«Είναι εφικτό να διεξαγάγουμε μία λογική συζήτηση για τη μετανάστευση;», αναρωτιέται ο
αρθρογράφος Μάικλ Σκάπινγκερ. «Γεγονός είναι ότι χρειάζεται να γίνει. Η εχθρότητα για τους μετανάστες σαρώνει τις πλουσιότερες χώρες, τροφοδοτώντας στήριξη σε πολιτικές δυνάμεις από το βρετανικό κόμμα Ανεξαρτησίας μέχρι το πολύ χειρότερο Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα».
Το άρθρο επικαλείται στοιχεία από την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για τους μετανάστες: «Ο ΟΟΣΑ προσπάθησε την προηγούμενη εβδομάδα να ανοίξει τη συζήτηση με τη δημοσίευση έκθεσης 419 σελίδων για τα πλεονεκτήματα που μπορούν να φέρουν οι μετανάστες στα μέλη του Οργανισμού συγκριτικά με το τι κοστίζουν. Το πρόβλημα με τα στοιχεία της έκθεσης, όμως, είναι πως οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται να τα μάθουν.
Όπως έγραψε ο Τζορτζ Όργουελ το 1945 στην έκθεσή του «Αντισημητισμός στη Βρετανία», «το να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις (τις προκαταλήψεις) με στοιχεία και στατιστικές είναι ανώφελο και μπορεί ορισμένες φορές να είναι χειρότερο από ανώφελο… Εάν αντιπαθείς κάποιον, τον αντιπαθείς, και εκεί τελειώνει το θέμα».
Τα στοιχεία και οι στατιστικές του ΟΟΣΑ για τους σύγχρονους μετανάστες είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος γιατί δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κανείς όπως θα ήθελε.
«Περίπου το 50% των Ευρωπαίων και των Καναδών πιστεύει ότι οι μετανάστες αποτελούν βάρος στα δημόσια ταμεία. Ακόμη περισσότεροι Αμερικανοί έχουν την ίδια άποψη. Και ο ΟΟΣΑ δηλώνει ότι κανείς δεν είναι σίγουρος εάν οι εχθροί των μεταναστών έχουν δίκιο ή όχι», επισημαίνει ο αρθρογράφος προσθέτοντας ότι το πρόβλημα είναι πως οι πολλές μελέτες πάνω στο θέμα χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθοδολογίες: Ορισμένες εξετάζουν τη συνεισφορά και το κόστος εκείνων που γεννήθηκαν εκτός της χώρας, ανεξαρτήτως του εάν έχουν αποκτήσει την υπηκοότητα ή όχι. Μερικές εξετάζουν μόνο τους μετανάστες που ακόμη δεν έχουν πάρει την υπηκοότητα. Άλλες μελέτες περιλαμβάνουν και τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στη χώρα, άλλες όχι».
Το μόνο που μπορεί να πει ο Οργανισμός για τον καθαρό αντίκτυπο των μεταναστών στα δημόσια ταμεία είναι πως, σε κάθε περίπτωση, είναι μικρός.
Οι μετανάστες είναι κάθε λογής άνθρωποι. Από επιχειρηματίες στο διαδίκτυο, μέχρι τραπεζίτες και οικοδόμοι. Δεν παίρνουν απλώς τις δουλειές. Τις δημιουργούν. Η μετανάστευση έχει δύο πρόσωπα. Όταν οι Βρετανοί πολιτικοί πρότειναν την έξοδο από την Ε.Ε. ώστε να μην μπαίνουν Ανατολικοευρωπαίοι στη Βρετανία, πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό συνεπάγεται πως και οι Βρετανοί δεν θα μπορούν πλέον να εργάζονται στη Γαλλία ή να συνταξιοδοτούνται στην Ισπανία.
Το ίδιο επιχείρημα πρέπει να αναπτυχθεί και στην Ελλάδα, της οποίας οι πολίτες έχουν εγκατασταθεί με επιτυχία σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, χωρίς τη μετανάστευση, από το 2020 ο αριθμός των ανθρώπων που μπαίνουν στην αγορά εργασίας θα είναι κατά 30% χαμηλότερος από αυτόν που αφορά εκείνους που φεύγουν. Πολλές πλούσιες χώρες θα έχουν έλλειψη σε εργαζόμενους και από κόσμο που θα στηρίζει τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα.
Αυτό θα έπρεπε να ανησυχεί εργοδότες και κυβερνήσεις και είναι κάτι που πρέπει να επισημάνουμε. Χωρίς μετανάστες δεν θα υπάρχει αρκετός κόσμος να μας φροντίζει όταν θα είμαστε πολύ ηλικιωμένοι για να φροντίζουμε τους εαυτούς μας - και αυτό αρμόζει σε όλους μας, πλούσιους και φτωχούς.
Όπως έγραψε και ο Όργουελ, η λογική δεν έχει μεγάλη σημασία σε αυτήν τη συζήτηση. Αυτό το τελευταίο επιχείρημα όμως μπορεί να έχει.
Όπως έγραψε ο Τζορτζ Όργουελ το 1945 στην έκθεσή του «Αντισημητισμός στη Βρετανία», «το να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις (τις προκαταλήψεις) με στοιχεία και στατιστικές είναι ανώφελο και μπορεί ορισμένες φορές να είναι χειρότερο από ανώφελο… Εάν αντιπαθείς κάποιον, τον αντιπαθείς, και εκεί τελειώνει το θέμα».
Τα στοιχεία και οι στατιστικές του ΟΟΣΑ για τους σύγχρονους μετανάστες είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος γιατί δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κανείς όπως θα ήθελε.
«Περίπου το 50% των Ευρωπαίων και των Καναδών πιστεύει ότι οι μετανάστες αποτελούν βάρος στα δημόσια ταμεία. Ακόμη περισσότεροι Αμερικανοί έχουν την ίδια άποψη. Και ο ΟΟΣΑ δηλώνει ότι κανείς δεν είναι σίγουρος εάν οι εχθροί των μεταναστών έχουν δίκιο ή όχι», επισημαίνει ο αρθρογράφος προσθέτοντας ότι το πρόβλημα είναι πως οι πολλές μελέτες πάνω στο θέμα χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθοδολογίες: Ορισμένες εξετάζουν τη συνεισφορά και το κόστος εκείνων που γεννήθηκαν εκτός της χώρας, ανεξαρτήτως του εάν έχουν αποκτήσει την υπηκοότητα ή όχι. Μερικές εξετάζουν μόνο τους μετανάστες που ακόμη δεν έχουν πάρει την υπηκοότητα. Άλλες μελέτες περιλαμβάνουν και τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στη χώρα, άλλες όχι».
Το μόνο που μπορεί να πει ο Οργανισμός για τον καθαρό αντίκτυπο των μεταναστών στα δημόσια ταμεία είναι πως, σε κάθε περίπτωση, είναι μικρός.
Οι μετανάστες είναι κάθε λογής άνθρωποι. Από επιχειρηματίες στο διαδίκτυο, μέχρι τραπεζίτες και οικοδόμοι. Δεν παίρνουν απλώς τις δουλειές. Τις δημιουργούν. Η μετανάστευση έχει δύο πρόσωπα. Όταν οι Βρετανοί πολιτικοί πρότειναν την έξοδο από την Ε.Ε. ώστε να μην μπαίνουν Ανατολικοευρωπαίοι στη Βρετανία, πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό συνεπάγεται πως και οι Βρετανοί δεν θα μπορούν πλέον να εργάζονται στη Γαλλία ή να συνταξιοδοτούνται στην Ισπανία.
Το ίδιο επιχείρημα πρέπει να αναπτυχθεί και στην Ελλάδα, της οποίας οι πολίτες έχουν εγκατασταθεί με επιτυχία σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, χωρίς τη μετανάστευση, από το 2020 ο αριθμός των ανθρώπων που μπαίνουν στην αγορά εργασίας θα είναι κατά 30% χαμηλότερος από αυτόν που αφορά εκείνους που φεύγουν. Πολλές πλούσιες χώρες θα έχουν έλλειψη σε εργαζόμενους και από κόσμο που θα στηρίζει τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα.
Αυτό θα έπρεπε να ανησυχεί εργοδότες και κυβερνήσεις και είναι κάτι που πρέπει να επισημάνουμε. Χωρίς μετανάστες δεν θα υπάρχει αρκετός κόσμος να μας φροντίζει όταν θα είμαστε πολύ ηλικιωμένοι για να φροντίζουμε τους εαυτούς μας - και αυτό αρμόζει σε όλους μας, πλούσιους και φτωχούς.
Όπως έγραψε και ο Όργουελ, η λογική δεν έχει μεγάλη σημασία σε αυτήν τη συζήτηση. Αυτό το τελευταίο επιχείρημα όμως μπορεί να έχει.