«Αλλοιωθείσης δε της αρχής αλλοίον το αναβλαστάνον» ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ.
Η «ελιά» είναι το γνωστό μυθικό καρποφόρο δένδρο που βγήκε από το κεφάλι της Αθηνάς, η «ελιά» επίσης ήταν το πρότερο εγχείρημα της λεγόμενης κεντροαριστεράς στην Ιταλία που τόσα πολλά συνεισέφερε στην γείτονα χώρα, όπως την δωδεκαετή επικράτηση του
Μπερλουσκονισμού.
Η βαμβακάδα από την άλλη είναι η κλασσική αρρώστια της, την οποία μαζί με άλλες προσπαθούν να θεραπεύσουν οι δακοκτόνοι, κυνηγώντας τον δάκο και τα λοιπά παράσιτα του συμπαθούς καρποφόρου δένδρου.
Ο Θεόφραστος με την ρήση του αποτυπώνει μέσα σε πέντε λέξεις, με πολλή σοφία το πρόβλημα που προκύπτει όταν η «ελιά» ξεκινά την ζωή της μολυσμένη.
Θα μου πείτε γιατί όλος αυτός ο πρόλογος, μα γιατί διάβασα τα ρεπορτάζ και τους Βενιζέλειους αλαλαγμούς για την χθεσινή συγκέντρωση της κίνησης των 58 στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ.
Στο ακροατήριο όλη η παρελθούσα γενιά της κρίσης, δηλαδή όλο το πολιτικό προσωπικό που φέρει ακέραια την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση, αγκαλιά με το πολιτικό προσωπικό που εφαρμόζει με απόλυτη συνέπεια τις εντολές της τρόικας, άρα και την ευθύνη για τον Αρμαγεδδώνα που πλήττει την Ελληνική κοινωνία.
Και για να μην θεωρηθώ λαϊκιστής, απλώς να θυμίσω για εκείνη την αλήστου μνήμης περίοδο, το φαγοπότι με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις λεόντειες συμβάσεις με τους Εθνικούς και όχι μόνον, εργολάβους, να θυμίσω όλα τα επίπεδα της δημιουργικής λογιστικής για την κάλυψη των ελλειμμάτων έτσι ώστε να εισέλθει η χώρα στο ευρώ απολύτως απροετοίμαστη σε ότι αφορά τις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων κλπ, να θυμίσω τα πήγαινε έλα των εκατομμυρίων της Ζήμενς από την εταιρεία σε κομματικά γραφεία, άραγε ο διακομιστής ήταν και αυτός στην παρέα του ΑΚΡΟΠΟΛ; Να θυμίσω την απουσία οποιουδήποτε στόχου που θα βοηθούσε την κοινωνία και και και.
Στο πολιτικό επίπεδο, αν κρίνω από τις ομιλίες που διάβασα, μία μονομέτωπη επίθεση σε βάρος της αριστεράς και ένα «χάδι» στις ασκούμενες πολιτικές των μνημονίων και της λιτότητας, δεν ακούστηκε ούτε μια φορά το όνομα του κου Πρωθυπουργού. Πώς αλλιώς άλλωστε όταν ο βασικός του σύμμαχος είναι από τους βασικούς πρωταγωνιστές αυτής της προσπάθειας; Πως αλλιώς άλλωστε όταν στις φωτογραφίες μοστράριζαν οι υπουργοί της μνημονιακής κυβέρνησης. Απλώς επιβεβαιώθηκαν τόσο οι δικές μου όσο και οι κρίσεις όλων όσων εντοπίσαμε ένα συστηματικό φλερτ της λεγόμενης κεντροαριστερής κατεύθυνσης των 58 προς τις επιλογές της κυβέρνησης Σαμαρά.
Φοβούμαι ότι επιβεβαιώνονται επιπροσθέτως και κάποιες άλλες εκτιμήσεις μου, ότι δηλαδή ένας χώρος που απευθύνεται στην αριστερά, ακόμα και υπό τον μανδύα του κεντροαριστερού προφίλ, δηλαδή στην κοινωνία, αρχίζει να συγκροτείται ερήμην της κοινωνίας, αλλά μέσω των γνωστών διαδρομών των γραφείων των στελεχών του παλαιού, δοκιμασμένου και αποτυχημένα καταστροφικού, πολιτικού προσωπικού της χώρας. Αναρωτιέμαι ούτε ένας από όλους αυτούς δεν είχε την πολιτική γενναιότητα να κάνει μια κριτική, πόσο μάλλον αυτοκριτική αποτίμηση του δικού του πολιτικού παρελθόντος; Τίποτα δεν έχει να πει η κα Δρέττα για την θητεία της στο μνημονιακό Υπουργείο Υγείας; Τίποτα δεν έχει να πει ο γνωστός γυρολόγος της πολιτικής για την θητεία του στο Υπουργείο Εσωτερικών και για τα προβλήματα που επισώρευσε στο επόμενο σταθμό του, στην ΔΗΜΑΡ; Δεν θέλω, ούτε περίμενα βέβαια να ακούσω κάποιο σχόλιο για τους νέους τιτανοτεράστιους πυλώνες της πολιτικής, λέω για τον Ψαριανό και για τον εκπρόσωπο τύπου της ΔΗΜΑΡ.
Απλώς κλείνοντας αυτό το σχόλιο, θα ήθελα να τελειώσω ξαναγυρνώντας στην αρχή, η βαμβακάδα έχει μολύνει πάρα πολύ, σχεδόν ανίατα το δενδράκι που λέγεται «ελιά», τόσο που θα είναι «αλλοίον το αναβλαστάνον» όπως λέει και ο Θεόφραστος…
Ο Ανδρέας Νεφελούδης είναι στέλεχος της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Η βαμβακάδα από την άλλη είναι η κλασσική αρρώστια της, την οποία μαζί με άλλες προσπαθούν να θεραπεύσουν οι δακοκτόνοι, κυνηγώντας τον δάκο και τα λοιπά παράσιτα του συμπαθούς καρποφόρου δένδρου.
Ο Θεόφραστος με την ρήση του αποτυπώνει μέσα σε πέντε λέξεις, με πολλή σοφία το πρόβλημα που προκύπτει όταν η «ελιά» ξεκινά την ζωή της μολυσμένη.
Θα μου πείτε γιατί όλος αυτός ο πρόλογος, μα γιατί διάβασα τα ρεπορτάζ και τους Βενιζέλειους αλαλαγμούς για την χθεσινή συγκέντρωση της κίνησης των 58 στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ.
Στο ακροατήριο όλη η παρελθούσα γενιά της κρίσης, δηλαδή όλο το πολιτικό προσωπικό που φέρει ακέραια την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση, αγκαλιά με το πολιτικό προσωπικό που εφαρμόζει με απόλυτη συνέπεια τις εντολές της τρόικας, άρα και την ευθύνη για τον Αρμαγεδδώνα που πλήττει την Ελληνική κοινωνία.
Και για να μην θεωρηθώ λαϊκιστής, απλώς να θυμίσω για εκείνη την αλήστου μνήμης περίοδο, το φαγοπότι με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις λεόντειες συμβάσεις με τους Εθνικούς και όχι μόνον, εργολάβους, να θυμίσω όλα τα επίπεδα της δημιουργικής λογιστικής για την κάλυψη των ελλειμμάτων έτσι ώστε να εισέλθει η χώρα στο ευρώ απολύτως απροετοίμαστη σε ότι αφορά τις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων κλπ, να θυμίσω τα πήγαινε έλα των εκατομμυρίων της Ζήμενς από την εταιρεία σε κομματικά γραφεία, άραγε ο διακομιστής ήταν και αυτός στην παρέα του ΑΚΡΟΠΟΛ; Να θυμίσω την απουσία οποιουδήποτε στόχου που θα βοηθούσε την κοινωνία και και και.
Στο πολιτικό επίπεδο, αν κρίνω από τις ομιλίες που διάβασα, μία μονομέτωπη επίθεση σε βάρος της αριστεράς και ένα «χάδι» στις ασκούμενες πολιτικές των μνημονίων και της λιτότητας, δεν ακούστηκε ούτε μια φορά το όνομα του κου Πρωθυπουργού. Πώς αλλιώς άλλωστε όταν ο βασικός του σύμμαχος είναι από τους βασικούς πρωταγωνιστές αυτής της προσπάθειας; Πως αλλιώς άλλωστε όταν στις φωτογραφίες μοστράριζαν οι υπουργοί της μνημονιακής κυβέρνησης. Απλώς επιβεβαιώθηκαν τόσο οι δικές μου όσο και οι κρίσεις όλων όσων εντοπίσαμε ένα συστηματικό φλερτ της λεγόμενης κεντροαριστερής κατεύθυνσης των 58 προς τις επιλογές της κυβέρνησης Σαμαρά.
Φοβούμαι ότι επιβεβαιώνονται επιπροσθέτως και κάποιες άλλες εκτιμήσεις μου, ότι δηλαδή ένας χώρος που απευθύνεται στην αριστερά, ακόμα και υπό τον μανδύα του κεντροαριστερού προφίλ, δηλαδή στην κοινωνία, αρχίζει να συγκροτείται ερήμην της κοινωνίας, αλλά μέσω των γνωστών διαδρομών των γραφείων των στελεχών του παλαιού, δοκιμασμένου και αποτυχημένα καταστροφικού, πολιτικού προσωπικού της χώρας. Αναρωτιέμαι ούτε ένας από όλους αυτούς δεν είχε την πολιτική γενναιότητα να κάνει μια κριτική, πόσο μάλλον αυτοκριτική αποτίμηση του δικού του πολιτικού παρελθόντος; Τίποτα δεν έχει να πει η κα Δρέττα για την θητεία της στο μνημονιακό Υπουργείο Υγείας; Τίποτα δεν έχει να πει ο γνωστός γυρολόγος της πολιτικής για την θητεία του στο Υπουργείο Εσωτερικών και για τα προβλήματα που επισώρευσε στο επόμενο σταθμό του, στην ΔΗΜΑΡ; Δεν θέλω, ούτε περίμενα βέβαια να ακούσω κάποιο σχόλιο για τους νέους τιτανοτεράστιους πυλώνες της πολιτικής, λέω για τον Ψαριανό και για τον εκπρόσωπο τύπου της ΔΗΜΑΡ.
Απλώς κλείνοντας αυτό το σχόλιο, θα ήθελα να τελειώσω ξαναγυρνώντας στην αρχή, η βαμβακάδα έχει μολύνει πάρα πολύ, σχεδόν ανίατα το δενδράκι που λέγεται «ελιά», τόσο που θα είναι «αλλοίον το αναβλαστάνον» όπως λέει και ο Θεόφραστος…
Ο Ανδρέας Νεφελούδης είναι στέλεχος της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
tvxs