«Γονείς που είδαν τα παιδιά τους να τα αρπάζουν από τα χέρια τους, να τα στέλνουν σε ένα άγνωστο μέρος χιλιόμετρα μακριά τους, χωρίς να μπορούν να τα ξαναδούν ποτέ ξανά, ούτε καν να ξέρουν σε ποιον τάφο θάφτηκαν. Σκεφτείτε το, αντέξτε το, φανταστείτε το»
«Ένα καλό ρητό λέει καλός Ινδιάνος είναι μόνο ο νεκρός Ινδιάνος …και υπό μια έννοια συμφωνώ. Οι ινδιάνικη φυλή πρέπει να εξαλειφθεί. Σκότωσε λοιπόν τον Ινδιάνο που έχει μέσα του και σώσε τον άνθρωπο», Richard Pratt, ιδρυτής ενός από τα πρώτα σχολεία Ινδιάνων στην Πενσυλβανία
Η Αβοριγίνη Sue Caribou παρουσιάζει πνευμονία μια φορά τον χρόνο, απόκτημα από τα παιδικά της χρόνια όταν ήταν οικότροφος σε ένα από τα πιο τρομακτικά οικοτροφεία προορισμένα για τους αυτόχθονες του Καναδά. «Με έκαναν ντους με παγωμένο νερό, πολλές φορές μετά τον βιασμό μου», λέει στην Guardian η 50χρονη Caribou μητέρα έξι παιδιών.
Η Caribou αρπάχτηκε από το σπίτι των γονιών της το 1972 από το επιχορηγούμενο από το κράτος πρόγραμμα επιμορφωτικών σχολείων – οικοτροφείων για τους Αβορίγινες ή αλλιώς Ινδιάνους. Τα «σχολεία» αυτά που διοικούνταν από την Καθολική Εκκλησία λίγο θύμιζαν ένα κανονικό σχολείο, καθώς μοναδικό στόχο είχαν να αναγκάσουν τα παιδιά αυτά να ξεχάσουν τις δικές τους πολιτιστικές καταβολές και να ενταχθούν στην καναδική κοινωνία βίαια.
Μέχρι το 1979 η Caribou κακοποιούταν σωματικά και ψυχικά από τους καθολικούς ιεραπόστολους που διοικούσαν και «δίδασκαν» στα σχολεία αυτά. «Με αποκαλούσαν σκυλί αντί για το όνομά μου, με ανάγκαζαν να φάω σάπια λαχανικά και μου απαγόρευαν να μιλώ τη μητρική μου γλώσσα», λέει η Caribou.
«Δεν έμαθα τίποτα σε αυτό το σχολείο, εκτός από το "Πάτερ ημών" και τον εθνικό ύμνο. Τα παιδιά μου μου έμαθαν λίγα γράμματα» τονίζει η Caribou.
Η Caribou δεν είναι η μόνη, όμως. Υπολογίζεται πως από το 1876 έως το 1996 150.000 παιδιά Ινδιάνων αρπάχτηκαν βίαια και παράνομα από το κράτος και στάλθηκαν σε τέτοια επιμορφωτικά χριστιανικά σχολεία-οικοτροφεία στον Καναδά. Πολλά από αυτά, πάνω από 6.000, πέθαναν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες μέσα σε αυτά τα οικοτροφεία, θάφτηκαν σε άγνωστο σημείο και χωρίς να ενημερωθούν οι γονείς τους για τον θάνατό τους.
Μια λοιπόν απίστευτη ιστορία, μια πραγματική «πολιτιστική γενοκτονία» που ξεχάστηκε και κρύφτηκε καλά μέχρι και σήμερα όπου πολλά από αυτά τα παιδιά κατάφεραν να γίνουν μάρτυρες και να καταθέσουν τις ιστορίες τους στην Επιτροπή Αλήθειας του Καναδά, η οποία στις 2 Ιουνίου, μετά από 7 ολόκληρα χρόνια ακροάσεων και καταθέσεων από χιλιάδες μάρτυρες, όχι μόνο αναγνώρισε το έγκλημα αυτό ως έγκλημα αλλά μάλιστα το χαρακτήρισε και «πολιτιστική γενοκτονία». Ήταν μια νίκη των Αβοριγίνων ιθαγενών του Καναδά, αλλά μόνο η αρχή για τηνδιεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Και τα δυο μεγάλα κόμματά, το Νέο Δημοκρατικό Κόμμα και το Φιλελεύθερο Κόμμα, έχουν υποσχεθεί στους ιθαγενείς ότι θα βάλουν στην ατζέντα τους σοβαρά τα δικαιώματα των ιθαγενών, καθώς ακόμα και σήμερα τα παιδιά των Ινδιάνων ζουν αποκλεισμένα σε σχέση με τους λευκούς έχοντας διπλάσια ποσοστά φυλάκισης και έχοντας (οι γυναίκες) μεγαλύτερες πιθανότητες να κακοποιηθούν ή να δολοφονηθούν.
«Τώρα που βρήκαμε τη φωνή μας και οι Καναδοί άρχισαν να λαμβάνουν το μήνυμα δεν θα σταματήσουμε να μιλάμε και δεν θα ξανασωπάσουμε ποτέ».
Το πρόγραμμα επιμόρφωσης ήταν ένα κομμάτι της γενοκτονίας των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής. 80.000.000 ιθαγενείς Ινδιάνοι κατοικούσαν στην Αμερική πριν οι Ευρωπαίοι ανακαλύψουν την πλούσια αυτή ήπειρο και αποφασίσουν να τη λεηλατήσουν, βγάζοντας από τη μέση αυτούς που την αγαπούσαν και την προστάτευαν… τους Ινδιάνους.
left.gr/
«Ένα καλό ρητό λέει καλός Ινδιάνος είναι μόνο ο νεκρός Ινδιάνος …και υπό μια έννοια συμφωνώ. Οι ινδιάνικη φυλή πρέπει να εξαλειφθεί. Σκότωσε λοιπόν τον Ινδιάνο που έχει μέσα του και σώσε τον άνθρωπο», Richard Pratt, ιδρυτής ενός από τα πρώτα σχολεία Ινδιάνων στην Πενσυλβανία
Η Αβοριγίνη Sue Caribou παρουσιάζει πνευμονία μια φορά τον χρόνο, απόκτημα από τα παιδικά της χρόνια όταν ήταν οικότροφος σε ένα από τα πιο τρομακτικά οικοτροφεία προορισμένα για τους αυτόχθονες του Καναδά. «Με έκαναν ντους με παγωμένο νερό, πολλές φορές μετά τον βιασμό μου», λέει στην Guardian η 50χρονη Caribou μητέρα έξι παιδιών.
Η Caribou αρπάχτηκε από το σπίτι των γονιών της το 1972 από το επιχορηγούμενο από το κράτος πρόγραμμα επιμορφωτικών σχολείων – οικοτροφείων για τους Αβορίγινες ή αλλιώς Ινδιάνους. Τα «σχολεία» αυτά που διοικούνταν από την Καθολική Εκκλησία λίγο θύμιζαν ένα κανονικό σχολείο, καθώς μοναδικό στόχο είχαν να αναγκάσουν τα παιδιά αυτά να ξεχάσουν τις δικές τους πολιτιστικές καταβολές και να ενταχθούν στην καναδική κοινωνία βίαια.
Μέχρι το 1979 η Caribou κακοποιούταν σωματικά και ψυχικά από τους καθολικούς ιεραπόστολους που διοικούσαν και «δίδασκαν» στα σχολεία αυτά. «Με αποκαλούσαν σκυλί αντί για το όνομά μου, με ανάγκαζαν να φάω σάπια λαχανικά και μου απαγόρευαν να μιλώ τη μητρική μου γλώσσα», λέει η Caribou.
«Δεν έμαθα τίποτα σε αυτό το σχολείο, εκτός από το "Πάτερ ημών" και τον εθνικό ύμνο. Τα παιδιά μου μου έμαθαν λίγα γράμματα» τονίζει η Caribou.
Η Caribou δεν είναι η μόνη, όμως. Υπολογίζεται πως από το 1876 έως το 1996 150.000 παιδιά Ινδιάνων αρπάχτηκαν βίαια και παράνομα από το κράτος και στάλθηκαν σε τέτοια επιμορφωτικά χριστιανικά σχολεία-οικοτροφεία στον Καναδά. Πολλά από αυτά, πάνω από 6.000, πέθαναν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες μέσα σε αυτά τα οικοτροφεία, θάφτηκαν σε άγνωστο σημείο και χωρίς να ενημερωθούν οι γονείς τους για τον θάνατό τους.
Μια λοιπόν απίστευτη ιστορία, μια πραγματική «πολιτιστική γενοκτονία» που ξεχάστηκε και κρύφτηκε καλά μέχρι και σήμερα όπου πολλά από αυτά τα παιδιά κατάφεραν να γίνουν μάρτυρες και να καταθέσουν τις ιστορίες τους στην Επιτροπή Αλήθειας του Καναδά, η οποία στις 2 Ιουνίου, μετά από 7 ολόκληρα χρόνια ακροάσεων και καταθέσεων από χιλιάδες μάρτυρες, όχι μόνο αναγνώρισε το έγκλημα αυτό ως έγκλημα αλλά μάλιστα το χαρακτήρισε και «πολιτιστική γενοκτονία». Ήταν μια νίκη των Αβοριγίνων ιθαγενών του Καναδά, αλλά μόνο η αρχή για τηνδιεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Και τα δυο μεγάλα κόμματά, το Νέο Δημοκρατικό Κόμμα και το Φιλελεύθερο Κόμμα, έχουν υποσχεθεί στους ιθαγενείς ότι θα βάλουν στην ατζέντα τους σοβαρά τα δικαιώματα των ιθαγενών, καθώς ακόμα και σήμερα τα παιδιά των Ινδιάνων ζουν αποκλεισμένα σε σχέση με τους λευκούς έχοντας διπλάσια ποσοστά φυλάκισης και έχοντας (οι γυναίκες) μεγαλύτερες πιθανότητες να κακοποιηθούν ή να δολοφονηθούν.
«Τώρα που βρήκαμε τη φωνή μας και οι Καναδοί άρχισαν να λαμβάνουν το μήνυμα δεν θα σταματήσουμε να μιλάμε και δεν θα ξανασωπάσουμε ποτέ».
Το πρόγραμμα επιμόρφωσης ήταν ένα κομμάτι της γενοκτονίας των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής. 80.000.000 ιθαγενείς Ινδιάνοι κατοικούσαν στην Αμερική πριν οι Ευρωπαίοι ανακαλύψουν την πλούσια αυτή ήπειρο και αποφασίσουν να τη λεηλατήσουν, βγάζοντας από τη μέση αυτούς που την αγαπούσαν και την προστάτευαν… τους Ινδιάνους.
Επιμέλεια: Κατερίνα Καραβία