Στην Ελλάδα – σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ – καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του
2000 η εργασία φορολογείτο με μέσο συντελεστή φορολόγησης 35% όταν ο μέσος πραγματικόςφορολογικός συντελεστής για το κεφάλαιο ήταν 15%…
Προσοχή:
Αυτός ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, το 15% δηλαδή, διαμορφώθηκε σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι το κεφάλαιο φορολογείτο με ονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, 35% και 25% επί των κερδών του!
*
Είναι απλό:
Μπορεί ο φορολογικός συντελεστής για βιομηχάνους,
Προσοχή:
Αυτός ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, το 15% δηλαδή, διαμορφώθηκε σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι το κεφάλαιο φορολογείτο με ονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, 35% και 25% επί των κερδών του!
*
Είναι απλό:
Μπορεί ο φορολογικός συντελεστής για βιομηχάνους,
τραπεζίτες και εργολάβους να εμφανιζόταν – στα χαρτιά – στα επίπεδα του κάθε φορά θεσπισμένου ορίου (45%, 35%, 25% κ.λπ.),
αλλά, την ίδια ώρα, ήταν και είναι τόσα τα «παραθυράκια», οι φοροαπαλλαγές, οι χαριστικές ρυθμίσεις, οι «ειδικές» ρυθμίσεις για τους κεφαλαιούχους, που είχαν αποτέλεσμα οι τραπεζίτες, οι πετρελαιάδες και λοιποί …αναξιοπαθούντες να πληρώνουν φόρο
τρεις φορές λιγότερο από εκείνον που υποτίθεται ότι πλήρωναν μέσω του (εικονικού) ονομαστικού φορολογικού συντελεστή επί των κερδών τους
και
δύο φορές λιγότερο από το φόρο που πλήρωναν οι μισθωτοί!
*
Από τα παραπάνω προκύπτουν δύο παρατηρήσεις και αντίστοιχα συμπεράσματα:
1) Υπάρχει η εικονική Ελλάδα, που υποτίθεται ότι η μείωση των φόρων των κεφαλαιοκρατών θα φέρει «ανάπτυξη» καθώς, τάχα, η μείωση των φόρων (για τους κεφαλαιοκράτες, πάντα) θα προκαλέσει «τόνωση των επενδύσεων». Υπάρχει, όμως, και η πραγματική Ελλάδα, όπου
η διαχρονική μείωση της πραγματικής φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου (από το 45% στο 25% σε μια δεκαετία) εκείνο που επέφερε ήταν την ασύλληπτη κερδοφορία για τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες, τα άδεια δημόσια ταμεία για τον προϋπολογισμό, τις ουρές εκατομμυρίων εργατών στα ταμεία ανεργίας και την «ανάπτυξη» των εκατοντάδων χιλιάδων λουκέτων στην αγορά.
*
2) Είπαμε ότι με ονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, κατόπιν 35% και αργότερα 25%, ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τους καπιταλιστές δεν ξεπερνούσε το 15%.Συνεπώς, με τη νέα μείωση ακόμα και αυτού του ονομαστικού και εικονικού φορολογικού συντελεστή που, όπως υποσχέθηκε ο Σαμαράς στους κεφαλαιούχους, θα πέσει στα επίπεδα του 15%, ας σκεφτούμε:
Οταν οι κεφαλαιοκράτες φορολογούνταν για τα κέρδη τους με το υποτιθέμενο «45%», στην πραγματικότητα πλήρωναν για «15%». Τώρα που θα φορολογούνται για υποτιθέμενο «15%», τι θα μείνει για να πληρώνουν πραγματικά;...
*
Αυτό που θα γίνει είναι ότι:
α) Η Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας και της λεηλασίας του λαού (που μεταξύ άλλων συντελείται μέσω της απανωτής φοροληστείας και των χαρατσιών), θα μετατραπεί σε απόλυτο «φορολογικό παράδεισο» για τους πλουτοκράτες.
β) Η «ανάπτυξή» τους αποτελεί την απόλυτη εγγύηση ότι σε αυτόν τον τόπο – όπου οι εργαζόμενοι των 360 ευρώ μηνιάτικο είναι υπόχρεοι καταβολής φόρου (!) εισοδήματος – τα «αφεντικά» δε θα πληρώνουν πλέον φόρο για τα κέρδη τους ούτε δεκάρα τσακιστή!
Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης
αλλά, την ίδια ώρα, ήταν και είναι τόσα τα «παραθυράκια», οι φοροαπαλλαγές, οι χαριστικές ρυθμίσεις, οι «ειδικές» ρυθμίσεις για τους κεφαλαιούχους, που είχαν αποτέλεσμα οι τραπεζίτες, οι πετρελαιάδες και λοιποί …αναξιοπαθούντες να πληρώνουν φόρο
τρεις φορές λιγότερο από εκείνον που υποτίθεται ότι πλήρωναν μέσω του (εικονικού) ονομαστικού φορολογικού συντελεστή επί των κερδών τους
και
δύο φορές λιγότερο από το φόρο που πλήρωναν οι μισθωτοί!
*
Από τα παραπάνω προκύπτουν δύο παρατηρήσεις και αντίστοιχα συμπεράσματα:
1) Υπάρχει η εικονική Ελλάδα, που υποτίθεται ότι η μείωση των φόρων των κεφαλαιοκρατών θα φέρει «ανάπτυξη» καθώς, τάχα, η μείωση των φόρων (για τους κεφαλαιοκράτες, πάντα) θα προκαλέσει «τόνωση των επενδύσεων». Υπάρχει, όμως, και η πραγματική Ελλάδα, όπου
η διαχρονική μείωση της πραγματικής φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου (από το 45% στο 25% σε μια δεκαετία) εκείνο που επέφερε ήταν την ασύλληπτη κερδοφορία για τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες, τα άδεια δημόσια ταμεία για τον προϋπολογισμό, τις ουρές εκατομμυρίων εργατών στα ταμεία ανεργίας και την «ανάπτυξη» των εκατοντάδων χιλιάδων λουκέτων στην αγορά.
*
2) Είπαμε ότι με ονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, κατόπιν 35% και αργότερα 25%, ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τους καπιταλιστές δεν ξεπερνούσε το 15%.Συνεπώς, με τη νέα μείωση ακόμα και αυτού του ονομαστικού και εικονικού φορολογικού συντελεστή που, όπως υποσχέθηκε ο Σαμαράς στους κεφαλαιούχους, θα πέσει στα επίπεδα του 15%, ας σκεφτούμε:
Οταν οι κεφαλαιοκράτες φορολογούνταν για τα κέρδη τους με το υποτιθέμενο «45%», στην πραγματικότητα πλήρωναν για «15%». Τώρα που θα φορολογούνται για υποτιθέμενο «15%», τι θα μείνει για να πληρώνουν πραγματικά;...
*
Αυτό που θα γίνει είναι ότι:
α) Η Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας και της λεηλασίας του λαού (που μεταξύ άλλων συντελείται μέσω της απανωτής φοροληστείας και των χαρατσιών), θα μετατραπεί σε απόλυτο «φορολογικό παράδεισο» για τους πλουτοκράτες.
β) Η «ανάπτυξή» τους αποτελεί την απόλυτη εγγύηση ότι σε αυτόν τον τόπο – όπου οι εργαζόμενοι των 360 ευρώ μηνιάτικο είναι υπόχρεοι καταβολής φόρου (!) εισοδήματος – τα «αφεντικά» δε θα πληρώνουν πλέον φόρο για τα κέρδη τους ούτε δεκάρα τσακιστή!
Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης