«Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να επανεξετάσει την σχέση της με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ», δηλώνει ρητά
Γιατί θα καταψηφίσετε τα μέτρα των 11,5 δις;
Η ερώτηση μάλλον πρέπει να αντιστραφεί. Γιατί να τα ψηφίσω; Πώς μπορείς να ψηφίσεις μέτρα που είναι διαμετρικά αντίθετα με την Προγραμματική Συμφωνία, το μελάνι της οποία μόλις στεγνώνει; Μέτρα που έχουν δοκιμαστεί τα τελευταία δυο χρόνια, 5 φορές με το γνωστό καταστροφικό αποτέλεσμα; Που ανακυκλώνουν το φαύλο κύκλο ύφεση-λιτότητα και πάλι ύφεση και πάλι λιτότητα; Που έχουν οδηγήσει κάτω από το όριο της φτώχειας 1 στους 3 Έλληνες; Που έχουν εκτοξεύσει την ανεργία στο 24%; Και που εντέλει έχουν αφήσει την ελληνική κοινωνία χωρίς ελπίδα και προοπτική;
Οι απόψεις σας πάντως φαίνεται πως εκφράζουν μία μικρή μειοψηφία εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Τουλάχιστον επί του πρακτέου ενόψει της ψηφοφορίας.
Όχι τόσο μικρή όσο φαίνεται. Και η κατάσταση είναι ρευστή. Στο διάστημα των τριών μηνών της πορείας αυτής της κυβέρνησης, υπάρχουν ήδη πολλές διαφοροποιήσεις. Αλλά είναι αλήθεια ότι πολλά στελέχη βρίσκονται σε αμηχανία και αναμονή. Κάπως σαν να περίμεναν το θαύμα… waiting for the miracle, όπως τραγουδάει και ο Leonard Cohen.
Μετά την καταψήφιση του «πακέτου» θα είναι δυνατή η παραμονή σας στο κόμμα; Είναι ερώτημα το οποίο έθεσε εμμέσως σε συνέντευξη ο εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜΑΡ Ανδρέας Παπαδόπουλος, ο οποίος πάντως απέκλεισε το ενδεχόμενο να επιβληθεί κομματική πειθαρχία κατά τη ψηφοφορία.
Ο Φώτης Κουβέλης έχει απαντήσει αυτό το ερώτημα. Προς τιμήν του. Άλλωστε, η αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού είναι πια παρελθόν για την σύγχρονη αριστερά. Ακόμη, να υπενθυμίσω ότι ο δρόμος των διαγραφών, που ακολούθησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έφεραν αυτά τα κόμματα στο 19% και 13% αντίστοιχα. Σήμερα, μέσα στη ΔΗΜΑΡ, υπάρχουν δυο συγκροτημένες απόψεις. Η μια υποστηρίζει ότι τα μέτρα είναι επώδυνα, αλλά αναγκαία. Η άλλη υποστηρίζει ότι τα μέτρα αυτά είναι η δοκιμασμένη συνταγή της αποτυχίας.
Πίσω από αυτές τις δυο απόψεις υπάρχουν μάλλον και δυο στρατηγικές επιλογές. Η πρώτη θέλει την μετάλλαξη της Δημοκρατικής Αριστεράς σε κεντρώο κόμμα και την σύγκληση με το κόμμα του κ. Βενιζέλου ή/και τα άλλα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ. Η δεύτερη θέλει τη συνέχιση της ΔΗΜΑΡ στο αρχικό της εγχείρημα: κόμμα ευθύνης αλλά και κόμμα αριστερό.
Θεωρείτε λαθεμένη την επιλογή της πολιτικής ηγεσίας του κόμματος να ψηφίζει έστω και μέτρα με τα οποία διαφωνεί προκειμένου να συνδράμει τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης; Αναλογιζόμενη τις επιπτώσεις μιας πολιτικής κρίσης στη χρεοκοπημένη χώρα η οποία σύμφωνα με την ίδια λογική προσδοκά στη δόση των 31,5 δις για να επιβιώσει;
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η βιωσιμότητα της κοινωνίας. Η βιωσιμότητα της κυβέρνησης είναι εργαλείο, όχι αυτοσκοπός. Είναι εργαλείο για την εφαρμογή της πολιτικής που εμπεριέχεται στην Προγραμματική Συμφωνία και που σήμερα δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι γίνεται παρελθόν. Στην ουσία η κυβέρνηση είναι σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Τα μέχρι χθες 5,5 δισ. περικοπών μετατράπηκαν σε 8 δισ. Τώρα μπαίνει στην ατζέντα το εξαήμερο… Για την ψήφιση των μέτρων, ο κ. Σαμαράς θα χρησιμοποιήσει την ίδια τακτική που επέβαλε ο κ. Βενιζέλος για την ψήφιση του 2ου Μνημονίου: ακρωτηριασμένη κοινοβουλευτική διαδικασία, εκβιαστικά διλήμματα και ψυχολογική τρομοκρατία. Ξέρουμε που μας οδηγεί αυτός ο δρόμος.
Εμείς πρέπει να πούμε δυνατά: υπάρχει άλλος δρόμος, στο πλαίσιο των συμβατικών μας υποχρεώσεων. Τονίζω ότι δεν έχουμε συμβατική υποχρέωση να βρούμε τα 11,6 δισ. από περικοπές μισθών και συντάξεων. Αυτές προβλέπονται πράγματι στο Μνημόνιο αλλά στο σύνολο των μέτρων του Μεσοπρόθεσμου του 2011, του προϋπολογισμού του 2012 και του Μνημονίου που ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο. Οι περικοπές έγιναν με το παραπάνω. Τα 11,6 δισ. πρέπει να αντληθούν από τα 70 δισ. της παραοικονομίας, τα 20 δισ. της γραφειοκρατίας, τα 30 δισ. της φοροδιαφυγής και τα πολλά δισ. της δημόσιας σπατάλης. Υπάρχει δρόμος να εξασφαλίσουμε τα 31,5 δισ. χωρίς να διαλύσουμε την κοινωνία. Αλλά αυτό απαιτεί πυγμή και άλλη στόχευση απ' αυτή που επιδεικνύει μέχρι τώρα ο κ. Σαμαράς.
Πρακτικά, ποια θεωρείτε ότι θα έπρεπε να είναι η στάση της ΔΗΜΑΡ σε αυτό το χρονικό σημείο;
Η ΔΗΜΑΡ μπήκε σε αυτή την κυβέρνηση, εθνικής ανάγκης, ως εγγυητής. Αν δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει αυτόν τον ρόλο, αν ο όρος των φερέγγυων προσώπων στην κυβέρνηση δεν υπάρχει πλέον, αν τελειώσαμε και με την προγραμματική συμφωνία, τότε η ΔΗΜΑΡ πρέπει να επανεξετάσει την σχέση της με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.