Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κινείται για τη διαμόρφωση ενός νέου πλειοψηφικού μπλοκ εξουσίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, με άμεσο στόχο το τέλος της κρίσης για τους ανθρώπους και την έξοδο από αυτήν στη βάση ενός εναλλακτικού προγράμματος, το οποίο έχει παρουσιάσει αλλά οφείλει σε πολλά σημεία του να το καταστήσει σαφέστερο.
Η διαπίστωση πως η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές έχει ιστορική διάσταση είναι κάτι στο οποίο μπορούμε εύκολα να συμφωνήσουμε και φαντάζομαι πως από αυτήν την επισήμανση θα ξεκινήσει να γράφει το κομμάτι του ο ιστορικός του μέλλοντος όταν θα αναφέρεται στο 2014. Νομίζω πως για μας, που ζούμε στην παρούσα ιστορική συγκυρία, μεγαλύτερη σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε την ιστορική ευθύνη που μας αναλογεί, ώστε κάνοντας τα αναγκαία βήματα να επηρεάσουμε τα γεγονότα και να μην ξαναγράψουμε για άλλη μια χαμένη ευκαιρία για την Αριστερά και τον κόσμο της εργασίας.
Σήμερα συμμετέχουμε σε ένα πρωτότυπο πείραμα που η έκβασή του είναι αβέβαιη· δεν το είχαμε προβλέψει, ενώ ταυτόχρονα οι μέχρι τώρα στρατηγικές μας δεν μπορούσαν να διεκδικήσουν τη δικαίωση τους παρά μόνο σε ένα πολύ γενικό διακηρυκτικό επίπεδο. Εχω τη γνώμη πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως είναι μια δύναμη της Αριστεράς των μεγάλων υπερβάσεων των παραδοσιακών αριστερών στρατηγικών. Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το 2012, είναι δημιούργημα της κρίσης, είναι τέκνο μιας «βίαιης ωρίμανσης» και καλείται να συγκροτήσει με έναν πιο σταθερό τρόπο την Αριστερά της εποχής μας, του αιώνα μας. Μια Αριστερά πιο λαϊκή, πιο ανοιχτή, πιο γειωμένη.
Οφείλουμε να αντιστοιχιστούμε με τις τεκτονικού χαρακτήρα αλλαγές που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία και να εκφράσουμε τις ανάγκες όλων όσοι πλήττονται και ταυτόχρονα να διαμορφώσουμε μια νέα συλλογική συνείδηση για τις απαιτούμενες αλλαγές και τον χαρακτήρα της εξόδου από την κρίση. Απέναντι στην προσπάθεια των αντιπάλων μας να μην κερδίσουμε ποτέ την κυβέρνηση ή να αποτελέσουμε μια σύντομη παρένθεση, πρέπει να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας παρέχονται, διαμορφώνοντας συμμαχίες και αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες προωθητικών κινήσεων και τακτικών ώστε να μη γίνουν πραγματικότητα οι στόχοι τους.
Δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε σε δίπολα (κίνημα ή κεντρική πολιτική σκηνή) που θεωρούν πως τούτη την ώρα χρειάζονται κινήσεις μόνο στο κοινωνικό πεδίο, εκτιμώντας πως στην κεντρική πολιτική σκηνή τα πράγματα είναι παγιωμένα. Πρόκειται για δύο λάθος προσεγγίσεις που η μια τείνει να ταυτίσει το κόμμα με το κίνημα, ενώ η άλλη αντιλαμβάνεται πως το κόμμα προορίζεται μόνο για υψηλού επιπέδου πολιτικές κινήσεις, παραγνωρίζοντας τις ευθύνες του σε σχέση με την ενθάρρυνση των κοινωνικών αγώνων. Χρειάζονται λοιπόν και τα δύο, απαιτείται παρέμβαση σε όλα τα επίπεδα με σχέδιο, στόχευση και προτεραιότητες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κινείται για τη διαμόρφωση ενός νέου πλειοψηφικού μπλοκ εξουσίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, με άμεσο στόχο το τέλος της κρίσης για τους ανθρώπους και την έξοδο από αυτήν στη βάση ενός εναλλακτικού προγράμματος, το οποίο έχει παρουσιάσει αλλά οφείλει σε πολλά σημεία του να το καταστήσει σαφέστερο. Στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών τίθεται το θέμα της αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές, που δεν μπορεί όμως να αποτελεί στρατηγικού χαρακτήρα επιδίωξη, διότι ακόμα κι αν επιτευχθεί δεν θα πρέπει να μας χαρακτηρίζει ως λογική διακυβέρνησης.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αυτάρεσκα καθίσει πάνω στο καλό αποτέλεσμα των εκλογών, περιμένοντας πότε θα έρθει η σειρά του, μπορεί να μείνει με την όρεξη. Ο εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο χρόνος, γιατί οι ανάγκες και οι αντοχές της καθημαγμένης κοινωνίας μας έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, ψυχολογικό και πραγματικό.
Η εμπειρία της ανασύστασης του κέντρου σε άλλες βέβαια δεκαετίες και συνθήκες δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Ούτε μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα που με αρκετά εύκολο τρόπο έχει υιοθετήσει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, να εναποθέτουμε δηλαδή τα πάντα στις επόμενες εκλογές. Η νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές γίνεται πιο στερεή, πιο σίγουρη όταν καθημερινά χτίζεται μέσα από αγώνες μικρούς και μεγάλους. Οταν διαμορφώνεις διαρκώς το έδαφος της ηγεμονίας των επιλογών σου και των προτάσεών σου σε όλα τα επίπεδα.
Η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ θα επηρεάσει αναπόφευκτα το σύνολο της Ευρώπης, αλλά η έκβασή της θα εξαρτηθεί από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Η διαμορφωμένη κατάσταση εδώ και δεκαετίες στην οικονομία δεν «σηκώνει» στρατηγικές εθνικής αναδίπλωσης και οι όποιες αναφορές μας στον λαό μας και στο συμφέρον της πατρίδας πρέπει να είναι ιδωμένες μέσα από μια διεθνιστική ανάλυση και μέσα από το πρίσμα της υπεράσπισης των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας με στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό.
εφημερίδα των Συντακτών
Η διαπίστωση πως η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές έχει ιστορική διάσταση είναι κάτι στο οποίο μπορούμε εύκολα να συμφωνήσουμε και φαντάζομαι πως από αυτήν την επισήμανση θα ξεκινήσει να γράφει το κομμάτι του ο ιστορικός του μέλλοντος όταν θα αναφέρεται στο 2014. Νομίζω πως για μας, που ζούμε στην παρούσα ιστορική συγκυρία, μεγαλύτερη σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε την ιστορική ευθύνη που μας αναλογεί, ώστε κάνοντας τα αναγκαία βήματα να επηρεάσουμε τα γεγονότα και να μην ξαναγράψουμε για άλλη μια χαμένη ευκαιρία για την Αριστερά και τον κόσμο της εργασίας.
Σήμερα συμμετέχουμε σε ένα πρωτότυπο πείραμα που η έκβασή του είναι αβέβαιη· δεν το είχαμε προβλέψει, ενώ ταυτόχρονα οι μέχρι τώρα στρατηγικές μας δεν μπορούσαν να διεκδικήσουν τη δικαίωση τους παρά μόνο σε ένα πολύ γενικό διακηρυκτικό επίπεδο. Εχω τη γνώμη πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως είναι μια δύναμη της Αριστεράς των μεγάλων υπερβάσεων των παραδοσιακών αριστερών στρατηγικών. Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το 2012, είναι δημιούργημα της κρίσης, είναι τέκνο μιας «βίαιης ωρίμανσης» και καλείται να συγκροτήσει με έναν πιο σταθερό τρόπο την Αριστερά της εποχής μας, του αιώνα μας. Μια Αριστερά πιο λαϊκή, πιο ανοιχτή, πιο γειωμένη.
Οφείλουμε να αντιστοιχιστούμε με τις τεκτονικού χαρακτήρα αλλαγές που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία και να εκφράσουμε τις ανάγκες όλων όσοι πλήττονται και ταυτόχρονα να διαμορφώσουμε μια νέα συλλογική συνείδηση για τις απαιτούμενες αλλαγές και τον χαρακτήρα της εξόδου από την κρίση. Απέναντι στην προσπάθεια των αντιπάλων μας να μην κερδίσουμε ποτέ την κυβέρνηση ή να αποτελέσουμε μια σύντομη παρένθεση, πρέπει να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας παρέχονται, διαμορφώνοντας συμμαχίες και αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες προωθητικών κινήσεων και τακτικών ώστε να μη γίνουν πραγματικότητα οι στόχοι τους.
Δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε σε δίπολα (κίνημα ή κεντρική πολιτική σκηνή) που θεωρούν πως τούτη την ώρα χρειάζονται κινήσεις μόνο στο κοινωνικό πεδίο, εκτιμώντας πως στην κεντρική πολιτική σκηνή τα πράγματα είναι παγιωμένα. Πρόκειται για δύο λάθος προσεγγίσεις που η μια τείνει να ταυτίσει το κόμμα με το κίνημα, ενώ η άλλη αντιλαμβάνεται πως το κόμμα προορίζεται μόνο για υψηλού επιπέδου πολιτικές κινήσεις, παραγνωρίζοντας τις ευθύνες του σε σχέση με την ενθάρρυνση των κοινωνικών αγώνων. Χρειάζονται λοιπόν και τα δύο, απαιτείται παρέμβαση σε όλα τα επίπεδα με σχέδιο, στόχευση και προτεραιότητες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κινείται για τη διαμόρφωση ενός νέου πλειοψηφικού μπλοκ εξουσίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, με άμεσο στόχο το τέλος της κρίσης για τους ανθρώπους και την έξοδο από αυτήν στη βάση ενός εναλλακτικού προγράμματος, το οποίο έχει παρουσιάσει αλλά οφείλει σε πολλά σημεία του να το καταστήσει σαφέστερο. Στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών τίθεται το θέμα της αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές, που δεν μπορεί όμως να αποτελεί στρατηγικού χαρακτήρα επιδίωξη, διότι ακόμα κι αν επιτευχθεί δεν θα πρέπει να μας χαρακτηρίζει ως λογική διακυβέρνησης.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αυτάρεσκα καθίσει πάνω στο καλό αποτέλεσμα των εκλογών, περιμένοντας πότε θα έρθει η σειρά του, μπορεί να μείνει με την όρεξη. Ο εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο χρόνος, γιατί οι ανάγκες και οι αντοχές της καθημαγμένης κοινωνίας μας έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, ψυχολογικό και πραγματικό.
Η εμπειρία της ανασύστασης του κέντρου σε άλλες βέβαια δεκαετίες και συνθήκες δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Ούτε μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα που με αρκετά εύκολο τρόπο έχει υιοθετήσει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, να εναποθέτουμε δηλαδή τα πάντα στις επόμενες εκλογές. Η νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές γίνεται πιο στερεή, πιο σίγουρη όταν καθημερινά χτίζεται μέσα από αγώνες μικρούς και μεγάλους. Οταν διαμορφώνεις διαρκώς το έδαφος της ηγεμονίας των επιλογών σου και των προτάσεών σου σε όλα τα επίπεδα.
Η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ θα επηρεάσει αναπόφευκτα το σύνολο της Ευρώπης, αλλά η έκβασή της θα εξαρτηθεί από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Η διαμορφωμένη κατάσταση εδώ και δεκαετίες στην οικονομία δεν «σηκώνει» στρατηγικές εθνικής αναδίπλωσης και οι όποιες αναφορές μας στον λαό μας και στο συμφέρον της πατρίδας πρέπει να είναι ιδωμένες μέσα από μια διεθνιστική ανάλυση και μέσα από το πρίσμα της υπεράσπισης των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας με στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό.
εφημερίδα των Συντακτών