του Αντώνη Δ. Μάντζιου,
Δυο μήνες σχεδόν από την εγκατάσταση των προσφύγων στα προσωρινά κέντρα φιλοξενίας στην περιοχή μας και φθάνοντας στο πέρας της λειτουργίας τους ( την ώρα που γράφεται το σημείωμα έχει αδειάσει το γήπεδο της Χράνης) και είναι ευκαιρία να αποτολμήσουμε μια πρώτη αποτίμηση.
Πρώτα από όλα η φιλοξενία 2000 περίπου προσφύγων – μεταναστών στην Πιερία ήταν μια πρωτοφανέρωτη εμπειρία για την κοινωνία μας, κάτι το οποίο δεν ξανάζησαν οι κάτοικοί της. Δυο χιλιάδες πρόσφυγες για να εγκατασταθούν σε κέντρα που φκιάχτηκαν εν ριπή οφθαλμού, χωρίς έτοιμες υποδομές, χωρίς χρήματα πολλές φορές, χωρίς εμπειρία και μεσούσης της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας.
Κι όμως η κοινωνία μας τα κατάφερε. Και εκεί που λέμε δεν λειτουργεί το κράτος τόσο ο στρατός και η αεροπορία όσο και η αστυνομία της Πιερίας έδειξαν το αληθινό ανθρώπινο και αποτελεσματικό τους πρόσωπο. Με την προετοιμασία των χώρων, την εγκατάσταση των σκηνών, την φύλαξη, την υποδοχή, την σίτιση την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων στα κέντρα φύλαξης. Και από κοντά το Νοσοκομείο με το προσωπικό του που όλοι κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανταποκριθούν στην ανάγκες φιλοξενίας τόσον ανθρώπων με άλλη γλώσσα, άλλη κουλτούρα, άλλα ήθη και έθιμα.
Και μαζί τους οι τοπικές εθελοντικές οργανώσεις, μικρές και μεγάλες σε μια ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας από κοινού με καθημερινούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, ή πολιτικής άποψης. Εθελοντές που βοήθησαν στην υποδοχή και εγκατάσταση των προσφύγων, στην μεταφορά από και προς το Νοσοκομείο των ασθενών, στην αντιμετώπιση προβλημάτων καθημερινότητας και εξοπλισμού των προσφύγων στην επίλυση μικρών και μεγάλων προβλημάτων. Μια κατάσταση δύσκολη, πρωτοφανέρωτη που όμως αντιμετωπίστηκε με πρωτοβουλία, ενθουσιασμό φαντασία αλλά πρώτα από όλα με την προσφορά.
Προσφορά στην οποία ανταποκρίθηκε η κοινωνία της Πιερίας είτε ατομικά είτε μέσα από συλλογικότητες και φορείς καλύπτοντας βασικές ανάγκες σε παιδικές τροφές και άλλα τρόφιμα, φάρμακα, είδη προσωπικής υγιεινής, είδη καθαριότητας, γραφικής ύλης για παιδιά, ρουχισμό, παπούτσια αλλά και παιδικά καρότσια, μπάλες κλπ.
Και φυσικά υπήρξαν και προβλήματα, παραβατικές συμπεριφορές, εντάσεις και διενέξεις, από ανθρώπους ξένους μεταξύ τους, πρόσφυγες που για λίγο δεν μπόρεσαν να πάνε στη χώρα προορισμού τους, που δεν ήξεραν τι ξημερώνει αύριο που βρεθήκανε ουσιαστικά μόνοι στη μέση του πουθενά κάνοντας ένα μεγάλο ταξίδι για να ξεφύγουν από το θάνατο του πολέμου αναζητώντας την Ιθάκη τους στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης. Και όμως αυτά λύθηκαν, δεν πήραν έκταση, εξομαλύνθηκαν με την βοήθεια όλων όσων βρίσκονταν καθημερινά στα κέντρα φιλοξενίας, του στρατού, της αστυνομίας των εθελοντών.
Σημαντική θεωρούμε τη συμβουλή της δημοτικής συντονιστικής επιτροπής και προσωπικά του δημάρχου Κατερίνης όχι όμως και στελεχών της δημοτικής αρχής που πλειοδότησαν σε ξενοφοβικές κραυγές.
Αλλά και τη στάση της τοπικής Ευαγγελικής Εκκλησίας η οποία από την πρώτη στιγμή συμπαραστάθηκε έμπρακτα στους πρόσφυγες, πήρε δημόσια θέση υπέρ της φιλοξενίας τους αλλά και άσκησε κριτική και καλώς, για τα προβλήματα διαμονής στην Πέτρα κατά την χειμερινή περίοδο.
Δυστυχώς η τοπική εκκλησία μας δεν φάνηκε να πρωτοστάτησε σε αυτόν τον αγώνα, σε αντίθεση με τόσο με τη στάση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, όσο και με τη στάση άλλων Μητροπόλεων αλλά και της ΜΚΟ «Αλληλεγγύης».
Η στάση αυτή της κοινωνίας μας ήταν μια νίκη εναντίον όλων εκείνων που διατυμπάνιζαν δημόσια τη θέση κανείς πρόσφυγας- μετανάστης πουθενά στην Πιερία, εκείνων που διοργάνωσαν συγκεντρώσεις και συλλογική υπογραφών, εκείνων που εξέφραζαν ξενοφοβικές θέσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο Κατερίνης ,εκείνων που είχαν και θεσμικό ρόλο είτε ως βουλευτής της Ν.Δ., είτε ως αντιπεριφεριάρχης Πιερίας, πρόεδρος Επιμελητηρίου, ξενοδόχων και άλλων φορέων.
Νίκη εναντίον εκείνων που δηλητηρίαζαν τα μέση κοινωνικής δικτύωσης facebook, site και blogs, με ξενοφοβικές, ρατσιστικές και απάνθρωπες απόψεις, εκείνων που θεωρούσαν του πρόσφυγες τζιχαντιστές, βιαστές και δολοφόνους των παιδιών εκείνων που στο όνομα δήθεν της Ελλάδας, της θρησκείας, της ιδεολογικής καθαρότητας ή πιθανά κόντρα στην κυβέρνηση, ήθελαν την εξαφάνιση μιας και έξω των μεταναστών και των προσφύγων μη τολμώντας να μας πουν το πως.
Φωνές σε αντίθεση με τον γραπτό τύπο όπου κυριάρχησε η μετριοπάθεια, η ανάδειξη των προβλημάτων, ο ανθρωπισμός και η φιλοξενία.
Οι πρόσφυγες από τα προσωρινά κέντρα φιλοξενίας έφυγαν και φεύγουν. Από εμάς: "Καλό τους ταξίδι και γρήγορη εγκατάσταση στη χώρα που επιθυμούν".
Παράλληλα όμως ας ανοίξει ένας διάλογος αποτίμησης αυτού του διμήνου ,για ότι κάναμε και δεν κάναμε, ένας απολογισμός σε όφελος της κοινωνίας μας.
Υστερόγραφο.
Η φιλοξενία των προσφύγων στην Πέτρα θα είναι δύσκολη ως αδύνατη για μετά τον Αύγουστο και έτσι πέρα από την καθημερινή υποστήριξη των προσφύγων εκεί από την κοινωνία μας, θα πρέπει να αναζητηθεί άλλος χώρος στεγασμένος και χωρίς σκηνές, πιο κοντά στην πόλη μας, για να φιλοξενήσουμε τους πρόσφυγες που μας αναλογούν, σε έναν δίκαιο καταμερισμό τους σε όλους τους νομούς της πατρίδας μας.
οικονομολόγου, πρώην δημοτικού συμβούλου Κατερίνης
Δυο μήνες σχεδόν από την εγκατάσταση των προσφύγων στα προσωρινά κέντρα φιλοξενίας στην περιοχή μας και φθάνοντας στο πέρας της λειτουργίας τους ( την ώρα που γράφεται το σημείωμα έχει αδειάσει το γήπεδο της Χράνης) και είναι ευκαιρία να αποτολμήσουμε μια πρώτη αποτίμηση.
Πρώτα από όλα η φιλοξενία 2000 περίπου προσφύγων – μεταναστών στην Πιερία ήταν μια πρωτοφανέρωτη εμπειρία για την κοινωνία μας, κάτι το οποίο δεν ξανάζησαν οι κάτοικοί της. Δυο χιλιάδες πρόσφυγες για να εγκατασταθούν σε κέντρα που φκιάχτηκαν εν ριπή οφθαλμού, χωρίς έτοιμες υποδομές, χωρίς χρήματα πολλές φορές, χωρίς εμπειρία και μεσούσης της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας.
Κι όμως η κοινωνία μας τα κατάφερε. Και εκεί που λέμε δεν λειτουργεί το κράτος τόσο ο στρατός και η αεροπορία όσο και η αστυνομία της Πιερίας έδειξαν το αληθινό ανθρώπινο και αποτελεσματικό τους πρόσωπο. Με την προετοιμασία των χώρων, την εγκατάσταση των σκηνών, την φύλαξη, την υποδοχή, την σίτιση την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων στα κέντρα φύλαξης. Και από κοντά το Νοσοκομείο με το προσωπικό του που όλοι κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανταποκριθούν στην ανάγκες φιλοξενίας τόσον ανθρώπων με άλλη γλώσσα, άλλη κουλτούρα, άλλα ήθη και έθιμα.
Και μαζί τους οι τοπικές εθελοντικές οργανώσεις, μικρές και μεγάλες σε μια ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας από κοινού με καθημερινούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, ή πολιτικής άποψης. Εθελοντές που βοήθησαν στην υποδοχή και εγκατάσταση των προσφύγων, στην μεταφορά από και προς το Νοσοκομείο των ασθενών, στην αντιμετώπιση προβλημάτων καθημερινότητας και εξοπλισμού των προσφύγων στην επίλυση μικρών και μεγάλων προβλημάτων. Μια κατάσταση δύσκολη, πρωτοφανέρωτη που όμως αντιμετωπίστηκε με πρωτοβουλία, ενθουσιασμό φαντασία αλλά πρώτα από όλα με την προσφορά.
Προσφορά στην οποία ανταποκρίθηκε η κοινωνία της Πιερίας είτε ατομικά είτε μέσα από συλλογικότητες και φορείς καλύπτοντας βασικές ανάγκες σε παιδικές τροφές και άλλα τρόφιμα, φάρμακα, είδη προσωπικής υγιεινής, είδη καθαριότητας, γραφικής ύλης για παιδιά, ρουχισμό, παπούτσια αλλά και παιδικά καρότσια, μπάλες κλπ.
Και φυσικά υπήρξαν και προβλήματα, παραβατικές συμπεριφορές, εντάσεις και διενέξεις, από ανθρώπους ξένους μεταξύ τους, πρόσφυγες που για λίγο δεν μπόρεσαν να πάνε στη χώρα προορισμού τους, που δεν ήξεραν τι ξημερώνει αύριο που βρεθήκανε ουσιαστικά μόνοι στη μέση του πουθενά κάνοντας ένα μεγάλο ταξίδι για να ξεφύγουν από το θάνατο του πολέμου αναζητώντας την Ιθάκη τους στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης. Και όμως αυτά λύθηκαν, δεν πήραν έκταση, εξομαλύνθηκαν με την βοήθεια όλων όσων βρίσκονταν καθημερινά στα κέντρα φιλοξενίας, του στρατού, της αστυνομίας των εθελοντών.
Σημαντική θεωρούμε τη συμβουλή της δημοτικής συντονιστικής επιτροπής και προσωπικά του δημάρχου Κατερίνης όχι όμως και στελεχών της δημοτικής αρχής που πλειοδότησαν σε ξενοφοβικές κραυγές.
Αλλά και τη στάση της τοπικής Ευαγγελικής Εκκλησίας η οποία από την πρώτη στιγμή συμπαραστάθηκε έμπρακτα στους πρόσφυγες, πήρε δημόσια θέση υπέρ της φιλοξενίας τους αλλά και άσκησε κριτική και καλώς, για τα προβλήματα διαμονής στην Πέτρα κατά την χειμερινή περίοδο.
Δυστυχώς η τοπική εκκλησία μας δεν φάνηκε να πρωτοστάτησε σε αυτόν τον αγώνα, σε αντίθεση με τόσο με τη στάση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, όσο και με τη στάση άλλων Μητροπόλεων αλλά και της ΜΚΟ «Αλληλεγγύης».
Η στάση αυτή της κοινωνίας μας ήταν μια νίκη εναντίον όλων εκείνων που διατυμπάνιζαν δημόσια τη θέση κανείς πρόσφυγας- μετανάστης πουθενά στην Πιερία, εκείνων που διοργάνωσαν συγκεντρώσεις και συλλογική υπογραφών, εκείνων που εξέφραζαν ξενοφοβικές θέσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο Κατερίνης ,εκείνων που είχαν και θεσμικό ρόλο είτε ως βουλευτής της Ν.Δ., είτε ως αντιπεριφεριάρχης Πιερίας, πρόεδρος Επιμελητηρίου, ξενοδόχων και άλλων φορέων.
Νίκη εναντίον εκείνων που δηλητηρίαζαν τα μέση κοινωνικής δικτύωσης facebook, site και blogs, με ξενοφοβικές, ρατσιστικές και απάνθρωπες απόψεις, εκείνων που θεωρούσαν του πρόσφυγες τζιχαντιστές, βιαστές και δολοφόνους των παιδιών εκείνων που στο όνομα δήθεν της Ελλάδας, της θρησκείας, της ιδεολογικής καθαρότητας ή πιθανά κόντρα στην κυβέρνηση, ήθελαν την εξαφάνιση μιας και έξω των μεταναστών και των προσφύγων μη τολμώντας να μας πουν το πως.
Φωνές σε αντίθεση με τον γραπτό τύπο όπου κυριάρχησε η μετριοπάθεια, η ανάδειξη των προβλημάτων, ο ανθρωπισμός και η φιλοξενία.
Οι πρόσφυγες από τα προσωρινά κέντρα φιλοξενίας έφυγαν και φεύγουν. Από εμάς: "Καλό τους ταξίδι και γρήγορη εγκατάσταση στη χώρα που επιθυμούν".
Παράλληλα όμως ας ανοίξει ένας διάλογος αποτίμησης αυτού του διμήνου ,για ότι κάναμε και δεν κάναμε, ένας απολογισμός σε όφελος της κοινωνίας μας.
Υστερόγραφο.
Η φιλοξενία των προσφύγων στην Πέτρα θα είναι δύσκολη ως αδύνατη για μετά τον Αύγουστο και έτσι πέρα από την καθημερινή υποστήριξη των προσφύγων εκεί από την κοινωνία μας, θα πρέπει να αναζητηθεί άλλος χώρος στεγασμένος και χωρίς σκηνές, πιο κοντά στην πόλη μας, για να φιλοξενήσουμε τους πρόσφυγες που μας αναλογούν, σε έναν δίκαιο καταμερισμό τους σε όλους τους νομούς της πατρίδας μας.