Η εντολή του Eurogroup την περασμένη Παρασκευή ήταν σαφέστατη: η κυβέρνηση πρέπει
να κλείσει όλες τις μνημονιακές εκκρεμότητες πριν από τη λήξη του τρέχοντος μνημονίου
τον Ιανουάριο του 2015. Δηλαδή πριν από τις εκλογές που αναμένονται για τον ερχόμενο Μάρτιο. Μεταξύ των εκκρεμοτήτων περιλαμβάνονται το νέο ασφαλιστικό και οι νέες επί τα χείρω ρυθμίσεις σταεργασιακά.
Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι οι χειρότεροι εφιάλτες της κυβέρνησης θα γίνουν πραγματικότητα καθώς οι δανειστές – όπως καιρό τώρα επιμένουμε μονότονα – δεν διανοούνται ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, αποχωρώντας, θα αφήσει σοβαρές εκκρεμότητες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σοβαρές τριβές με την επόμενη κυβέρνηση.
Το τοπίο πρέπει να εκκαθαριστεί το συντομότερο, ακόμη και αν αυτό θα σημαίνει ότι η συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θα απολέσει και τα τελευταίατης στηρίγματα στην κοινωνία. Οι δανειστές ουδέποτε δάκρυσαν συμμεριζόμενοι την αγωνία Σαμαρά και Βενιζέλου για την καταστροφή της«μεσαίας τάξης» και την απώλεια των ψήφων της. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν θα δακρύσουν για την απώλεια του τελευταίου εκλογικού τους στηρίγματος: τωνσυνταξιούχων.
Εξ άλλου διαψεύστηκαν όσοι, κατά καιρούς, πίστεψαν ότι οι δανειστές ενδιαφέρονται για το πολιτικό μέλλον οποιουδήποτε και ότι είναι διατεθειμένοι να κάνουν χάρες.
Για τους δανειστές και επιτηρητές της χώρας αυτό που πρωτεύει είναι να γίνει η «δουλειά». Ίσως, αν πίστευαν ότι αυτή η κυβέρνηση – κυρίως η Ν.Δ. – μπορούσε να διεκδικήσει τη συνέχιση της διακυβέρνησής της, να έδιναν ένα ακόμη μικρό χρονικό περιθώριο, παρότι διαρκώς φωνάζουν ότι «οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν επαρκώς».
Κάτι τέτοιο όμως δεν διαφαίνεται κατά κανέναν τρόπο στον ορίζοντα και, συνεπώς, οι δανειστές προτιμούν να φύγει από τη μέση όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος από το επώδυνο πακέτο παρά να καίνε χρόνο και λεφτά σε μια τελειωμένη υπόθεση.
Διέφυγε, ίσως, της προσοχής πολλών μια ατάκα του Χρυσοχοΐδη στην κυριακάτικη πανελλήνια συνάντηση στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τη συμπόρευση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς με κατάληξη το Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης: «Από τη ημέρα των ευρωεκλογών και μετά τον ανασχηματισμό δεν έχει έρθει ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα».
Από την άλλη ο Χαρδούβελης, μιλώντας στο CNBC και προσπαθώντας να διαφημίσει το φρεναρισμένο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, περιέγραφε...συνωστισμό επενδυτών μπροστά στα ερείπια της ελληνικής οικονομίας.
Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή και για τον υπουργό Οικονομικών και για τους συνεταίρους της συγκυβέρνησης: Κανείς δεν επενδύει ούτε σέντσιστο κυβερνητικό πτώμα. Και οι δανειστές – όπως άλλωστε και πολλοί μεγάλοι εγχώριοι οικονομικοί παράγοντες – έχουν ξεγραμμένη αυτή την κυβέρνηση, όπως ξεγραμμένη την έχουν οι παραγωγικές τάξεις. Όλοι τελούν εν αναμονή των πολιτικών εξελίξεων και της αλλαγής σκηνικού για να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους...
Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι οι χειρότεροι εφιάλτες της κυβέρνησης θα γίνουν πραγματικότητα καθώς οι δανειστές – όπως καιρό τώρα επιμένουμε μονότονα – δεν διανοούνται ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, αποχωρώντας, θα αφήσει σοβαρές εκκρεμότητες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σοβαρές τριβές με την επόμενη κυβέρνηση.
Το τοπίο πρέπει να εκκαθαριστεί το συντομότερο, ακόμη και αν αυτό θα σημαίνει ότι η συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θα απολέσει και τα τελευταίατης στηρίγματα στην κοινωνία. Οι δανειστές ουδέποτε δάκρυσαν συμμεριζόμενοι την αγωνία Σαμαρά και Βενιζέλου για την καταστροφή της«μεσαίας τάξης» και την απώλεια των ψήφων της. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν θα δακρύσουν για την απώλεια του τελευταίου εκλογικού τους στηρίγματος: τωνσυνταξιούχων.
Εξ άλλου διαψεύστηκαν όσοι, κατά καιρούς, πίστεψαν ότι οι δανειστές ενδιαφέρονται για το πολιτικό μέλλον οποιουδήποτε και ότι είναι διατεθειμένοι να κάνουν χάρες.
Για τους δανειστές και επιτηρητές της χώρας αυτό που πρωτεύει είναι να γίνει η «δουλειά». Ίσως, αν πίστευαν ότι αυτή η κυβέρνηση – κυρίως η Ν.Δ. – μπορούσε να διεκδικήσει τη συνέχιση της διακυβέρνησής της, να έδιναν ένα ακόμη μικρό χρονικό περιθώριο, παρότι διαρκώς φωνάζουν ότι «οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν επαρκώς».
Κάτι τέτοιο όμως δεν διαφαίνεται κατά κανέναν τρόπο στον ορίζοντα και, συνεπώς, οι δανειστές προτιμούν να φύγει από τη μέση όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος από το επώδυνο πακέτο παρά να καίνε χρόνο και λεφτά σε μια τελειωμένη υπόθεση.
Διέφυγε, ίσως, της προσοχής πολλών μια ατάκα του Χρυσοχοΐδη στην κυριακάτικη πανελλήνια συνάντηση στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τη συμπόρευση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς με κατάληξη το Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης: «Από τη ημέρα των ευρωεκλογών και μετά τον ανασχηματισμό δεν έχει έρθει ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα».
Από την άλλη ο Χαρδούβελης, μιλώντας στο CNBC και προσπαθώντας να διαφημίσει το φρεναρισμένο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, περιέγραφε...συνωστισμό επενδυτών μπροστά στα ερείπια της ελληνικής οικονομίας.
Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή και για τον υπουργό Οικονομικών και για τους συνεταίρους της συγκυβέρνησης: Κανείς δεν επενδύει ούτε σέντσιστο κυβερνητικό πτώμα. Και οι δανειστές – όπως άλλωστε και πολλοί μεγάλοι εγχώριοι οικονομικοί παράγοντες – έχουν ξεγραμμένη αυτή την κυβέρνηση, όπως ξεγραμμένη την έχουν οι παραγωγικές τάξεις. Όλοι τελούν εν αναμονή των πολιτικών εξελίξεων και της αλλαγής σκηνικού για να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους...
Σταύρος Χριστακόπουλος στο Ποντίκι