Την Τρίτη το πρωί δικάζονται στην Ευελπίδων ο Σάββας Μιχαήλ και ο πρώην πρύτανης του
ΕΜΠ Κωνσταντίνος Μουζούρης. Κατηγορούνται για «συκοφαντική δυσφήμιση», «διέγερση σε βιαιοπραγίες και αμοιβαία διχόνοια» και «διατάραξη της κοινής ειρήνης». Ο πρώτος για μια ανακοίνωση που εξέδωσε το ΕΕΚ κατά της Χρυσής Αυγής. Ο δεύτερος, επειδή στον χώρο του Πολυτεχνείου «στεγαζόταν» ψηφιακά το Indymedia, στο οποίο φιλοξενήθηκαν καταγγελίες εναντίον των νεοναζί.
Δεν είναι μόνο η αυτονόητη αλληλεγγύη σε έναν διαλεχτό σύντροφο και διανοούμενο, και σε έναν διακεκριμένο πανεπιστημιακό που διώκονται άδικα, η οποία υπαγορεύει τη συμπαράστασή μας. Στην περίπτωση της δίκης αυτής έχουμε, επιπλέον, δύο κρίσιμα στοιχεία.
Το πρώτο είναι ότι πρόκειται για μια σαφέστατη φρονηματική δίωξη, που πλήττει ευθέως την ελευθερία του λόγου. Με αυτή την ολισθηρή λογική, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες προκηρύξεις, ποστ, αφίσες, άρθρα (ακόμα και στα πιο mainstream έντυπα), κάθε μέρα, μπορεί να θεωρηθεί ότι «διεγείρουν» τους πολίτες σε «αμοιβαία διχόνοια» ή «βιαιοπραγίες». (Και ας μη σχολιάσουμε την εμφανή μεροληψία: ανακοινώσεις, αφίσες, δημοσιεύματα των νεοναζί, που στάζουν αίμα και βία από όπου κι αν τ’ αγγίξεις, δεν θεωρήθηκαν ουδέποτε «διεγερτικά» για τέτοια αδικήματα, αλλά μάλλον «τονωτικά» του εθνικού φρονήματος…).
Το δεύτερο, και εξίσου σημαντικό, είναι ότι ο Σ. Μιχαήλ και ο Κ.Μουτζούρης οδηγούνται στο εδώλιο έπειτα από μήνυση Χρυσαυγιτών όπως ο Η. Παναγιώταρος και η Θ. Σκορδέλη (Θέμις και αυτή…). Τον Μάη του 2009, οι Χρυσαυγίτες (έπειτα από σύσκεψη φορέων στα γραφεία της ΟΛΜΕ για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών εφόδων των νεοναζί στον Άγιο Παντελεήμονα) υπέβαλαν μήνυση εναντίον του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΕΕΚ, της ΟΛΜΕ, μεταναστευτικών κοινοτήτων και αρκετών άλλων. Οι δικαστικές αρχές, αντί να βάλουν κατευθείαν την υπόθεση στο αρχείο, την παρέπεμψαν στο ακροατήριο, επιλέγοντας τους δύο παραπάνω ως κατηγορούμενους.
Πολλά είναι τα ερωτήματα. Ας πούμε, με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι δύο (στην περίπτωση του Σ. Μιχαήλ, η υποψία ότι έπαιξε ρόλο η εβραϊκή καταγωγή του είναι ανατριχιαστική). Και, το κυριότερο: η παραπομπή αποτελεί ένα ακόμα δείγμα (μετά τις αλλεπάλληλες αναβολές της δίκης Σκορδέλη ή την αθώωση Κασιδιάρη) ότι η Χρυσή Αυγή διεισδύει στη δικαιοσύνη. Πρέπει να κάνουμε το παν ώστε οι νεοναζιστές (που έχουν εμπεδώσει την παρουσία τους στα σώματα ασφαλείας) να μην αποκτήσουν σταθερά ερείσματα και αλλού. Η δικαιοσύνη είναι ένας κομβικός τομέας, καθώς ναζισμός και δίκαιο είναι (και πρέπει να παραμείνουν) έννοιες ασύμβατες. Είναι γνωστό –και δυσάρεστο βέβαια– ότι στο δικαστικό σώμα κυριαρχούν συχνά συντηρητικές, εθνικιστικές, ενίοτε και ακροδεξιές απόψεις· το να επικρατήσουν όμως ναζιστικές και χρυσαυγίτικες αποτελεί ποιοτική, και ολέθρια τομή.
Ενθέματα
Το πρώτο είναι ότι πρόκειται για μια σαφέστατη φρονηματική δίωξη, που πλήττει ευθέως την ελευθερία του λόγου. Με αυτή την ολισθηρή λογική, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες προκηρύξεις, ποστ, αφίσες, άρθρα (ακόμα και στα πιο mainstream έντυπα), κάθε μέρα, μπορεί να θεωρηθεί ότι «διεγείρουν» τους πολίτες σε «αμοιβαία διχόνοια» ή «βιαιοπραγίες». (Και ας μη σχολιάσουμε την εμφανή μεροληψία: ανακοινώσεις, αφίσες, δημοσιεύματα των νεοναζί, που στάζουν αίμα και βία από όπου κι αν τ’ αγγίξεις, δεν θεωρήθηκαν ουδέποτε «διεγερτικά» για τέτοια αδικήματα, αλλά μάλλον «τονωτικά» του εθνικού φρονήματος…).
Το δεύτερο, και εξίσου σημαντικό, είναι ότι ο Σ. Μιχαήλ και ο Κ.Μουτζούρης οδηγούνται στο εδώλιο έπειτα από μήνυση Χρυσαυγιτών όπως ο Η. Παναγιώταρος και η Θ. Σκορδέλη (Θέμις και αυτή…). Τον Μάη του 2009, οι Χρυσαυγίτες (έπειτα από σύσκεψη φορέων στα γραφεία της ΟΛΜΕ για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών εφόδων των νεοναζί στον Άγιο Παντελεήμονα) υπέβαλαν μήνυση εναντίον του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΕΕΚ, της ΟΛΜΕ, μεταναστευτικών κοινοτήτων και αρκετών άλλων. Οι δικαστικές αρχές, αντί να βάλουν κατευθείαν την υπόθεση στο αρχείο, την παρέπεμψαν στο ακροατήριο, επιλέγοντας τους δύο παραπάνω ως κατηγορούμενους.
Πολλά είναι τα ερωτήματα. Ας πούμε, με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι δύο (στην περίπτωση του Σ. Μιχαήλ, η υποψία ότι έπαιξε ρόλο η εβραϊκή καταγωγή του είναι ανατριχιαστική). Και, το κυριότερο: η παραπομπή αποτελεί ένα ακόμα δείγμα (μετά τις αλλεπάλληλες αναβολές της δίκης Σκορδέλη ή την αθώωση Κασιδιάρη) ότι η Χρυσή Αυγή διεισδύει στη δικαιοσύνη. Πρέπει να κάνουμε το παν ώστε οι νεοναζιστές (που έχουν εμπεδώσει την παρουσία τους στα σώματα ασφαλείας) να μην αποκτήσουν σταθερά ερείσματα και αλλού. Η δικαιοσύνη είναι ένας κομβικός τομέας, καθώς ναζισμός και δίκαιο είναι (και πρέπει να παραμείνουν) έννοιες ασύμβατες. Είναι γνωστό –και δυσάρεστο βέβαια– ότι στο δικαστικό σώμα κυριαρχούν συχνά συντηρητικές, εθνικιστικές, ενίοτε και ακροδεξιές απόψεις· το να επικρατήσουν όμως ναζιστικές και χρυσαυγίτικες αποτελεί ποιοτική, και ολέθρια τομή.
Ενθέματα