Για τις τελευταίες εξελίξεις στο υπουργείο Παιδείας«Όταν ένας πολιτισμός βρίσκεται στα τελευταία του, φωνάζουν τους παπάδες.»
Καρλ Κράους ( 1874-1936 , Αυστριακός συγγραφέας).
Η μακρά διαμάχη για την περιχαράκωση των εξουσιών και την διατήρηση η μη του status quo στις σχέσεις κράτους – Εκκλησίας, επηρεάζεται σήμερα αποφασιστικά από την εύθραυστη προοπτική της μακροχρόνιας διακυβέρνησης του τόπου από την Αριστερά.
Του Τριαντάφυλλου Τρανού*
Στο πλαίσιο της ανανεωμένης μέσα στα ερείπια των μνημονίων σύγκρουσης ανάμεσα στο παλαιό και το νέο, την συντήρηση και το ριζοσπαστισμό, τις εθνοκεντρικές τάσεις και τις επιταγές που θέτει η επισφαλής θέση της χώρας στην Ευρώπη και στο ρευστό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, τόσο η Αριστερά όσο και η Εκκλησία είδαν εξίσου την επιρροή τους- όχι παράδοξα- να μεγαλώνει ανάμεσα στους φτωχούς.
Θα αποτελούσε θετικό ουτοπικό στοιχείο για την Εκκλησία στην Ελλάδα και αλλού η σύγκλιση με τη κοινωνικοπολιτική Αριστερά στο επίπεδο τουλάχιστον της γενικής ρητορικής (κοινωνική δικαιοσύνη, φιλολαϊκή οικονομική πολιτική), αλλά είναι μάλλον δύσκολο αν όχι αδύνατο υπό το βάρος και των δυσμενών εσωτερικών της συσχετισμών να συνταχθεί κάποτε σοβαρά με τα νεωτερικά αιτήματα και τις προσδοκίες της Αριστεράς απέναντι στα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, τη πολιτική χειραφέτηση των καταπιεσμένων, την θέση της γυναίκας και τα ζητήματα φύλου, τη πολυπολιτισμικότητα, την ενεργή υπεράσπιση των μεταναστών και των προσφύγων και τον διαθρησκειακό διάλογο.
Από την άλλη πλευρά, δεν θα είναι εύκολη υπόθεση ούτε για την Αριστερά η εφαρμογή μιας ριζοσπαστικής ατζέντας πέρα από το συμβολικό επίπεδο που και αυτό επλήγη μετά τις τελευταίες εξελίξεις και η οποία ασφαλώς δεν είναι καθόλου επιθυμητή από την πλέον συντηρητική πλευρά της Εκκλησίας που παραμένει μόνιμα αγκυρωμένη στα λιμάνια της ρεβανσιστικής Δεξιάς
«Η Εκκλησία δεν είναι μια κλειστή εταιρεία σεσωσμένων, που απολαμβάνουν, αποκλειστικά αυτοί, τα δώρα του Θεού και διεκδικούν να εξασφαλίσουν ανέσεις, προνόμια και κοσμική εξουσία.» είχε δηλώσει κάποτε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Όμως η λογική και η ευαισθησία των φωτισμένων κληρικών όπως είναι ο Αναστάσιος, οι οποίοι συντηρούν ακόμη, σε πείσμα των χαλεπών καιρών, ακέραιο τον «θησαυρό» των «από τα κάτω» εξισωτικών δημοκρατικών παραδειγμάτων που αφθονούν στην εκκλησιαστική παράδοση σπανίζει. Στην ευάριθμη, ακραία πτέρυγα του ανώτερου κλήρου κυριαρχεί σήμερα δυστυχώς ξανά η σκληρή ακροδεξιά ατζέντα.
Σε αυτήν περιλαμβάνονται και οι ευλογίες προς τη Χ.Α. που αφειδώς έχουν προσφέρει ορισμένοι κληρικοί δημόσια, των οποίων ο ρατσιστικός δημόσιος λόγος περιέχει σταθερά σε περίπου ίσες αναλογίες μισογυνισμό, ομοφοβία, αντισημιτισμό, αντιμουσουλμανισμό και εθνικισμό. «Ποιότητες» που ζήλεψαν πρόσφατα και οι προκαθήμενοι τόσο της ελληνικής όσο και της κυπριακής εκκλησίας.
Η αναγκαία αποκρατικοποίηση και χειραφέτηση της Εκκλησίας, δημοφιλής κάποτε ιδέα σε σημαντική μερίδα της και η ταυτόχρονη ανεξιθρησκεία του Κράτους και της Εκπαίδευσης συνεχίζουν να εμποδίζονται από τα παλαιά αμαρτήματα της: τις αναρίθμητες νόμιμες και παράνομες φοροαπαλλαγές, τα «ιερά» σκάνδαλα, τη διαπλοκή Εκκλησίας-Δικαιοσύνης, τη συστηματική παρεμπόδιση της νομοθετικής προόδου, τα σκοταδιστικά κηρύγματα και τη μόνιμη απειλή της ελευθερίας του Λόγου και της Τέχνης.
Τα τελευταία ίχνη καταλαγής στον λόγο της επίσημης Εκκλησίας έχουν πλέον εξαφανιστεί. Δύσκολα ανιχνεύεται σήμερα έστω και με μεγεθυντικό φακό, η στοιχειώδης συναίνεση στο ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας και της θρησκευτικής εκπαίδευσης αλλά και της θέσης των θρησκευτικών συμβόλων και της Εκκλησίας γενικότερα στον δημόσιο χώρο. Θέσεις που είχαν εκφραστεί τολμηρά κάποτε στο διάλογο Εκκλησίας – Αριστεράς, που οργάνωσε τον Ιανουάριο του 2013 το Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ.
Οι άμεσες προειδοποιητικές βολές με την ανάληψη των καθηκόντων τους κατά της Σίας Αναγνωστοπούλου και του Νίκου Φίλη από όλο το υπερσυντηρητικό τόξο ήταν τα πρώτα κωδικοποιημένα μηνύματα των ηττημένων πολιτικά κύκλων εξουσίας προς την αριστερή κυβέρνηση με τα οποία ”δια της συμπαθείας» όπως λέγαμε κάποτε στην Φυσική συντονίστηκε η ηγεσία της Εκκλησίας. Συνοψίζονταν στην θρασεία απαίτηση της γρήγορης μετάπτωσης της κυβέρνησης της Αριστεράς στον χωρίς αξίες πολιτικό πραγματισμό. Η σειρά των γεγονότων που ακολούθησαν την απόφαση του Ιερώνυμου να ακολουθήσει ανοιχτά πλέον την ακροδεξιά ατζέντα των Αμβρόσιου, Σεραφείμ και των λοιπών προκάλεσε μια επιπλέον τεχνητή υπερθέρμανση του επιβαρυμένου ήδη πολιτικού κλίματος. Σε αυτό το εν ψυχρώ οργανωμένο σχέδιο οφείλεται μεγάλο μέρος της βιτριολικής δημόσιας αμφισβήτησης του Νίκου Φίλη η οποία ακολούθησε. Δείχνουν τα τοξικά της υπολείμματα πόσο θα δυσκολέψει στο μέλλον η αναζήτηση συγκλίσεων πάνω σε πρακτικά ζητήματα που απασχολούν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, όπως το προσφυγικό και τα οξύτατα κοινωνικά προβλήματα.
Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης όμως που ακολούθησε αιφνιδίασε και προβλημάτισε κάθε δημοκρατικό πολίτη, ειδικά σε ό,τι αφορά την απομάκρυνση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη και της αναπληρώτριας υπουργού Σίας Αναγνωστοπούλου.
Πρόκειται για αποπομπές που σημαίνουν υπακοή στην υπόδειξη του αρχιεπισκόπου ο οποίος έχει ένα και μόνο στόχο: να συνεχίσει η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος η οποία πρώτη στην διαμάχη ήρξατο χειρών αδίκων, να καθορίζει τα της πολιτικής ζωής με βάση το σκοταδιστικό ντελίριο της δεσποτοκρατίας.
Στην κατεύθυνση της θεραπείας αυτής της τραυματικής για το ΣΥΡΙΖΑ κατάστασης που έχει δημιουργηθεί πρέπει τα νεοεκλεγέντα όργανα του κόμματος να τοποθετηθούν άμεσα.
Τα μη συνομολογούμενα «οικεία δεινά» που συσσωρεύονται ανησυχητικά τα τοξικά υλικά του καταναγκαστικού πολιτικού πραγματισμού καθορίζουν την πύκνωση ή την αραίωση του πυρήνα της πολιτικής ηθικής μας αλλά και τη δυνατότητα συγκρότησης μιας προγραμματικά ρωμαλέας αριστερής πολιτικής.
Το επείγον αίτημα των περισσότερων μελών και των φίλων του κόμματος, αίτημα ουσιαστικού εκπαιδευτικού και πολιτικού διαφωτισμού είναι να συνεχιστεί αμετάβλητη η πολιτική του Νίκου Φίλη απέναντι στους σχολάρχες και στις συντεχνίες του παλιού κατεστημένου και να διευρυνθεί η μεταρρύθμιση στα γνωστικά αντικείμενα της εκπαίδευσης και ειδικά στα μαθήματα των θρησκευτικών, της ιστορίας και των ελληνικών.
*ο Τριαντάφυλλος Τρανός είναι εκπαιδευτικός και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ
http://www.dailythess.gr/gia-tis-teleftees-exelixis-sto-ypourgio-pedias/