Χαμένη Αθωότητα
Το Cybersex τα τελευταία χρόνια αποτελεί βιομηχανία στο νησί Σεμπού των Φιλιππίνων. Νεαρά κορίτσια για να ξεφύγουν από τη φτώχεια γδύνονται μπροστά σε διαδικτυακές κάμερες. Ακόμη και ανήλικα παιδιά εξαναγκάζονται από τους γονείς τους να κάνουν το ίδιο. Οι τοπικές αρχές προσπαθούν να χτυπήσουν τη σεξουαλική εκμετάλλευση που μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη γενιά. Ωστόσο η πρόοδος που έχει γίνει είναι μικρή.
Πίσω από την κλειστή πόρτα του γραφείου της, η Angeles Gairanod, παρακολούθησε για πρώτη φορά το βίντεο που άλλαξε για πάντα τον τρόπο που έβλεπε τη μικρή της πόλη. Το βίντεο έδειχνε τρία μικρά κορίτσια σε ένα κρεβάτι. Το ένα έντεκα, το δεύτερο εννέα και το τρίτο τριών χρονών. Σε λίγο μπροστά στην κάμερα εμφανίστηκε και η μητέρα τους που επιδόθηκε σε σεξουαλικές πράξεις μαζί τους. Το βίντεο σεξουαλικής κακοποίησης γυρίστηκε πριν τρία χρόνια στην πόλη Κόρδοβα του Σεμπού. «Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα» λέει η Angeles Gairanod. Είναι η αντιδήμαρχος της μικρής αυτής πόλης.
Φτώχεια και διαδικτυακή πορνεία
Στην Κόρδοβα το 40% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Η Gairanod πάντως υποστηρίζει ότι τα πράγματα δεν ήταν άσχημα στην πόλη της πριν αυτή κερδίσει παγκόσμια φήμη ως βιομηχανία του cybersex. Τα τελευταία χρόνια το cybersex έχει γίνει παράνομη πηγή εισοδήματος για τους φτωχούς των Φιλιππίνων. Οποιοσδήποτε με μια web camera και σύνδεση στο διαδίκτυο μπορεί να πάρει μέρος σε αυτή τη «μπίζνα» η οποία σε πόλεις όπως η Κόρδοβα που δεν έχουν τουρισμό είναι η μόνη μορφή πορνείας.
Βιομηχανία δισεκατομμυρίων
Την ίδια ώρα κάποιοι κερδίζουν δισεκατομμύρια. Το 2012, η βρετανική αστυνομία ανακάλυψε αρχεία παιδικής πορνογραφίας που οδηγούσαν στην Κόρδοβα στον υπολογιστή ενός άνδρα που ήταν γνωστός στις αρχές για αντίστοιχα περιστατικά. Στην οργανωμένη επιχείρηση με το όνομα Endeavour που ακολούθησε με τη συμμετοχή 12 χωρών τουλάχιστον 29 άτομα συνελήφθησαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Έντεκα από αυτούς είχαν αναπτύξει ένα δίκτυο cybersex στην Κόρδοβα κερδίζοντας πάνω από 45.000 € ( $ 62.000 ), από την online κακοποίηση των παιδιών. Τα περισσότερα παιδιά που κακοποιήθηκαν ήταν από έξι έως δεκαπέντε ετών.
Σύμφωνα με την Terre des Hommes μια ανθρωπιστική οργάνωση για τα δικαιώματα των παιδιών χιλιάδες παιδιά ηλικίας από 7 έως και 17 ετών στις Φιλιππίνες εξαναγκάζονται σε cybersex συνευρέσεις «εξυπηρετώντας» 75.000 πελάτες σε όλο τον κόσμο. Παραδόξως την ώρα που φτώχεια είναι έντονη στις περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας η πρόσβαση στο διαδίκτυο συνεχίζει να αυξάνεται σε χώρες όπως οι Φιλιππίνες, η Ινδονησία και η Καμπότζη στις οποίες το cybersex «ανθίζει». Το 2013 η Ασία είχε 1,3 δισ. χρήστες του διαδικτύου. Επρόκειτο για τον μεγαλύτερο αριθμό απ’ οποιοδήποτε άλλο μέρος στον πλανήτη.
Οικογενειακές και προσωπικές ιστορίες
Είναι δύσκολο να κατανοηθεί πως οι γονείς μπορούν να φτάσουν στο σημείο να κακοποιήσουν τα παιδιά τους ή να τα ωθήσουν στο cybersex ειδικά στις Φιλιππίνες όπου ο ρόλος της οικογένειας είναι τόσο σημαντικός. Είναι όμως πολλές οι περιπτώσεις που οι ενήλικες δε βλέπουν τίποτα το ιδιαίτερα επιλήψιμο στη «δουλειά» αυτή υποστηρίζοντας ότι καμιά πραγματική κακοποίηση δεν λαμβάνει χώρα. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις στις οποίες οικογένειες μοιράζονται έναν φορητό υπολογιστή για να δημιουργήσουν μια «επιχείρηση» στο σπίτι τους η σε ειδικά ίντερνετ καφέ που λειτουργούν χωρίς προσωπικό με μεμονωμένους θαλάμους. Στη δεύτερη περίπτωση το cybersex γίνεται με λίγα κέρματα διαθέσιμο σε όλους.
Η Mary Rose που πλέον είναι 20 χρόνων εκδιδόταν για χρόνια διαδικτυακά. Ξεκίνησε στο σπίτι του γείτονά της. Γδυνόταν για τον Gary και σκεφτόταν πως εκείνος ήταν μίλια μακριά της για να μη ντρέπεται. Εκείνος όμως σύντομα της αγόρασε προσωπικό υπολογιστή. Η Mary Rose ξεκίνησε δική της επιχείρηση στο σπίτι της. Οι γονείς της στην αρχή διαφωνούσαν αλλά ο πατέρας της Mary κέρδιζε πολύ λιγότερα χρήματα από εκείνη.
Η νεαρή σταδιακά βρήκε νέους πελάτες και έπεισε διάφορες φίλες της να δουλεύουν μαζί της. Μερικές φορές ακόμη και 10 κορίτσια παρουσιάζονταν όλα μαζί μπροστά στην κάμερα. Ένας πελάτης ζήτησε να δει και μικρά παιδιά. Μια από τις κοπέλες έφερε το μωρό της. Σύμφωνα με τη Mary Rose δεν κακομεταχειρίστηκαν το παιδί. Η ιστορία τελείωσε όταν ο Garry δημιούργησε αντιπαλότητα μεταξύ των κοριτσιών. Η Mary Rose «έσπασε» και η μητέρα της κατήγγειλε το γείτονα στην αστυνομία. Η νεαρή τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό και εκείνος πήγε φυλακή.
Μικρή πρόοδος
Στις Φιλιππίνες ακόμη και η προτροπή προς το cybersex εμπίπτει στην κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων. Οι ποινές είναι ιδιαίτερα υψηλές. Ο νόμος μπορεί να στείλει τους παραβάτες στη φυλακή ακόμη και ισοβίως. Και οι τοπικές αρχές λαμβάνουν συνεχώς σκληρότερα μέτρα.
Προσωπικά η Gairanod έχει κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στη βιομηχανία του cybersex. Όλα ξεκίνησαν όταν η θεία των τριών μικρών κοριτσιών που γδύνονταν μαζί με τη μητέρα τους μπροστά στην κάμερα μη μπορώντας να αντέξει αυτό που συνέβαινε μπήκε στο γραφείο της αντιδημάρχου της Κόρδοβα και παρέδωσε το βίντεο. Η Gairanod διέταξε αμέσως να καταχωρηθούν όλες οι διαδικτυακές συνδέσεις στην πόλη. Μετά την κίνηση αυτή ο αριθμός των συνδέσεων μειώθηκε από περίπου 1.000 σε 100. Η παραγωγή των βίντεο cybersex όμως συνεχίστηκε από κινητά και iPads μέσω WiFi.
Σύμφωνα με τη Gairanod ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει από εκείνη τη μέρα. Τα δικαστήρια στις Φιλιππίνες λειτουργούν με πολύ αργούς ρυθμούς. Για πολλές περιπτώσεις δεν έχουν εκδοθεί ετυμηγορίες που εκκρεμούν για πολύ καιρό. Η ίδια προσπαθεί να βρει τρόπους να τρομάξει τους κατοίκους της πόλης της για να τους αποτρέψει παρακάμπτοντας το γεγονός ότι οι ενέργειές τους είναι αποτέλεσμα της φτώχειας. Η Gairanod αρνείται να περιμένει δέκα ή δεκαπέντε χρόνια για να έρθει η αλλαγή στην πόλη της. Η ίδια δεν απέκτησε ποτέ παιδιά και λέει απλά: «Θέλω να σώσω όλα τα παιδιά».
Το Cybersex τα τελευταία χρόνια αποτελεί βιομηχανία στο νησί Σεμπού των Φιλιππίνων. Νεαρά κορίτσια για να ξεφύγουν από τη φτώχεια γδύνονται μπροστά σε διαδικτυακές κάμερες. Ακόμη και ανήλικα παιδιά εξαναγκάζονται από τους γονείς τους να κάνουν το ίδιο. Οι τοπικές αρχές προσπαθούν να χτυπήσουν τη σεξουαλική εκμετάλλευση που μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη γενιά. Ωστόσο η πρόοδος που έχει γίνει είναι μικρή.
Πίσω από την κλειστή πόρτα του γραφείου της, η Angeles Gairanod, παρακολούθησε για πρώτη φορά το βίντεο που άλλαξε για πάντα τον τρόπο που έβλεπε τη μικρή της πόλη. Το βίντεο έδειχνε τρία μικρά κορίτσια σε ένα κρεβάτι. Το ένα έντεκα, το δεύτερο εννέα και το τρίτο τριών χρονών. Σε λίγο μπροστά στην κάμερα εμφανίστηκε και η μητέρα τους που επιδόθηκε σε σεξουαλικές πράξεις μαζί τους. Το βίντεο σεξουαλικής κακοποίησης γυρίστηκε πριν τρία χρόνια στην πόλη Κόρδοβα του Σεμπού. «Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα» λέει η Angeles Gairanod. Είναι η αντιδήμαρχος της μικρής αυτής πόλης.
Φτώχεια και διαδικτυακή πορνεία
Στην Κόρδοβα το 40% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Η Gairanod πάντως υποστηρίζει ότι τα πράγματα δεν ήταν άσχημα στην πόλη της πριν αυτή κερδίσει παγκόσμια φήμη ως βιομηχανία του cybersex. Τα τελευταία χρόνια το cybersex έχει γίνει παράνομη πηγή εισοδήματος για τους φτωχούς των Φιλιππίνων. Οποιοσδήποτε με μια web camera και σύνδεση στο διαδίκτυο μπορεί να πάρει μέρος σε αυτή τη «μπίζνα» η οποία σε πόλεις όπως η Κόρδοβα που δεν έχουν τουρισμό είναι η μόνη μορφή πορνείας.
Βιομηχανία δισεκατομμυρίων
Την ίδια ώρα κάποιοι κερδίζουν δισεκατομμύρια. Το 2012, η βρετανική αστυνομία ανακάλυψε αρχεία παιδικής πορνογραφίας που οδηγούσαν στην Κόρδοβα στον υπολογιστή ενός άνδρα που ήταν γνωστός στις αρχές για αντίστοιχα περιστατικά. Στην οργανωμένη επιχείρηση με το όνομα Endeavour που ακολούθησε με τη συμμετοχή 12 χωρών τουλάχιστον 29 άτομα συνελήφθησαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Έντεκα από αυτούς είχαν αναπτύξει ένα δίκτυο cybersex στην Κόρδοβα κερδίζοντας πάνω από 45.000 € ( $ 62.000 ), από την online κακοποίηση των παιδιών. Τα περισσότερα παιδιά που κακοποιήθηκαν ήταν από έξι έως δεκαπέντε ετών.
Σύμφωνα με την Terre des Hommes μια ανθρωπιστική οργάνωση για τα δικαιώματα των παιδιών χιλιάδες παιδιά ηλικίας από 7 έως και 17 ετών στις Φιλιππίνες εξαναγκάζονται σε cybersex συνευρέσεις «εξυπηρετώντας» 75.000 πελάτες σε όλο τον κόσμο. Παραδόξως την ώρα που φτώχεια είναι έντονη στις περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας η πρόσβαση στο διαδίκτυο συνεχίζει να αυξάνεται σε χώρες όπως οι Φιλιππίνες, η Ινδονησία και η Καμπότζη στις οποίες το cybersex «ανθίζει». Το 2013 η Ασία είχε 1,3 δισ. χρήστες του διαδικτύου. Επρόκειτο για τον μεγαλύτερο αριθμό απ’ οποιοδήποτε άλλο μέρος στον πλανήτη.
Οικογενειακές και προσωπικές ιστορίες
Είναι δύσκολο να κατανοηθεί πως οι γονείς μπορούν να φτάσουν στο σημείο να κακοποιήσουν τα παιδιά τους ή να τα ωθήσουν στο cybersex ειδικά στις Φιλιππίνες όπου ο ρόλος της οικογένειας είναι τόσο σημαντικός. Είναι όμως πολλές οι περιπτώσεις που οι ενήλικες δε βλέπουν τίποτα το ιδιαίτερα επιλήψιμο στη «δουλειά» αυτή υποστηρίζοντας ότι καμιά πραγματική κακοποίηση δεν λαμβάνει χώρα. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις στις οποίες οικογένειες μοιράζονται έναν φορητό υπολογιστή για να δημιουργήσουν μια «επιχείρηση» στο σπίτι τους η σε ειδικά ίντερνετ καφέ που λειτουργούν χωρίς προσωπικό με μεμονωμένους θαλάμους. Στη δεύτερη περίπτωση το cybersex γίνεται με λίγα κέρματα διαθέσιμο σε όλους.
Η Mary Rose που πλέον είναι 20 χρόνων εκδιδόταν για χρόνια διαδικτυακά. Ξεκίνησε στο σπίτι του γείτονά της. Γδυνόταν για τον Gary και σκεφτόταν πως εκείνος ήταν μίλια μακριά της για να μη ντρέπεται. Εκείνος όμως σύντομα της αγόρασε προσωπικό υπολογιστή. Η Mary Rose ξεκίνησε δική της επιχείρηση στο σπίτι της. Οι γονείς της στην αρχή διαφωνούσαν αλλά ο πατέρας της Mary κέρδιζε πολύ λιγότερα χρήματα από εκείνη.
Η νεαρή σταδιακά βρήκε νέους πελάτες και έπεισε διάφορες φίλες της να δουλεύουν μαζί της. Μερικές φορές ακόμη και 10 κορίτσια παρουσιάζονταν όλα μαζί μπροστά στην κάμερα. Ένας πελάτης ζήτησε να δει και μικρά παιδιά. Μια από τις κοπέλες έφερε το μωρό της. Σύμφωνα με τη Mary Rose δεν κακομεταχειρίστηκαν το παιδί. Η ιστορία τελείωσε όταν ο Garry δημιούργησε αντιπαλότητα μεταξύ των κοριτσιών. Η Mary Rose «έσπασε» και η μητέρα της κατήγγειλε το γείτονα στην αστυνομία. Η νεαρή τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό και εκείνος πήγε φυλακή.
Μικρή πρόοδος
Στις Φιλιππίνες ακόμη και η προτροπή προς το cybersex εμπίπτει στην κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων. Οι ποινές είναι ιδιαίτερα υψηλές. Ο νόμος μπορεί να στείλει τους παραβάτες στη φυλακή ακόμη και ισοβίως. Και οι τοπικές αρχές λαμβάνουν συνεχώς σκληρότερα μέτρα.
Προσωπικά η Gairanod έχει κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στη βιομηχανία του cybersex. Όλα ξεκίνησαν όταν η θεία των τριών μικρών κοριτσιών που γδύνονταν μαζί με τη μητέρα τους μπροστά στην κάμερα μη μπορώντας να αντέξει αυτό που συνέβαινε μπήκε στο γραφείο της αντιδημάρχου της Κόρδοβα και παρέδωσε το βίντεο. Η Gairanod διέταξε αμέσως να καταχωρηθούν όλες οι διαδικτυακές συνδέσεις στην πόλη. Μετά την κίνηση αυτή ο αριθμός των συνδέσεων μειώθηκε από περίπου 1.000 σε 100. Η παραγωγή των βίντεο cybersex όμως συνεχίστηκε από κινητά και iPads μέσω WiFi.
Σύμφωνα με τη Gairanod ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει από εκείνη τη μέρα. Τα δικαστήρια στις Φιλιππίνες λειτουργούν με πολύ αργούς ρυθμούς. Για πολλές περιπτώσεις δεν έχουν εκδοθεί ετυμηγορίες που εκκρεμούν για πολύ καιρό. Η ίδια προσπαθεί να βρει τρόπους να τρομάξει τους κατοίκους της πόλης της για να τους αποτρέψει παρακάμπτοντας το γεγονός ότι οι ενέργειές τους είναι αποτέλεσμα της φτώχειας. Η Gairanod αρνείται να περιμένει δέκα ή δεκαπέντε χρόνια για να έρθει η αλλαγή στην πόλη της. Η ίδια δεν απέκτησε ποτέ παιδιά και λέει απλά: «Θέλω να σώσω όλα τα παιδιά».
TVXS