρειαστεί να στηρίξουμε με κάθε δυνατό μέσο τον αγώνα του φεμινιστικού κινήματος ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και τη βία. Θα απαιτηθούν επίσης θεσμικές παρεμβάσεις για να παύσει η ατιμωρησία των δραστών, να προστατευτούν με αποτελεσματικό τρόπο τα θύματα, και να προωθηθεί από την εκπαίδευση και τα ΜΜΕ μια διαφορετική αντίληψη για τις σχέσεις των δύο φύλων. Μα πάνω απ’ όλα , είναι απαραίτητο να μη θεωρήσουμε ούτε στιγμή ότι είναι «δευτερεύον» το ζήτημα της βίας εναντίον των γυναικών. Πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα για την Αριστερά, για κάθε πολίτη που οργίζεται με τη βαρβαρότητα.
left.gr/