Στην πλέον κρίσιμη στιγμή για τον τόπο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να καλύψει τα μεγάλα κενά και να επιλύσει τους συμβιβασμούς που έμειναν σε εκκρεμότητα στο πρώτο ιδρυτικό συνέδριό του και αποτελούν σήμερα τα μεγαλύτερα βαρίδια για την ιστορική αποστολή του. Η διοικούμενη από το γραφείο του Σόιμπλε χώρα μας κινδυνεύει να γίνει ένα ιδιωτικό οικόπεδο, με τους πολίτες της να μην έχουν κανένα λόγο για το μέλλον τους. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώτο σε εκλογική δύναμη, όπως κατέδειξαν οι πρόσφατες ευρωεκλογές, στην προσπάθειά του να ενοποιηθεί σε έναν δυναμικό πολιτικό οργανισμό στον οποίο θα έπρεπε να υπάρχει κοινός τόπος και σεβαστές δημοκρατικές διαδικασίες, κρύβει εδώ και έναν χρόνο τα προβλήματα κάτω από το χαλί, αναβάλλοντας την επίλυσή τους για αργότερα.ΝΑ ΕΞΗΓΗΘΟΥΜΕ για να μην παρεξηγηθούμε. Βασικό θέμα στο ιδρυτικό συνέδριο ήταν η ενοποίηση του κόμματος, από ομοσπονδία συνιστωσών που ήταν μέχρι τότε. Η ανάγκη ήταν επιτακτική, καθώς αυτό το σχήμα ζήτησε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού από τον οποίο έλαβε υπερθετική απάντηση. Από το 4,6% εκτοξεύτηκε στο 27% στις εκλογές του Ιουνίου του 2012. Οι συνιστώσες βαφτίστηκαν ιδεολογικές τάσεις και συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικότατα, ενώ ιδρύονται και νέες! Το σύνθημα του ιδρυτικού συνεδρίου "Ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών" αποδείχτηκε υποκριτικό. Κανένα από τα ηγετικά στελέχη όλων των συνιστωσών δεν το εννοούσε. Στο ερώτημα που είχα θέσει σε ένα προσυνεδριακό άρθρο στην "Αυγή" στις 2 Ιουνίου του 2013, με τίτλο "Ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών ή των μεγαλομετόχων;" η απάντηση που υπάρχει σήμερα είναι σαφής και οδυνηρή: Των μεγαλομετόχων.
ΑΝΩΡΙΜΑ στελέχη (σε πλειοψηφία και μειοψηφία) που αγνοούν τις παγκόσμιες γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές καταστάσεις και την πολυπλοκότητα της κρίσης στην Ελλάδα, διαχειριστές μικροεξουσιών, αδυνατούν να αντιληφθούν το μέγεθος του έργου, των υποχρεώσεων και των ικανοτήτων που απαιτούνται για να φτάσουν στον προγραμματικό στόχο. Οι επιθυμίες και οι ιδεοληψίες γίνονται η πραγματικότητά τους, αδυνατούν να αφουγκραστούν την κοινωνία και περιφρονούν τις ανοιχτές διαδικασίες. Πολλοί, σαρκάζουν την κοινοβουλευτική διαδικασία ως μονόδρομο ανάληψης των κυβερνητικών ευθυνών, αλλά παρόλα αυτά παραμένουν στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί σε πρόσφατη εισήγησή του ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει ότι πρέπει οι οργανώσεις να ξεκλειδώσουν τις πόρτες των γραφείων τους; Διότι μέσα στις οργανώσεις δεν γίνεται μάχη με τον χρόνο, ώστε στον χώρο ευθύνης τους να είναι έτοιμες για την εκλογική νίκη, αλλά μάχη των συνιστωσών, που έχουν μετονομαστεί σε ιδεολογικές τάσεις, για τον έλεγχο του κόμματος και της ηγεσίας του.
ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ιδιαίτερη εντύπωση οι διαμαρτυρίες για την αποτυχία του επιτυχημένου ευρωβουλευτή Ν. Χουντή να επανεκλεγεί. Και μου έκαναν εντύπωση επειδή εκφράστηκαν υποψίες ότι δεν στηρίχθηκε από την ηγεσία! Είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα στελέχη τα οποία δεν κατανοούν τη διαφορά ενός σώματος 3.000 συνέδρων με τους 1.516.634 πολίτες οι οποίοι αποφάσισαν να ψηφίσουν αυτό που ψήφισαν; Σε αυτά τα νούμερα, δυσθεώρητα μέχρι πριν δύο χρόνια για την ελληνική Αριστερά, δεν υπάρχουν γραμμές, συνωμοσίες, φράξιες και ίντριγκες. Άλλο η οργανωμένη από τους μεγαλομετόχους σταυροδοσία σε συνέδριο και άλλο η ελεύθερη βούληση του λαού.
ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, χωρίς σοβαρή οργανωτική ανασυγκρότηση, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατον να αποσπάσει, με την εικόνα που εκπέμπει, μεγαλύτερη εμπιστοσύνη της κοινωνίας ώστε να κυβερνήσει αυτοδύναμος. Αυτό είναι σαφές. Όσοι δεν θέλουν ή φοβούνται και, ακόμα περισσότερο, όσοι συνειδητά υπονομεύουν την προσπάθεια του μοναδικού -σήμερα τουλάχιστον- κόμματος να ηγηθεί της σωτηρίας της χώρας και των Ελλήνων είναι υποχρεωμένοι να αναλογιστούν τις τεράστιες ευθύνες τους. Διότι αν τελικά καταφέρουν να καθηλώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να φορέσουν χειροπέδες στην ηγεσία του, αρνούμενοι να δεχτούν και να σεβαστούν τις επιλογές και τον έλεγχο από την κοινωνία, θα δουν αργά ή γρήγορα τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής να πλησιάζουν εκείνα της Μαρίν Λεπέν.
dchristou52@gmail.com
Πηγή: Αυγή