Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ της Σίσσυ Παπαδάκη
«Το πρόβλημα δεν είναι αν ένας άνθρωπος της Τέχνης λέει καλά λόγια για τον πρωθυπουργό.
Οι άνθρωποι του πολιτισμού δεν βρίσκονται εκτός κοινωνίας»: Αυτή ήταν η απάντηση του Γιάννη Σμαραγδή στα επικριτικότατα σχόλια που γράφτηκαν για τα… παραπάνω από υπερβολικά καλά λόγια που αντάλλαξε με τον Αντώνη Σαμαρά . Βεβαίως, δεν απαγορεύεται να πει κανείς καλά λόγια.
Ούτε οι καλλιτέχνες πρέπει να κρατούν αποστάσεις από την πολιτική. «Στις δύσκολες συγκυρίες δεν έπαψα να στέλνω στον πρωθυπουργό τη θετική μου ενέργεια, και θα ήταν καλό όλοι οι Έλληνες να στέλνουν θετική ενέργεια», συμπλήρωσε ο σκηνοθέτης. Άντε να το κάνουμε, αν αυτός είναι ο πολιτικός τρόπος να πάνε τα πράγματα καλύτερα. Να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του και να στείλουμε ολόκληρα κύματα από αυτή την περίφημη, πια, «θετική ενέργεια». Μόλις την ανακαλύψουμε όμως. Γιατί, προς το παρόν, ψάχνουμε να βρούμε αυτόν τον «Μεγάλο ανηφορίζοντα» που – όπως μας διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός της χώρας – αναφέρεται διαρκώς στο έργο του Καζαντζάκη και μοιάζει με τον Γιάννη Σμαραγδή. Επίσης προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται να είναι μαντινάδα – δηλαδή ομοιοκατάληκτοι δεκαπεντασύλλαβοι –, όπως υποστήριξε ο καλλιτέχνης, το «Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός στ΄Αμερικής το αλώνι κι έλαμψες κι ήρθες νικητής και σ’ αγαπάμε όλοι»… Και επειδή συμφωνούμε με τον Γ. Σμαραγδή πως «άλλο κριτική και άλλο προσωπικά σχόλια», διαβάζουμε και κριτικές στον ξένο Τύπο, όπως π.χ., στη «Monde» ή στη «Guardian» για τον « Ελ Γκρέκο» παράλληλα με κριτικές ταινιών που γύρισαν τα τελευταία χρόνια άλλοι Έλληνες σκηνοθέτες, οι οποίοι χωρίς τόση… «θετική ενέργεια» κατάφεραν εντούτοις να δημιουργήσουν μια θετική εικόνα για το ελληνικό σινεμά.
Ούτε οι καλλιτέχνες πρέπει να κρατούν αποστάσεις από την πολιτική. «Στις δύσκολες συγκυρίες δεν έπαψα να στέλνω στον πρωθυπουργό τη θετική μου ενέργεια, και θα ήταν καλό όλοι οι Έλληνες να στέλνουν θετική ενέργεια», συμπλήρωσε ο σκηνοθέτης. Άντε να το κάνουμε, αν αυτός είναι ο πολιτικός τρόπος να πάνε τα πράγματα καλύτερα. Να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του και να στείλουμε ολόκληρα κύματα από αυτή την περίφημη, πια, «θετική ενέργεια». Μόλις την ανακαλύψουμε όμως. Γιατί, προς το παρόν, ψάχνουμε να βρούμε αυτόν τον «Μεγάλο ανηφορίζοντα» που – όπως μας διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός της χώρας – αναφέρεται διαρκώς στο έργο του Καζαντζάκη και μοιάζει με τον Γιάννη Σμαραγδή. Επίσης προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται να είναι μαντινάδα – δηλαδή ομοιοκατάληκτοι δεκαπεντασύλλαβοι –, όπως υποστήριξε ο καλλιτέχνης, το «Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός στ΄Αμερικής το αλώνι κι έλαμψες κι ήρθες νικητής και σ’ αγαπάμε όλοι»… Και επειδή συμφωνούμε με τον Γ. Σμαραγδή πως «άλλο κριτική και άλλο προσωπικά σχόλια», διαβάζουμε και κριτικές στον ξένο Τύπο, όπως π.χ., στη «Monde» ή στη «Guardian» για τον « Ελ Γκρέκο» παράλληλα με κριτικές ταινιών που γύρισαν τα τελευταία χρόνια άλλοι Έλληνες σκηνοθέτες, οι οποίοι χωρίς τόση… «θετική ενέργεια» κατάφεραν εντούτοις να δημιουργήσουν μια θετική εικόνα για το ελληνικό σινεμά.