"Nα είναι κανείς ενάρετος, ποιος δεν θα το ευχόταν; Αλλά σε αυτόν τον δυστυχή πλανήτη, τα μέσα είναι περιορισμένα. Ποιος δεν θα 'θελε, για παράδειγμα, να είναι ειλικρινής; Αλλά υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες; Όχι. Δεν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες!".Αυτά τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ θα έπρεπε να αφυπνίσουν εκείνους που, σιωπηλά, και κατά συνέπεια όντας συνένοχοι, κάθονται και παρακολουθούν το θέαμα της κατρακύλας των αξιών, τη δικαιολόγηση των ψεμάτων, την άρνηση της πολιτικής ειλικρίνειας και την εξαφάνιση της αξιοπρέπειας στην πολιτική ζωή της Ισπανίας.Γίνεται ολοένα δυσκολότερο να καταλάβει κανείς την αδιαφορία μεγάλου αριθμού της ισπανικής κοινής γνώμης που στωικά αποδέχεται, ή ακόμη και δικαιολογεί, τα επαναλαμβανόμενα σκάνδαλα διαφθοράς ως μέρος της καθημερινότητάς μας.
Αυτή η μερίδα κόσμου, ανησυχητικά μεγάλη ανάμεσά μας, αποδέχεται χωρίς αποστροφή τις πρόχειρες και κακής ποιότητας εξηγήσεις που προσφέρουν εκείνοι που βρίσκονται στη σκιά της εγκληματικής δραστηριότητας. Παραμένουν ασυγκίνητοι όταν ένας πρωθυπουργός, που αμφισβητείται ευθέως, δεν έχει να δώσει απολύτως καμία απάντηση όταν τον κατηγορούν για διαφθορά, πέραν του να υποσχεθεί μία κοινοβουλευτική εμφάνιση 20 ημέρες μετά την εμφάνιση του σκανδάλου στις δικαστικές αίθουσες και να δώσει συνέντευξη Τύπου στην οποία θα δικαιολογεί τη δυσοίωνη σιωπή του, με μια λακωνική έκκληση περί του σεβασμού της Δημοκρατίας (την ώρα που ο ίδιος είναι εκλεγμένος αντιπρόσωπος).
Για τα μέσα ενημέρωσης, η αντικειμενική ανάλυση ανήκει πια στο παρελθόν. Μονάχα η μερική ρητορική επιβιώνει. Η επίκληση στη Δημοκρατία δεν έχει νόημα όταν η Δημοκρατία έχει προηγουμένως παραβιαστεί (με αποδοχή δωροδοκιών, απόκρυψη αδήλωτων κεφαλαίων, με την παράνομη χρηματοδότηση ενός πολιτικού κόμματος). Για ποια Δημοκρατία μιλούν; Εκείνοι που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, ειδικά όταν είναι στα ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια, δεν αξίζουν την εμπιστοσύνη του κόσμου, διότι εκείνοι είναι που συνιστούν τον κύριο κίνδυνο για την ίδια την έννοια του δημοκρατικού συστήματος, δεδομένου ότι παραβιάζουν τον όρκο τους για αφοσίωση στην υπηρεσία του λαού και για την υπεράσπιση των συνταγματικών αξιών.
Η αρχή, τόσο ριζωμένη σε άλλες δημοκρατίες, που θέλει αυτόν που πιάνεται στα πράσα με το χέρι μέσα στο παγκάρι να παραιτείται, στη δική μας περίπτωση μοιάζει ασαφής, αφήνοντας μια ευρεία γκρίζα ζώνη ανοιχτή σε ό,τι αφορά αυθαίρετες συμπεριφορές, ακόμη και εγκλήματα. Η διαφθορά επηρεάζει τη δομή του κράτους, δημιουργώντας ανισότητες και εξαθλίωση, την οποία, ωστόσο, υπερασπίζονται όλοι εκείνοι που επωφελούνται από αυτήν.
Παρ 'όλα αυτά, στην Ισπανία, δεν ακούμε καμία κραυγή από τον κόσμο, πάνω και πέρα από πολιτικές διαφορές, εναντίον όσων έχουν σπάσει το συμβόλαιό τους με τους πολίτες, εξαπατώντας τους. Από το σκάνδαλο Μπαρθένας μέχρι εκείνο που αφορά την κόρη του βασιλιά, αυτό που είναι εξαιρετικά ανησυχητικό είναι το πώς εκείνοι οι οποίοι είναι υπεύθυνοι στον μεγαλύτερο βαθμό υποδαυλίζουν την περιφρόνηση για το δικαστικό σύστημα και εργάζονται για την υπονόμευσή του, ακόμη και από μέσα.
Η σιωπή μάς κάνει συνένοχους σε αυτή την κατάσταση. Η αποκήρυξη της διαφθοράς του συστήματος είναι απαραίτητη ενάντια στις αναισθητοποιημένες συνειδήσεις, ενάντια στα πρόσωπα που υπερασπίζονται την ατιμωρησία τέτοιων πρακτικών.
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς οι ψηφοφόροι του Λαϊκού Κόμματος, ή όποιου άλλου κόμματους, παραμένουν σιωπηλοί βλέποντας όλη αυτή τη βρομιά και τη σαπίλα, με χιλιάδες περιστατικά διαφθοράς, με μόνη δικαιολογία ότι μοιράζονται την ίδια ιδεολογία με εκείνους που λειτουργούν διεφθαρμένα. Η μάχη ενάντια στη διαφθορά δεν έχει να κάνει με ιδεολογία. Η μάχη ενάντια στη διαφθορά γίνεται με θεραπεία και γι' αυτόν τον λόγο η παραίτηση είναι μέτρο δημοκρατικής αναγέννησης.
Όταν εκατομμύρια τίμιων ανθρώπων θέλουν να δουν καθαρότητα και διαφάνεια, όταν η κοινωνική ανισότητα ανάμεσα στους Ισπανούς αυξάνεται καθημερινά, όταν η οικονομική κρίση μάς σφυροκοπεί ακόμη περισσότερο, είναι απαράδεκτο να βλέπεις την πραγματικότητα της διαφθοράς να μπαίνει κάτω από το χαλί στα υψηλότερα κυβερνητικά κλιμάκια, πολλώ δε μάλλον κάνοντας χρήση του χιλιοειπωμένου επιχειρήματος ότι διαφθορά υπάρχει και στην Ανδαλουσία, και στην Καταλονία, και παντού. Όλο αυτό λειτουργεί ως περαιτέρω επιβεβαίωση για τον κ. Ραχόι να μην επιχειρήσει να το καλύψει, απλώς να φύγει, με ή χωρίς την επισημότητα της παραίτησης.
Αυγή