Και τι έγινε; Σιγά τα αίματα! Για να λέμε την αλήθεια αυτή την ωχαδερφίστικη αντίδραση έχει η πλειοψηφία των πολιτών στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού στην Ελλάδα. Αντίδραση χλιαρή που το πολύ – πολύ να κάνει κρεσέντο εντός των τειχών με έντονες πλην ανέξοδες συζητήσεις μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας την ίδια στιγμή που βγαίνει στο σφυρί και οδεύει σε επιχειρηματικά χέρια ο πιο πολύτιμος φυσικός πόρος της χώρας.
Στη χώρα μας δείχνουμε να μην έχουμε καταλάβει ότι η ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού είναι το απόλυτο οχυρό που πέφτει καταπατώντας ένα από τα κεντρικότερα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα πολιτικά κόμματα που περιορίζονται σε ανακοινώσεις, καταγγελίες μέσω παραθύρων ή έστω έντονες συζητήσεις εντός των τειχών του Κοινοβουλίου.
Και βέβαια απούσα είναι και η συντριπτική πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας αλλά και των λεγόμενων ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών που μάλλον έχουν σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούν από την πώληση του πόσιμου νερού.
Το καταπληκτικό είναι ότι στη Ελλάδα - όπως και στην Ισπανία και την Πορτογαλία που θα ακολουθήσουν- οι εταιρείες ύδρευσης ιδιωτικοποιούνται με εντολή της Τρόικας την ίδια στιγμή που παγκοσμίως τα δίκτυα επιστρέφουν σε δημοτικές η κρατικές εταιρείες.
Στην Ελλάδα επιλέγεται με τσαμπουκά το αποτυχημένο μοντέλο της ιδιωτικοποίησης του νερού, ένα μοντέλο που με μαθηματική ακρίβεια συνεπάγεται την τρομακτική αύξηση της τιμής του και την υποβάθμιση της ποιότητας και των δικτύων υποδομής. ( εδώ αναλυτικό αφιέρωμα στο τεύχος 31 του Πράσινου Ποντικιού)
Οι συνήθεις ύποπτοι
Το πρώτο βήμα για την πώληση του νερού γίνεται με την ΕΥΑΘ, την εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης της Θεσσαλονίκης με τις πληροφορίες να λένε ότι κατατέθηκαν 4 προσφορές.
Την ίδια ώρα έξω από τα γραφεία της εταιρείας βρίσκονταν διαμαρτυρόμενοι μερικές δεκάδες πολιτών… Μια ισχνή, ισχνότατη μειοψηφία που φαντάζομαι ότι οι μεταφραστές των Τροϊκανών την περιγράφουν είτε ως μια γραφική ομάδα είτε ως μια ομάδα συνδικαλιστών και εργαζομένων που για την τιμή των όπλων διαμαρτύρεται.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες για την ύδρευση και αποχέτευση της Θεσσαλονίκης κατέθεσαν προσφορές οι εξής επιχειρηματικοί όμιλοι:
- Ο ομογενής επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης, ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ
- Η γαλλική Suez Environment, από κοινού με την Ακτωρ του ομίλου Ελλάκτωρ (Μπόμπολας) που θεωρείται και το φαβορί.
- Η ΓΕΚ σε κοινό σχήμα με τον επιχειρηματία Αποστολόπουλο του ομίλουΙατρικό Αθηνών και ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης.
Οι Ρομπέν του νερού
Η τέταρτη πρόταση είναι από την Κίνηση 136, μια πρωτοβουλία πολιτών που εναντιώνεται στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και αντιπροτείνει την κοινωνική διαχείρισή της, μέσω συνεταιρισμών σε επίπεδο γειτονιάς.
Η «Κίνηση 136» γεννήθηκε ως ιδέα το καλοκαίρι του 2011 και ήταν το αποτέλεσμα των συζητήσεων που γίνονταν όλο το προηγούμενο διάστημα στις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» του Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκης. Μετά από 4 μήνες διεργασιών, η Κίνηση έκανε στα τέλη Νοεμβρίου του 2011 την πρώτη της δημόσια παρουσίαση με το όνομά της να προσδιορίζεται από το ποσό που θα κατέβαλε κάθε πολίτης για τη διεκδίκηση του νερού της Θεσσαλονίκης.
Το μοντέλο της διεκδίκησης στηρίζεται στηριχθεί στο εξής σχήμα:
- Πρωτοβάθμιοι Συνεταιρισμοί ανά Δήμο και Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης
- Δευτεροβάθμια Ένωση των Συνεταιρισμών σε Ανώνυμη Εταιρία (Κοινωνική ΕΥΑΘ Α.Ε.), η οποία θα διεκδικήσει την εξαγορά του 40% και του Μάνατζμεντ της σημερινής ΕΥΑΘ. Μέτοχοι της ανώνυμης αυτής εταιρείας θα είναι οι πρωτοβάθμιοι κοινωνικοί συνεταιρισμοί ανάλογα με το μετοχικό κεφάλαιο που ο καθένας διαθέτει.
Αυτή η προσπάθεια είναι πρωτοποριακή για την Ελλάδα και το μοναδικό δείγμα γραφής ότι το «όχι» κάθε διεκδίκησης αποκτά άλλη αξία και δυναμική όταν συνοδεύεται και από μια εναλλακτική πρόταση.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα πολιτικά κόμματα που περιορίζονται σε ανακοινώσεις, καταγγελίες μέσω παραθύρων ή έστω έντονες συζητήσεις εντός των τειχών του Κοινοβουλίου.
Και βέβαια απούσα είναι και η συντριπτική πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας αλλά και των λεγόμενων ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών που μάλλον έχουν σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούν από την πώληση του πόσιμου νερού.
Το καταπληκτικό είναι ότι στη Ελλάδα - όπως και στην Ισπανία και την Πορτογαλία που θα ακολουθήσουν- οι εταιρείες ύδρευσης ιδιωτικοποιούνται με εντολή της Τρόικας την ίδια στιγμή που παγκοσμίως τα δίκτυα επιστρέφουν σε δημοτικές η κρατικές εταιρείες.
Στην Ελλάδα επιλέγεται με τσαμπουκά το αποτυχημένο μοντέλο της ιδιωτικοποίησης του νερού, ένα μοντέλο που με μαθηματική ακρίβεια συνεπάγεται την τρομακτική αύξηση της τιμής του και την υποβάθμιση της ποιότητας και των δικτύων υποδομής. ( εδώ αναλυτικό αφιέρωμα στο τεύχος 31 του Πράσινου Ποντικιού)
Οι συνήθεις ύποπτοι
Το πρώτο βήμα για την πώληση του νερού γίνεται με την ΕΥΑΘ, την εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης της Θεσσαλονίκης με τις πληροφορίες να λένε ότι κατατέθηκαν 4 προσφορές.
Την ίδια ώρα έξω από τα γραφεία της εταιρείας βρίσκονταν διαμαρτυρόμενοι μερικές δεκάδες πολιτών… Μια ισχνή, ισχνότατη μειοψηφία που φαντάζομαι ότι οι μεταφραστές των Τροϊκανών την περιγράφουν είτε ως μια γραφική ομάδα είτε ως μια ομάδα συνδικαλιστών και εργαζομένων που για την τιμή των όπλων διαμαρτύρεται.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες για την ύδρευση και αποχέτευση της Θεσσαλονίκης κατέθεσαν προσφορές οι εξής επιχειρηματικοί όμιλοι:
- Ο ομογενής επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης, ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ
- Η γαλλική Suez Environment, από κοινού με την Ακτωρ του ομίλου Ελλάκτωρ (Μπόμπολας) που θεωρείται και το φαβορί.
- Η ΓΕΚ σε κοινό σχήμα με τον επιχειρηματία Αποστολόπουλο του ομίλουΙατρικό Αθηνών και ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης.
Οι Ρομπέν του νερού
Η τέταρτη πρόταση είναι από την Κίνηση 136, μια πρωτοβουλία πολιτών που εναντιώνεται στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και αντιπροτείνει την κοινωνική διαχείρισή της, μέσω συνεταιρισμών σε επίπεδο γειτονιάς.
Η «Κίνηση 136» γεννήθηκε ως ιδέα το καλοκαίρι του 2011 και ήταν το αποτέλεσμα των συζητήσεων που γίνονταν όλο το προηγούμενο διάστημα στις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» του Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκης. Μετά από 4 μήνες διεργασιών, η Κίνηση έκανε στα τέλη Νοεμβρίου του 2011 την πρώτη της δημόσια παρουσίαση με το όνομά της να προσδιορίζεται από το ποσό που θα κατέβαλε κάθε πολίτης για τη διεκδίκηση του νερού της Θεσσαλονίκης.
Το μοντέλο της διεκδίκησης στηρίζεται στηριχθεί στο εξής σχήμα:
- Πρωτοβάθμιοι Συνεταιρισμοί ανά Δήμο και Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης
- Δευτεροβάθμια Ένωση των Συνεταιρισμών σε Ανώνυμη Εταιρία (Κοινωνική ΕΥΑΘ Α.Ε.), η οποία θα διεκδικήσει την εξαγορά του 40% και του Μάνατζμεντ της σημερινής ΕΥΑΘ. Μέτοχοι της ανώνυμης αυτής εταιρείας θα είναι οι πρωτοβάθμιοι κοινωνικοί συνεταιρισμοί ανάλογα με το μετοχικό κεφάλαιο που ο καθένας διαθέτει.
Αυτή η προσπάθεια είναι πρωτοποριακή για την Ελλάδα και το μοναδικό δείγμα γραφής ότι το «όχι» κάθε διεκδίκησης αποκτά άλλη αξία και δυναμική όταν συνοδεύεται και από μια εναλλακτική πρόταση.