Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Το Ποτάμι ως νέα δεξιά;




Δήμος Χλωπτσιούδης
Η διαφαινόμενη ήττα της ΝΔ προκαλεί σοβαρές αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό. Το 
κυβερνόν κόμμα δε φαίνεται να μπορεί να ανακάμψει μετεκλογικά και μοιάζει να ακολουθεί το δρόμο του ΠΑΣΟΚ, σε αργή κίνηση. Αν και ο Σαμαράς ακόμα δεν αμφισβητείται ανοιχτά από στελέχη του κόμματος, ωστόσο, είναι εμφανές το άγχος από τον κίνδυνο (αν όχι βεβαιότητα) μη επανεκλογής πολλών βουλευτών. Φυσικά και το ιστορικό χαμηλό που αναμένεται να πιάσει το κόμμα, θα προκαλέσει μια σειρά αλλαγών στο κόμμα. Το ερώτημα για τη ΝΔ και τους βαρώνους είναι αν θα μπορέσουν να ανασυστήσουν το κόμμα που εδώ και δύο χρόνια επιτίθεται στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του (αγρότες κλπ).
Ωστόσο, το σύστημα δεν μπορεί να περιμένει. Έχει ανάγκη έτοιμα κόμματα που να παίξουν το ρόλο του αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών. Οι ΑΝΕΛ (με όλο το ακροδεξιό και συνομωσιολογικό παραλήρημά τους) από την άλλη κινδυνεύουν να μην μπουν στη Βουλή. Η λογική της Χρυσής Αυγής αποδείχτηκε φενάκη απειλώντας ακόμα και όσους την υποστήριζαν υπόκωφα. Η εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων με αίμα δεν αρκεί για να ελεγχθούν οι πολίτες, γιατί δε δημιουργεί συνθήκες συναίνεσης.

Έτσι, μόνη διέξοδος φαίνεται να είναι το ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη. Αν και από την αρχή κάποιοι για λόγους επικοινωνιακούς (να μειώσουν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ) το ενέταξαν στην κεντροαριστερά, γρήγορα φάνηκε ότι δεν επηρέασε τόσο το κέντρο όσο τη δεξιά.

Το ποτάμι κατέφερε για πρώτη φορά να συσπειρώσει σε ένα κόμμα το νεοφιλελεύθερο χώρο. Άλλωστε, τα στελέχη και τα μέλη του προέρχονται κυρίως από το φιλελεύθερο χώρο (νεοφιλελεύθερο ή σοσιαλφιλελεύθερο). Και σε τούτο βεβαίως είχε την κάλυψη στελεχών με προσωνύμια αριστερών. Τα φιλελεύθερα στελέχη της ΔΗΜΑΡ και άλλοι που δύσκολα θα ονομάζονταν δεξιοί (αλλά με σαφή νεοφιλελεύθερη τάση) έδωσαν το άλλοθι της πολυσυλλεκτικότητας.

Ας μην παραβλέπουμε ότι το "απολιτίκ" και η επίθεση στα κόμματα είναι ίδιον χαρακτηριστικό της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Δεν αποτελεί χαρακτηριστικό ούτε της αριστεράς, ούτε όμως και του πολιτικού - πολύχρωμου - κέντρου. Άλλωστε, θυμόμαστε όλοι ότι το σύνθημα για τη Βουλή και το κάψιμό της δεν προέρχονταν από αριστερούς πολίτες ούτε κεντρώους.

Το ποτάμι είναι η προσπάθεια του συστήματος να σχηματιστεί ένας ισχυρός (νεο)φιλελεύθερος χώρος, φενάκη πολυσυλλεκτικός ως ένα αντιστάθμισα στην καταρρέουσα δεξιά. Ένα κόμμα που να μπορεί να καλλιεργεί την κοινωνική συναίνεση, σε αντίθεση το νεοναζισμό και τη διχαστική ακροδεξιά ρητορική και τον κυβερνητικό αυταρχισμό της ΝΔ.

Η συνέντευξη μάλιστα του Ράμφου - στον πλέον φιλελεύθερο τηλεοπτικό σταθμό - αναδεικνύει μία προσπάθεια να ντυθεί με μια ιδεολογική προβιά το κόμμα. Με τον τίτλο - που του προσφέρθηκε - του "φιλοσόφου", προχώρησε σε μονοδιάστατη επίθεση στην αριστερά (κατήργησε την πάλη των τάξεων, αλά Φουκουγιάμα, τοποθετήθηκε για "διχαστικό λόγο της αριστεράς", αλλά κουβέντα δεν έκανε για τον διχαστικό κοινωνικό αυτοματισμό που ανέπτυξαν οι δικομματικοί εταίροι επί δεκαετίες, κουβέντα για το διχαστικό λόγο του Βορίδη και του Σαμαρά, σιωπή για την κραυγή απελπισίας της κοινωνίας και την κοινωνική πόλωση ή την απειλή της δημοκρατίας τα τελευταία έτη). Άλλωστε είναι ο ίδιος που διακήρυττε ότι η χούντα δεν άφησε χρέη, παρά τις τόσες αποκαλύψεις δημοσιογράφων και συγγραφέων.

Το Ράμφο όμως πλαισιώνουν δεκάδες άλλα στελέχη που θεωρούν αναγκαίο το μνημόνιο και τα μέτρα του, κρίνουν αναγκαίες τις ανθρωποκτόνες μεταρρυθμίσεις. Και φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους υποψηφίους που προτιμούσαν να γίνει χούντα από έναν… καλλιεργημένο στρατηγό.

Στην πραγματικότητα (αναδεικνύεται και δημοσκοπικά) το ποτάμι αντικαθιστά σιγά σιγά τη ΝΔ ως ένα φιλελεύθερο δεξιό κόμμα. Τυπικά αντιδρά στην ακροδεξιά ρητορεία του Σαμαρά, αλλά στην ουσία κρύβει στο εσωτερικό του ακροδεξιούς ή ανθρώπους που μέσα σε ένα αντιλαϊκό κι αντικινηματικό/αντιαριστερό μένος, βλέπουν θετικά τη χούντα, και «φιλοσόφους» που απενοχοποιούν τη χούντα. Άλλωστε, οι περιώνυμοι "αριστεροί" που μετεγγράφησαν στο ποτάμι είναι υποστηρικτές των μνημονίων και τιμητές με ελιτίστικη οπτική των κινημάτων.
tvxs