Είναι να απορεί κανείς με το απύθμενο θράσος διαφόρων συναδέλφων, οι οποίοι, έπειτα από τρία χρόνια λιβανίσματος της τρόικας και αφού αποδείχθηκε περίτρανα ότι τα μνημόνια ισοπέδωσαν την κοινωνία, έφεραν στο στάδιο της εξαθλίωσης χιλιάδες πολίτες, κατέρρευσε το πολιτικό σύστημα που στήριξε αυτές τις επιλογές, έρχονται τώρα να το γυρίσουν στο... καλαματιανό, χύνοντας μαύρο δάκρυ, μπας και γλιτώσουν την ξεφτίλα.
Βέβαια, εδώ και τρεις μήνες, στήριξαν τη συγκυβέρνηση με πύρινα άρθρα, όχι γιατί διαπίστωσαν ότι υπάρχει προγραμματικό σχέδιο που θα απαντά στην κρίση, αλλά μόνο και μόνο για να διατηρήσουν οι εργοδότες τους τα «κεκτημένα» διαπλεκόμενα συμφέροντά τους.
- Είναι οι ίδιοι που έγλειφαν πατόκορφα τον Σημίτη, δεν πήραν χαμπάρι το πάρτι στα δημόσια έργα, στις προμήθειες, στους εξοπλισμούς, και στηρίζουν τώρα Σαμαρά, ελπίζοντας να συνεχίσουν το ίδιο βιολί.
- Είναι οι ίδιοι που «δεν κατάλαβαν τίποτα» όταν οι εκδότες τους έπαιρναν δεκάδες εκατομμύρια από τράπεζες, με διαδικασίες αδιαφανείς, την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι, για να δανειοδοτηθούν, έβαζαν ενέχυρο τη μάνα και τον πατέρα τους (δηλαδή τα σπίτια τους).
- Είναι οι ίδιοι που έκαναν πρωτοσέλιδο τον Καραμανλή, στήριζαν την απραξία του με άρθρα περί «καραμανλικού ύφους» και, μόλις έσκασε το Βατοπέδι, άρχισαν τον τσάμικο της κριτικής.
- Είναι οι ίδιοι που τάχθηκαν με την Ντόρα στην κούρσα για την ηγεσία της Ν.Δ., έλεγαν τον Σαμαρά ξοφλημένο, ενώ τώρα είδαν σε αυτόν στοιχεία ηγέτη ευρωπαϊκού κόμματος.
- Είναι οι ίδιοι που, όταν βρέθηκαν εκατομμύρια στους λογαριασμούς του Άκη και πήγε φυλακή, δεν έγραψαν δυο γραμμές κριτικής για τον Σημίτη, ο οποίος ως πρωθυπουργός δεν πήρε χαμπάρι.
- Είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να μας πουν ότι σωθήκαμε για τρίτη φορά, αλλά, για να κρατήσουν πισινή, λένε πως η συγκυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε, το πρόγραμμα δεν βγαίνει, οι φόροι δεν είναι και τόσο δίκαιοι και άλλα τινά.
Ε, αυτοί οι ίδιοι ούτε τους τιμητές μπορούν να μας κάνουν ούτε να κουνάνε το δάχτυλο στην Αριστερά και σε όσους έχουν μπει απέναντι σε αυτήν τη λαίλαπα που είχε ξεκινήσει ο Γιώργος Παπανδρέου με εκείνο το διάγγελμα στο Καστελόριζο.
Τουλάχιστον, τα γραφτά τους μένουν… Και είναι πολλά π’ ανάθεμά τα.
ΥΓ.: Φυσικά και ο ΓΑΠ ήταν γι’ αυτούς η ελπίδα, το νέο, το μοντέρνο, το νέο μοντέλο για τη χώρα κ.λπ., κ.λπ. Όχι παίζουμε δηλαδή...
Από το Ποντίκι