Η ταχύτατη φθορά της κυβέρνησης, παρά τις προσπάθειες δημοσκοπικής αναστήλωσης του κόμματος Βενιζέλου αναγκάζει την ολιγαρχία να αναζητήσει νέες εφεδρείες για τις μνημονιακές δυνάμεις. Τόσο σε σχετικά αφανές επίπεδο, όσο και εμφανώς λαμβάνουν χώρα διεργασίες για την επανάσταθεροποίηση και ενίσχυση του μνημονιακού μπλοκ. Η προσπάθειά τους είναι να επαναληφθεί κατ' αναλογία ό,τι συνέβη με την πτώση Παπανδρέου από τη φράξια Βενιζέλου και το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα Παπαδήμου, την επιστράτευση της ΔΗΜΑΡ και τη συγκρότηση της τριμερούς συγκυβέρνησης μετά από τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις, αφότου η κυβέρνηση Παπανδρέου του 2009 είχε καταρρεύσει ολοκληρωτικά, υπό το βάρος των συνεπειών της μνημονιακής πολιτικής.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα επιστρατεύσουν κάθε σενάριο: το πρώτο είναι να συντηρήσουν φυσικά την παρούσα κυβέρνηση όσο μπορούν. Άλλωστε οι συνένοχοι Σαμαράς- Βενιζέλος και ιδίως ο δεύτερος, όπως και οι κλίκες τους απεύχονται για διαφόρους λόγους τις εκλογές. Η συντήρηση όμως της παρούσας κυβέρνησης- επιθεώρησης αποδεικνύεται δύσκολη έως ανέφικτη.
Το δεύτερο σενάριο που απεργάζονται είναι η αλλαγή πρωθυπουργού από την παρούσα Βουλή, με ένα μεταβατικό πρόσωπο τύπου για παράδειγμα Πικραμένου, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο. Σε αυτήν την εξέλιξη εκτιμούν ότι θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν και πάλι τη ΔΗΜΑΡ που τρέμει τις εκλογές, δίνοντάς της ένα άλλοθι- την αλλαγή Σαμαρά- για να συμμετέχει εκ νέου. Πρόκειται για οριακά συνταγματική εξέλιξη υπό την έννοια τόσο την τυπική, όσο κυρίως την ουσιαστική, της παράβλεψης δηλαδή της προφανούς δυσαρμονίας λαϊκού αισθήματος και κυβέρνησης.
Το τρίτο σενάριο είναι οι πρόωρες εκλογές σχετικά γρήγορα, μετά τις γερμανικές εκλογές. Εκεί το πράγμα γίνεται καόμα πιο σύνθετο. Αφενός το κατεστημένο θα χρησιμοποιήσει στο έπακρο τη Χρυσή Αυγή. Η διαφαινόμενη ανάδειξή της σε τρίτο κόμμα θα την καταστήσει μπαμπούλα προκειμένου να συγκροτηθεί εμφανώς ή κεκαλυμμένα μνημονιακή συγκυβέρνηση, είτε μόνο από τις δυνάμεις που κυβέρνησαν μετά το 2012, είτε- αν δεν επαρκούν κοινοβουλευτικά- προκειμένου να πιεστεί και ο ΣΥΡΙΖΑ ή έστω τμήματά του- σενάριο αποστασίας εν προκειμένω- να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση δήθεν εθνικής σωτηρίας, συνταγματικού τόξου κλπ.
Δε θα χρησιμοποιήσουν μόνο το σοκ από την ανάθεση εντολής σχηματισμού κυβέρνησης σε ένα νεοναζιστή και στο κόμμα που διαδηλώνει με κάθε τρόπο ότι θέλει να καταλύσει το πολίτευμα προς την κατεύθυνση μιας καρικατούρας Γ' Ράιχ. Θα χρησιμοποιήσουν επιπλέον το μείγμα μιντιακής κινδυνολογίας, πολιτικών διλημμάτων και προβοκάτσιας από τους χρυσαυγίτες και τους παρακρατικούς κύκλους, προκειμένου να διαμορφώσουν σκηνικό αστάθειας και πολιτικής ανωμαλίας αν δε σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού, νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης. Να μη θεωρούμε απίθανο μάλιστα, εφόσον ο λαός φανεί ανώριμος και ηττοπαθής, αποπροσανατολισμένος και αδύναμος, ακραία τυχοδιωκτικά στοιχεία να ζηλέψουν τη “δόξα” της Αιγύπτου. Σε ένα παρόμοιο υπό- σενάριο δεν πρέπει να αποκλείσουμε και την ανάληψη μεγαλυτέρου ρόλου από την ίδια τη Χρυσή Αυγή σε συνεργασία με τη ΝΔ, ενδεχομένως μέσα από ένα σχετικά διαφορετικό, φτιασιδωμένο σχήμα.
Παράλληλα όμως, ετοιμάζουν και άλλες δυνάμεις από το χώρο του πρώην ΠΑΣΟΚ. Τμήμα των πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστών θέλει να συγκροτήσει δεξιό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, μια μνημονιακή “κεντροαριστερά”- όρος που παρεμπιπτόντως έχει υποστεί την πιο εξευτελιστική μεταχείριση τους τελευταίους μήνες. Ένα άλλο κομμάτι, στελεχών που στήριξαν όλες τις μνημονιακές πολιτικές και άλλων που πρωτοστάτησαν σε κομματικό επίπεδο για την εκλογή Βενιζέλου ετοιμάζουν το μεγάλο πλυντήριο: στη λογική ότι τα μνημόνια δεν έχουν πλέον αξία- λες και είναι κάτι διαφορετικό από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα- και σε μια κάλπικη προσπάθεια πολιτικής αλλαγής, με την οποία φωτογραφίζουν την επιστροφή στις πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις Γιώργου Παπανδρέου θα συγκροτήσουν κινήσεις, κόμματα κλπ, με στόχο να αντλήσουν ψήφους από τη μεγάλη δεξαμενή των ψηφοφόρων που μέχρι το 2009 ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για την κλασσική πολιτική αποπροσανατολισμού με στόχο να υπάρξουν νέα δεκανίκια μνημονιακών κυβερνήσεων, στην προοπτική το κόμμα Βενιζέλου καταρρεύσει πλήρως ή δεν αρκεί.
Εν ολίγοις, οι μνημονιακές δυνάμεις ανασυντάσσονται όσο βλέπουν την πτώση τους κοντοζυγώνει και το λαϊκό ριζοσπαστισμό να θεριεύει. Έχουν αρκετές εφεδρείες ακόμα και ετοιμάζουν περισσότερες. Ο λαος πρέπει να δείξει ωριμότητα και επαγρύπνηση. Αλλιώς, όπως αναλύει και ο Στέλιος Κούλογλου μπορεί να δούμε μέχρι και τη Βουλή οριστικά κλειστή ή τουλάχιστον μια νέα ακόμα αυταρχικότερη και “μνημονιακότερη” κυβέρνηση να μας διαφεντεύει.
Το δεύτερο σενάριο που απεργάζονται είναι η αλλαγή πρωθυπουργού από την παρούσα Βουλή, με ένα μεταβατικό πρόσωπο τύπου για παράδειγμα Πικραμένου, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο. Σε αυτήν την εξέλιξη εκτιμούν ότι θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν και πάλι τη ΔΗΜΑΡ που τρέμει τις εκλογές, δίνοντάς της ένα άλλοθι- την αλλαγή Σαμαρά- για να συμμετέχει εκ νέου. Πρόκειται για οριακά συνταγματική εξέλιξη υπό την έννοια τόσο την τυπική, όσο κυρίως την ουσιαστική, της παράβλεψης δηλαδή της προφανούς δυσαρμονίας λαϊκού αισθήματος και κυβέρνησης.
Το τρίτο σενάριο είναι οι πρόωρες εκλογές σχετικά γρήγορα, μετά τις γερμανικές εκλογές. Εκεί το πράγμα γίνεται καόμα πιο σύνθετο. Αφενός το κατεστημένο θα χρησιμοποιήσει στο έπακρο τη Χρυσή Αυγή. Η διαφαινόμενη ανάδειξή της σε τρίτο κόμμα θα την καταστήσει μπαμπούλα προκειμένου να συγκροτηθεί εμφανώς ή κεκαλυμμένα μνημονιακή συγκυβέρνηση, είτε μόνο από τις δυνάμεις που κυβέρνησαν μετά το 2012, είτε- αν δεν επαρκούν κοινοβουλευτικά- προκειμένου να πιεστεί και ο ΣΥΡΙΖΑ ή έστω τμήματά του- σενάριο αποστασίας εν προκειμένω- να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση δήθεν εθνικής σωτηρίας, συνταγματικού τόξου κλπ.
Δε θα χρησιμοποιήσουν μόνο το σοκ από την ανάθεση εντολής σχηματισμού κυβέρνησης σε ένα νεοναζιστή και στο κόμμα που διαδηλώνει με κάθε τρόπο ότι θέλει να καταλύσει το πολίτευμα προς την κατεύθυνση μιας καρικατούρας Γ' Ράιχ. Θα χρησιμοποιήσουν επιπλέον το μείγμα μιντιακής κινδυνολογίας, πολιτικών διλημμάτων και προβοκάτσιας από τους χρυσαυγίτες και τους παρακρατικούς κύκλους, προκειμένου να διαμορφώσουν σκηνικό αστάθειας και πολιτικής ανωμαλίας αν δε σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού, νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης. Να μη θεωρούμε απίθανο μάλιστα, εφόσον ο λαός φανεί ανώριμος και ηττοπαθής, αποπροσανατολισμένος και αδύναμος, ακραία τυχοδιωκτικά στοιχεία να ζηλέψουν τη “δόξα” της Αιγύπτου. Σε ένα παρόμοιο υπό- σενάριο δεν πρέπει να αποκλείσουμε και την ανάληψη μεγαλυτέρου ρόλου από την ίδια τη Χρυσή Αυγή σε συνεργασία με τη ΝΔ, ενδεχομένως μέσα από ένα σχετικά διαφορετικό, φτιασιδωμένο σχήμα.
Παράλληλα όμως, ετοιμάζουν και άλλες δυνάμεις από το χώρο του πρώην ΠΑΣΟΚ. Τμήμα των πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστών θέλει να συγκροτήσει δεξιό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, μια μνημονιακή “κεντροαριστερά”- όρος που παρεμπιπτόντως έχει υποστεί την πιο εξευτελιστική μεταχείριση τους τελευταίους μήνες. Ένα άλλο κομμάτι, στελεχών που στήριξαν όλες τις μνημονιακές πολιτικές και άλλων που πρωτοστάτησαν σε κομματικό επίπεδο για την εκλογή Βενιζέλου ετοιμάζουν το μεγάλο πλυντήριο: στη λογική ότι τα μνημόνια δεν έχουν πλέον αξία- λες και είναι κάτι διαφορετικό από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα- και σε μια κάλπικη προσπάθεια πολιτικής αλλαγής, με την οποία φωτογραφίζουν την επιστροφή στις πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις Γιώργου Παπανδρέου θα συγκροτήσουν κινήσεις, κόμματα κλπ, με στόχο να αντλήσουν ψήφους από τη μεγάλη δεξαμενή των ψηφοφόρων που μέχρι το 2009 ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για την κλασσική πολιτική αποπροσανατολισμού με στόχο να υπάρξουν νέα δεκανίκια μνημονιακών κυβερνήσεων, στην προοπτική το κόμμα Βενιζέλου καταρρεύσει πλήρως ή δεν αρκεί.
Εν ολίγοις, οι μνημονιακές δυνάμεις ανασυντάσσονται όσο βλέπουν την πτώση τους κοντοζυγώνει και το λαϊκό ριζοσπαστισμό να θεριεύει. Έχουν αρκετές εφεδρείες ακόμα και ετοιμάζουν περισσότερες. Ο λαος πρέπει να δείξει ωριμότητα και επαγρύπνηση. Αλλιώς, όπως αναλύει και ο Στέλιος Κούλογλου μπορεί να δούμε μέχρι και τη Βουλή οριστικά κλειστή ή τουλάχιστον μια νέα ακόμα αυταρχικότερη και “μνημονιακότερη” κυβέρνηση να μας διαφεντεύει.
tvxs