Με ποσοστό 40,5%
(Φωτογραφία: Eurokinissi )
Λονδίνο
Τα παιδιά που ζουν σε συνθήκες φτώχειας δεν είναι πρόβλημα μόνο των αναπτυσσόμενων χωρών. Είναι επίσης πρόβλημα, και μάλιστα ραγδαία αυξανόμενο, των ανεπτυγμένων χωρών, οι οποίες όμως ζουν υπό τη βαριά σκιά της οικονομικής κρίσης.
Σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε η Unicef, από το 2008, ο αριθμός των παιδιών αυτών έχει αυξηθεί σε 23 από τις 41 πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Ανάμεσά τους και η Ελλάδα, η οποία έρχεται πρώτη -μαζί με την Ισλανδία- καταγράφοντας ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ.
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης, ο αριθμός των παιδιών που ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας υπερέβη κατά 2,6 εκατομμύρια τον αριθμό των παιδιών που κατάφεραν να βγουν από αυτήν (6,6 εκατομμύρια έναντι 4 εκατομμυρίων), επισημαίνεται στην έκθεση του Ερευνητικού Κέντρου του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά. Τι σημαίνουν τα νούμερα όμως για τα ίδια τα παιδιά; Εχουν ελπίδες να βγουν από αυτόν τον φαύλο κύκλο ή μήπως τελικά μία ολόκληρη γενιά παγιδεύεται στη διά βίου στέρηση υλικών αγαθών, αλλά και προοπτικών; Δύσκολο να πει κανείς με βεβαιότητα. Αυτό ωστόσο που είναι σίγουρο, εκτιμούν οι συντάκτες της έκθεσης, είναι πως «όσο περισσότερο διάστημα παραμένουν αυτά τα παιδιά παγιδευμένα στον κύκλο της φτώχειας τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αποδράσουν».
Τη μεγαλύτερη αύξηση καταγράφουν μέχρι στιγμής η Ελλάδα, με ποσοστό 40,5% (από 23% το 2008) και η Ισλανδία και έπονται η Λετονία (μαζί με την Ισπανία, με ποσοστά πάνω από 36%), η Κροατία και η Ιρλανδία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ποσοστό παιδικής φτώχειας αγγίζει το 32%. Στον αντίποδα, όπου δηλαδή τα ποσοστά αυτά μειώθηκαν, βρίσκονται χώρες όπως η Χιλή (μείωση από 31,4% σε 22,8%).
Τα αποτελέσματα της έρευνας βασίστηκαν στις απαντήσεις που έδωσε ο κόσμος σχετικά με πώς βίωσε τη στέρηση την περίοδο της κρίσης με γνώμονα τέσσερις παράγοντες: εάν δεν έχουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν φαγητό για την οικογένεια, το στρες που τους δημιουργεί η οικονομική κατάσταση, τη συνολική ικανοποίηση από τη ζωή και τέλος κατά πόσον τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να μάθουν και να αναπτυχθούν.
Οι απαντήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Το ποσοστό των νοικοκυριών, λόγου χάριν, το οποίο δεν μπορεί να παράσχει στα παιδιά ένα γεύμα με κόκκινο κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή κάποιο φυτικό ισοδύναμο κάθε δεύτερη μέρα έχει διπλασιαστεί σε τέσσερις χώρες της Ευρώπης: Ελλάδα (18%), Ιταλία (16%), Εσθονία (έως 10%) και Ισλανδία (6%).
Εκτός από αύξηση της παιδικής φτώχειας, η έρευνα ανέδειξε ακόμη το αίσθημα της ανασφάλειας, αλλά και το στρες που ριζώνει για τα καλά σε όλο και περισσότερες οικογένειες. Αυτό, επισημαίνουν οι συντάκτες, ίσως να είναι πιο ανησυχητικό, καθώς «ο αντίκτυπος της οικονομικής ύφεσης ειδικά στα παιδιά θα γίνει αντιληπτός πολύ μετά το τέλος της κρίσης».
Σε κάθε περίπτωση, οι πλέον «εκτεθειμένοι» στην οικονομική κρίση είναι οι νέοι ηλικίας 15- 24 ετών. Περίπου 7,5 εκατομμύρια νέοι άνθρωποι εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι «αποκλεισμένοι» από τομείς όπως η εκπαίδευση, η κατάρτιση και η απασχόληση – σχεδόν ένα εκατομμύριο περισσότεροι απ’ ό,τι το 2008. Η μεγαλύτερη αύξηση καταγράφεται στην Κροατία, την Κύπρο, την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Κροατία.
Newsroom ΔΟΛ
Λονδίνο
Τα παιδιά που ζουν σε συνθήκες φτώχειας δεν είναι πρόβλημα μόνο των αναπτυσσόμενων χωρών. Είναι επίσης πρόβλημα, και μάλιστα ραγδαία αυξανόμενο, των ανεπτυγμένων χωρών, οι οποίες όμως ζουν υπό τη βαριά σκιά της οικονομικής κρίσης.
Σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε η Unicef, από το 2008, ο αριθμός των παιδιών αυτών έχει αυξηθεί σε 23 από τις 41 πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Ανάμεσά τους και η Ελλάδα, η οποία έρχεται πρώτη -μαζί με την Ισλανδία- καταγράφοντας ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ.
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης, ο αριθμός των παιδιών που ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας υπερέβη κατά 2,6 εκατομμύρια τον αριθμό των παιδιών που κατάφεραν να βγουν από αυτήν (6,6 εκατομμύρια έναντι 4 εκατομμυρίων), επισημαίνεται στην έκθεση του Ερευνητικού Κέντρου του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά. Τι σημαίνουν τα νούμερα όμως για τα ίδια τα παιδιά; Εχουν ελπίδες να βγουν από αυτόν τον φαύλο κύκλο ή μήπως τελικά μία ολόκληρη γενιά παγιδεύεται στη διά βίου στέρηση υλικών αγαθών, αλλά και προοπτικών; Δύσκολο να πει κανείς με βεβαιότητα. Αυτό ωστόσο που είναι σίγουρο, εκτιμούν οι συντάκτες της έκθεσης, είναι πως «όσο περισσότερο διάστημα παραμένουν αυτά τα παιδιά παγιδευμένα στον κύκλο της φτώχειας τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αποδράσουν».
Τη μεγαλύτερη αύξηση καταγράφουν μέχρι στιγμής η Ελλάδα, με ποσοστό 40,5% (από 23% το 2008) και η Ισλανδία και έπονται η Λετονία (μαζί με την Ισπανία, με ποσοστά πάνω από 36%), η Κροατία και η Ιρλανδία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ποσοστό παιδικής φτώχειας αγγίζει το 32%. Στον αντίποδα, όπου δηλαδή τα ποσοστά αυτά μειώθηκαν, βρίσκονται χώρες όπως η Χιλή (μείωση από 31,4% σε 22,8%).
Τα αποτελέσματα της έρευνας βασίστηκαν στις απαντήσεις που έδωσε ο κόσμος σχετικά με πώς βίωσε τη στέρηση την περίοδο της κρίσης με γνώμονα τέσσερις παράγοντες: εάν δεν έχουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν φαγητό για την οικογένεια, το στρες που τους δημιουργεί η οικονομική κατάσταση, τη συνολική ικανοποίηση από τη ζωή και τέλος κατά πόσον τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να μάθουν και να αναπτυχθούν.
Οι απαντήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Το ποσοστό των νοικοκυριών, λόγου χάριν, το οποίο δεν μπορεί να παράσχει στα παιδιά ένα γεύμα με κόκκινο κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή κάποιο φυτικό ισοδύναμο κάθε δεύτερη μέρα έχει διπλασιαστεί σε τέσσερις χώρες της Ευρώπης: Ελλάδα (18%), Ιταλία (16%), Εσθονία (έως 10%) και Ισλανδία (6%).
Εκτός από αύξηση της παιδικής φτώχειας, η έρευνα ανέδειξε ακόμη το αίσθημα της ανασφάλειας, αλλά και το στρες που ριζώνει για τα καλά σε όλο και περισσότερες οικογένειες. Αυτό, επισημαίνουν οι συντάκτες, ίσως να είναι πιο ανησυχητικό, καθώς «ο αντίκτυπος της οικονομικής ύφεσης ειδικά στα παιδιά θα γίνει αντιληπτός πολύ μετά το τέλος της κρίσης».
Σε κάθε περίπτωση, οι πλέον «εκτεθειμένοι» στην οικονομική κρίση είναι οι νέοι ηλικίας 15- 24 ετών. Περίπου 7,5 εκατομμύρια νέοι άνθρωποι εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι «αποκλεισμένοι» από τομείς όπως η εκπαίδευση, η κατάρτιση και η απασχόληση – σχεδόν ένα εκατομμύριο περισσότεροι απ’ ό,τι το 2008. Η μεγαλύτερη αύξηση καταγράφεται στην Κροατία, την Κύπρο, την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Κροατία.
Newsroom ΔΟΛ