Η δήλωση Κουβέλη για την συγκρότηση σοσιαλιστικής παράταξης, αποτελεί την ληξιαρχική πράξη θανάτου του εγχειρήματος της ανανεωτικής αριστεράς, όπως αυτόολοκληρώθηκε με την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ το 2010.Η πρώτη πράξη αυτού του δράματος παίχθηκε τον Ιούνιο του 2012 με την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην συγκυβέρνηση που διέλυσε την χώρα και το κοινωνικό κράτος.
Η δεύτερη και οριστική είναι αυτή, γιατί αλήθεια το κόμμα αυτό με τα ιδρυτικά, συνεδριακά χαρακτηριστικά του δεν έχει καμία σχέση με την βασική στελέχωση του πολιτικού συστήματος που εισήγαγε στη χώρα όλα τα βασικά μνημονιακά χαρακτηριστικά και το ΔΝΤ, ως μονόδρομο μιας αδιέξοδης καταστροφικής πολιτικής.
Από την δήλωση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ εγείρονται σημαντικά πολιτικά ερωτηματικά:
Θα συγκροτήσει σοσιαλιστικό πόλο η ΔΗΜΑΡ χωρίς τον ιστορικό κορμό αυτού του χώρου, που είναι το ΠΑΣΟΚ και γιατί; Υπάρχουν πολιτικές διαφοροποιήσεις; Είναι προσωπικές πικρίες από τις πρόσφατες εξελίξεις; Είναι στρατηγικού χαρακτήρα οι επιλογές;
Ποια πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά θα έχει αυτός ο πόλος με δεδομένο ότι τα περισσότερα από τα στελέχη που θα τον συγκροτήσουν έχουν την βασική, ιστορικά και πρόσφατα, ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμεραη χώρα;
Οι αριστεροί πολίτες
που πιστέψαμε στις ιδέες και τα προτάγματα της ανανεωτικής αριστεράς,
που περπατήσαμε δίπλα σε ιστορικά στελέχη που το πολιτικό τους βάρος επηρεάζει ακόμα και σήμερα την αριστερή σκέψη, παρακολουθούμε με μεγάλη απορία και ερωτηματικά τον διαρκή και συνεχή μεταμορφισμό αυτού του χώρου.
Ενώ κανείς θα περίμενε, ότι κεντρικό μέλημα όλων θα ήταν η προσπάθεια για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά και των μνημονιακών πολιτικών, στα πλαίσια ενός ευρύτερου μεταρρυθμιστικού, αριστερού και προοδευτικού σχεδίου για την χώρα, μέσα από την ενότητα και την συνεργασία, βλέπουμε με έκπληξη τον τακτικισμό να γίνεται πολιτική και το επιβιωτικό άγχος να μετατρέπεται σε εμβρυουλκό αμφίβολης ποιότητας πολιτικών.