Προσωπικότητες από διαφορετικούς χώρους της Αριστεράς συναντήθηκαν την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, στο “Polis Cafe” και έκαναν μια ουσιαστική συζήτηση για την κατάσταση που
επικρατεί σήμερα στη χώρα και το ρόλο της Αριστεράς, απαντώντας στο προκλητικό ερώτημα της εκδήλωσης “Κρίση: τι χρησιμεύει η Αριστερά;”. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία τόσο σε προσέλευση όσο και σε ποιότητα συζήτησης. Εκτός από τους ομιλητές, που προέρχονταν από διαφορετικούς χώρους της Αριστεράς, στην εκδήλωση παραβρέθηκαν προσωπικότητες όπως ο Γιώργος Σωτηρέλης, η Ιωάννα Κοντούλη, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο Βαγγέλης Πισσίας, ο Λάμπρος Μίχος, καθώς και πολλοί πολίτες που μοιράζονται ανάλογες ανησυχίες.
Η πρωτοβουλία για τη διοργάνωση της εκδήλωσης ανήκε σε ανθρώπους που ασπάστηκαν τον εγχείρημα της αλλαγής πορείας της πολιτικής στην Ελλάδα με όρους ρεαλιστικούς και συνάμα ανατρεπτικούς, όπως το εξέφρασε η Δημοκρατική Αριστερά με σαφήνεια και επιτυχία μέχρι τις εκλογές. Ωστόσο, μετά τις εκλογές, με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση Σαμαρά και με την υποστήριξη της μνημονιακής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ άφησε αυτό το εγχείρημα ορφανό και ώθησε όσους συνεχίζουν να το υποστηρίζουν είτε στο περιθώριο εντός του κόμματος είτε εκτός.
Ο Οδυσσέας Βουδούρης, ανεξάρτητος βουλευτής
Σήμερα το εγχείρημα αυτό δεν αφορά μια μικρή ομάδα μελών ή πρώην μελών της ΔΗΜΑΡ, αλλά όλους εκείνους που πιστεύουν ότι η Αριστερά στο σύνολό της, μαζί με όλες της προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις, πρέπει να αντισταθεί στον οδοστρωτήρα των νέων σκληρών μέτρων με τη δική της εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση. Η πρόταση των πάλαι ποτέ κομμάτων εξουσίας αποδείχτηκε αδύναμη και αναποτελεσματική. Η τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει την πολιτική της προηγούμενης, που είχε αποδειχτεί καταστροφική. Αντί της επαναδιαπραγμάτευσης των καταστροφικών όρων του Μνημονίου, η κυβέρνηση επιβάλλει συνέχεια νέα αντί-κοινωνικά και αδιέξοδα μέτρα, αποφεύγει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης, δεν προωθεί το νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης που έχει ανάγκη ο τόπος. Και η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ πράττει σαν ο ρόλος μιας δήθεν «υπεύθυνης» Αριστεράς να είναι η παροχή ενός «αριστερού αρώματος» σε αυτή την πολιτική.
Κοινή εκτίμηση όλων είναι ότι η Αριστερά δεν έχει την πολυτέλεια να αναλώνεται στις δικές της “ενδοοικογενειακές” διενέξεις όταν η χώρα για 5η συνεχή χρονιά συνεχίζει την υφεσιακή της πορεία, όταν η ανεργία χτυπάει έναν Έλληνα στους τρεις, όταν η φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας είναι η καθημερινή πραγματικότητα. Η Αριστερά καλείται να δώσει τη δική της εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, διαμορφώνοντας ένα κοινό πρόγραμμα δράσης και σχεδιάζοντας τη στρατηγική συμμαχιών που θα το εφαρμόσει. Βάση για διαβούλευση του κοινού προγράμματος είναι η επαναδιαπραγμάτευση των δυσχερών όρων του μνημονίου, οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στη δημόσια διοίκηση, η βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη. Καθοριστικό για την εφαρμογή του κοινού προγράμματος είναι η στρατηγική συμμαχιών που θα το εφαρμόσει.
Συνείδηση όλων είναι ότι η συνεργασία των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων δεν μπορεί να είναι μόνο υπόθεση κορυφής, αλλά διεργασιών στην κοινωνία., συζήτησης και ζύμωσης, ώστε η συνεργασία να έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, το οποίο θα μετουσιωθεί σε συμφωνία κορυφής ως απαίτηση της βάσης.
Η πρωτοβουλία για τη διοργάνωση της εκδήλωσης ανήκε σε ανθρώπους που ασπάστηκαν τον εγχείρημα της αλλαγής πορείας της πολιτικής στην Ελλάδα με όρους ρεαλιστικούς και συνάμα ανατρεπτικούς, όπως το εξέφρασε η Δημοκρατική Αριστερά με σαφήνεια και επιτυχία μέχρι τις εκλογές. Ωστόσο, μετά τις εκλογές, με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση Σαμαρά και με την υποστήριξη της μνημονιακής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ άφησε αυτό το εγχείρημα ορφανό και ώθησε όσους συνεχίζουν να το υποστηρίζουν είτε στο περιθώριο εντός του κόμματος είτε εκτός.
Ο Οδυσσέας Βουδούρης, ανεξάρτητος βουλευτής
Σήμερα το εγχείρημα αυτό δεν αφορά μια μικρή ομάδα μελών ή πρώην μελών της ΔΗΜΑΡ, αλλά όλους εκείνους που πιστεύουν ότι η Αριστερά στο σύνολό της, μαζί με όλες της προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις, πρέπει να αντισταθεί στον οδοστρωτήρα των νέων σκληρών μέτρων με τη δική της εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση. Η πρόταση των πάλαι ποτέ κομμάτων εξουσίας αποδείχτηκε αδύναμη και αναποτελεσματική. Η τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει την πολιτική της προηγούμενης, που είχε αποδειχτεί καταστροφική. Αντί της επαναδιαπραγμάτευσης των καταστροφικών όρων του Μνημονίου, η κυβέρνηση επιβάλλει συνέχεια νέα αντί-κοινωνικά και αδιέξοδα μέτρα, αποφεύγει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης, δεν προωθεί το νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης που έχει ανάγκη ο τόπος. Και η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ πράττει σαν ο ρόλος μιας δήθεν «υπεύθυνης» Αριστεράς να είναι η παροχή ενός «αριστερού αρώματος» σε αυτή την πολιτική.
Κοινή εκτίμηση όλων είναι ότι η Αριστερά δεν έχει την πολυτέλεια να αναλώνεται στις δικές της “ενδοοικογενειακές” διενέξεις όταν η χώρα για 5η συνεχή χρονιά συνεχίζει την υφεσιακή της πορεία, όταν η ανεργία χτυπάει έναν Έλληνα στους τρεις, όταν η φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας είναι η καθημερινή πραγματικότητα. Η Αριστερά καλείται να δώσει τη δική της εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, διαμορφώνοντας ένα κοινό πρόγραμμα δράσης και σχεδιάζοντας τη στρατηγική συμμαχιών που θα το εφαρμόσει. Βάση για διαβούλευση του κοινού προγράμματος είναι η επαναδιαπραγμάτευση των δυσχερών όρων του μνημονίου, οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στη δημόσια διοίκηση, η βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη. Καθοριστικό για την εφαρμογή του κοινού προγράμματος είναι η στρατηγική συμμαχιών που θα το εφαρμόσει.
Συνείδηση όλων είναι ότι η συνεργασία των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων δεν μπορεί να είναι μόνο υπόθεση κορυφής, αλλά διεργασιών στην κοινωνία., συζήτησης και ζύμωσης, ώστε η συνεργασία να έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, το οποίο θα μετουσιωθεί σε συμφωνία κορυφής ως απαίτηση της βάσης.
TVXS