Απορούσα, τα χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου, για τη χρήση του όρου αναδόμηση αντί του ανασχηματισμού. Στη συνέχεια κατάλαβα. Σε κάθε κλικ δεξιά είχαμε και μια «αναδόμηση της φυσιογνωμίας» και κυρίως «της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ».Είχα ακούσει την κ. Γεροβασίλη να δηλώνει -στον ΣΚΑΪ!- ότι «δομικά θα είναι τα χαρακτηριστικά του ανασχηματισμού με στοιχεία διεύρυνσης». Σαν να λέμε η δομή της στρουκτούρας. Ας είναι.
Να δούμε, όμως, πρώτα αν τα δομικά χαρακτηριστικά αναδομούν ή αποδομούν. Όταν μιλάμε για δομικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουμε το μέγεθος του σχήματος και τα πρόσωπα;
Οι πιο κραυγαλέες αποδομήσεις ήταν του σ. Νίκου Φίλη και της σ. Σ. Αναγνωστοπούλου στο υπουργείο Παιδείας, του σ. Νίκου Παρασκευόπουλου στο υπουργείο Δικαιοσύνης και του σ. Πάνου Σκουρλέτη στο υπουργείο Ενέργειας. Οι αλλαγές στο υπουργείο Εργασίας και η κλοτσιά προς τα πάνω του Νίκου Παπά είναι άλλης τάξης και τα «γιατί» άρχισαν να φαίνονται. Όσο για τη διεύρυνση, δεν θέλω να πω ποια και μοναδική είδα.
Μεταφέρω δημοσίευμα: «Χαρακτήρα γνωριμίας είχε η πρώτη συνάντηση που είχε ο νέος υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Κώστας Γαβρόγλου με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, το πρωί (σ.σ.: της Δευτέρας) στο Προεδρικό Μέγαρο. Οι δύο άνδρες αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις και υποσχέθηκαν να έχουν άμεσα νέα συνάντηση».
Στις λιγοστές γνώσεις μου περιέχονται και κάποια αξιώματα, αυταπόδεικτες αρχές, όπως για παράδειγμα ότι:
* Αν στην πολιτική υιοθετείς την ατζέντα του αντιπάλου σου, του στρώνεις και το χαλί για να περάσει και στη συνέχεια να τσαλαπατήσει -όχι εσένα, αλλά- αυτούς που σε πίστεψαν.
* Αν κάποιος πυροβολεί τον (όπως εσύ τον λες) σύντροφό σου, δεν χαριεντίζεσαι την άλλη μέρα μαζί του. Και, εν πάση περιπτώσει, όταν αναγνωρίζεις ως μάθημα Δημοκρατίας την ομιλία αποχαιρετισμού του προκατόχου σου, δεν τη βάζεις στην κατάψυξη (θα σου χρειαστεί όταν η νέα Ηρωδιάς θα ζητά την κεφαλή σου).
* Όποτε η Αριστερά προέταξε τον «ρεαλισμό» έναντι των αξιών της μπορεί να επιβίωσε, αλλά όχι πλέον ως Αριστερά. Βρίθει παραδειγμάτων βοναπαρτισμού η Ιστορία.
* Όταν μια κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον ογκόλιθο που λέγεται Ε.Ε., η συντεταγμένη υποχώρηση και η θαρραλέα απολογία για την ήττα φέρνει την ανοχή ή και αποδοχή της πλειοψηφίας.
* Όταν η ίδια κυβέρνηση αντιμετωπίζει κάποιον που παριστάνει τον ογκόλιθο διότι έχει απήχηση στη θρησκευόμενη κοινωνία, αλλά πάσχει στον ηθικό τομέα (ταυτιζόμενος με χουντικούς), μπορεί να σε δυσκολέψει διότι φοβάται ότι χάνει πεκούνια και λατιφούντια. Αν κάθε φορά σφάζεις μιαν Ιφιγένεια για να κερδίσεις χρόνο, τι θα κάνεις στο τέλος;
Αυτό που δείχνει να παραβλέπει η κυβέρνηση είναι ότι η Ιεραρχία όσο παίρνει βήματα, αποθρασύνεται. Μιας και το περιβάλλον του πρωθυπουργού έχει μια εμμονή με τα πεπραγμένα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ας μελετήσουν λίγο τη στάση του απέναντι «στους παπάδες», όπως τους αποκαλούσε, άσχετα από τα λιλιά που φορούσαν. Μόλις ο διάδοχός του στην αγάπη του λαού και στην ισχύ, έπεσε -μετά την κατάρρευση της υγείας του- στα νύχια των μάγων, ρασοφόρων και γητευτών που περιτριγύριζαν το περιβάλλον του, η Ιεραρχία σήκωσε κεφάλι. Και από τότε παίρνει, παίρνει, παίρνει. Κι οι «ακτήμονες, ανέστιοι και πένητες» πατριαρχικοί του Αγίου Ορους, κόντεψαν να καταπιούν κοτζαμάν λιμνοθάλασσα που κάποιο Σύνταγμα ορίζει ως αναπαλλοτρίωτο δημόσιο αγαθό.
Η ομιλία αποχαιρετισμού του Νίκου Φίλη δείχνει ότι η Αριστερά συνεχίζει να έχει το ηθικό πλεονέκτημα, ανεξάρτητα από λάθη ή αυθαιρεσίες άλλων στελεχών. Η σεμνή αποχώρηση του Νίκου Παρασκευόπουλου δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα και στον χώρο όπου λίγα χιλιάρικα επιπλέον από μεταπτυχιακά συνασπίσανε ενάντια στην κυβέρνηση ικανό κομμάτι της «ακαδημαϊκής» κοινότητας.
Η δεύτερη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν απέφυγε πρακτικές των προηγούμενων. Είναι βέβαια πολύ φρέσκια, ούτε καν δυο ετών, δικαιούται να κάνει λάθη. Αλλά ο πολιτικός χρόνος είναι σχετικός.
Για σκεφτείτε, έπειτα από τη νίκη του αρχιεπίσκοπου, με νοκ άουτ μάλιστα, στην επόμενη αναδόμηση ή ανασχηματισμό να δούμε να ορκίζονται 10 με πολιτικό όρκο και 40 με θρησκευτικό! Ισως να έχουμε και διαγκωνισμούς ποιος θα κατεβάσει πρώτος από το αεροσκάφος τον αρχηγό κράτους που λέγεται Αγιο Φως.
Την Τρίτη, ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι «τα κριτήρια (σ.σ.: της αποπομπής Φίλη) αφορούν την αποτελεσματικότερη διαχείριση ρήξεων και μετώπων» και την «εφαρμογή των αποφάσεων της κυβέρνησης που είναι συλλογικές» (!) αλλά και ότι «στις αποφάσεις του πρωθυπουργού δεν βαραίνουν πιέσεις από θεσμικούς ή εξωθεσμικούς παράγοντες» (...).
Νέοι πολιτικοί!
ΥΓ.: Προς τι ο πανικός για τον Τραμπ; Ώρα να ζήσουν και οι Αμερικανοί τον μπερλουσκονισμό.
http://www.avgi.gr/article/10811/7631770/anadomese-apodomese-e-nok-aout-