Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Να προστατεύσουμε το νερό σαν δημόσιο αγαθό πρώτης ανάγκης και όχι να τσακωνόμαστε για τη χρήση του


                Απαντώντας στον κ. Καρακούση
                                                                                                                        
Πρώτα από όλα να ευχαριστήσω τον κ. Καρακούση για την απάντησή του  σε ένα θέμα για το οποίο πολλοί  το θέλουν ως διάλογο κωφών.
Με την απάντησή του, το ύφος του και τα επιχειρήματά του ο κ. Καρακούσης επιβεβαιώνει πλήρως την άποψή μας για  τον «πόλεμο για το νερό της Μόρνας»  αφήνοντας μάλιστα και υπονοούμενα όσον αφορά την  έκτασή του πολέμου αν συνεχιστεί η λειψυδρία , υπονοούμενα που αφορούν άλλα συντεταγμένα όργανα της πολιτείας και οπωσδήποτε την κοινή γνώμη.
Είναι γεγονός πάντως ότι για πρώτη φορά ο κ. Καρακούσης εγκαταλείπει το επιχείρημά του ότι το νερό της Μόρνας είναι ακατάλληλο για την ύδρευση  της Β. Πιερίας ( λόγω  χρωμίου από το Γερμανικό λατομείο και  λύματα από κοντινό Οικισμό κλπ)  και αναφέρεται πλέον  σε δικαιώματα όσον αφορά τη χρήση του νερού της Μόρνας.
Μας αδικεί  όμως κατάφορα στο βαθμό που μας απευθύνεται στο δεύτερο πληθυντικό  μιλώντας για ραδιουργίες, κλοπές και για γεωτρήσεις που έχουμε(; ) στο Αιγίνιο,  όντας κάτοικος  και δημότης Κορινού,  κλπ .
Από την άλλη το συνταγματικό μας δικαίωμα να διατυπώνουμε απόψεις αλλά και το πολιτικό μου  δικαίωμα να ασκώ  τα καθήκοντά μου  ως εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος  δεν θα το χαρίσουμε στον κ. Καρακούση, ο οποίος στο τέλος μάλιστα μας καλεί να τους παρατήσουμε ήσυχους,   με μια πολιτική συμπεριφορά που δεν συνάδει με τις  πολιτικές του καταβολές και ρίζες.  
Επί της ουσίας ο καθείς γράφει  για ζητήματα που γνωρίζει και θέλει να απαντήσει και κρίνεται από αυτό και πρώτα από  όλα από τις πράξεις του.
Για την ύδρευση της Βόρειας Πιερίας και όχι μόνο,  έγινε το φράγμα της Μόρνας ( ανεξάρτητα του ότι έγινε ως δασικό έργο για να αποφύγει τις περιβαλλοντικές μελέτες σε δόξα των τότε κρατούντων αλλά και της κοινωνίας που δεν αντέδρασε νομίμως ως όφειλε).
Μετά το φράγμα έγινε το διυλιστήριο καθώς και αγωγός πέραν των 100 χιλιομέτρων για την ύδρευση της Βόρειας Πιερίας ένα έργο που διαφημίστηκε, απέδωσε σε κάποιους προεκλογικά  και  κανείς δεν το πρόσβαλλε νομικά  ώστε να μην εκτελεστεί.
Σε εφαρμογή υπάρχει και απόφαση της Περιφέρειας που διαθέτει το νερό για την ύδρευση με εξαίρεση 100 μέρες το καλοκαίρι τουλάχιστον για την περσινή περίοδο.
Τώρα μετά από τόσα χρόνια και τόσες δαπάνες να προβάλλουν κάποιοι προγονικά δικαιώματα στο νερό   ώστε να ακυρώσουν την ύδρευση της Βόρειας Πιερίας είναι θεμιτό, οφείλουν όμως να ακολουθήσουν  την νόμιμη οδό και όχι την αυτοδικία.
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό πρώτης ανάγκης σε ανεπάρκεια και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι χρειάζονται έργα και πιστώσεις για να αυξηθεί το νερό με την προσθήκη ταμιευτήρων πριν το φράγμα και λιμνοδεξαμενές μετά το διυλιστήριο,  ορθολογική χρήση του νερού,  με στόχο να φθάνει για την ύδρευση της Βόρειας  Πιερία ς αλλά και των πέριξ του φράγματος Οικισμών, για την άρδευση της λεκάνης απορροής του ρέματος αλλά και να εξασφαλιστεί η ύπαρξη νερού στη κοίτη του ρέματος καθόλη την περίοδο του έτους.
Η  έλλειψη πιστώσεων, ειδικά τώρα λόγω μνημονίου, η μη αναζήτησης και διεκδίκησή τους από τη δημοτική αρχή, η μη συζήτηση του θέματος στο δημοτικό συμβούλιο Κατερίνης αν και το έχουμε προτείνει επανειλημμένως, η μη αναζήτηση και άλλων λύσεων, η έλλειψη δημοσίου διαλόγου,  δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε έναν πόλεμο νερού στις σημερινές συνθήκες,  μεταξύ αγροτών και πολιτών, μεταξύ χωριών του Δήμου Κατερίνης και του Δήμου Πύδνας Κολινδρού.
Αντί να πολεμάμε μεταξύ μας ας ενωθούμε, ας ανοίξουμε  έναν  δημόσιου διάλογο για την  αναζήτηση  λύσεων και προτάσεων, να διεκδικήσουμε πιστώσεις για έργα που θα αυξήσουν το νερό  ώστε να εξυπηρετήσει όλες τις ανάγκες της κοινωνίας (ύδρευση, άρδευση, περιβάλλον)  με γνώμονα να μην διαρρηχτεί ο κοινωνικός ιστός, να μην φθάσουμε σε  κοινωνικούς αυτοματισμούς, να προστατεύσουμε την κοινωνία μας.
Φίλε Καρακούση.  Φιλονικούμε για το νερό την στιγμή που οι μνημονιακές κυβερνήσεις  καλοβλέπουν την πούλησή του , ακολουθώντας το παράδειγμα σε χώρες της  Λατινικής Αμερικής όπου όλο το νερό πουλήθηκε και καταδικάστηκαν από τα δικαστήρια πολίτες γιατί μάζευαν το νερό της βροχής.
Ήδη  στην τροποποίηση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 150559/10-6-2011,που αφορά τις διαδικασίες, τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη........χορήγηση αδειών για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού προβλέπεται  έλεγχος για τα μεταβατικά ύδατα δηλαδή το νερό μιας δεξαμενής συλλογής των νερών της βροχής.
Ο  αγώνας μας για το νερό σαν δημόσιο αγαθό εν ανεπαρκεία αφορά όλους μας πρέπει να είναι αγώνας κοινός κόντρα στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα κόντρα στα κοράκια που είναι έτοιμα να το αρπάξουν, κόντρα στις κυβερνήσεις που είναι έτοιμες να το ξεπουλήσουν, κόντρα σε εκείνες τις συνειδήσεις που βλέπουν το ατομικό πάνω από το κοινό συμφέρον.
Φιλικά
 Αντώνης Δ. Μάντζιος
Δημοτικός σύμβουλος Κατερίνης