Οι Κούρδοι με το αίμα τους δεν διεκδικούν μόνο το δικαίωμά τους στην αξιοπρέπεια, αλλά υπερασπίζονται τις αξίες των όπου γης ελεύθερων ανθρώπων.
Στο Κομπάνι γράφεται η πιο πρόσφατη (αλλά δυστυχώς όχι η τελευταία) πράξη της συριακής τραγωδίας. Στα σοκάκια αυτής της πόλης του συριακού Κουρδιστάν διεξάγονται σκληρές συγκρούσεις ανάμεσα στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και τους κούρδους μαχητές των Μονάδων Λαϊκής Προστασίας (YPG), της πολιτοφυλακής των Κούρδων της Συρίας. Κάθε γειτονιά, κάθε δρόμος, κάθε σπίτι έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης, όπου οι Κούρδοι προσπαθούν με την αυταπάρνησή τους να αντισταθμίσουν τη στρατιωτική υπεροπλία των τζιχαντιστών.
Στο Κομπάνι γράφεται η πιο πρόσφατη (κι ελπίζουμε η τελευταία) πράξη του κουρδικού δράματος. Αυτής της μακριάς αιματοβαμμένης πορείας του κουρδικού λαού για την κατάκτηση του αυτονόητου δικαιώματος στην αυτοδιάθεση. Έχουν αντιμετωπίσει τους πανίσχυρους στρατούς της Τουρκίας, του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας. Τώρα συγκρούονται με τους τζιχαντιστές, οι οποίοι, εκτός από φανατική πίστη σε μια εγκληματική ιδεολογία, διαθέτουν τον σύγχρονο αμερικάνικο στρατιωτικό εξοπλισμό που κατέσχεσαν στο Ιράκ, την εμπειρία από τους πολέμους σε Τσετσενία, Ιράκ και Λιβύη, καθώς και πακτωλούς χρημάτων από το συριακό πετρέλαιο και τους διεθνείς χρηματοδότες τους. Για μια ακόμα φορά, η κουρδική ελευθερία θα πρέπει να βουτηχτεί στο αίμα.
Στο Κομπάνι γράφεται η πιο πρόσφατη (και σίγουρα όχι η τελευταία) πράξη της άθλιας φαρσοκωμωδίας που φέρει τον τίτλο «διεθνής διπλωματία». Η Δύση έχει κηρύξει τον πόλεμο στο Ισλαμικό Κράτος, αφού πρώτα ενθάρρυνε τη γιγάντωσή του. Η αμερικάνικη αεροπορία δυσκολεύεται να εντοπίσει τα τανκς του Ισλαμικού Κράτους στο Κομπάνι, τα οποία όμως τα βρίσκουν τα τηλεοπτικά συνεργεία. Ο Ερντογάν ξιφουλκεί εναντίον των τζιχαντιστών, την ώρα που συνεργάζεται μαζί τους κι εμποδίζει τους μαχητές του PKK να περάσουν τα σύνορα για να ενισχύσουν τους συμπατριώτες τους. Η «διεθνής κοινότητα» πρακτικά στέκεται άπραγη απέναντι στην απειλή της σφαγής των Κούρδων, την ώρα ακριβώς που τους πλέκει το εγκώμιο.
Στο Κομπάνι γράφεται η πιο πρόσφατη (κι ελπίζουμε όχι η τελευταία) πράξη του μόνου αριστερόστροφου σχεδίου στη Μέση Ανατολή με μαζική υποστήριξη. Ενός σχεδίου που στοχεύει στην εθνική απελευθέρωση των Κούρδων, προτάσσοντας παράλληλα την πιο προωθημένη, στην περιοχή, αντίληψη για τα ατομικά δικαιώματα. Πουθενά αλλού στη Συρία δεν χαίρουν τέτοιου σεβασμού όλες οι θρησκευτικές κοινότητες, πουθενά αλλού στη Μέση Ανατολή οι γυναίκες δεν έχουν τόσο κεντρική θέση στην κοινωνία. Οι γυναίκες του Κουρδιστάν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης του Κομπάνι, γνωρίζοντας καλά ότι αυτός ο βάρβαρος και απολίτιστος εχθρός δεν θα δείξει έλεος…
Όταν ένας λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, πρέπει να διαλέξει ή τα όπλα ή τις αλυσίδες. Οι Κούρδοι έχουν κάνει τη δικιά τους επιλογή και αποδεικνύουν κάθε μέρα ότι είναι αποφασισμένοι να τη φέρουν στο απώτατο όριό της. Με το αίμα τους δεν διεκδικούν μόνο το δικαίωμά τους στην αξιοπρέπεια, αλλά υπερασπίζονται τις αξίες των όπου γης ελεύθερων ανθρώπων.
Αυγή