Μέχρι τώρα, το Ποτάμι δεν είχε στις τάξεις του επαγγελματίες πολιτικούς, και μάλιστα επώνυμους. Είχε πετυχημένους επαγγελματίες διαφόρων κλάδων της κοινωνίας, δημοσιογράφους, εκπαιδευτικούς, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, επιστήμονες, κ.ά. Η απουσία πολιτικών, και μάλιστα επώνυμων, ήταν ένα από τα στοιχεία για τα οποία υπερηφανευόταν το Ποτάμι και ειδικότερα ο Σταύρος Θεοδωράκης, ισχυριζόμενος ότι με αυτόν τον τρόπο φέρνει μια νέα, μια φρέσκια ματιά στην πολιτική, απαλλαγμένη από τοξίνες του παρελθόντος.
Από την άλλη, πολιτικοί όπως ο Σπύρος Λυκούδης με σημαντική διαδρομή στην ανανεωτική αριστερά και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, από τα κορυφαία στελέχη της ΔΗΜΑΡ, αποχωρεί ιδρύοντας νέο κόμμα, τους Μεταρρυθμιστές.
Στις επερχόμενες εκλογές, αυτό το κόμμα δεν θα είχε στον ήλιο μοίρα, και ο Σπύρος Λυκούδης θα έμενε, με βεβαιότητα, εκτός βουλής. Ο γάμος με το Ποτάμι, και μάλιστα, όπως φημολογείται, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας, τον σώζει και παρατείνει τον πολιτικό του βίο. Πρόκειται, άραγε, για πολιτικό κυνισμό ή για ειλικρινές και γόνιμο “μπόλιασμα”; Δυστυχώς, το διεστραμμένο και καχύποπτο μυαλό μου τείνει προς την πρώτη εκδοχή. Ειδικά, όταν λάβει κανείς υπόψη του, πως και άλλα πρώην στελέχη της ΔΗΜΑΡ, όπως οι κ.κ. Γρηγόρης Ψαριανός και Ανδρέας Παπαδόπουλος, ετοιμάζονται να στοιχηθούν και αυτά με το Ποτάμι, με αποκλειστικό γνώμονα την εξασφάλιση της προσωπικής τους πολιτικής επιβίωσης.
Έτσι, έχουμε έναν ιδιαίτερα επιτυχημένο δημοσιογράφο, τον Σταύρο Θεοδωράκη, ο οποίος ιδρύει ένα νέο κόμμα που φιλοδοξεί να ανανεώσει το πολιτικό τοπίο της χώρας. Μέσα από την προσωπική του δουλειά, αλλά και αυτήν των δεκάδων στελεχών του που τον στηρίζουν, πετυχαίνει να έχει πρόσβαση σε σημαντικό μερίδιο του εκλογικού σώματος με ποσοστά που δείχνουν πως το Ποτάμι ήρθε για να μείνει και να παίξει ρόλο στα πράγματα της χώρας. Εμείς λοιπόν, που δεν έχουμε στον (πολιτικό) ήλιο μοίρα, κάνουμε ένα σάλτο, τσουπ, και βουτάμε στην έτοιμη σούπα που άλλοι μαγείρεψαν, και έτσι εξασφαλίζουμε την επιβίωσή μας. Στη μιντιακή κοινωνία που ζούμε, το γεγονός πως είμαστε ήδη γνωστοί και προβεβλημένοι, μας δίνει πολλές πιθανότητες να εκλεγούμε, και μάλιστα σε καλές θέσεις, στις επόμενες εκλογές, κόβοντας το δρόμο και μειώνοντας τις πιθανότητες σε άλλα, μη πολιτικά αλλά άξια, στελέχη του Ποταμιού.
Προσωπικά, δεν είμαι υποστηρικτής του Ποταμιού και το έχω δηλώσει, μεταξύ άλλων, (εδώ και εδώ). Όμως αποτελεί ένα ενδιαφέρον πείραμα το οποίο θα άξιζε να δούμε πώς θα εξελιχθεί. Φοβούμαι, όμως, πως με την επιδρομή των επαγγελματιών πολιτικών θα καταλήξουμε σε αυτό που λέμε “μία από τα ίδια”.ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
http://www.protagon.gr/