ΑΡΘΡΟ ΓΝΩΜΗΣ ΤΟΥ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΜΟΥΝΤΣΑΟΥ
Να μην υποχωρήσει στις αξιώσεις των πιστωτών καλεί, επί της ουσίας, τον Αλέξη Τσίπρα ο
οικονομολόγος και αρθρογράφος των Financial Times, Βόλφγκανγκ Μουντσάου, χαρακτηρίζοντάς τις διπλή αυτοκτονία – για την ελληνική οικονομία και για την πολιτική καριέρα του Ελληνα πρωθυπουργού.
«Φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο. Είπαν στον Αλέξη Τσίπρα το περίφημο "take it or leave it"», ξεκινά το άρθρο του ο γνωστός οικονομόγος.
Επιχειρώντας στη συνέχεια να απαντήσει στο ερώτημα τι θα έπρεπε να κάνει, ο Μούντσαου γράφει: «Αποδεχόμενος την προσφορά, θα πρέπει να συμφωνήσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξεως του 1,7% του ΑΕΠ εντός έξι μηνών. Υπολογίζοντας για να συμπεριλάβω ένα πρόγραμμα αναπροσαρμογής τεσσάρων ετών, όπως απαιτούν οι δανειστές, φθάνω σε ένα νούμερο σωρευτικού πλήγματος της τάξης του 12,6% του ΑΕΠ στην τετραετία. Ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ θα πλησιάσει το 200%».
Με απλά λόγια; «Το συμπέρασμά μου είναι ότι η αποδοχή του προγράμματος θα αποτελέσει μια διπλή αυτοκτονία – για την ελληνική οικονομία και για την πολιτική καριέρα του Ελληνα πρωθυπουργού».
«Εχει καλύτερα αποτελέσματα το άλλο ακραίο σενάριο του Grexit: Σίγουρα, για τρεις λόγους», συνεχίζει και διευκρινίζει:
Η πιο σημαντική επίπτωση είναι ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να ξεφορτωθεί όλη αυτή την τρελή δημοσιονομική προσαρμογή. Η χώρα θα πρέπει και πάλι να «τρέξει» με ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, που θα απαιτήσει μια έκτακτη αναπροσαρμογή, αλλά αυτό είναι όλο.
Η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε έναντι όλων των πιστωτών του επίσημου τομέα –το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταερότητας (ESM), και στα διμερή δάνεια από τις χώρες της ευρωζώνης. Όμως θα εξυπηρετεί όλα τα δάνεια από τον ιδιωτικό τομέα, με το στρατηγικό στόχο να επανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές μετά από λίγα χρόνια.
Ο δεύτερος λόγος είναι η μείωση του ρίσκου. Μετά το Grexit κανείς δεν θα χρειάζεται να φοβάται το ρίσκο νέας υποτίμησης. Επίσης η πιθανότητα ξεκάθαρης χρεοκοπίας θα μειωθεί κατά πολύ καθώς η Ελλάδα θα έχει κηρύξει ήδη στάση πληρωμών επί των χρεών προς τον επίσημο τομέα και θα έχει κάθε λόγο να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των ιδιωτών επενδυτών.
Ο τρίτος λόγος είναι η επίπτωση στην εξωτερική θέση της οικονομίας.Σε αντίθεση με τις μικρές οικονομίες της βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία. Σχεδόν τρία τέταρτα του ΑΕΠ βρίσκονται εντός της χώρας. Από το ¼ που δεν βρίσκεται εντός, τα περισσότερα κεφάλαια έρχονται από τον τουρισμό, που θα επωφεληθεί από μια υποτίμηση. Η συνολική επίπτωση της υποτίμησης δεν θα είναι τόσο ισχυρή όσο θα ήταν για μια ανοιχτή οικονομία όπως η Ιρλανδία αλλά θα είναι επωφελής σε κάθε περίπτωση.
Από τις τρεις επιπτώσεις, η πρώτη είναι η πιο σημαντική βραχυπρόθεσμα, ενώ η δεύτερη και η τρίτη θα κυριαρχήσουν σε πιο μακροχρόνια βάση.
«Το Grexit βέβαια έχει παγίδες, κυρίως βραχυπρόθεσμα», παρατηρεί ο αρθρογράφος. «Η απότομη εισαγωγή ενός νέου νομίσματος θα είναι χαοτική. Η κυβέρνηση μπορεί να αναγκαστεί να επιβάλλει κεφαλαιακούς ελέγχους και να κλείσει τα σύνορα».
Οι απώλειες την πρώτη χρονιά θα είναι μεγάλες, αλλά μόλις κοπάσει το χάος η οικονομία θα ανακάμψει γρήγορα.
Η σύγκριση αυτών των δύο σεναρίων μου θυμίζει την παρατήρηση του Γούινστον Τσόρτσιλ ότι το να είναι κανείς μεθυσμένος περνάει σταδιακά, σε αντίθεση με το να είναι κανείς άσχημος. Το πρώτο σενάριο είναι απλά άσχημο και θα παραμείνει έτσι. Το δεύτερο προκαλεί ένα δυνατό πονοκέφαλο που ακολουθείται από μια κάποια νηφαλιότητα.
Επιπλέον, σημειώνει ο σχολιαστής: «Οι πιστωτές της ευρωζώνης μπορεί να αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να μιλήσουν στο σημείο εκείνο για μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Απλά αναλογιστείτε την θέση τους. Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει σε όλο το χρέος του επίσημου τομέα, η Γαλλία και η Γερμανία μόνο θα έχαναν περίπου 160 δισ. ευρώ. Οι Άγγελα Μέρκελ και Φρασνουά Ολάντ θα έμεναν στην ιστορία ως οι ηγέτες που υπέστησαν την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική ζημιά».
«Οι πιστωτές απορρίπτουν οποιοδήποτε διάλογο για την ελάφρυνση χρέους τώρα, αλλά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν μόλις η Ελλάδα αρχίσει να αθετεί πληρωμές. Αν διαπραγματευτούν, όλοι θα επωφεληθούν. Η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, από την στιγμή που η δημοσιονομική προσαρμογή για την εξυπηρέτηση ενός μικρότερου χρέους θα ήταν πιο ανεκτή. Οι πιστωτές θα είχαν την δυνατότητα να ανακτήσουν ορισμένες από τις βέβαιες, σε διαφορετική περίπτωση, ζημίες», καταλήγει το δημοσίευμα.
Να μην υποχωρήσει στις αξιώσεις των πιστωτών καλεί, επί της ουσίας, τον Αλέξη Τσίπρα ο
οικονομολόγος και αρθρογράφος των Financial Times, Βόλφγκανγκ Μουντσάου, χαρακτηρίζοντάς τις διπλή αυτοκτονία – για την ελληνική οικονομία και για την πολιτική καριέρα του Ελληνα πρωθυπουργού.
«Φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο. Είπαν στον Αλέξη Τσίπρα το περίφημο "take it or leave it"», ξεκινά το άρθρο του ο γνωστός οικονομόγος.
Επιχειρώντας στη συνέχεια να απαντήσει στο ερώτημα τι θα έπρεπε να κάνει, ο Μούντσαου γράφει: «Αποδεχόμενος την προσφορά, θα πρέπει να συμφωνήσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξεως του 1,7% του ΑΕΠ εντός έξι μηνών. Υπολογίζοντας για να συμπεριλάβω ένα πρόγραμμα αναπροσαρμογής τεσσάρων ετών, όπως απαιτούν οι δανειστές, φθάνω σε ένα νούμερο σωρευτικού πλήγματος της τάξης του 12,6% του ΑΕΠ στην τετραετία. Ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ θα πλησιάσει το 200%».
Με απλά λόγια; «Το συμπέρασμά μου είναι ότι η αποδοχή του προγράμματος θα αποτελέσει μια διπλή αυτοκτονία – για την ελληνική οικονομία και για την πολιτική καριέρα του Ελληνα πρωθυπουργού».
«Εχει καλύτερα αποτελέσματα το άλλο ακραίο σενάριο του Grexit: Σίγουρα, για τρεις λόγους», συνεχίζει και διευκρινίζει:
Η πιο σημαντική επίπτωση είναι ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να ξεφορτωθεί όλη αυτή την τρελή δημοσιονομική προσαρμογή. Η χώρα θα πρέπει και πάλι να «τρέξει» με ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, που θα απαιτήσει μια έκτακτη αναπροσαρμογή, αλλά αυτό είναι όλο.
Η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε έναντι όλων των πιστωτών του επίσημου τομέα –το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταερότητας (ESM), και στα διμερή δάνεια από τις χώρες της ευρωζώνης. Όμως θα εξυπηρετεί όλα τα δάνεια από τον ιδιωτικό τομέα, με το στρατηγικό στόχο να επανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές μετά από λίγα χρόνια.
Ο δεύτερος λόγος είναι η μείωση του ρίσκου. Μετά το Grexit κανείς δεν θα χρειάζεται να φοβάται το ρίσκο νέας υποτίμησης. Επίσης η πιθανότητα ξεκάθαρης χρεοκοπίας θα μειωθεί κατά πολύ καθώς η Ελλάδα θα έχει κηρύξει ήδη στάση πληρωμών επί των χρεών προς τον επίσημο τομέα και θα έχει κάθε λόγο να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των ιδιωτών επενδυτών.
Ο τρίτος λόγος είναι η επίπτωση στην εξωτερική θέση της οικονομίας.Σε αντίθεση με τις μικρές οικονομίες της βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία. Σχεδόν τρία τέταρτα του ΑΕΠ βρίσκονται εντός της χώρας. Από το ¼ που δεν βρίσκεται εντός, τα περισσότερα κεφάλαια έρχονται από τον τουρισμό, που θα επωφεληθεί από μια υποτίμηση. Η συνολική επίπτωση της υποτίμησης δεν θα είναι τόσο ισχυρή όσο θα ήταν για μια ανοιχτή οικονομία όπως η Ιρλανδία αλλά θα είναι επωφελής σε κάθε περίπτωση.
Από τις τρεις επιπτώσεις, η πρώτη είναι η πιο σημαντική βραχυπρόθεσμα, ενώ η δεύτερη και η τρίτη θα κυριαρχήσουν σε πιο μακροχρόνια βάση.
«Το Grexit βέβαια έχει παγίδες, κυρίως βραχυπρόθεσμα», παρατηρεί ο αρθρογράφος. «Η απότομη εισαγωγή ενός νέου νομίσματος θα είναι χαοτική. Η κυβέρνηση μπορεί να αναγκαστεί να επιβάλλει κεφαλαιακούς ελέγχους και να κλείσει τα σύνορα».
Οι απώλειες την πρώτη χρονιά θα είναι μεγάλες, αλλά μόλις κοπάσει το χάος η οικονομία θα ανακάμψει γρήγορα.
Η σύγκριση αυτών των δύο σεναρίων μου θυμίζει την παρατήρηση του Γούινστον Τσόρτσιλ ότι το να είναι κανείς μεθυσμένος περνάει σταδιακά, σε αντίθεση με το να είναι κανείς άσχημος. Το πρώτο σενάριο είναι απλά άσχημο και θα παραμείνει έτσι. Το δεύτερο προκαλεί ένα δυνατό πονοκέφαλο που ακολουθείται από μια κάποια νηφαλιότητα.
Επιπλέον, σημειώνει ο σχολιαστής: «Οι πιστωτές της ευρωζώνης μπορεί να αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να μιλήσουν στο σημείο εκείνο για μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Απλά αναλογιστείτε την θέση τους. Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει σε όλο το χρέος του επίσημου τομέα, η Γαλλία και η Γερμανία μόνο θα έχαναν περίπου 160 δισ. ευρώ. Οι Άγγελα Μέρκελ και Φρασνουά Ολάντ θα έμεναν στην ιστορία ως οι ηγέτες που υπέστησαν την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική ζημιά».
«Οι πιστωτές απορρίπτουν οποιοδήποτε διάλογο για την ελάφρυνση χρέους τώρα, αλλά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν μόλις η Ελλάδα αρχίσει να αθετεί πληρωμές. Αν διαπραγματευτούν, όλοι θα επωφεληθούν. Η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, από την στιγμή που η δημοσιονομική προσαρμογή για την εξυπηρέτηση ενός μικρότερου χρέους θα ήταν πιο ανεκτή. Οι πιστωτές θα είχαν την δυνατότητα να ανακτήσουν ορισμένες από τις βέβαιες, σε διαφορετική περίπτωση, ζημίες», καταλήγει το δημοσίευμα.
Έθνος