Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/FosPhotosΚαμία σοβαρή κυβερνητική κρίση δεν υπήρξε. Ενα συνηθισμένο ενδοκυβερνητικό «γυφτοπάζαρο» ήταν όλη η υπόθεση, όπως αποδείχθηκε από την απλούστατη λύση που δόθηκε. Μόλις ο Σαμαράς υποσχέθηκε ότι θα κάνει ανασχηματισμό τον επόμενο μήνα, ανασχηματισμός τον οποίον ζητούσαν επίμονα το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ και ο πρωθυπουργός αρνιόταν, τα πάντα διευθετήθηκαν εν ριπή οφθαλμού! Τέρμα οι παλικαρισμοί περί αποχώρησης από την κυβέρνηση εκ μέρους Βενιζέλου και Κουβέλη. Τέρμα και οι λεονταρισμοί από το Μέγαρο Μαξίμου περί δήθεν απόφασης του Σαμαρά για προσφυγή στις κάλπες επειδή ήταν σίγουρος ότι θα έπιανε ποσοστό... 37% και πάνω για να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση!Συμβολικά μιλώντας, Βενιζέλος και Κουβέλης πάτησαν πάνω στους 2.500 απολυμένους της ΕΡΤ για να... προσληφθούν οι ίδιοι στο υπουργικό συμβούλιο!Πέτυχαν απολύτως τον στόχο τους.Πέτυχαν και κάτι παραπάνω: να είναι τρικομματική (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) η επιτροπή προσλήψεων στη νέα, ακραία μνημονιακή κρατική ραδιοτηλεόραση και όχι μονοκομματική της ΝΔ, όπως επεδίωκε ο Σαμαράς. Εχοντας πλέον τη δυνατότητα να διορίσουν εκατοντάδες ανθρώπους προσωπικά αφοσιωμένους στις σημερινές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, Βενιζέλος και Κουβέλης ξέχασαν αμέσως τις «ανυποχώρητες» θέσεις που είχαν προβάλει ότι θεωρούν «αδιαπραγμάτευτη» την επαναλειτουργία της ΕΡΤ με όλους ανεξαιρέτως τους εργαζομένους της και μόνο αφού ανοίξει με όλο το μέχρι το κλείσιμο προσωπικό της συζητούν τις απολύσεις «αναδιάρθρωσης».
Εγκατέλειψαν δηλαδή τους περισσότερους από δυόμισι χιλιάδες απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ στη μοίρα τους. Από πολιτική σκοπιά, η ουσία είναι πως όποιος κατά καιρούς πιστεύει ότι ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης μπορεί να ρίξουν την κυβέρνηση με οποιαδήποτε αφορμή, δεν έχει αντιληφθεί τίποτα από το θεμέλιο της πολιτικής τους. Οπως γράφαμε την Πέμπτη, «η μοναδική "κόκκινη γραμμή" για τον Ευ. Βενιζέλο και τον Φ. Κουβέλη είναι η συμμετοχή στην κυβέρνηση. Το μοναδικό πράγμα που δεν συζητούν με τίποτα είναι να φύγουν από την κυβέρνηση». Αποδείχθηκε εμπράκτως ότι αυτό είναι το μοναδικό τους κριτήριο, αλλά αυτό δεν δείχνει να το έχει καταλάβει ούτε καν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
Αυτό το συμπέρασμα τουλάχιστον συνάγεται από την ομιλία που εκφώνησε τη Δευτέρα το βράδυ στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, σε μια συγκέντρωση προφανώς κατώτερη των προσδοκιών του από πλευράς προσέλευσης κόσμου. Η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είχε σαφέστατα προεκλογικό χαρακτήρα - δηλαδή ήταν εκτός τόπου και χρόνου! Το γεγονός άλλωστε ότι απέφυγε επιμελώς να καταγγείλει προσωπικά και ονομαστικά τον Ευ. Βενιζέλο και τον Φ. Κουβέλη υποδηλώνει τις μύχιες ελπίδες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι στην εν εξελίξει εκείνη την ώρα συνάντηση των αρχηγών των κυβερνητικών κομμάτων ενδεχομένως ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ να έριχναν την κυβέρνηση Σαμαρά. Αυτή την ελπίδα άλλωστε πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ την εξέφραζαν ανοιχτά σε κατ' ιδίαν συζητήσεις στην πλατεία Συντάγματος! Το ζήτημα δεν είναι τι έχει και τι δεν έχει καταλάβει ο Αλέξης Τσίπρας.
Το πολιτικό θέμα που γεννάται είναι ότι με αυτή τη γραμμή ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να εκφράσει πολιτικά το νέο ξέσπασμα του λαού με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ, άρα δεν μπορεί να του προσδώσει νέα δυναμική ή να προσποριστεί πολιτικά και εκλογικά οφέλη από το νέο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας. Ετσι όμως αφήνει τα περιθώρια στην κυβέρνηση να περνάει την πολιτική της, καθώς οι προβαλλόμενες αντιστάσεις παραμένουν πρωτίστως αυθόρμητες, αποσπασματικές, χωρίς την αναγκαία συνέχεια, χωρίς στρατηγική και τακτική. Ολα αυτά όμως έχουν ως αποτέλεσμα να αυξάνεται διαρκώς η κοινωνική ένταση κάτω από μια επίπλαστη αδράνεια, απάθεια, απόγνωση που λανθασμένα ερμηνεύεται συχνά ως «ηρεμία».
Οσο περισσότερο τα κόμματα της Αριστεράς δεν κατορθώνουν να προβάλλουν προγράμματα και τακτικές εξόδου από την κρίση τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες ενδεχόμενες κοινωνικές εκρήξεις να έχουν ακροδεξιού χαρακτήρα πολιτικές συνέπειες. Δεν έχουμε φτάσει στο σημείο αυτό, αλλά τα σημάδια κόπωσης στις σχέσεις λαού και Αριστεράς είναι εμφανή. Αυτό ενθαρρύνει -για να μην πούμε αποθρασύνει- την εξουσία και όσους τη στηρίζουν να γίνονται διαρκώς πιο επιθετικοί, πιο αντιλαϊκοί, πιο αρπακτικοί. Η χώρα κυβερνάται με όλο και πιο αυταρχικό τρόπο, η δημοκρατία συρρικνώνεται. Το φαινόμενο είναι πανευρωπαϊκό αλλά στην Ελλάδα έχει προσλάβει τις πιο ακραίες διαστάσεις. Αυτό δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό, όσο και αν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης χαίρονται γιατί με άνεση λιώνουν εκατομμύρια Ελληνες με την πολιτική τους, απέναντι στην οποία δεν δείχνουν να αντιστέκονται.
Έθνος