Τι έχουμε στην Πιερία; Έναν Όλυμπο εντελώς αναξιοποίητο. Δυστυχώς όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά στο νομό και πολύ περισσότερο όλοι όσοι έχουν θητεύσει Βουλευτές τα πολλά τελευταία χρόνια, δε φρόντισαν ποτέ να μεριμνήσουν αφήνοντας την
υπογραφή τους σε ένα μεγαλόπνοο πραγματικά έργο. Ευθύνονται όλοι εκείνοι οι βουλευτές που επί χρόνια διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, για την ανάπτυξη και πολλοί από αυτούς, ξανά και με περίσσιο θράσος ζητούν την ψήφο μας.
Συν τις άλλοις, δεν είδα κανέναν από τους τοπικούς παράγοντες και φορείς, μα κυρίως από τους τοπικούς Βουλευτές, να παίρνουν θέση σχετικά με τις ανεμογεννήτριες, στα Πιέρια. Με την καταστροφή του φυσικού τοπίου στη Μηλιά. Προφανώς η χρησιμότητα των Βουλευτών, περιορίζεται μόνο σε διορισμούς δικών τους ανθρώπων, στα Διόδια του Μπόμπολα. Αλήθεια, θυμόμαστε ακόμη ποιοι ψήφισαν εκείνες τις αμαρτωλές συμβάσεις λειτουργίας των Σταθμών Διοδίων στην Πιερία; Τι θα λέγατε να ανοίγαμε τις λίστες των διορισμών να δούμε όλοι μας ποιοι βουλευτές βόλεψαν τα δικά τους παιδιά;
Να θυμηθούμε το νοσοκομείο της πόλης που υπολειτουργεί, εξαιτίας των απίστευτων ελλείψεων ιατροφαρμακευτικού υλικού και επιστημονικού προσωπικού; Κι όλα αυτά εν έτει 2015 και με 2 γιατρούς στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας; Ντροπή.
Δεν είναι ένα και δύο τα προβλήματα. Είναι πολλά. Είναι όμως προβλήματα που δε λύθηκαν ποτέ, από καμία κυβέρνηση και συσσωρεύονται. Και δε λύθηκαν ποτέ, διότι δεν υπήρξε ουδέποτε η πολιτική βούληση. Η πολιτική βούληση και η πίεση των ίδιων των ψηφοφόρων στους εκλεκτούς τους.
Το χειρότερο όμως πρόβλημα είναι το πρόβλημα της νοοτροπίας. Της πολιτικής σήψης και της πολιτικής αλητείας.
Το κλασσικότερο παράδειγμα της σήψης μέσα στην οποία ζούμε είναι το φαινόμενο του θρασύδειλου και κομπλεξικού κομματόσκυλου. Μνημείο του θράσους, ανθρώπου που επέλεξε να ζει ως παρατρεχάμενος βουλευτικών γραφείων, ο οποίος με το λίγο το μυαλό του άσκησε εξουσία για 30 χρόνια, χωρίς πολιτική ιδιότητα παρά μόνο ως παρατρεχάμενος. Τιμητής των πάντων, λοιπόν.. το κομματόσκυλο δηλαδή που μέχρι χτες φιλούσε κατουρημένες ποδιές (βουλευτών του κόμματός του) είναι ο ορισμός του νεοελληνικού "χαβαλές να γίνεται". Ο αρχισυνδικαλιστής (που δεν πηγαίνει στη δουλειά του), ο καθηγητής (που θα πατήσει επί πτωμάτων συναδέλφων του για να πάρει εκείνος την απόσπαση). Κομματόσκυλα αγράμματα και κομματόσκυλα με πτυχία πανεπιστημίου. Είναι λοιπόν, το ίδιο το κατεστημένο που σου βγάζει γλώσσα την ώρα που θα έπρεπε να την καταπιεί. Είναι η ίδια η ξετσιπωσιά αυτών που η πρέζα τους είναι η ίδια η εξουσία, είναι το καρκίνωμα που εμφανίζεται ως υγιές κύτταρο, είναι το αυριανό - δικό μας αυτή τη φορά - "μαζί τους ανεχτήκαμε"...
Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται. Οι φωνές της καταστροφής ομολογούν, αργά ή γρήγορα, τον πραγματικό δικό τους φόβο . Τρέμουν την απονομή ευθυνών. Τρέμουν την έρευνα για ψεύτικα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Τρέμουν μήπως αποκαλυφθεί ότι ο δικομματισμός απέκρυψε τις πραγματικές δυνατότητες διαπραγμάτευσης για τα Μνημόνια. Τρέμουν μήπως αποκαλυφθούν ποιοι έφαγαν τα μεγάλα ποσά στο χώρο της υγείας και των εξοπλισμών. Τρέμουν μήπως τιμωρηθούν αυτοί που χαντάκωσαν όλους τους Έλληνες μέσα σε αυτό τον ομαδικό τάφο.
Εμείς ξέρουμε καλά τι ακριβώς πάμε να ψηφίσουμε. Καταλαβαίνουμε πόσο πίσω θα πάει αυτή η χώρα και δημοκρατικά και οικονομικά αν στηρίξουμε ξανά όλους εκείνους που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Έτσι δεν είναι; Ξέρουμε.. Όλοι ξέρουμε. Ότι αν παρ' όλα αυτά ψηφίσουμε πάλι τους ίδιους θα έχουμε υποκύψει στις φωνές του οπαδισμού. Έγκριση στην καταστροφή θα έχουμε δώσει. Είναι θέμα αξιοπρέπειας να μην το κάνουμε. Αν είμαστε Δημοκράτες. Δημοκράτες κι ελεύθεροι πολίτες. Καταλαβαινόμαστε πια.
ΥΓ. Εγώ θα είμαι εδώ και αύριο - αν χρειαστεί - να γράψω τα ίδια και για τους επόμενους, αν χρειαστεί. Οφείλουμε όμως να τους δοκιμάσουμε. Οφείλουμε να κάνουμε το άλμα μέσα μας και να στηρίξουμε την αλλαγή. Είναι χρέος μας σαν λαός να αλλάξουμε. Είναι η φυσική μας εξέλιξη. Κι αύριο είναι η μεγάλη μας ευκαιρία.
Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης - Κατερίνη
Συν τις άλλοις, δεν είδα κανέναν από τους τοπικούς παράγοντες και φορείς, μα κυρίως από τους τοπικούς Βουλευτές, να παίρνουν θέση σχετικά με τις ανεμογεννήτριες, στα Πιέρια. Με την καταστροφή του φυσικού τοπίου στη Μηλιά. Προφανώς η χρησιμότητα των Βουλευτών, περιορίζεται μόνο σε διορισμούς δικών τους ανθρώπων, στα Διόδια του Μπόμπολα. Αλήθεια, θυμόμαστε ακόμη ποιοι ψήφισαν εκείνες τις αμαρτωλές συμβάσεις λειτουργίας των Σταθμών Διοδίων στην Πιερία; Τι θα λέγατε να ανοίγαμε τις λίστες των διορισμών να δούμε όλοι μας ποιοι βουλευτές βόλεψαν τα δικά τους παιδιά;
Να θυμηθούμε το νοσοκομείο της πόλης που υπολειτουργεί, εξαιτίας των απίστευτων ελλείψεων ιατροφαρμακευτικού υλικού και επιστημονικού προσωπικού; Κι όλα αυτά εν έτει 2015 και με 2 γιατρούς στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας; Ντροπή.
Δεν είναι ένα και δύο τα προβλήματα. Είναι πολλά. Είναι όμως προβλήματα που δε λύθηκαν ποτέ, από καμία κυβέρνηση και συσσωρεύονται. Και δε λύθηκαν ποτέ, διότι δεν υπήρξε ουδέποτε η πολιτική βούληση. Η πολιτική βούληση και η πίεση των ίδιων των ψηφοφόρων στους εκλεκτούς τους.
Το χειρότερο όμως πρόβλημα είναι το πρόβλημα της νοοτροπίας. Της πολιτικής σήψης και της πολιτικής αλητείας.
Το κλασσικότερο παράδειγμα της σήψης μέσα στην οποία ζούμε είναι το φαινόμενο του θρασύδειλου και κομπλεξικού κομματόσκυλου. Μνημείο του θράσους, ανθρώπου που επέλεξε να ζει ως παρατρεχάμενος βουλευτικών γραφείων, ο οποίος με το λίγο το μυαλό του άσκησε εξουσία για 30 χρόνια, χωρίς πολιτική ιδιότητα παρά μόνο ως παρατρεχάμενος. Τιμητής των πάντων, λοιπόν.. το κομματόσκυλο δηλαδή που μέχρι χτες φιλούσε κατουρημένες ποδιές (βουλευτών του κόμματός του) είναι ο ορισμός του νεοελληνικού "χαβαλές να γίνεται". Ο αρχισυνδικαλιστής (που δεν πηγαίνει στη δουλειά του), ο καθηγητής (που θα πατήσει επί πτωμάτων συναδέλφων του για να πάρει εκείνος την απόσπαση). Κομματόσκυλα αγράμματα και κομματόσκυλα με πτυχία πανεπιστημίου. Είναι λοιπόν, το ίδιο το κατεστημένο που σου βγάζει γλώσσα την ώρα που θα έπρεπε να την καταπιεί. Είναι η ίδια η ξετσιπωσιά αυτών που η πρέζα τους είναι η ίδια η εξουσία, είναι το καρκίνωμα που εμφανίζεται ως υγιές κύτταρο, είναι το αυριανό - δικό μας αυτή τη φορά - "μαζί τους ανεχτήκαμε"...
Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται. Οι φωνές της καταστροφής ομολογούν, αργά ή γρήγορα, τον πραγματικό δικό τους φόβο . Τρέμουν την απονομή ευθυνών. Τρέμουν την έρευνα για ψεύτικα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Τρέμουν μήπως αποκαλυφθεί ότι ο δικομματισμός απέκρυψε τις πραγματικές δυνατότητες διαπραγμάτευσης για τα Μνημόνια. Τρέμουν μήπως αποκαλυφθούν ποιοι έφαγαν τα μεγάλα ποσά στο χώρο της υγείας και των εξοπλισμών. Τρέμουν μήπως τιμωρηθούν αυτοί που χαντάκωσαν όλους τους Έλληνες μέσα σε αυτό τον ομαδικό τάφο.
Εμείς ξέρουμε καλά τι ακριβώς πάμε να ψηφίσουμε. Καταλαβαίνουμε πόσο πίσω θα πάει αυτή η χώρα και δημοκρατικά και οικονομικά αν στηρίξουμε ξανά όλους εκείνους που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Έτσι δεν είναι; Ξέρουμε.. Όλοι ξέρουμε. Ότι αν παρ' όλα αυτά ψηφίσουμε πάλι τους ίδιους θα έχουμε υποκύψει στις φωνές του οπαδισμού. Έγκριση στην καταστροφή θα έχουμε δώσει. Είναι θέμα αξιοπρέπειας να μην το κάνουμε. Αν είμαστε Δημοκράτες. Δημοκράτες κι ελεύθεροι πολίτες. Καταλαβαινόμαστε πια.
ΥΓ. Εγώ θα είμαι εδώ και αύριο - αν χρειαστεί - να γράψω τα ίδια και για τους επόμενους, αν χρειαστεί. Οφείλουμε όμως να τους δοκιμάσουμε. Οφείλουμε να κάνουμε το άλμα μέσα μας και να στηρίξουμε την αλλαγή. Είναι χρέος μας σαν λαός να αλλάξουμε. Είναι η φυσική μας εξέλιξη. Κι αύριο είναι η μεγάλη μας ευκαιρία.
Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης - Κατερίνη