«Φαντασθείτε τον κ. Τσίπρα πρωθυπουργόν! Πώς σας φαίνεται; Τα αμφιλεγόμενα
αποτελέσματα των τελευταίων πολιτικών δημοσκοπήσεων πολλαπλασιάζουν τα σενάρια για τις πολιτικές εξελίξεις». Ετσι ξεκινούσε το χθεσινό πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο του εκδότη του “Βήματος”, την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός σε συνέντευξη του στην “Καθημερινή” απαντούσε με “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε” στην παρακάτω ερώτηση: «EΡ: Ο κ. Τσίπρας έχει αναφέρει πρόσφατα ότι οι ευρωεκλογές θα σηματοδοτήσουν την πτώση της κυβέρνησης. Μπορεί η κυβέρνηση να συνεχίσει τον βίο της εάν η Ν.Δ. είναι δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές;
AΠ: Φαίνεται πως είναι εμμονή του κ. Τσίπρα να «ρίξει» αυτήν την κυβέρνηση πάση θυσία. Μόνο που δεν του βγαίνει… Το εξήγγειλε μέχρι τώρα πολλές φορές: Ηταν να μας «ρίξει» την άνοιξη. Δεν τα κατάφερε. Μετά ήταν να μας «ρίξει» στις αρχές του καλοκαιριού. Πάλι δεν τα κατάφερε… Μετά ήταν να μας «ρίξει το φθινόπωρο». Είχε εξαγγείλει μάλιστα και εξέγερση ανατροπής από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Επίσης δεν του βγήκε. Μετά έκανε πρόταση μομφής που επίσης δεν του βγήκε. Και τώρα το μεταθέτει στις ευρωεκλογές… Καλό θα ήταν να κοιτάξει να διατυπώσει εναλλακτική λύση για τη χώρα. Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει… Κι ύστερα να δει πώς θα πείσει το κόμμα του. Γιατί ώς τώρα μάλλον δεν τους πείθει. Το πρόβλημα με τον κ. Τσίπρα είναι πως για να έλθει πιο κοντά στη «διακυβέρνηση» πρέπει να απαρνηθεί τον λαϊκισμό και να προσχωρήσει στην ευθύνη. Αλλά αν το επιχειρούσε αυτό, θα έχανε το κόμμα του! Που είναι η επιτομή του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας. Κι αυτό ούτε το θέλει ούτε το μπορεί. Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα…»
Μακάρι; Και αν ήταν «αλλιώς τα πράγματα», τι θα μπορούσε άραγε να γίνει;Η απάντηση βρίσκεται στο τίτλο του προαναφερθέντος κύριου άρθρου του “Βήματος”: «O Μεγάλος Συνασπισμός” αλά γερμανικά, όταν μάλιστα ο κ. Τσίπρας «φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, να συνεργαστεί ακόμη και με την ΝΔ για την συγκρότηση κυβερνήσεως, σε περίπτωση που οι εκλογές δεν θα έχουν δώσει αυτοδύναμη πλειοψηφία».
Το συμπέρασμα δεν είναι βέβαια ότι ο A.Τσίπρας αποφάσισε να αυτοκτονήσει πολιτικά, αλλά ότι όλοι προεξοφλούν αυτό που και ο πρωθυπουργός θεωρεί αναπόφευκτο: ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις ερχόμενες ευρωεκλογές και οι βουλευτικές δεν πρόκειται να γίνουν το 2016, αλλά πολύ πιο σύντομα. Ενώ στα παρασκήνια γίνονται σκέψεις και κυκλοφορούν σενάρια για την αντικατάσταση του χωρίς πρόωρες εκλογές, ξαφνικά ο κ. Σαμαράς εύχεται ο ΣΥΡΙΖΑ να μην ήταν η κρυφοτρομοκρατική οργάνωση που κατήγγειλε μετά βδελυγμίας και λοιδωρούσε τόσο καιρό και άλλοι προσπαθούν να αποφύγουν το μοιραίο με ιδέες όπως ο ¨Μεγάλος Συνασπισμός”.
Ενα προηγούμενο άρθρο στο “Βήμα” είχε προσφέρει μια διαφορετική διέξοδο: το Μουντιάλ. Μια ανάλυση στις οικονομικές στήλες της εφημερίδας εκτιμούσε πως, αν και δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της οικονομίας, «το παιχνίδι δεν πρέπει να θεωρείται χαμένο, ιδιαίτερα μετά την κλήρωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου». Αφού η Εθνική Ελλάδας κληρώθηκε σε έναν βατό όμιλο και μπορεί να προκριθεί στους 16, δηλαδή στον δεύτερο γύρο, ίσως οδηγηθούμε σε ανάκαμψη της οικονομίας: «Έχει παρατηρηθεί ότι οι νίκες εθνικών ποδοσφαιρικών ομάδων σε διεθνή ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα δημιουργούν καταναλωτική ευφορία κατ' οίκον, με αποτέλεσμα την αύξηση της εγχώριας καταναλωτικής δαπάνης και κατά συνέπεια την επιτάχυνση του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, ειδικά εάν αναλογισθεί κανείς ότι η κατανάλωση αντιστοιχεί στα 2/3 του ΑΕΠ»!
Αν, δηλαδή, η Ελλάδα καταφέρει να κερδίσει την Ιαπωνία, την Ακτή Ελεφαντοστού ή και την Κολομβία, οι Έλληνες θα βάλουν επιτέλους το χέρι στην τσέπη. Ο δάσκαλος των 700 ευρώ που τον έχουν μεταθέσει στο νησί θα πάρει ένα Καγιέν για τις μετακινήσεις του, οι επιχειρηματίες που μόνο τα παιδιά δεν τους έχει πάρει ο Στουρνάρας στη φορολογία θα κάνουν δώρο σινιέ μοντελάκια στις γυναίκες τους, οι δημόσιοι υπάλληλοι σε κινητικότητα θα αγοράσουν tablets και υπολογιστές για να δουν πότε θα απολυθούν και ο άνεργος θα πάρει μια τηλεόραση πλάσμα 36'' για να έχει καλή εικόνα, τόσες ώρες που κάθεται και κοπροσκυλιάζει στο σπίτι.
Το άρθρο απαριθμεί διάφορες περιπτώσεις, στις οποίες οι επιτυχίες εθνικών ομάδων άλλων χωρών συνέπεσαν με μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης.Στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν γίνονται με αυτήν τη σειρά. Πράγματι, υπάρχει συχνά σχέση ανάμεσα στις επιτυχίες μιας εθνικής ομάδας και στην πορεία μιας χώρας, καθώς το ποδόσφαιρο, ως κοινωνικό φαινόμενο, αντανακλά μερικές φορές και εθνικές εξελίξεις(σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η τυχαία εμφάνιση ενός-δύο σπουδαίων ποδοσφαιριστών κάνει τη διαφορά).
Το 2004 η κατάκτηση του Euro από την Εθνική Ελλάδας έγινε μέσα σε ένα κλίμα ευφορίας και θετικών δεικτών ανάπτυξης, αλλά ήταν τα έργα για την Ολυμπιάδα και όχι το γκολ του Χαριστέα που προκάλεσαν αύξηση του ΑΕΠ. Ούτε τώρα η πρόκριση στους 16, αντίθετα με ότι προφητεύει το άρθρο, «μπορεί να πυροδοτήσει αύξηση της κατανάλωσης, ενίσχυση του ΑΕΠ πέρα από τις σημερινές προβλέψεις και μεγαλύτερη (από την προβλεπόμενη) αποκλιμάκωση της ανεργίας» σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι δεν έχουν φάρμακα και πεθαίνουν από το κρύο. Οι πιθανότητες η οικογένεια με το κομμένο ηλεκτρικό ρεύμα να αγοράσει μαγκάλι τελευταίας τεχνολογίας είναι πραγματικά απειροελάχιστες.
Παλιότερα, στα γήπεδα, όταν οι οπαδοί της ομάδας που νικούσε ήθελαν να κοροϊδέψουν τους παίκτες και τους οπαδούς της ομάδας που έχανε κατά κράτος, φώναζαν το σύνθημα: «μια βροχή σας σώζει». Ήταν, δηλαδή, τόσο μεγάλη η διαφορά στα γκολ ή και στην απόδοση ανάμεσα στις δύο ομάδες, ώστε μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να σώσει τους χαμένους: μια βροχή ή ένα άλλο απρόσμενο γεγονός, που θα ανάγκαζε τον διαιτητή να διακόψει το ματς.
tvxs