Πως τελικά γίνεται ανεκτός από το λαό σε βαθμό μάλιστα ανεξήγητο, ένας πρωθυπουργός που ψεύδεται κυνικά και κατ' επανάληψη, προσβάλλοντας επιπλέον και με την στάση και τις πράξεις του, τους πολίτες που του εμπιστεύτηκαν τις τύχες της χώρας;
Ο κ. Σαμαράς πριν γίνει πρωθυπουργός και με την ιδιότητα του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κραύγαζε προς κάθε κατεύθυνση εντός και εκτός Ελλάδος για το ατελέσφορο της λιτότητας, τη λάθος οικονομική συνταγή που ισοδυναμούσε με φάρμακο θανάτου αντί θεραπείας της ελληνικής οικονομίας, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τις τότε κυβερνήσεις για άκριτη και αυτοκτονική αποδοχή των όσων κανοναρχούσε και επέβαλλε η τρόικα. Είναι δε αξιομνημόνευτο το γεγονός ότι ούτε οι ομοϊδεάτες του στην Ευρώπη, το Λαϊκό κόμμα δεν μπορούσε να κάνει ζάφτι, όπως λέει και ο λαός μας, τον ΄΄επαναστάτη΄΄κατά του τριμελούς διευθυντηρίου, Αντώνη. Ακολούθησαν τα Ζάπια, οι γνωστές διακηρύξεις και οι προγραμματικές υποσχέσεις, πως μόλις αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, θα χαμογελάσει επιτέλους και η μονίμως πικραμένη πλεμπάγια. Ομολογώ πως κάποιες φορές, οι στεντόρειες κραυγές και εκκλήσεις του για την ΄΄πατρίδα που πεθαίνει με το λάθος φάρμακο΄΄ την ΄΄κοινωνία και τη νεολαία που αφανίζεται από την άδικη και μικρόψυχη αντιμετώπισή μας από τα γεράκια των Βρυξελλών, του ΔΝΤ και της κεντρικής ευρωπαικής τράπεζας΄΄, με ταρακούνησαν αναρωτώμενος ασυνείδητα και με οδηγό το συναίσθημα, μήπως ο άνθρωπος αν και δεξιός, καραδεξιός, όντως έχει δίκιο και ωρύεται κατ αυτό τον τρόπο για το συγκεκριμένο θέμα. Όλα αυτά μέχρι να γίνει πρωθυπουργός. Γιατί μόλις έγινε ξεκαθάρισε αμέσως το τοπίο, διαλύθηκαν ψευδαισθήσεις και προσδοκίες και ο κάθε κατεργάρης πήγε στο πάγκο του. Ουδείς αναμάρτητος, είπε ο Αντώνης χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά αυτή τη φορά στα ευρωπαϊκά και διεθνή αφεντικά του, αυξάνοντας μάλιστα την θανατερή δόση του φαρμάκου στην ελληνική κοινωνία, πάντα φυσικά στο όνομα της σωτηρίας της. Όσο για πρόγραμμα, θέσεις, δεσμεύσεις και διακηρύξεις, μην είδατε τον Παναγή, και από που πάνε για το Ζάλογγο. Αυτόν τον πολιτικό νάνο, τον πολιτικό απατεώνα, τον φορτωμένο με την πολιτική αγυρτεία παλαιοκομματικής κοπής, ανέχεται σήμερα η κοινωνία και δεν τον σαρώνει μέσα σε μια νύχτα κατεβαίνοντας σύσσωμη στο δρόμο.
Αρωγοί της εθνοσωτήριου Σαμαρικής παράστασης και σε ρόλο οσιομάρτυρα που αγόγγυστα σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου χάριν της …πατρίδος ο Ευάγγελος και ο Φώτης-Φανούρης. Ο πρώτος, πρόεδρος του ενός από τους δύο πρώην πυλώνες του δικομματισμού, ο δεύτερος επικεφαλής της…υπεύθυνης, ρεαλιστικής και κυβερνώσας κατ όνομα μόνο, αριστεράς. Κοινό και των δύο χαρακτηριστικό η πάση θυσία προσωπική πολιτική επιβίωση και για το λόγο αυτό έχουν από καιρό τώρα απεμπολήσει οιαδήποτε πολιτική η ηθική αξία συνόδευε τους πολιτικούς χώρους των οποίων ηγούνται, όπως έχουν διαγράψει και από το προσωπικό τους λεξιλόγιο τις λέξεις, φιλότιμο, αξιοπρέπεια, και στοιχειώδη σοβαρότητα. Να σημειωθεί εδώ, ότι άγονται και φέρονται κατά τα κέφια του εταίρου και συμμάχου Αντώνη, καθημερινά ξευτελιζόμενοι, και υπό την επήρεια του αβάστακτου πόνου που προκαλεί η θανάσιμη λαβή στο κάτω ευαίσθητο μέρος του σώματός τους, που λόγω της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης, τους έχει επιφέρει ο παραπάνω. Με τον μπαμπούλα των εκλογών και τον προσωπικό τους πολιτικό αφανισμό, απειλεί ο πρώτος της εθνοσωτήριου τριάδος, τους άλλους δύο. Τους προσβάλλει, τους ταπεινώνει, τους φτύνει, τους εκβιάζει. Αυτοί όμως εκεί, ευθυτενείς, άβουλοι και αγέρωχοι, με το βλέμμα στραμμένο σταθερά στο μέλλον, υπομένουν τον εξευτελισμό, οραματιζόμενοι οι αχρείοι την…διάσωση δήθεν της χώρας και της κοινωνίας. Τόση ευτέλεια,τόσος ξεπεσμός, τόση ξευτίλα, τέτοιος αμοραλισμός και αναξιοπρέπεια, σπάνια έχει εμφανιστεί στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας μας από πολιτικούς οι οποίοι –αλλοίμονο μας- θέλουν και να κυβερνήσουν. Δεν τους ενοχλεί ούτε και το καλυμμένο προς το παρόν φλερτ του συνεταίρου τους με τους νεοναζί της συμμορίας Μιχαλολιάκου, προκειμένου οι τελευταίοι να συνδράμουν στο προσεχές μέλλον αν χρειαστεί με τις ψήφους τους στο σχηματισμό μιας γαλαζόμαυρης κυβέρνησης.
Άναυδος και σε πλήρη σύγχυση ο κόσμος, φοβισμένος, τρομοκρατημένος από τον ανηλεή καθημερινό προπαγανδιστικό βομβαρδισμό όλων συλλήβδην των ΜΜΕ, πλην ελαχίστων, παρακολουθεί τις εξελίξεις βυθισμένος σε ένα παράξενο παραλυτικό λήθαργο, με μικρά κατά καιρούς διαλλείματα κατά τα οποία αντιδρά σπασμωδικά και πρόσκαιρα δίχως να καταφέρνει καίρια πλήγματα στην ανθρωποκτόνα κυβερνητική πολιτική. Σιωπά ακόμη και ο πνευματικός κόσμος, η διανόηση στο μεγαλύτερο της μέρος, καταπίνοντας χωρίς αντίδραση την παρακμή αξιών, θεσμών, τον διασυρμό του κοινοβουλίου, τις αλλεπάλληλες καταστρατηγήσεις του συντάγματος, τη δουλοπρέπεια, τον τσαρλατανισμό, το ψεύδος και την απάτη που παράγει αυτή η κυβέρνηση με τις πράξεις και τα έργα της. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ , όταν και αν έρθει η .ώρα να αναλάβουν το τιμόνι της χώρας. Κι αυτό γιατί θα παραλάβουν ένα διαλυμένο στην κυριολεξία κράτος και ο νοών νοείτω. Χωριστά το γεγονός ότι για να πειστούν για τις προθέσεις και την αποφασιστικότητα του, καθώς και για την προγραμματική του επάρκεια, οι δυσανασχετούντες και οι μονίμως δυσπιστούντες, θα πρέπει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει και …θαυματουργικές, υπερφυσικές ιδιότητες, ικανές να άρουν οιαδήποτε αμφισβήτηση μικρή η μεγάλη.
Κι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του γειωμένοι στη φοβερά δύσκολη πραγματικότητα που αγκαλιάζει τη πατρίδα μας σαν ατελείωτος βραχνάς, διακηρύττουν σε όλους τους τόνους και καλά κάνουν, ότι η διάσωση της κοινωνίας και της χώρας μας από την ανθρωπιστική καταστροφή που έφεραν τα μνημόνια και το απερίγραπτο κυβερνητικό τρίο στούτζες, δεν αρκεί μια απλή ανάθεση δια της κάλπης σε κάποιους για να το κάνουν, αλλά η καθημερινή παρουσία και δράση του κόσμου της εργασίας, της παραγωγής και του πολιτισμού σε όλα τα αγωνιστικά κοινωνικά μετερίζια, στηρίζοντας έμπρακτα και αποφασιστικά τις φιλολαϊκές επιλογές μιας αριστερής κυβέρνησης. Να λοιπόν που ήρθε η ώρα του λαού για να δώσει τις δικές του απαντήσεις προς πάσα κατεύθυνση, μαχόμενος για αξιοπρεπή επιβίωση και ένα ελπιδοφόρο αύριο.