Όλο και πιο συχνά τελευταία η ανθρωποφαγία αγγίζει το εσωτερικό μας. Η σπέκουλα, το ψέμα, οι στοχευμένες επιθέσεις αφήνουν συντρόφους και συντρόφισσες στο κενό. Αναδημοσιεύονται λογήςλογής σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι σπόντες πέφτουν σύννεφο και ταλάικ πάνε και έρχονται. Με αφορμή την επίθεση στον Ευκλείδη λοιπόν θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις.
Κατάγομαι από μία οικογένεια πουστην πορεία της καταστράφηκε οικονομικά, μετακόμισε από την Μεταμόρφωση στηνΝίκαια, ζορίστηκε πολύ, δούλεψε σκληρά και μεγάλωσε τα παιδιά της μεαξιοπρέπεια. Σήμερα δεν έχει κανένας μας ένα κομπόδεμα στην άκρη, οι γονείς μου ζουν με μία σύνταξη και τα τρία αδέρφια παλεύουμε ανάλογα με τις επιλογέςμας να ζήσουμε μέσα από την δουλειά μας.
Στην πορεία μου μέσα στην Αριστεράγνώρισα πολλούς και πολλές συντρόφους και συντρόφισσες που εντάχθηκαν στηνΑριστερά μέσα από ένα γνήσιο ταξικό ένστικτο, ως αντανάκλαση της θέσης τουςμέσα στην κοινωνία, ως παιδιά της τάξης τους. Γνώρισα όμως και πολλούς και πολλές που μπήκαν μέσα από τη σχέση που ανέπτυξαν με την Αριστερά στα φοιτητικά τους χρόνια ή μέσα από τα διαβάσματά τους, πολλούς και πολλές που πάλεψαν για το δίκιο και για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ακόμα και αν οι ίδιοι βρήκαν από τους γονείς τους μια γερή κληρονομία ή μέσα από την δουλειά τους απέκτησαν κάποια λεφτά.
Έμαθα λοιπόν να μην κρίνω τις απόψεις των συντρόφων και συντροφισσών μου, αλλά και των ανθρώπων γενικά, με βάση το πορτοφόλι τους, αλλά με βάση το τι έλεγαν και τι έκαναν στην ζωή τους.Με βάση τις αξίες τους και την καθαρότητά τους.
Μέσα στα χρόνια δεν έχω γνωρίσει πολλούς αριστερούς που να τους θεωρώ παράδειγμα. Ο Ευκλείδης με την σεμνότητα και την αξιοπρέπεια του, την συντροφικότητα και την απλότητα του, τον σεβασμό απέναντι σε κάθε σύντροφο και συντρόφισσα, απέναντι στο κόμμα και τις διαδικασίες του, τον τρόπο ζωής του και τον τρόπο που μαζί με την γυναίκα του μεγαλώνουν τα παιδιά τους αποτέλεσε και αποτελεί για μένα ένα ατόφιο τέτοιο παράδειγμα αριστερού.
Προφανώς δεν θα αλλάξει η εικόναπου έχω σχηματίσει για τον Ευκλείδη επειδή ο πατέρας του, που δούλευε για 40χρόνια στο εξωτερικό, επένδυσε στην Blackrock και αλλού τα λεφτά του και τον έβαλεσυνδικαιούχο. Και εν πάσει περιπτώσει αν τα είχε στην Πειραιώς πόσα θα άλλαζαν;
Δεν ξέρω εξ άλλου και πολλούς βουλευτές που δεν αποδέχτηκαν την προστασία αστυνομικού και την παροχή βουλευτικού αυτοκινήτου ή πολλούς και πολλές που να έχουν αποπληρώσει ετησίως το ποσό που έχει οριστεί να δίνει ο βουλευτής στο κόμμα και στην αλληλεγγύη.
Διαπιστώσαμε μήπως πως η κατοχήχρημάτων έχει αλλάξει σε τίποτα την άποψή του; Έχει μειωθεί η κριτική του στιςτράπεζες, τα funds και τονκαπιταλισμό γενικά; Σταμάτησε να μιλάει για δίκαιο φορολογικό σύστημα, στέρεψεη ταξική του προσέγγιση ή μήπως τα βιβλία και τα άρθρα του δεν είναι πιαεπαρκώς αντισυστημικά και δεν στηρίζουν τα κινήματα και τις νέες μοφέςοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης; Τίποτα από αυτά. Αν βέβαια την θέση του την έβρισκαν κάποιοι πάντα ολίγον ρεφορμιστική τότε θα πρέπει να βρουν τους λόγους που κι άλλοι με πολύ πιο ταξική καταγωγή συμφωνούμε μαζί του…
Προφανώς δεν βρίσκω τίποτα τομεμπτό επίσης στο γεγονός οτι η γυναίκα του (και επίσης αγαπημένη) είναι μιαεπιφανής οικονομολόγος, που δουλεύει εδώ και χρόνια (πολλά χρόνια πριν βγει οΕυκλείδης βουλευτής) στην Τράπεζα της Ελλάδας. Θα έπρεπε μήπως να κάτσει σπίτι να πλένει πιάτα από την στιγμή που ο άντρας της βγήκε βουλευτής;
Με βάση τα παραπάνω δεν μπορώ καιδεν θέλω να καταλάβω την επιθετικότητα αριστερών και συντρόφων απέναντι στονΕυκλείδη. Θέλω μόνο να την σταματήσω όπως και κάθε τάση ανθρωποφαγίας πουε ξελίσσεται επειδή το σύστημα αποφάσισε να δείξει πως του μοιάζουμε, πως λειτουργούμε με κολλητούς, κάνουμε παγαποντιές και είμαστε έτοιμοι να γίνουμε μία απ’ τα ίδια.
Σκέφτομαι πάλι μήπως η «πρόκληση»των χρημάτων μέσα στην κρίση είναι επαρκής λόγος.
Ζω στην Κυψέλη, δεν έχω κεντρικήθέρμανση εδώ και τρία χρόνια και μέσα από το «μυρμήγκι» νομίζω πως ζω τηνφτώχεια από πολύ κοντά. Ποια είναι όμως τότε η στρατηγική μας; Να ανακυρρήξουμεεχθρούς τους πλούσιους γενικά ακόμα και όσους ζουν έντιμα και με σεμνότητα,ακόμα και τους φίλους και τους συντρόφους μας, και όχι τον πλούτο, το πωςπαράγεται και πως μοιράζεται; Το σχέδιο είναι να βγάλουμε στο κλαρί τουςπλούσιους γενικά και όχι να σταματήσουμε την καταστροφή που ζούμε με στόχο έναπιο δίκαιο και δημοκρατικό κόσμο με την βοήθεια και όσων, πιο πλούσιων από μας,θέλουν να μας βοηθήσουν; Μήπως τέλος είναι κάποια μαρξιστική αρετή να δείχνουμε λιγότερη αλληλεγγύη ή να υιοθετούμε τις κατηγορίες των αντιπάλων πιο εύκολα,όταν οι σύντροφοί μας δεν είναι όσο φτωχοί είμαστε εμείς;
Το μόνο που καταλαβαίνω είναι πως αυτή η καλά σχεδιασμένη επίθεση που πριν λίγες μέρες έλεγε παραποιώντας νοήματα και παραμορφώνοντας ομιλίες και συνεντεύξεις ότι ο Δραγασάκης στηρίζει τον Παπανδρέου και ο Ευκλείδης τον Στουρνάρα, συνεχίζει σήμερα με τον Τσουκαλά, τον Ευκλείδη και τον Σταθάκη στοχεύοντας στην απαξίωση συντρόφων μας που φέρουν όλο το αξιακό φορτίο της Αριστεράς μας και μαζί μ’ αυτούς επιχειρούν να ταυτίσουν όλη την Αριστερά με όσους μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια.
Από αυτή την επίθεση οι μόνοι που τρίβουν τα χέρια τους είναι οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής που περνάνε για σούπερ ήρωες και τα κοράκια των μίντια που βάλαν τίτλο κάτω απ’ το παράθυρο «όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν».
Ή το καταλαβαίνουμε και υπερασπιζόμαστε με πάθος τον κόσμο μας και τις αξίες μας ή έχουμε αρχίσει ήδη να να γινόμαστε ροζ με στρογγυλή μύτη και να κάνουμε γκρόινγκ.
ΥΓ: Μήπως τουλάχιστον στο δικό μας ραδιόφωνο (και το μας είναι λόγω της σχέσης μας ως ακροατές) όταν ένας δημοσιογράφος αποφασίσει να πει την αποψάρα του (που είναι και δικαίωμά του)για ένα Βουλευτή της Αριστεράς ο οποίος «κατηγορείται» για κάτι πολύ συγκεκριμένο, οφείλει να αναφέρει τουλάχιστον το τι έχει απαντήσει ο ίδιος ο βουλευτής για το θέμα;
Στην πορεία μου μέσα στην Αριστεράγνώρισα πολλούς και πολλές συντρόφους και συντρόφισσες που εντάχθηκαν στηνΑριστερά μέσα από ένα γνήσιο ταξικό ένστικτο, ως αντανάκλαση της θέσης τουςμέσα στην κοινωνία, ως παιδιά της τάξης τους. Γνώρισα όμως και πολλούς και πολλές που μπήκαν μέσα από τη σχέση που ανέπτυξαν με την Αριστερά στα φοιτητικά τους χρόνια ή μέσα από τα διαβάσματά τους, πολλούς και πολλές που πάλεψαν για το δίκιο και για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ακόμα και αν οι ίδιοι βρήκαν από τους γονείς τους μια γερή κληρονομία ή μέσα από την δουλειά τους απέκτησαν κάποια λεφτά.
Έμαθα λοιπόν να μην κρίνω τις απόψεις των συντρόφων και συντροφισσών μου, αλλά και των ανθρώπων γενικά, με βάση το πορτοφόλι τους, αλλά με βάση το τι έλεγαν και τι έκαναν στην ζωή τους.Με βάση τις αξίες τους και την καθαρότητά τους.
Μέσα στα χρόνια δεν έχω γνωρίσει πολλούς αριστερούς που να τους θεωρώ παράδειγμα. Ο Ευκλείδης με την σεμνότητα και την αξιοπρέπεια του, την συντροφικότητα και την απλότητα του, τον σεβασμό απέναντι σε κάθε σύντροφο και συντρόφισσα, απέναντι στο κόμμα και τις διαδικασίες του, τον τρόπο ζωής του και τον τρόπο που μαζί με την γυναίκα του μεγαλώνουν τα παιδιά τους αποτέλεσε και αποτελεί για μένα ένα ατόφιο τέτοιο παράδειγμα αριστερού.
Προφανώς δεν θα αλλάξει η εικόναπου έχω σχηματίσει για τον Ευκλείδη επειδή ο πατέρας του, που δούλευε για 40χρόνια στο εξωτερικό, επένδυσε στην Blackrock και αλλού τα λεφτά του και τον έβαλεσυνδικαιούχο. Και εν πάσει περιπτώσει αν τα είχε στην Πειραιώς πόσα θα άλλαζαν;
Δεν ξέρω εξ άλλου και πολλούς βουλευτές που δεν αποδέχτηκαν την προστασία αστυνομικού και την παροχή βουλευτικού αυτοκινήτου ή πολλούς και πολλές που να έχουν αποπληρώσει ετησίως το ποσό που έχει οριστεί να δίνει ο βουλευτής στο κόμμα και στην αλληλεγγύη.
Διαπιστώσαμε μήπως πως η κατοχήχρημάτων έχει αλλάξει σε τίποτα την άποψή του; Έχει μειωθεί η κριτική του στιςτράπεζες, τα funds και τονκαπιταλισμό γενικά; Σταμάτησε να μιλάει για δίκαιο φορολογικό σύστημα, στέρεψεη ταξική του προσέγγιση ή μήπως τα βιβλία και τα άρθρα του δεν είναι πιαεπαρκώς αντισυστημικά και δεν στηρίζουν τα κινήματα και τις νέες μοφέςοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης; Τίποτα από αυτά. Αν βέβαια την θέση του την έβρισκαν κάποιοι πάντα ολίγον ρεφορμιστική τότε θα πρέπει να βρουν τους λόγους που κι άλλοι με πολύ πιο ταξική καταγωγή συμφωνούμε μαζί του…
Προφανώς δεν βρίσκω τίποτα τομεμπτό επίσης στο γεγονός οτι η γυναίκα του (και επίσης αγαπημένη) είναι μιαεπιφανής οικονομολόγος, που δουλεύει εδώ και χρόνια (πολλά χρόνια πριν βγει οΕυκλείδης βουλευτής) στην Τράπεζα της Ελλάδας. Θα έπρεπε μήπως να κάτσει σπίτι να πλένει πιάτα από την στιγμή που ο άντρας της βγήκε βουλευτής;
Με βάση τα παραπάνω δεν μπορώ καιδεν θέλω να καταλάβω την επιθετικότητα αριστερών και συντρόφων απέναντι στονΕυκλείδη. Θέλω μόνο να την σταματήσω όπως και κάθε τάση ανθρωποφαγίας πουε ξελίσσεται επειδή το σύστημα αποφάσισε να δείξει πως του μοιάζουμε, πως λειτουργούμε με κολλητούς, κάνουμε παγαποντιές και είμαστε έτοιμοι να γίνουμε μία απ’ τα ίδια.
Σκέφτομαι πάλι μήπως η «πρόκληση»των χρημάτων μέσα στην κρίση είναι επαρκής λόγος.
Ζω στην Κυψέλη, δεν έχω κεντρικήθέρμανση εδώ και τρία χρόνια και μέσα από το «μυρμήγκι» νομίζω πως ζω τηνφτώχεια από πολύ κοντά. Ποια είναι όμως τότε η στρατηγική μας; Να ανακυρρήξουμεεχθρούς τους πλούσιους γενικά ακόμα και όσους ζουν έντιμα και με σεμνότητα,ακόμα και τους φίλους και τους συντρόφους μας, και όχι τον πλούτο, το πωςπαράγεται και πως μοιράζεται; Το σχέδιο είναι να βγάλουμε στο κλαρί τουςπλούσιους γενικά και όχι να σταματήσουμε την καταστροφή που ζούμε με στόχο έναπιο δίκαιο και δημοκρατικό κόσμο με την βοήθεια και όσων, πιο πλούσιων από μας,θέλουν να μας βοηθήσουν; Μήπως τέλος είναι κάποια μαρξιστική αρετή να δείχνουμε λιγότερη αλληλεγγύη ή να υιοθετούμε τις κατηγορίες των αντιπάλων πιο εύκολα,όταν οι σύντροφοί μας δεν είναι όσο φτωχοί είμαστε εμείς;
Το μόνο που καταλαβαίνω είναι πως αυτή η καλά σχεδιασμένη επίθεση που πριν λίγες μέρες έλεγε παραποιώντας νοήματα και παραμορφώνοντας ομιλίες και συνεντεύξεις ότι ο Δραγασάκης στηρίζει τον Παπανδρέου και ο Ευκλείδης τον Στουρνάρα, συνεχίζει σήμερα με τον Τσουκαλά, τον Ευκλείδη και τον Σταθάκη στοχεύοντας στην απαξίωση συντρόφων μας που φέρουν όλο το αξιακό φορτίο της Αριστεράς μας και μαζί μ’ αυτούς επιχειρούν να ταυτίσουν όλη την Αριστερά με όσους μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια.
Από αυτή την επίθεση οι μόνοι που τρίβουν τα χέρια τους είναι οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής που περνάνε για σούπερ ήρωες και τα κοράκια των μίντια που βάλαν τίτλο κάτω απ’ το παράθυρο «όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν».
Ή το καταλαβαίνουμε και υπερασπιζόμαστε με πάθος τον κόσμο μας και τις αξίες μας ή έχουμε αρχίσει ήδη να να γινόμαστε ροζ με στρογγυλή μύτη και να κάνουμε γκρόινγκ.
ΥΓ: Μήπως τουλάχιστον στο δικό μας ραδιόφωνο (και το μας είναι λόγω της σχέσης μας ως ακροατές) όταν ένας δημοσιογράφος αποφασίσει να πει την αποψάρα του (που είναι και δικαίωμά του)για ένα Βουλευτή της Αριστεράς ο οποίος «κατηγορείται» για κάτι πολύ συγκεκριμένο, οφείλει να αναφέρει τουλάχιστον το τι έχει απαντήσει ο ίδιος ο βουλευτής για το θέμα;