[...] Ελπίζω πλέον να μας φωτίσει η γλώσσα να μιλάμε και να γράφουμε καθαρά, αλλιώς θα δούμε κι άλλα «κράματα ενιαυτών», όπως λέει ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Μέχρι τότε, η μόνη ελευθερία που μας μένει είναι να μιλάμε, να γράφουμε και να φωνάζουμε στα παράθυρα; [...] Ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο της έρευνας για την κρίση. Οι σημερινές περιστάσεις που επικρατούν στην Ελλάδα λόγω της γενικής κρίσης, σε όλα τα επίπεδα, δικαίου, οικονομική κατάρρευση της χώρας, ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, υποβαθμίσεις, καταδιώξεις, κλπ., δημιουργούν μια τρομακτική ανασφάλεια στα άτομα, που καταφεύγουν σε πολύ ακραία μορφώματα - συνήθως ένας συνδυασμός θρησκευτικών - μυστικιστικών ιδεολογιών, που αποκτούν δύο μορφές: πολιτική και θρησκευτική συνάμα.
Αυτές οι ακραίες καταστάσεις είναι φανερό ότι συμβαίνουν εδώ στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, και εξηγούν την ξαφνική άνοδο των υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι, εκτός από όσους ήταν ήδη ιδεολογικά ταγμένοι εκεί, φαίνεται να κατέχονται από έντονη ανησυχία για την υπόστασή τους, και επιθυμούν να ανήκουν κάπου!
Το να ανήκεις σε ένα οποιοδήποτε κόμμα, δεν σου παρέχει το αίσθημα της ασφάλειας, όσο αυτά τα ψευτοδυναμικά συνθήματα που εκπέμπει μια ακραία παράταξη, όπως η Χ.Α. Πρόκειται για μια ψεύτικη δύναμη που καταναλώνεται σε ύβρεις, σε επιθέσεις, και φτάνει μέχρι άγρια ξυλοκοπήματα, δολοφονίες, κλπ.
Εκεί ο σκοπός και το μέσον χάνονται! Εκείνο που στιγμιαία αναδύεται είναι ένας ματσοϊσμός, ο οποίος είναι κούφιος. Διότι δεν καταλήγει σε τίποτα. Ο σκοπός του είναι συνήθως η ανατροπή ενός καθεστώτος.
Εδώ πέρα έχουμε ως φανερή πρόθεση της ΧΑ να ανατρέψει την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, και να εγκαθιδρύσει ένα ναζιστικό, φασιστικό, καθεστώς δικτατορίας. Κι αυτό χωρίς καμία άλλη προδιαγραφή προγράμματος, εκτός από την απομάκρυνση των προσφύγων από την Ελλάδα, η οποία κατ’ αυτούς θα έλυνε όλα τα προβλήματα. Αν είναι δυνατόν!
Λοιπόν, με τέτοιες κούφιες υποσχέσεις, ανεβαίνουν τα ποσοστά. Και αυτά τα ανεβάζουν απλοί άνθρωποι, Έλληνες, που λένε, ότι για παράδειγμα, κάτω από την Ομόνοια, κυριαρχεί μία τέλεια ανομία η οποία δεν έχει ούτε αστυνομική παρουσία, ούτε τίποτα. Και αυτήν, υπόσχεται ο Κασιδιάρης -αν γίνει δήμαρχος Αθηνών- να… καθαρίσει!
Ε, θα ήθελα να δω πως θα την καθαρίσει. Θα τους σφάξει τους μετανάστες; Τι θα κάνει δηλαδή; Δεν βλέπω, πως και με ποιόν τρόπο, αφού τόσοι δήμαρχοι πέρασαν, και έχει παραμείνει αυτό το καρκίνωμα πέρα και κάτω από την Ομόνοια. Δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα.
Λοιπόν, ανησυχούν πάρα πολύ, όλοι εκείνοι που πάνε στις δουλειές τους, μέσω αυτής της διαδρομής. Και σου λένε, καθημερινά βλέπουμε το χάλι. Αυτό, αμέσως δίνει σε κάποιον, σαν τον βίαιο ακροδεξιό νεοναζί τύπο, και μάλιστα ιδιαίτερα επιθετικό όπως ο Κασιδιάρης, μία άνοδο σημαντική στις δημοσκοπήσεις.
Διότι νομίζουν ότι με αυτό που επιδεικνύει αυτή την ψευτοδύναμη, θα γίνει η δουλειά! Αμ, δεν γίνεται έτσι η δουλειά! Με το να λέμε απλώς, ότι θα τους καθαρίσουμε αυτούς, με το έτσι θέλω! Μιλάω για το ψυχολογικό φαινόμενο. Το ψυχολογικό φαινόμενο είναι εκεί, σαφές.
Κι αυτός ο ακατανόμαστος, επιδεικνύει μια τέτοια τελείως μάγκικη και αυθάδικη απαξίωση όλων των προηγούμενων Αρχών, που νόμιζαν κι αυτές ότι με ξύλο και σκούπες, θα αλλάξουν τα πράγματα. Εγώ πιστεύω ότι τίποτα δεν θα αλλάξει,εάν δεν παρθούν πιο ριζικά μέτρα που να αφορούν τις αιτίες του φαινομένου.
Μια κυβέρνηση πιο ακροδεξιά, θα λύσει το θέμα των μνημονίων; Μάλλον μια ισχυρότερη απομόνωση θα είναι το αποτέλεσμα. Και νομίζετε ότι θα πείσει τους δανειστές να κουρέψουν το χρέος; Ή να τους δώσουν λεφτά για ανάπτυξη; Ή να τους δώσουν τα χρωστούμενα οι Γερμανοί; Δεν θα δούνε δεκάρα εάν γίνει κάτι τέτοιο!
Μάλλον στρατιωτική επέμβαση θα δούμε από το ΝΑΤΟ. Διότι, καθώς ξέρουμε και η Αμερική, και η Αγγλία και η Ευρώπη, βλέπουν με πάρα πολύ κακό μάτι την τόσο θεαματική άνοδο του ρατσισμού και του ναζισμού στον τόπο μας.
Γιατί σε άλλες χώρες, είναι πολύ λιγότερο θεαματική, απ’ ότι είναι σε μας. Μάλιστα,τα ναζιστικά μορφώματα σε άλλες χώρες, είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στους Έλληνες Χρυσαυγίτες, με την έννοια ότι αναγεννιέται το φασιστικό κίνημα σε όλη την Ευρώπη, ξεκινώντας απ’ την Ελλάδα.
Κι όταν είδαν τις συλλήψεις μαζεύτηκαν. Το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία, και οι νεοναζιστές στη Γερμανία, είπαν ότι δεν έχουμε καμία σχέση με αυτούς!
Διότι η κατηγορία της εγκληματικής συμμορίας για ένα κόμμα, δεν είναι πολιτική, είναι ποινική. Και οι διατάξεις των νόμων σε όλη την Ευρώπη, είναι ότι ποινικοποιείται, όχι μόνο ο ρατσισμός, αλλά και η άρνηση του Ολοκαυτώματος, της σφαγής των Εβραιών. Ποινικοποιείται η απλή κουβέντα! Ο πατέρας Λεπέν, πήγε φυλακή γι’ αυτό το λόγο, ένα διάστημα στη Γαλλία.
Αλλά βέβαια οι Γάλλοι, τώρα, πατάνε λιγάκι σε κινούμενη άμμο, όπως και οι δικοί μας λίγο πριν αρχίσουν τις συλλήψεις. Δηλαδή, σκέφτονται τις ψήφους. Και αυτό είναι τραγικό φαινόμενο για μία δημοκρατία, να μην μπορεί να πάρει μέτρα που την προστατέψουν από την ανατροπή της.
Δύσκολα, πάντα, θα παρθούν αυτά τα μέτρα και με διάφορες διαφωνίες ανάμεσα σε πρόσωπα και κόμματα, όπως και φόβοι ότι μπορεί να εφαρμοστούν και για άλλες περιστάσεις με αριστερούς, και διάφορα ανάλογα, τα οποία τα βλέπουμε καθημερινά πλέον εδώ.
Θέλω να πω, ότι οι καταστάσεις αυτές προέρχονται από μία τεράστια ανασφάλεια, η οποία έχει προστεθεί πάνω στην φυσική υπαρξιακή ανασφάλεια του κάθε ανθρώπου, και τον στρέφει προς τα ολοκληρωτικά μορφώματα όπως της Χ.Α., που δίνουν εύκολες λύσεις, του τύπου, λύνω το γόρδιο δεσμό με το σπαθί!
Μα πώς να επιστρέψουμε σε ένα αίσθημα ασφάλειας, όταν κινδυνεύει η κατοικία μας, κινδυνεύουν τα εισοδήματά μας, κινδυνεύουν οι μισθοί μας, οι συντάξεις μας, η ύπαρξή μας μέσα στην κοινωνία;
Όταν όλα αυτά κινδυνεύουν, πως είναι δυνατόν να αισθανόμαστε ασφάλεια;Έχει ανέβει 100 βαθμούς πιο ψηλά από ότι ήταν πριν.
Δεν λέω ότι δεν υπήρχε δηλαδή ούτως ή άλλως η υπαρξιακή ανασφάλεια, γιατί αν δεν υπήρχε, δεν θα υπήρχαν και οι συγγραφείς που γράφουν για όλα αυτά. Τα περισσότερα μεγάλα μυθιστορήματα, ασχολούνται με το θέμα της ανασφάλειας του ανθρώπου, απέναντι στις συνθήκες της ζωής.
Αλλά, αυτό δεν σημαίνει, ότι αυτή η ειδική περίπτωση δενενισχύει όλα τα σύνδρομα ανασφάλειας μαζί. Και βέβαια,ρίχνει πάρα πολύ κόσμο στις αγκάλες ενός ρομπότ! Το οποίο κάνει τον ισχυρό, μιλώντας με τρόπο θρησκευτικού μίσους και φανατικού δόγματος! Κι αυτό είναι το τραγελαφικό!
Ποιό είναι τώρα το πραγματικό πρόβλημα; Μπορώ να το βρω; Βρίσκεται σε κάθε οικογένεια, στον τρόπο που ανατρεφόμαστε όλοι; Δηλαδή, στις ψυχολογικές συνθήκες οι οποίες επικρατούν στις σχέσεις των μελών της οικογένειας;
Τα αιτία του φασισμού, είναι μακροχρόνια και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν εφόσον συνεχίζεται η κρίση και οι ίδιες κοινωνικές συνθήκες.
Εάν δεν μπούμε στην ανάπτυξη και αν δεν βγούμε από την ύφεση που έχει προκαλέσει το μνημόνιο με τα διάφορα μέτρα λιτότητας, δεν θα βγούμε και από τη συνεχή απειλή αυτών των μορφωμάτων, τα οποία μπορεί να εξελιχθούν και με άλλο πρόσωπο, ή να δημιουργηθούν παρόμοια «κινήματα» με άλλες μορφές.
Τέτοιες ομάδες υποβόσκουν σε όλη την Ευρώπη, και είναι έτοιμες να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις.
Είναι σωστό αυτό; Αλλά, μιλάμε για εξωτερικές συνθήκες, όπως είναι η κρίση, η οποία όμως έχει και εσωτερικές πλευρές, δεν έχει μόνον εξωτερικές.
Εδώ πέρα οι νέοι αισθάνονται ότι μεγαλώνουν χωρίς νόημα. Ότι δεν έχει νόημα η ζωή τους. Οπότε επιδίδονται στη λεγόμενη εύκολη - άμεση ικανοποίηση, μέσω υποκατάστατων. Είναι η κοινωνία της ηδονής, όπως εκείνη του άκρατου καταναλωτισμού, στο πρόσφατο παρελθόν.
Και πώς μπορεί να αντιδράσει κάποιος σε όλα αυτά; Το μόνο «όπλο» που εγώ βλέπω -στον εαυτό μου κιόλας- είναι η δημιουργικότητα.
Δηλαδή, το κάθε άτομο να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του, ως καταφύγιο. Είναι ο μόνος τρόπος! Αυτό όμως για να ενθαρρυνθεί, χρειάζεται μια ολόκληρη κοινωνία να συναινεί υπέρ του. Και καθώς βλέπουμε, η κοινωνία, αντιθέτως, όλα αυτά τα αποφεύγει, και λέει, βγες εκεί έξω και κάνε μόνο λεφτά!
Αν δεν είχα αυτή τη δυνατότητα να δημιουργήσω, δυνατότητα την οποία την έφτιαξα μόνος μου, και να δημιουργήσω με αυτόν τον τρόπο και τον εαυτό μου, θα είχα και εγώ ίσως πέσει σε διάφορα άλλα συμπλέγματα φυγής και αποφυγής της ίδιας της ζωής. Όπως, γίνονται θύματα, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλες τις χώρες.
Γιατί; Διότι καταφεύγουν αυτοί οι άνθρωποι στα ακραία φαινόμενα και στις δήθεν μάτσο ομαδικές λύσεις,όπου αισθάνονται μία προσωρινή τουλάχιστον ασφάλεια ότι ανήκουν και ότι αντιμετωπίζουν μια κοινωνία άδικη που όχι μόνο δεν τους προσφέρει τίποτα αλλά και τους καταδιώκει με κάποιον τρόπο.
Προέρχομαι από την κουλτούρα του υπερρεαλισμού που αφενός πολέμησε τον ναζισμό και αφετέρου τον σταλινισμό.
Αυτά τα δύο μορφώματα δεν είναι άκρα, είναι παραποιήσεις και συνδέονται με την θεωρία του ολοκληρωτισμού. Είναι και τα δύο αντιδημοκρατικά στην αντιμετώπιση των κοινωνικών θεμάτων.
Όμως η πονηριά εδώ, είναι να μεταχειριζόμαστε τη γλώσσα με νέο περιεχόμενο στις λέξεις όπως το «φιλελεύθερο» κόμμα της αυστριακής ακροδεξιάς.
Σε τι είναι φιλελεύθερο; Στην οικονομία; Όπως τα νεοφιλελεύθερα κόμματα κυρίως του βορά, που πλησιάζουν έναν οικονομικό ολοκληρωτισμό με σύμπτωμα τα μέτρα λιτότητας στρεφόμενα εναντίον των μεσαίων αστικών και μικροαστικών στρωμάτων, που με τις επιχειρήσεις τους είναι η ραχοκοκαλιά των οικονομιών των δημοκρατικών χωρών;
Όμως, ένα αστυνομικό κράτος, μπορεί να αυτοαποκαλείται δημοκρατία, ή λαϊκή δημοκρατία, και από την άλλη μεριά να προβαίνει σε αυθαίρετες φυλακίσεις, εξορίες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανελευθερία, στέρηση ατομικών δικαιωμάτων και ψήφου, λογοκρισία και ανάδειξη του ψεύδους στην προπαγάνδα, αλλά και δημιουργία κρατικής ιεραρχικής δικτατορίας με γραφειοκρατία ημέτερων στελεχών του κόμματος. Η λίστα είναι μακρά…
Οι κομματικές δικτατορίες, έχουν τις ίδιες μεθόδους, έστω κι αν προέρχονται από άλλα κίνητρα. Αυτά τα μορφώματα δεν είναι άκρα, αλλά ανάδειξη του παρακράτους ως ρυθμιστή της κοινωνίας.
Ο τίτλος εθνομπολσεβικισμός ή εθνικοσοσιαλισμός δείχνει τη στενή συγγένεια των παραπλανητικών λεκτικών μεθόδων. Αυτό δεν σημαίνει ότι παύει κανείς να κατακρίνει την αστική πλουτοκρατική δημοκρατία λόγω των ελλείψεών της, αλλά μόνο μέσω αυτής λέμε ότι μπορεί να γίνει η βελτίωση προς μια κοινωνία δικαίου και υψηλού πολιτισμού.
Ελπίζω πλέον να μας φωτίσει η γλώσσα να μιλάμε και να γράφουμε καθαρά, αλλιώς θα δούμε κι άλλα «κράματα ενιαυτών», όπως λέει ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Μέχρι τότε, η μόνη ελευθερία που μας μένει είναι να μιλάμε, να γράφουμε και να φωνάζουμε στα παράθυρα;-
tvxs