«Το ερώτημα δεν είναι ποιοι είναι οι δολοφόνοι, αλλά τι κάνει η Πολιτεία γι αυτό το φαινόμενο» τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Πανούσης, βουλευτής της ΔΗΜΑΡ και καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σχολιάζοντας τις δολοφονίες των δύο μελών της Χρυσής Αυγής, τόνισε ότι οι δυο δράστες ήταν εκτελεστές. «Αν δεν βοηθήσουν όλα τα κόμματα με ό,τι στοιχεία και αναλύσεις έχουν κάνει από το ’74 και μετά, το κράτος, την Αστυνομία, την Πολιτεία, τη Δημοκρατία, να ξεριζώσει το κακό, θα ξαναμιλήσουμε, δυστυχώς, για το επόμενο θύμα» σημειώνει μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Πανούσης. Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη.
Συγκλονίστηκε και πάλι το πανελλήνιο από μια εν ψυχρώ δολοφονία δύο νεαρών μελών της Χρυσής Αυγής. Ο τρόπος που έγιναν οι αποτρόπαιες δολοφονίες παραπέμπει σε πάρα πολύ καλή προετοιμασία, άλλοι μιλούν για εν ψυχρώ εκτέλεση. Εσείς πώς το βλέπετε ως καθηγητής Εγκληματολογίας;
Υπάρχει ο τρόπος που δρας και υπάρχει και πίσω από αυτό. Ο τρόπος που δράσανε είναι τρόπος επαγγελματιών, είναι τρόπος ανθρώπων που δεν έχουν ανθρώπινο οίκτο, δεν τους ενδιαφέρει η ανθρώπινη ζωή και κάνουν αυτή τη δουλειά, -προσέχτε- διότι οι παλιοί τρομοκράτες σκοτώναν οι ίδιοι, διότι θεωρούσαν ότι ήταν ιδεολογικό τους χρέος κατά την άποψή τους να εκτελέσουν τον Χ ή τον Ψ. Εδώ, δεν κάνουν αυτοί τη δουλειά, την αναθέτουν, άρα αυτοί που σκοτώσαν ήταν εκτελεστές. Τώρα, με ποιο συμβόλαιο κ.λπ. δεν έχει σημασία. Ποιος τους έβαλε είναι το ερώτημα, με ποια στόχευση και γιατί. Αυτό πρέπει να ψάξει να το βρει η Αστυνομία, αλλά θα σας πω το εξής: είναι δυνατόν 40 μεταπολιτευτικά χρόνια ή, αν θέλετε, μετά τη 17 Νοέμβρη και τον ΕΛΑ να φυτρώνουν από παντού τρομοκρατικές οργανώσεις σε αυτή τη χώρα, να καίνε ανθρώπους, να καταστρέφουν την Αθήνα, να σκοτώνουν, να ληστεύουν και εμείς να λέμε «δεν βαριέσαι, η ζωή συνεχίζεται κανονικά»; Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει αυτό; Άρα, λοιπόν, το πρόβλημα είναι τι κάνουν η Πολιτεία και η κοινωνία γι’ αυτό το φαινόμενο.
Κύριε Πανούση, σύμφωνα με κάποια σενάρια που διαρρέουν, πρόκειται για μια νέα τρομοκρατική ομάδα που χρησιμοποιεί παλιά υλικά. Πώς το βλέπετε αυτό το σενάριο;
Η νέα τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν έχει τα παλιά χαρακτηριστικά μιας ιδεολογικοπολιτικής στόχευσης. Η νέα τρομοκρατία στην Ελλάδα είναι πιθανόν κάποιοι παλιοί τρομοκράτες, ας το πούμε έτσι, να είναι μέλη του υποκόσμου, είναι πιθανόν μέλη διάφορων μορφωμάτων που έρχονται από το εξωτερικό τέτοιου τύπου, μπορεί να είναι και μυστικές υπηρεσίες, αυτό το ξέρουμε ότι είναι ένα χαρμάνι. Δεν είναι μια τρομοκρατία, επαναλαμβάνω, στιλ 17 Νοέμβρη, που ισχυριζόταν ότι επειδή δεν ολοκληρώθηκε ο εκδημοκρατισμός της χώρας τιμωρούμε τους χουντικούς. Είναι ένα πράγμα που μπορεί ταυτόχρονα να ληστεύει, να κάνει εμπόριο ναρκωτικών, να δίνει πληροφορίες και να σκοτώνει. Όλα μαζί.
Συνιστούν από πολιτική άποψη, πιστεύετε, προβοκάτσια οι νέες δολοφονίες;
Δεν μπορώ να μπω σε αυτήν τη λογική, δεν την ξέρω, άλλωστε. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι εξ αντικειμένου δεν έγινε μια ληστεία τράπεζας ούτε σκοτώσαν δύο ηλικιωμένους για να τους πάρουν τα λεφτά. Εξ αντικειμένου, έρχεται σε μια λογική των δύο άκρων, με την οποία διαφωνώ, έρχεται σε μια λογική εμφυλίου: σκοτώνεται ένας δεξιός, σκοτώνουμε έναν αριστερό ή τούμπαλιν, έρχεται σε μια λογική συμψηφισμών: να οι κακοί είναι παντού, έρχεται σε μια λογική που βάζει την πολιτική ομαλότητα σε κρίση, άρα εξ αντικειμένου αυτό το θέλουνε. Τώρα, ποιοι το θέλουνε, γιατί το θέλουνε, ε, ας τα βρει το σύστημα αυτά.
Ποιους υπηρετεί, κατά τη γνώμη σας αυτή η νέα διπλή δολοφονία; Όπως είπατε τη θεωρία των δύο άκρων, ένα κλίμα τρομοϋστερίας, χάους, διχασμού, εμφυλίου, ίσως;
Όλα μπορεί να είναι. Γι αυτό σας είπα όλο το πρόβλημα δεν είναι ποιοι είναι αυτοί, να αντιστρέψουμε το πρόβλημα τι κάνουμε εμείς, δηλ. τι κάνει η Πολιτεία γι’ αυτό. Ήρθε, λοιπόν, μια καυτή πατάτα στην Πολιτεία αυτήν τη στιγμή. Μπορεί από αύριο στα καφενεία, στα σχολεία, στις αυλές, στους δρόμους, στις πλατείες, οι άνθρωποι ν’ αρχίσουν να μαλώνουν μεταξύ τους ποιος είναι ο καλός δολοφόνος, το κακό θύμα και πάει λέγοντας. Έτσι αρχίζουν οι μικροί εμφύλιοι, δεν αρχίζουν με όπλα στο βουνό. Αρχίζουν με αυτήν τη λογική των συμψηφισμών των δολοφονιών. Άρα, λοιπόν, το ζήτημα είναι: Σκοπεύει η Πολιτεία, τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα να βάλουν κάτω τα δεδομένα, να δουν πώς φυτρώσαν, πότε φυτρώσαν, ποιοι είναι, ποιοι τους στηρίζουν, πώς συνδέονται, με τι κυκλώματα, με τι διακλαδώσεις όλα αυτά τα διάφορα μορφώματα που εμφανίζονται ως εκδικητές της νύχτας; Και από την άλλη μεριά, η κοινωνία καταλαβαίνει αφενός ότι το μνημόνιο δεν γεννάει δολοφόνους, το κακό μνημόνιο, δεν γεννάει δολοφόνους, γεννάει ανθρώπους δυστυχισμένους, αγανακτισμένους, αλλά δολοφόνους δεν γεννάει και αφετέρου ότι δεν θα διορθωθεί η ζωή μας από τους μασκοφόρους ή τον οποιοδήποτε σκοτεινό εκδικητή.
Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει πολιτική συναίνεση των κομμάτων για την πολιτική αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου;
Εάν δεν το κάνουν στην πράξη -προσέξτε, όχι δηλώσεις «είμαστε κατά», σαφώς είμαστε κατά- αν δεν βοηθήσουν όλα τα κόμματα με ό,τι στοιχεία και αναλύσεις έχουν κάνει από το ’74 και μετά, το κράτος, την Αστυνομία, την Πολιτεία, τη Δημοκρατία, να ξεριζώσει το κακό, θα ξαναμιλήσουμε, δυστυχώς, για το επόμενο θύμα.
Υπάρχει ο τρόπος που δρας και υπάρχει και πίσω από αυτό. Ο τρόπος που δράσανε είναι τρόπος επαγγελματιών, είναι τρόπος ανθρώπων που δεν έχουν ανθρώπινο οίκτο, δεν τους ενδιαφέρει η ανθρώπινη ζωή και κάνουν αυτή τη δουλειά, -προσέχτε- διότι οι παλιοί τρομοκράτες σκοτώναν οι ίδιοι, διότι θεωρούσαν ότι ήταν ιδεολογικό τους χρέος κατά την άποψή τους να εκτελέσουν τον Χ ή τον Ψ. Εδώ, δεν κάνουν αυτοί τη δουλειά, την αναθέτουν, άρα αυτοί που σκοτώσαν ήταν εκτελεστές. Τώρα, με ποιο συμβόλαιο κ.λπ. δεν έχει σημασία. Ποιος τους έβαλε είναι το ερώτημα, με ποια στόχευση και γιατί. Αυτό πρέπει να ψάξει να το βρει η Αστυνομία, αλλά θα σας πω το εξής: είναι δυνατόν 40 μεταπολιτευτικά χρόνια ή, αν θέλετε, μετά τη 17 Νοέμβρη και τον ΕΛΑ να φυτρώνουν από παντού τρομοκρατικές οργανώσεις σε αυτή τη χώρα, να καίνε ανθρώπους, να καταστρέφουν την Αθήνα, να σκοτώνουν, να ληστεύουν και εμείς να λέμε «δεν βαριέσαι, η ζωή συνεχίζεται κανονικά»; Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει αυτό; Άρα, λοιπόν, το πρόβλημα είναι τι κάνουν η Πολιτεία και η κοινωνία γι’ αυτό το φαινόμενο.
Κύριε Πανούση, σύμφωνα με κάποια σενάρια που διαρρέουν, πρόκειται για μια νέα τρομοκρατική ομάδα που χρησιμοποιεί παλιά υλικά. Πώς το βλέπετε αυτό το σενάριο;
Η νέα τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν έχει τα παλιά χαρακτηριστικά μιας ιδεολογικοπολιτικής στόχευσης. Η νέα τρομοκρατία στην Ελλάδα είναι πιθανόν κάποιοι παλιοί τρομοκράτες, ας το πούμε έτσι, να είναι μέλη του υποκόσμου, είναι πιθανόν μέλη διάφορων μορφωμάτων που έρχονται από το εξωτερικό τέτοιου τύπου, μπορεί να είναι και μυστικές υπηρεσίες, αυτό το ξέρουμε ότι είναι ένα χαρμάνι. Δεν είναι μια τρομοκρατία, επαναλαμβάνω, στιλ 17 Νοέμβρη, που ισχυριζόταν ότι επειδή δεν ολοκληρώθηκε ο εκδημοκρατισμός της χώρας τιμωρούμε τους χουντικούς. Είναι ένα πράγμα που μπορεί ταυτόχρονα να ληστεύει, να κάνει εμπόριο ναρκωτικών, να δίνει πληροφορίες και να σκοτώνει. Όλα μαζί.
Συνιστούν από πολιτική άποψη, πιστεύετε, προβοκάτσια οι νέες δολοφονίες;
Δεν μπορώ να μπω σε αυτήν τη λογική, δεν την ξέρω, άλλωστε. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι εξ αντικειμένου δεν έγινε μια ληστεία τράπεζας ούτε σκοτώσαν δύο ηλικιωμένους για να τους πάρουν τα λεφτά. Εξ αντικειμένου, έρχεται σε μια λογική των δύο άκρων, με την οποία διαφωνώ, έρχεται σε μια λογική εμφυλίου: σκοτώνεται ένας δεξιός, σκοτώνουμε έναν αριστερό ή τούμπαλιν, έρχεται σε μια λογική συμψηφισμών: να οι κακοί είναι παντού, έρχεται σε μια λογική που βάζει την πολιτική ομαλότητα σε κρίση, άρα εξ αντικειμένου αυτό το θέλουνε. Τώρα, ποιοι το θέλουνε, γιατί το θέλουνε, ε, ας τα βρει το σύστημα αυτά.
Ποιους υπηρετεί, κατά τη γνώμη σας αυτή η νέα διπλή δολοφονία; Όπως είπατε τη θεωρία των δύο άκρων, ένα κλίμα τρομοϋστερίας, χάους, διχασμού, εμφυλίου, ίσως;
Όλα μπορεί να είναι. Γι αυτό σας είπα όλο το πρόβλημα δεν είναι ποιοι είναι αυτοί, να αντιστρέψουμε το πρόβλημα τι κάνουμε εμείς, δηλ. τι κάνει η Πολιτεία γι’ αυτό. Ήρθε, λοιπόν, μια καυτή πατάτα στην Πολιτεία αυτήν τη στιγμή. Μπορεί από αύριο στα καφενεία, στα σχολεία, στις αυλές, στους δρόμους, στις πλατείες, οι άνθρωποι ν’ αρχίσουν να μαλώνουν μεταξύ τους ποιος είναι ο καλός δολοφόνος, το κακό θύμα και πάει λέγοντας. Έτσι αρχίζουν οι μικροί εμφύλιοι, δεν αρχίζουν με όπλα στο βουνό. Αρχίζουν με αυτήν τη λογική των συμψηφισμών των δολοφονιών. Άρα, λοιπόν, το ζήτημα είναι: Σκοπεύει η Πολιτεία, τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα να βάλουν κάτω τα δεδομένα, να δουν πώς φυτρώσαν, πότε φυτρώσαν, ποιοι είναι, ποιοι τους στηρίζουν, πώς συνδέονται, με τι κυκλώματα, με τι διακλαδώσεις όλα αυτά τα διάφορα μορφώματα που εμφανίζονται ως εκδικητές της νύχτας; Και από την άλλη μεριά, η κοινωνία καταλαβαίνει αφενός ότι το μνημόνιο δεν γεννάει δολοφόνους, το κακό μνημόνιο, δεν γεννάει δολοφόνους, γεννάει ανθρώπους δυστυχισμένους, αγανακτισμένους, αλλά δολοφόνους δεν γεννάει και αφετέρου ότι δεν θα διορθωθεί η ζωή μας από τους μασκοφόρους ή τον οποιοδήποτε σκοτεινό εκδικητή.
Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει πολιτική συναίνεση των κομμάτων για την πολιτική αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου;
Εάν δεν το κάνουν στην πράξη -προσέξτε, όχι δηλώσεις «είμαστε κατά», σαφώς είμαστε κατά- αν δεν βοηθήσουν όλα τα κόμματα με ό,τι στοιχεία και αναλύσεις έχουν κάνει από το ’74 και μετά, το κράτος, την Αστυνομία, την Πολιτεία, τη Δημοκρατία, να ξεριζώσει το κακό, θα ξαναμιλήσουμε, δυστυχώς, για το επόμενο θύμα.
tvxs