Ένας σύντροφος μου είχε πει κάποτε πως πρέπει να γράφουμε όσο πιο συχνά μπορούμε, Δε θα το πιάσω από πολύ πίσω ( αν και θα μπορούσα να το ξεκινήσω από το Σιάτλ και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, ξέρετε ως εκείνα τα κινήματα και εκείνες τις δομές που μας δώσανε ανάσα και δικαίωμα πάλι στο όνειρο μετά από εκείνη τη μαύρη κατήφεια
της δεκαετίας του ’90 ), θα πάω μόνο ένα χρόνο πίσω. Την ημέρα που ο Σαμαράς έκανε την κεντρική του ομιλία στο Σύνταγμα, το κίνημα, ο κόσμος της εργασίας και της νεολαίας έκλεινε ένα χρόνο από την πρώτη 24ωρη απεργία του Συντάγματος… τότε που χορεύαμε λουσμένοι στα μαλόξ νιώθοντας πως είμαστε σε κρητικό γάμο με την λύρα να παίζει από τα μεγάφωνα και ταυτόχρονα να ακούγονται τα δακρυγόνα και τα χημικά σα μπαλοθιές! Τι όμορφη εικόνα!
Να δούμε, λοιπόν, τι έχει γίνει ένα χρόνο τώρα. Ξεκινάμε… Από εκεί που ο κόσμος φοβόταν τη λέξη ‘’πολιτική’’ και όλα της τα παράγωγα, μπαίνει στις λαϊκές συνελεύσεις και παράγει πολιτική και πρωτότυπο πολιτικό λόγο… Κάνει κίνημα μαζί με πολιτικές διαδικασίες… Και φτάνουμε στις εκλογές όπου χάρις σε όλα αυτά τα κινήματα, τις διαδικασίες, τη διάθεση του ‘’θέλω να τα αλλάξω όλα τώρα’’, η αριστερά πάει με πρόγραμμα για κυβέρνηση. Αλήθεια, αν το σκεφτούμε και το αντιληφθούμε σε όλο του το μέγεθος, είναι κάτι ασύλληπτο. Εγώ όταν οργανώθηκα στην αριστερά, θυμάμαι κάτι κακεντρεχείς δεξιούληδες να λένε ‘’ νέα είσαι αριστερή θα το παίξεις, και στα 40…ΠΑΣΟΚ ‘’. Έλα που ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά πια δεν υπάρχει ( εκτός κι αν θες να κάνεις μία ιστορική αναδρομή στα 80s και δίπλα από τις βάτες βάλλεις και το ΠΑΣΟΚ ) και επίσης δεν είναι ότι επειδή είμαι νέα, είμαι και αριστερή, γιατί πια όλη η κοινωνία το έχει πάρει αριστερά.
Ναι οκ, άμα σκεφτείς πως αυτή τη στιγμή προσπαθεί να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Δημ.Αρ. σε συνδυασμό με το 7% της Χρυσής Αυγής, τα πράγματα είναι δύσκολα. Η επίθεση στον κόσμο της εργασίας και εν γένει στην κοινωνία δε θα έχει προηγούμενο καθώς και η καταστολή αυτής. Θέλουν δε θέλουν, τι να κάνουμε, όμως, εμείς θα είμαστε εκεί, μαζί με την κοινωνία να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη… Μα τι να κάνουμε θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να στήνουμε αντιστάσεις μέσα στην κοινωνία… Μα τι να κάνουμε όπως μας έδειξε ο προηγούμενος χρόνος έτσι τα αλλάζουμε όλα, έτσι αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι μαζί και δίπλα με τον άλλον!
Όταν οργανώθηκα στην αριστερά η ιδέα μιας αριστερής κυβέρνησης υπήρχε δεν υπήρχε στο φαντασιακό μου, και τώρα μπορεί να πραγματωθεί στο σήμερα. Ας το χαρούμε και συνάμα ας το εκμεταλλευτούμε όσο πιο πολύ μπορούμε τόσο στο επίπεδο της ιδεολογικής ηγεμονίας όσο και στο επίπεδο της αριστεράς του αποτελέσματος με τα δίκτυα αλληλεγγύης και το δικό μας αντιπαράδειγμα για μία άλλη κοινωνία! Το σύνθημα που τελειώνει ‘’ … ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες ‘’, αρχίζει να πραγματώνεται. Τα πιο όμορφα πράγματα θα τα ζήσουμε, γιατί πολύ απλά πρέπει να τα ζήσουμε. ‘’ Έχουμε έναν κόσμο να αλλάξουμε μωρό μου’’ και αυτό θα κάνουμε!